30 Γενάρη, σαν χθες θυμόμαστε…

…τις Ματωμένες Κυριακές της Ιρλανδίας

Έχουν περάσει αρκετά χρόνια. Είχα βρεθεί για περίπου ένα μήνα στην Ιρλανδία στις αρχές Δεκέμβρη του ’99. Εκείνες τις μέρες έμπαινε σε ισχύ η συμφωνία της Μεγάλης Παρασκευής. Ήταν όλα πολύ πρωτόγνωρα. Όλοι λέγανε ότι δεν βλέπαμε τίποτα σε σχέση με παλιότερα. Πράγματι δεν περνάγαμε από έλεγχο αντίστοιχο με των αεροδρομίων για να μπούμε στο Μπέλφαστ, όπως επιβαλλόταν παλιότερα, ούτε μας σταμάτησαν στο δρόμο για να ψάξουν τα πράγματά μας, αν και το μήκος των μαλλιών μας δεν βοηθούσε στο να περνάμε απαρατήρητοι ως τουρίστες!  Παρ’ όλα αυτά γρήγορα καταλάβαμε τι συνέβαινε για χρόνια στην Βόρεια Ιρλανδία.

Εικόνα 1η

Το πρώτο αστυνομικό τμήμα που είδαμε αναπαριστούσε σε κάθε του σημείο τον πόλεμο. Πλέγμα στα παράθυρα. Η είσοδος και μεγάλα τμήματα τις επιφάνειας καλυμμένα. Στην κυριολεξία σιδερόφραχτο. Πάνοπλοι αστακο-αστυνομικοί με «ολόσωμα» αλεξίσφαιρα περιπολούσαν  σε ομάδες καλυμμένοι στην ασφάλεια της σκοπιάς φρούριο.  Ένας φίλος αργότερα μας είπε: «Δεν υπάρχει μία αστυνομία εδώ αλλά δύο. Είμαστε υπό κατοχή. Αυτή είναι του εχθρού.  Αυτή είναι του κατακτητή και όταν δεν μας κυνηγάει κάθεται κλεισμένη στα φρούριά της. Υπάρχει και ο IRA που μας προστατεύει. Στον IRA δηλώνουμε τα πάντα. Ληστείες, φόνους, όλα. Πας στο τοπικό κλάμπ και βρίσκεις πατριώτες, αγωνιστές.»

Εικόνα 2

Το πρώτο βράδυ στο Μπέλφαστ βγήκαμε σε μια μπυραρία. Γύρω στις 12 παρά, νομίζω, χτύπησε το καμπανάκι του «last drink». Παραγγείλαμε τα pint μας, τα ‘πιαμε στα γρήγορα και βγήκαμε στον παγωμένο αέρα του Μπέλφαστ. Η εικόνα που αντικρίσαμε είναι ίσως μια από τις πιο δυνατές μνήμες μου. Ακούγαμε συνεχώς σειρήνες. Όσοι έβγαιναν απ’ την μπυραρία φεύγαν με γρήγορο περπάτημα χωρίς πολλά πολλά. Η κοπέλα μου ρώτησε ένα φίλο που θα μπορούσαμε να πάμε μετά. Η απάντηση του ήταν ο κατάλληλος υπότιτλος της εικόνας που ακολουθούσε. Ένα αλεξίσφαιρο τζιπ της αστυνομίας πέρναγε από μπροστά μας με ανοιχτές τις πίσω πόρτες και δύο κάννες σημάδευαν ότι κυκλοφορούσε, ότι κουνιόταν. Η φωνή του φίλου ανάμεσα στα άλλα έστελνε με την ιδιότυπη ιρλανδέζικη προφορά τις λέξεις  hotel και  safer κατ’ ευθείαν στα αυτιά μου. Δεν είναι απλό να νιώθεις μια κάννη να σε σημαδεύει ακόμα κι αν δεν υπάρχει κανένας λόγος να φοβηθείς. Σκεφτόμουνα πως από την άλλη μεριά υπήρξε για μία στιγμή ένας άγνωστος άνθρωπος που με είδε ως πιθανό στόχο. Καταλάβαμε.

Εικόνα 3

Η επίσκεψη μας στο Ντέρυ.

Μια πόλη με δύο ονόματα και μεγάλη ιστορία. Μια πόλη ή καλύτερα δύο πόλεις, δύο κόσμοι. Οι φωτογραφίες νομίζω πως βοηθάνε.

Αν και όταν φτάσαμε ο σταθμός έλεγε Londonderry, γνωρίζοντας ποια πόλη επισκεπτόμαστε ,απλά περιμέναμε να δούμε την επιγραφή που θα μας υποδεχόταν στο Derry…

Η  μνήμη της πόλης της Ματωμένης Κυριακής ήταν εκεί μπροστά μας!

Τότε είδα και για πρώτη φορά πολιτικές τοιχογραφίες.

Στην Λατινική Αμερική τα λένε Μουράλες.

Εδώ Murals!

Σκεφτέιτε πως είναι να περπατάς από κάτω…

Και εδώ όπως και στην Παλαιστίνη όλοι οι νεκροί του πολέμου, είτε είναι άμαχοι, είτε ένοπλοι, είτε δολοφονήθηκαν χωρίς λόγο είτε σε κάποια επιχείρηση λέγονται μάρτυρες. Η σημαία της Παλαιστινής κυματίζει σε περισσότερα σπίτια, σε περισσότερα σημεία από ότι μπορείς να φανταστείς.

Ματωμένες Κυριακές από το Σαν ΣήμεραΜε τον όρο «Ματωμένη Κυριακή» (Bloody Sunday για τους αγγλομαθείς, Domhnach na Fola στα ιρλανδικά) εννοούμε τέσσερα διαφορά αιματηρά γεγονότα, που έλαβαν χώρα από το 1887 έως το 1972, και συνδέονται με τις αγγλοϊρλανδικές σχέσεις.

Α’ Ματωμένη Κυριακή (13 Νοεμβρίου 1887)

Στις 13 Νοεμβρίου 1887, οι σοσιαλιστές και οι αναρχικοί διοργάνωσαν μια μεγάλη διαδήλωση στο Λονδίνο για να καταγγείλουν τη βρετανική πολιτική στο Ιρλανδικό και την οικονομική πολιτική της κυβέρνησης των Τόρυδων (Συντηρητικών).

Οι 10.000 διαδηλωτές έφθασαν στην Πλατεία Τραφάλγκαρ με πορείες από διάφορα σημεία του εργατικού Ανατολικού Λονδίνου. Ανάμεσά τους ξεχώριζε η μορφή του διάσημου ιρλανδού συγγραφέα και ακτιβιστή Τζορτζ Μπέρναρ Σο. Οι διαδηλωτές βρέθηκαν αντιμέτωποι με 2.000 αστυνομικούς και 400 στρατιώτες, που ήταν αποφασισμένοι να τους εμποδίσουν να πλησιάσουν την πλατεία. Από τις συγκρούσεις που ακολούθησαν, τρεις διαδηλωτές έχασαν τη ζωή τους και 200 χρειάστηκαν νοσηλεία σε νοσοκομείο. Οι επικεφαλής συνδικαλιστές της πορείας συνελήφθησαν και φυλακίσθηκαν για έξι εβδομάδες.

Η «Ματωμένη Κυριακή» του 1887 αφύπνισε τις διάσπαρτες αριστερές δυνάμεις της Μεγάλη Βρετανίας, οι οποίες απέσυραν την υποστήριξή τους στο Κόμμα των Ουίγων (Φιλελευθέρων) και προχώρησαν στην ίδρυση του Εργατικού Κόμματος στις 27 Φεβρουαρίου 1900.

Β’ Ματωμένη Κυριακή (31 Αυγούστου 1913)

Το 1913, ο πληθυσμός του αγγλοκρατούμενου Δουβλίνου βίωνε την έσχατη ένδεια. 26.000 οικογένειες ζούσαν υπό άθλιες συνθήκες σε 5.000 παραπήγματα, ενώ ο δείκτης της παιδικής θνησιμότητας ήταν από τους μεγαλύτερους στην Ευρώπη (142 θάνατοι ανά 1.000 κατοίκους). Η ανεργία θέριζε και όσοι είχαν δουλειά προσπαθούσαν να διεκδικήσουν τα δικαιώματά τους.

Στις 26 Αυγούστου 1913 ξεκίνησε η μεγαλύτερη απεργία στην ιστορία της Ιρλανδίας, που διήρκεσε μαζί με την ανταπεργία των εργοδοτών έως τις 18 Ιανουαρίου 1914. Της απεργιακής κινητοποίησης ηγούνταν οι τραμβαγιέρηδες, με επικεφαλής τον συνδικαλιστικό θρύλο της Ιρλανδίας Τζέιμς Λάρκιν. Την Κυριακή 31 Αυγούστου σε μία από τις διαδηλώσεις τους στην οδό Σάκβιλ του Δουβλίνου (σήμερα οδός Ο’ Ντόνελ) χτυπήθηκαν βάναυσα από την αστυνομία, με αποτέλεσμα να σκοτωθούν δύο απεργοί και να τραυματισθούν εκατοντάδες.

Ο μεγάλος ιρλανδός ποιητής Γουίλιαμ Μπάτλερ Γέιτς έγραψε το ποίημα «Σεπτέμβρης 1913» για να εκφράσει τη συμπαράστασή του στον αγώνα των εργαζομένων και την απέχθειά του για την καθολική μπουρζουαζία της πόλης και την Εκκλησία που την υποστήριζε.

Η ανταπεργία (λοκάουτ) των εργοδοτών προκάλεσε δυσεπίλυτα προβλήματα στους εργαζομένους, οι οποίοι αναγκάστηκαν να λύσουν την απεργία και να επιστρέψουν στις δουλειές τους στις 18 Ιανουαρίου 1914.

Γ’ Ματωμένη Κυριακή (21 Νοεμβρίου 1920)

Βρισκόμαστε στο μέσο του Ιρλανδικού Αγώνα της Ανεξαρτησίας (1919-1921) και η Κυριακή 21 Νοεμβρίου δικαιολόγησε τον χαρακτηρισμό της.

Η ημέρα στο Δουβλίνο άρχισε με τη δολοφονία 14 άγγλων πρακτόρων και ντόπιων συνεργατών τους από τον γνωστό μας Ιρλανδικό Δημοκρατικό Στρατό (IRA). Η απάντηση των κατακτητών εκδηλώθηκε το μεσημέρι της ίδιας μέρας. Πυροβολούν στο ψαχνό και σκοτώνουν 15 φιλάθλους κατά τη διάρκεια του αγώνα ιρλανδικού ποδοσφαίρου μεταξύ Τιπερέρι και Δουβλίνου στο Κροκ Παρκ του Δουβλίνου. Οι δυνάμεις κατοχής υποστήριξαν ότι δέχθηκαν πυρά από φιλάθλους – μέλη του IRA.

Οι ταραχές συνεχίστηκαν όλο το βράδυ χωρίς νεκρούς. Όμως, στο Κάστρο του Δουβλίνου, που είχε μετατραπεί σε φυλακή, βρίσκονται νεκροί τρεις πολιτικοί κρατούμενοι, κάτω από αδιευκρίνιστες συνθήκες. Συνολικός απολογισμός της τρίτης κατά σειρά «Ματωμένης Κυριακής»: 32 νεκροί.

Δ’ Ματωμένη Κυριακή (30 Ιανουαρίου 1972)

Η πιο γνωστή «Ματωμένη Κυριακή», επειδή εξυμνήθηκε από καλλιτέχνες του ροκ, όπως οι U2 («Sunday Bloody Sunday»), Stiff Little Fingers («Bloody Sunday»), Τζον Λένον («Sunday Bloody Sunday», «The Luck of the Irish») και Πολ ΜακΚάρτνεϋ («Give Ireland Βack to the Irish»).

Συνέβη την Κυριακή 30 Ιανουαρίου 1972 στο Ντέρυ της Βορείου Ιρλανδίας, όταν άγγλοι στρατιώτες των ειδικών δυνάμεων άνοιξαν πυρ κατά μιας ειρηνικής πορείας 10.000 καθολικών, που ζητούσαν την αποχώρηση των Βρετανών από τη Βόρειο Ιρλανδία και ένωσή της με τη Δημοκρατία της Ιρλανδίας. 26 διαδηλωτές σκοτώθηκαν, ανάμεσά τους και 6 παιδιά. Πολλοί διαδηλωτές πυροβολήθηκαν πισώπλατα, καθώς έτρεχαν να αποφύγουν τα επελαύνοντα τεθωρακισμένα οχήματα των Βρετανών.

Η διεθνής κατακραυγή που ξέσπασε ανάγκασε τη Συντηρητική κυβέρνηση του Έντουαρντ Χηθ να προχωρήσει σε έρευνα του αιματηρού συμβάντος. Ο αρχιδικαστής Γουάιτζερυ, που επελήφθη της υποθέσεως, δεν απέδωσε ευθύνες στους στρατιώτες, επειδή δέχθηκε τον ισχυρισμό τους ότι πυροβολήθηκαν πρώτοι από κάποιους διαδηλωτές, παρά τις περί του αντιθέτου καταθέσεις των αυτοπτών μαρτύρων. Το περιστατικό επανήλθε στην επικαιρότητα το 1998, όταν ο τότε πρωθυπουργός της Μεγάλης Βρετανίας Τόνι Μπλερ ανέθεσε στον Λόρδο Σάβιλ να επανεξετάσει την υπόθεση. Το πόρισμα αναμένεται…

Δείτε ακόμα εδώ και googlιστε και λίγο. Καλό κάνει…

Έχουμε αγώνες άυριο…και το ΚΚΕ το βιολί του!

Στην Κύπρου και Πατησίων – Να είμαστε ΟΛΟΙ και ΟΛΕΣ εκεί!

Σάββατο – Κυριακή – …και κυρίως την ΔΕΥΤΕΡΑ

Στον Ελαιώνα…

Η αλληλεγγύη είναι το όπλο μας

Επιτροπή Πολιτών για τη Διάσωση του Ελαιώνα

Τηλ.: 6976 718945   6932 424547 6976 266387

e-mail: elaionas@yahoo.gr,  http://elaionas.wordpress.com

Προς τα κινήματα πόλης και τις δημοτικές παρατάξεις

Αγαπητοί/ες φίλοι/ες

Η Επιτροπή Πολιτών για τη Διάσωση του Ελαιώνα δίνει ένα μεγάλο αγώνα με αίτημα να γίνει ο Ελαιώνας Μητροπολιτικό Πάρκο και όχι VOVO-πολη. Αίτημα στο οποίο έχει θέση η κατασκευή του νέου γηπέδου αλλά με όρους σεβασμού της νομοθεσίας και του Συντάγματος και μη επιβάρυνσης με υπερτιμολογήσεις του δημοτικού προϋπολογισμού.

Η Επιτροπή δίνει το σημαντικό αυτό αγώνα με όλους τους τρόπους και για το λόγο αυτό έχει προσφύγει και στο Συμβούλιο της Επικρατείας. Στις 19.1.2009 η Επιτροπή Αναστολών του ΣτΕ αποφάσισε να σταματήσουν προσωρινά οι οικοδομικές εργασίες για την ανέγερση του εμπορικού κέντρου ώστε να μη δημιουργηθούν τετελεσμένες καταστάσεις οι οποίες θα καθιστούσαν ουσιαστικά άνευ αντικειμένου την κύρια δίκη, η εκδίκαση της οποίας έχει ορισθεί για τις 6.3.2009.

Η απόφαση αυτή είναι ιδιαίτερα σημαντική –όχι μόνο για περιβαλλοντικούς λόγους, αλλά και διότι ελήφθη κάτω από πρωτοφανή πίεση από πολιτικά και οικονομικά συμφέροντα, ενισχυμένη από την εκκωφαντική μονοφωνία των περισσότερων ΜΜΕ, που έφτασαν στο σημείο όχι μόνο να αμφισβητούν το συνταγματικό δικαίωμα των πολιτών να προσφεύγουν στο Συμβούλιο της Επικρατείας, αλλά και την ίδια την υποχρέωση του ανώτατου δικαστηρίου να ελέγχει τη συνταγματικότητα των νόμων!

Απευθυνόμαστε με την επιστολή μας αυτή στα κινήματα πόλης καθώς και σε δημοτικές παρατάξεις θεωρώντας ότι συμμερίζεστε την πεποίθησή μας για την ανάγκη να  προστατευθούν και να διατηρηθούν αδόμητοι οι ελεύθεροι χώροι της πόλης μας.

Ζητάμε τη συμπαράστασή σας και ως προς την ουσία του αγώνα που διεξάγουμε αλλά και ως προς το αναφαίρετο δικαίωμα των πολιτών να προσφεύγουν στο Συμβούλιο της Επικρατείας για να προστατεύσουν το περιβάλλον, χωρίς να προπηλακίζονται και να λοιδορούνται από δημόσιους λειτουργούς, επιχειρηματίες και ΜΜΕ.

Σας καλούμε να παρευρεθείτε και να τοποθετηθείτε στις εκδηλώσεις που θα οργανώσουμε το επόμενο διάστημα και για τις οποίες θα σας κρατήσουμε ενήμερες/ους.

Η Επιτροπή

Και μέσα στον χαμό μίλησε ξαφνικά και το ΚΚΕ για τον Ελαιώνα

«ΓΙΑ ΤΟΝ ΕΛΑΙΩΝΑ ΚΑΙ ΤΟ ΓΗΠΕΔΟ ΤΟΥ ΠΑΝΑΘΗΝΑΪΚΟΥ

Η διαμάχη μεταξύ των μεγαλοεπιχειρηματιών της ΠΑΕ Παναθηναϊκός, του δημάρχου Αθήνας και του ΣΥΝ/ΣΥΡΙΖΑ δεν σχετίζεται με την ανάπλαση του Ελαιώνα, τη μετατροπή του σε χώρο πράσινου, αναψυχής και άθλησης της νεολαίας και του λαού της Αθήνας. Έχει σχέση με επιχειρηματικούς ανταγωνισμούς και πολιτική δημαγωγία.

Οι μεγαλοεπιχειρηματίες της ΠΑΕ Παναθηναϊκός μιλώντας εξ ονόματος των φιλάθλων του Παναθηναϊκού ενδιαφέρονται να αυξήσουν τα περιουσιακά τους στοιχεία και τις επιχειρηματικές συμμαχίες τους αξιοποιώντας τις εκτάσεις του Ελαιώνα.

Ο δήμαρχος Αθήνας και η παράταξη του ΠΑΣΟΚ από την αρχή στηρίζουν με θέρμη την εκχώρηση στρεμμάτων του Ελαιώνα στην ΠΑΕ Παναθηναϊκός που ανοίγει το δρόμο στην ολοκληρωτική και οριστική παράδοση της περιοχής του αρχαίου Ελαιώνα στα επιχειρηματικά συμφέροντα, στη δημιουργία πολυκαταστημάτων και άλλων πολεοδομικών συγκροτημάτων, που όχι μόνο δεν θα ωφελήσουν τους κατοίκους των γύρω περιοχών αλλά θα κάνουν τη ζωής τους ακόμα χειρότερη.

Ο ΣΥΝ/ΣΥΡΙΖΑ για μια ακόμα φορά αποδεικνύεται καιροσκόπος και διπρόσωπος. Ενώ δεν καταψήφισε την εκχώρηση των εκτάσεων του Ελαιώνα στην ΠΑΕ Παναθηναϊκός και συνεχίζει να είναι υπέρ της κατασκευής του γηπέδου, για να μη χαλάσει το «περιβαλλοντικό» του προσωπείο, διαφώνησε στη δημιουργία του εμπορικού κέντρου που θα συνοδεύει το γήπεδο!

Το ΚΚΕ καλεί το λαό της Αθήνας και του Λεκανοπεδίου να πάρει την υπόθεση του Ελαιώνα στα χέρια του. Ούτε ένα στρέμμα δεν πρέπει να εκχωρηθεί στους επιχειρηματικούς ομίλους. Είναι ζωτική ανάγκη να γίνει χώρος πρασίνου, δημόσιων αθλητικών και πολιτιστικών υποδομών που δεν θα επιβαρύνουν το περιβάλλον. Κανένα γήπεδο, καμία αθλητική εγκατάσταση δεν πρέπει να ανήκει σε επιχειρηματίες.

ΑΘΗΝΑ 29/1/2009 ΤΟ ΓΡΑΦΕΙΟ ΤΥΠΟΥ ΤΗΣ ΚΕ ΤΟΥ ΚΚΕ».

Μπα θυμηθήκατε σύντροφοι της ηγεσίας του ΚΚΕ τον Ελαιώνα και αποφασίσατε να την πέσετε στον ΣΥΡΙΖΑ; Βρήκατε πάλι τον εχθρό;

Τώρα που αλλάξαμε το κλίμα, τώρα που βγήκε η απόφαση του ΣτΕ, τώρα που αποδεικνύεται πως η επιχειρηματολογία μας ήταν λογική, δίκαιη και προς το συμφέρον όλων μας ;

Φτάνει με την τσάμπα μαγκιά,

Φτάνει με την αριστεροσύνη στα εύκολα,

πέρα και έξω από το κίνημα.

Ο κόσμος της Αριστεράς δεν μπορεί παρά να καταλαβαίνει.

Υπάρχουν και όρια!

Δεν μπορεί να μιλάτε για διπλοπροσωπεία.

Τόσο φοβάστε για τις ψήφους σας;

Δεν ταιριάζει στους τόσους αγωνιστές που έχουν στηρίξει αυτό το κόμμα.

Δεν ταιριάζει στην ιστορία του Κουμουνιστικού Κινήματος.

Αρκετά!

Ως εδώ!

Οι απαντήσεις για άλλη μια φορά θα δοθούν αρμοδίως βεβαίως!

Εδώ θα παραθέσω μόνο σχετικές εικόνες της salataς

Σήμερα το πρωϊ ο Δήμαρχος Κακλαμάνης στην εκπομπή ΠΡΩΤΗ ΓΡΑΜΜΗ επαίνεσε την στάση του ΚΚΕ για τον Ελαιώνα. Δήλωσε ότι το ΚΚΕ κατέγραψε την διαφωνία στο δημοτικό συμβούλιο, αλλά δεν κάνει προσφυγές στα δικαστήρια και κινητοποιήσεις! Η δημοκρατία μας είπε επιτρέπει να εκφράζουμε και να καταγράφουμε τις διαφωνίες μας, όπως πολύ σωστά έπραξε το ΚΚΕ, αλλά δεν πρέπει να καταφεύγουμε σε άλλα μέσα για να επιβάλουμε τις απόψεις μας…

Παγκόσμιο Κοινωνικό Φόρουμ 2009:Ένα ακόμα βήμα προς έναν άλλο κόσμο

Από τις 27 Γενάρη ξεκίνησε το  Παγκόσμιο Κοινωνικό Φόρουμ στο Belem της Βραζιλίας και θα ολοκληρώσει τις εργασίες του την 1 Φλεβάρη με την Συνέλευση των Κινημάτων όπου και θα αποφασιστεί το γνωστό καλεντάρι  με τις ημερομηνίες των μεγάλων γεγονότων του κινήματος για την επόμενη περίοδο.

Δείτε πληροφορίες και νέα στο site της διοργάνωσης, και στο κεντρικό site του ΠΚΦ, ενδιαφέροντα βίντεο και φυσικά νέα συνεντεύξεις και πολλά ακόμα στην «επίσημη»εφημερίδα TerraViva, που εκδίδεται κάθε φορά ειδικά για τις εργασίες των ΠΚΦ.

Δείτε κάποια από τα άρθρα της TerraViva:
Crisis as Opportunity for «Another World»

Walden Bello: ‘It is time to aim beyond capitalism’

και εδώ ένα άρθρο για τις διαδικασίες του Οικονομικού Φόρουμ των «ισχυρών» στο Νταβός στον αντίποδα του οποίου έγινε και το 1ο Παγκόσμιο Κοινωνικό Φόρουμ στο Πόρτο Αλέγκρε όπου ορίστηκαν και οι βασικές αρχές.

Δείτε εδώ τι λέει η wikipedia για το ΠΚΦ.

Ακόμα μπορείτε να δείτε φωτογραφίες από το Βραζιλιάνικο Indymedia εδώ και εδώ και από το indy.gr εδώ.

Δείτε ακόμα ένα βίντεο με τους χώρους που φιλοξενούν τις εργασίες (Aγροτικό Oμοσπονδιακό Πανεπιστήμιο του Αμαζονίου (UFRA) και το έτερο Ομοσπονδιακό Πανεπιστήμιο (UFPA))   :

Μερικές σκηνές από την τελετή έναρξης και την διαδήλωση των 100.000 ανθρώπων από όλο τον πλανήτη.

… μεγάλη συμμετοχή από την Παγκόσμια Πορεία Γυναικών

και δράσεις κατά την διάρκεια της διαδήλωσης όπως αυτή εδώ στα McDonalds

Ακόμα δανείστηκα μια ενημέρωση από μέιλ που δημοσιεύτηκε στο indy.gr

«Γεια χαρά,

στο Μπελέμ της Βραζιλίας ξεκίνησε χθες το Παγκόσμιο Κοινωνικό Φόρουμ. Στην πόλη που είναι χτισμένη στο Δέλτα του Αμαζονίου, μαζευτήκαμε χθες περίπου 100.000 διαδηλώτριες και διαδηλωτές σε μια πολύ ζωντανή πορεία (η μισή από την οποία πραγματοποιήθηκε υπό καταρρακτώδη τροπική βροχή) για να διατρανώσουμε ότι ένας άλλος κόσμος είναι εφικτός. Η διαδήλωση ήταν η πρώτη ευκαιρία για να υπάρξει μια επαφή μεταξύ των κινημάτων και των ιθαγενών του Αμαζονίου. Σήμερα, όλη η μέρα των συζητήσεων είναι αφιερωμένη στο θέμα του Αμαζονίου. Απ’ ό,τι άκουσα, οι αρχηγοί Βραζιλίας, Παραγουάης, Εκουαδόρ, Βενεζουέλας και Βολιβίας συναντούνται επίσης στο Μπελέμ αυτές τις μέρες.»

Αχ πόσο ζηλεύω!

Ας μην τα θέλουμε όμως όλα δικά μας!

Δεν έχω παράπονο μιας και συμμετείχα στο προηγούμενο ΠΚΦ στο Ναϊρόμπι.

Ψύχραιμη στάση επέδειξε ο Δήμαρχος και σήμερα…

…αφού απέρριψε κάθετα εισήγηση συμβούλων του να επιστρατεύσουν τρίκυκλα που θα κυνηγάνε τους γνωστούς τρομοκράτες της Κύπρου και Πατησίων.

Τελικά υιοθετήθηκε η μετριοπαθής πρόταση να συγκροτηθεί ειδικό σώμα προστασίας του πολιτεύματος, το οποίο επΑνδρώθηκε με δεκάδες «ευμεγέθη» στελέχη της Υπηρεσίας Καθαριότητας, που έχουν τιμηθεί πολλάκις για την δράση τους.

Επικεφαλής ορίστηκε ο μετριοπαθής πρόεδρος του 6ου Δημοτικού Διαμερίσματος, με υποδιοικητή τον αγωνιστή του οικολογικού κινήματος της Κυψέλης, διαμερισματικό σύμβουλο Πλατόπουλο.

Η παρέμβαση του ειδικού σώματος καθυστέρησε αδικαιολόγητα, με αποτέλεσμα να ξημερώσει και το φως να δυσκολέψει καίρια την πλήρη εκκένωση του πάρκου.

Για την ανεξήγητη αυτή καθυστέρηση, που έδωσε πολύτιμο χρόνο και ανεξέλεγκτο φως στους τρομοκράτες της γειτονιάς, ο Δήμαρχος δήλωσε πως δεν πρέπει να απαξιώσουμε την δουλειά που έχει γίνει και πως  θα διεξαχθεί ΕΔΕ και πως για άλλη μια φορά θα φτάσει το μαχαίρι στο κόκκαλο.

Ανάμεσα στους  γνωστούς – άγνωστους του «πρώην»πάρκου έχουν εντοπισθεί μια γιαγιά με ύποπτα  μοβ παντοφλάκια η οποία τάχθηκε ανοιχτά με τους κουκουλοφόρους φωνάζοντας την κραυγή «είχε δίκιο η νεολαία», ένας φοιτητής που εικάζεται πως είναι κουκουλοφόρος του Τσίπρα, ένας δικηγόρος που βρήκε ευκαιρία να ανοίξει τις δουλειές του καταθέτοντας 3 μηνύσεις την μέρα, ελπίζοντας σε ένα ακόμα δικαστικό πραξικόπημα επιβολής του δήθεν συντάγματος και διάφοροι αλήτες της γειτονιάς, που έχοντας ξεπεράσει το 65ο έτος της ηλικίας τους νοιάζονται μόνο για το που θα πάνε βόλτα τα εγγόνια τους και  αδιαφορούν προκλητικά για την ανάπτυξη και την ανταγωνιστικότητα της χώρας.

Σύμφωνα με πληροφορίες η επιχείρηση με την κωδική ονομασία «Δεν έχω πολλά να πω, έχω πολλά να κάνω» θα συνεχιστεί αμείωτα μέχρι να βγει τσιμέντο όπου υπήρχε πράσινο ώστε να μπουν επιτέλους οι βάσεις για την μεγάλη οικολογική καμπάνια του Δήμου για πράσινες ταράτσες.

Στον επίπονο αυτό αγώνα του Δημάρχου έχει δηλώσει την πλήρη στήριξή του ο αναπληρωτής Υπουργός Εσωτερικών, γνωστός λάτρης των ταρατσών και των πλυσταριών ανεξαρτήτως χρώματος, Χρήστος Μαρκογιαννάκης και φυσικά ο αρμόδιος εισαγγελέας που έχει αγανακτήσει με την επιμονή μιας μικρής ομάδας κατοίκων, δασαρχών και άλλων ανόητων που συνεχίζουν να βάζουν φρένο στην απολύτως δημοκρατικά κινούμενη Δημοτική αρχή, σύμφωνα με τις λαμπρότερες παραδόσεις  του έθνους μας. .

Οι φωτογραφίες είναι μια ευγενική προσφορά της «Σαλάτας»

Τα παιδιά, η SUPER 3, το αυτονόητο, το «πρώην» πάρκο και τα ωδικά πτηνά

τα παιδιά…

κατηγορούν την νεολαία, την νεολαία γαμώ το κέρατο μου, γιαγιά είμαι, 2 εγγονάκια έχω…

η Super 3…

(ΤΟ ΠΑΡΑΚΑΤΩ ΚΕΙΜΕΝΟ ΕΣΤΑΛΗ ΣΕ ΒΟΥΛΕΥΤΕΣ ΚΑΙ ΣΤΕΛΕΧΗ ΟΛΩΝ ΤΩΝ ΚΟΜΜΑΤΩΝ)

(ευχαριστώ φιλενάδα)

Ο Super 3 καταγγέλλει τους αγρότες

Έχουμε καταλάβει πολύ καλα τον υπουλο ρολο των αγροτων εναντιον του Αρη της καρδιας μας. Η ομαδα με συμβολο το θεο και σημα του μονου και μεγαλυτερου συνδεσμου της το μπουλντογκ θιγεται ανεπανορθωτα απο τις «τυχαιες» κινητοποιησεις των αγροτων πριν απο τα 2 κρισιμοτερα ματς της ιστοριας μας. Τοσο ο παοκτσης υπουργος Γεωργιας Σωτήρης Χατζηγάκης οσο και ο αντι-Αρειανος εκπροσωπος των αγροτων απο τη Θεσσαλια κ. Σιδηρόπουλος εμπαιζουν το λαο του Αρη με τις αποφασεις τους. Κλειστοι ολοι οι δρομοι της επαρχιας πριν το ΑΡΗΣ-παοκ, ενω πριν μια εβδομαδα ολοι οι δρομοι ηταν ανοιχτοι.

Κυβερνηση-αντιπολιτευση-αγροτες ενωμενοι να πολεμησουν μεχρις εσχατων το υπερηφανο και ανεξαρτητο σωματειο του Αρη. Εμεις σαν Super 3 καταδικαζουμε ολους τους αγροτες και δεν ξαναπηγαινουμε στη λαικη.

Την Κυριακη ενα ειναι σιγουρο ολοι οι δρομοι θα κιτρινησουν και ελπιζουμε να μη σας βρουμε μπροστα μας.

ΑΡΗΣ ΘΡΗΣΚΕΙΑ SUPER 3

ΚΑΤΩ ΟΙ ΑΓΡΟΤΕΣ ΚΑΙ Η ΝΕΑ ΔΗΜΟΚΡΑΤΙΑ

το αυτονόητο…

(θα δημοσιευτεί στο οπισθόφυλλο του περιοδικού της «ανοιχτής πόλης»)

Τι είναι πια αυτονόητο;

Ένας Ειδικός Φρουρός σκότωσε έναν δεκαπεντάχρονο…
Ήταν αναμφισβήτητα η σταγόνα που ξεχείλισε το ποτήρι. Εξελίχθηκαν πολλά και διάφορα. Τα νερά και τα απόνερα απλώθηκαν,όπως το κρασί περνάει μέσα από το τραπεζομάντιλο και χαλάει το οικογενειακό τραπέζι. Σιγά – σιγά οι ίνες ρουφάγανε την οργή.

Κινδύνεψε ένας αστυνομικός. Τρόμος!

Της Κωνσταντίνας της έριξαν βιτριόλι. Τρόμος! Ποτέ πια!

Μαζί με τον λεκέ, μάλλον πληρώνουμε και «τα σπασμένα». Αρχίσαμε να συζητάμε για το που θα διαδηλώσουμε, για το που θα βγούμε για ποτό.
Ξαφνικά, ένας παλιός φίλος, μου ‘πε πως θα ‘τανε καλύτερα να μην πάμε Εξάρχεια και να πάμε στο Κολωνάκι. Εντάξει είπε, απολογητικά, δεν πειράζει, είναι πιο «ασφαλές».
Ξέρεις, μου είπε μια άλλη φίλη, όταν διαδηλώνω στην Πανεπιστημίου ή στην Σταδίου νοιώθω καλύτερα. Τις έχω συνηθίσει. Ενώ όταν πάμε στην Πειραιώς για την Κούνεβα ή στην Κηφισίας προς την Ισραηλινή Πρεσβεία νοιώθω μια ανασφάλεια. Τι την θέλετε και εσείς την Ισραηλινή, δεν σας φτάνει η Αμερικάνικη, αφού αυτοί φταίνε για όλα.
Νοιώθω την αλλαγή στον κόσμο. Νοιώθω περίεργα γιατί ο κόσμος ζορίζεται από τα ρεπορτάζ. Αλήθεια με ρώτησε κάποιος, ο Τσίπρας και οι 131 προτιμάνε να μην έχουμε γήπεδο και να μείνει ο Ελαιώνας σκουπιδότοπος; Πως να εξηγήσω, πως εμείς έχουμε προτείνει πρώτοι τον Ελαιώνα για να γίνει το γήπεδο, πως ο δήμαρχος ευθύνεται για τον σκουπιδότοπο και πως είναι ευθύνη του νομοθέτη να ακολουθεί το Σύνταγμα;
Που είναι το αυτονόητο;
Νοιώθω άσχημα, γιατί μπορεί κάποιος να μου ζητήσει ξαφνικά Mallox και να μην έχω ‘πάνω μου. Νοιώθω περίεργα γιατί ποτέ μου δεν κατέβηκα σε πορεία με μαντήλι και όλοι νόμιζαν πως το είχα στην τσάντα. Προχθές ξαφνιάστηκα όταν όλοι με κοίταζαν στο λαιμό και στα χέρια. Πότε θα βγάλω το μπουκάλι με το άσπρο υγρό;

Πότε θα φορέσω την μάσκα;
Που θα φθάσει αυτό;
Ο δήμαρχος, στο «πρώην» πάρκο, στην Κύπρου και Πατησίων -και νυν και αεί λέμε εμείς- ξήλωσε παράνομα, στις 4 το πρωί, 45 δέντρα, και μετά έστειλε τα ΜΑΤ να δείρουν τον κόσμο που τα κοίταγε απαρηγόρητος.
Ένας πιτσιρικάς ρώτησε τον μπαμπά του «Και τώρα; Δεν έχει βόλτα?»
Δεν αντέχω άλλο! Δεν είμαι τρομοκράτης! Θέλω να ζήσω σ’ αυτή την πόλη!
Θέλω κάποια στιγμή να κάνω ένα παιδί!

Θα μ’ άρεσε να κάνω ένα γιο, αν και προτιμώ κόρη. Τι θα τους πω όμως αν με ρωτήσουν που θα τα πηγαίνω βόλτα; Τι θα τους πω αν με ρωτήσουν που είναι «ασφαλές» να βγω;

το «πρώην» πάρκο

και τα ωδικά πτηνά

…

Μπουλντόζες, φορτηγά, κομμένα δέντρα, κούτσουρα, χαμένα πουλιά, ΜΑΤ, δακρυγόνα. ΦΤΑΝΕΙ ΠΙΑ!

Είμαι συγκλονισμένος.

Δεν μπορώ να γράψω τίποτα.

Καταστροφή.

Ένα παρκάκι, 2000 και κάτι τ.μ. πράσινο στο κέντρο της Κυψέλης ισοπεδώθηκε.

5 το πρωί ο δήμος πήγε με μπουλντόζες και ξεπάστρεψε την φύση.

Αυτή την μικρή γωνιά που ανασαίναμε.

Παράνομα!

Το δασαρχείο είχε βγάλει απόφαση απαγόρευσης υλοτομίας. Πήγαν στα κρυφά. Μόλις έφτασε ο κόσμος κοίταζε σαν χαμένος. Κάποιοι έκλαψαν. Ο κόσμος μαζευόταν.

Το κράτος απάντησε στην πρόκληση των κατοίκων, που χωρίς καμιά δικαιολογία κοίταζαν τα 45 πεσμένα δέντρα.

Ήρθαν 4 διμοιρίες ΜΑΤ και σπρώχνοντας με τις ασπίδες πέταξαν τον κόσμο έξω από το Πάρκο στην Πατησίων.

Αργότερα ρίξανε και χημικά, για να αντικαταστήσουν στα πνευμόνια μας το οξυγόνο που χάσαμε.

Είμαι πολύ θυμωμένος.

Τι τύπου δημοκρατία είναι αυτή;

Ο δήμαρχος παρανομεί και η αστυνομία χτυπάει κατοίκους που αμήχανοι παρακολουθούν να τους κλέβουν την ανάσα.

Φτάνει πια! Να τους σταματήσουμε! Να πάρουμε την ζωή μας στα χέρια μας!

Δεν μπορώ να γράψω κάτι άλλο. Ίσως αργότερα. Βάζω μόνο τις φωτογραφίες. Δείτε κι από μόνοι σας!

Χαλάλι τα λεφτά στους επικοινωνιολόγους του ΠΑΣΟΚ!!!

Εξαιρετική η ιδέα για «πλάτη»

στην πολυαναμενόμενη συγκέντρωση

του αρχηγού του ΠΑΣΟΚ

στα Τρίκαλα…

Αν ήταν και δικιά τους…

Ας φύτρωνε ένα άλλο λουλούδι βρε παιδάκι μου;

Μόνο να πλύνουν τα χέρια του αγρότη πρόλαβαν;

Τόσοι επικοινωνιολόγοι δεν καταφέρνουν να κατεβάσουν καμιά ιδέα,

που να μην έχει αφισοκολληθεί σε όλη την Θεσσαλία;

Βέβαια να μου πεις, που να προλάβουν!

Καταναλώνουν όλη τους την ενέργεια στο πως θα μιλάει τόσην ώρα ο ΓΑΠ χωρίς να λέει τίποτα!!!

Παραθέτω και μερικά ευφάνταστα αποσπάσματα από την φαντασμαγορική υπερ-ομιλία στα Τρίκαλα!

Θαυμάστε!

«Μαζί μπορούμε και θα μπορέσουμε πολλά

και όταν μπορέσουμε, όταν τα καταφέρουμε

για σένα, για τον νέο, για τον αγρότη, για την γυναίκα, για την επαρχία ,για όλους μας,

θα χουμε κάνει ένα βήμα,

και μετά θα κάνουμε άλλο ένα,

δηλαδή θα κάνουμε το σύνολο δύο βήματα,

και μετά άλλο ένα

και θα έχουμε κάνει τρία βήματα

και τελικά θα περπατήσουμε,

ναι θα περπατήσουμε,

γιατί μπορούμε,

μπορούμε να περπατήσουμε,

αρκεί να κρατιόμαστε.

Να κρατιόμαστε να μην πέσουμε

και δεν φοβόμαστε να το πούμε ότι κινδυνεύουμε,

κινδυνέψαμε πολλές φορές

και στο πρώτο και στο δεύτερο και στο τρίτο βήμα να πέσουμε,

αλλά επειδή το ξέραμε, το ξέρουμε και το λέμε

κάναμε ήδη τρία βήματα

και ναι μπορούμε να κάνουμε κι άλλα,

ναι μπορούμε να περπατήσουμε!»

Άντε καλά ψέματα. Προβοκάτσια! Αυτό ήταν δικό μου, αλλά διαβάστε και την κανονική ομιλία και πείτε μου που διαφέρει; Είμαι πραγματικά εντυπωσιασμένος! Το ανέκδοτο με το σκουλίκι το ξέρετε?

Ούτε σε σαπουνόπερα δεν μιλάνε έτσι που κάνουν και 30000 επεισόδια…Α ρε Φώσκολε γίγαντα!!!

«Φίλες και φίλοι,

Η Θεσσαλία σήμερα,

τα Τρίκαλα σήμερα,

στέλνουν το μήνυμα της ελπίδας,

σε κάθε γωνιά της χώρας μας.

Είναι το μήνυμα της αγροτιάς.

Η Θεσσαλική αγροτιά στέλνει το μήνυμα,

ότι μαζί μπορούμε.

Ένα μήνυμα αλλαγής,

ένα μήνυμα ανατροπής,

ένα μήνυμα μιας νέας πορείας

για τους Έλληνες και τις Ελληνίδες.

Είναι το μήνυμα,

ότι μαζί μπορούμε να αλλάξουμε ξανά

την Ελλάδα.

Και σήμερα,

αυτή η μεγάλη αλλαγή

είναι η ιστορική ευθύνη του Κινήματος,

που λέγεται Πανελλήνιο Σοσιαλιστικό Κίνημα.

Και είμαστε έτοιμοι να αναλάβουμε την ευθύνη μας.

Είμαστε έτοιμοι να αναλάβουμε την ευθύνη μας,

στο δρόμο της δημοκρατίας,

μιας δημοκρατίας που δεν χειραγωγείται από το μαύρο πολιτικό χρήμα,

αλλά εκφράζει γνήσια τον Ελληνικό λαό.

Μιας δημοκρατίας, χωρίς ευνοούμενα ολιγαρχικά συμφέροντα.

Μιας δημοκρατίας, χωρίς χειραγωγούμενη δικαιοσύνη.

Μιας δημοκρατίας, μόνο στην υπηρεσία του πολίτη,

όπου ο πολίτης θα βρει ξανά τη δική του φωνή,

όπου η Ελλάδα θα ακουστεί και πάλι,

με ισχυρή φωνή παντού.

(Θυμάστε αυτό το παιχνίδι ξύλινου λόγου που με όποια σειρά και αν αντιστοιχήσεις τις φράσεις από διαφορετικές στήλες βγάζει νόημα? Συνδυάστε 20 λέξεις και φτιάχνετε την εισαγωγή της ομιλίας του «ερχόμενου» πρωθυπουργού. Μμπρρρρ!)

…

Θέλω από εδώ, από τη Θεσσαλία, να πω ότι οι ενέργειες αυτές είναι απαράδεκτες, τις καταγγέλλουμε  με τον πιο κατηγορηματικό τρόπο. Απαιτούμε από την Τουρκία να σταματήσει τα επικίνδυνα παιχνίδια. Αλλά η κυβέρνηση απλώς παρακολουθεί, ανέχεται και σιωπά.

Σήμερα, από εδώ, από τα Τρίκαλα, θα ήθελα να στείλω ένα σαφές μήνυμα στην άλλη όχθη του Αιγαίου. Η επόμενη ελληνική κυβέρνηση, δηλαδή η κυβέρνηση του ΠΑΣΟΚ, ούτε θα επιτρέψει, ούτε θα ανεχθεί τέτοιες ενέργειες.

(Τσ, τσ, τσ αποφασιστικότητα! Φαντάζομαι πως στα Τρίκαλα είναι η μία όχθη του Αιγαίου και στην Τουρκία η άλλη, εεε?)

…

Γι´αυτό, εμείς σήμερα λέμε: Ξέρουμε τα προβλήματα, ναι, το Πανελλήνιο Σοσιαλιστικό Κίνημα ξέρει τα προβλήματα. Τα ονοματίζουμε και τα ονοματίζουμε με ειλικρίνεια, λέμε την αλήθεια, διότι δεν τα φοβόμαστε. Ονοματίζουμε τις αλήθειες, διότι είμαστε έτοιμοι να τις αντιμετωπίσουμε, να αντιμετωπίσουμε τα θέματα όσο δύσκολα κι αν είναι, και να εφαρμόσουμε μαζί τις λύσεις.

(Ασκήσεις θάρρους ή Αϊ χάσου μυρμηγκάκι!)

…

Γι´αυτό, φίλες και φίλοι, θέλουμε να ενώσουμε τις κοινωνικές δυνάμεις γύρω από τις λύσεις που προτείνουμε. Κι αυτό θα κάνουμε. Θα ενώσουμε όλες τις προοδευτικές κοινωνικές παραγωγικές δυνάμεις του τόπου, για να εφαρμόσουμε το Πρόγραμμά μας για μια δίκαιη αναδιανομή του πλούτου, για μια «πράσινη ανάπτυξη»,  για την κοινωνική αλληλεγγύη.

Για μια Ελλάδα που έχει λόγο, για τον Έλληνα και την Ελληνίδα, που ξέρουν ότι εκπροσωπούνται γνήσια τα δικά τους συμφέροντα, όχι τα συμφέροντα κάποιων λίγων και ισχυρών, αλλά τα πραγματικά συμφέροντα του αγρότη, του εργαζόμενου, του μικρομεσαίου επιχειρηματία και επαγγελματία, της νεολαίας, της γυναίκας, της επαρχίας. Αυτή είναι η ευθύνη μας, φίλες και φίλοι, αυτή είναι η δέσμευσή μας.

Θέλω να σας ευχαριστήσω γι’ αυτή τη μεγαλειώδη παρουσία σας εδώ στα Τρίκαλα,

στη Θεσσαλία,

που στέλνει το μήνυμα της ελπίδας σε όλη την Ελλάδα.

Ένα μήνυμα ότι, μπορεί η Ελλάδα,

ότι μαζί μπορούμε

και θα μπορέσουμε.

Θα μπορέσουμε ξανά

να φέρουμε την Ελλάδα

σε ένα δρόμο ανάπτυξης, ευημερίας, κοινωνικής αλληλεγγύης και κοινωνικής δικαιοσύνης.

Θα ανεβάσουμε και πάλι τον ήλιο ψηλά, να μας φωτίσει.

Να φωτίσει την Ελλάδα, να φέρει την ελπίδα.

Μαζί θα νικήσουμε.
Καλό μας αγώνα.
Να είστε καλά.»

Ευχαριστούμε πολύ επίσης!

Ευχαριστούμε και για την διασκέδαση,

καταλαβαίνω ότι από τον πολύ αγώνα δεν σας έχει μείνει χρόνος,

αλλά την άλλη φορά να βρείτε δικιά σας ιδέα για αφίσα, γιατί θα τσαντιστώ,

και βάλτε και κανένα λαδάκι μην καείτε από τον πολύ ήλιο!

Εδώ θα βρείτε το πλήρες κείμενο της ομιλίας του ΓΑΠ στα Τρίκαλα, με τις «σαφείς» θέσεις για αγρότες, κτηνοτρόφους και κυρίως για την διαχείριση των υδάτινων πόρων! Τον άκουσαν, κατάλαβαν ότι δεν έχουν ελπίδα και βγήκαν στα μπλόκα!

Πως τα φέρνει η ζωή στον Κακλαμάνη…

από τον γνωστό προβοκάτορα…

Δείτε και εδώ http://elaionas.wordpress.com/

http://anoihtipoli.gr/

Ολοκαίνουργια, ζεστά, ανέκδοτα τραγούδια της Δανάης Παναγιωτοπούλου

Η αγαπημένη μας Δανάη  μου χάρισε προχθές δύο νέα φανταστικά τραγούδια, από τον ολοκαίνουργιο δίσκο της Homo Logotypus, που θα κυκλοφορήσει σε λίγο καιρό.

Μετά τον Οίκο Αντοχής έρχεται με κέφι να μας χαρίσει στίχους και μουσική που θα γεμίσουν τις μέρες μας, που θα κολλήσουν στα χείλη και στα αυτιά μας, στα δύσκολα, στα χαρούμενα και σίγουρα στο λεωφορείο, στο δρόμο πηγαίνοντας ή και καλύτερα γυρνώντας απ’ την δουλειά, στο ποτό, στο σπίτι, στις αγκαλιές και στα κλάματα και σίγουρα στα live μαζί της κάθε Πέμπτη στον Πυρήνα!

Έφτιαξα λοιπόν στο πόδι δυο βιντεάκια και τα μοιράζομαι με χαρά μαζί σας!

«Κυρίες, δεσποινίδες και κύριοι,

φίλοι τηλεθεατές στην Ελλάδα και στην Κύπρο,

από το Παλαί Ντε Σπορ του Αραράτ,

το κόσμημα αυτό της Παλαιάς Διαθήκης,

το Γούμπλεϊ της Βίβλου,

το Μαρακανά του Ιουδαϊσμού,

από την Κιβωτό του Νώε,

αγαπητοί φίλοι σας παρουσιάζουμε…»*

την Δανάη Παναγιωτοπούλου

Λόλα

Στους δρόμους τραγουδάνε ασφαλίτες
και ρίχνουν οιστρογόνα στη λίμνη Μαραθώνα,
να πίνουν τρείς φορές τη μέρα οι διαφημιστές
κι αντί να γίνουν όλα τα παιδιά παγανιστές
αλλάζουνε καθρέφτες κι εραστές (αμάν – αμάν)
αλλάζουνε καθρέφτες κι εραστές.

Η Λόλα τη φωτιά θα μας διδάξει
τα αστεία μου είναι μαύρα μα ζω μέσα σε χάβρα
που σπάει πορσελάνες και τη φτώχεια νοσταλγεί
οχτώ φορές τη μέρα σιδερώνει την πληγή
και θέλει αύριο ν’ αναστηθεί, (σώνει και ντε)
και θέλει αύριο ν’ αναστηθεί.

Στα οπίσθια του Μέγα Καναλάρχη
επάγγελμα διαδρομιστής και του οργάνου του εραστής,
τα βράδια που ονειρεύομαι τον κόσμο αλλιώς πλασμένο
στο Σύνταγμα καταμεσίς τον βλέπω κρεμασμένο
και με ξυπνάει ο Φρόυντ απελπισμένος (“πως είσαι έτσι;”)
και με ξυπνάει ο Φρόυντ απελπισμένος.

Ακόμα τραγουδάνε οι ασφαλίτες
ηλίθιες μελωδίες, ματζόρε τραγωδίες
και στην τραμπάλα λούστροι απαιτούν προαγωγή
αυτή η παιδική χαρά ποτέ δε θα καεί
η Λόλα πήδηξε απ’ την κουπαστή (αλλά δεν έπαθε τίποτα!)
η Λόλα πήδηξε απ’ την κουπαστή.

Ίλλιγγος

Με πιάνει μαύρος ίλιγγος στα πόδια σου πριν πέσω
και λύνω τα κορδόνια μου να μοιάζουν με φτερά,
του πανικού τεχνάσματα, μα θέλω να σ’ αρέσω
έλα μια βόλτα στα χαλάσματα
έχω ζευγάρι δεκανίκια εφεδρικά.

Βαρέθηκα να πολεμώ τους άσσους στα μανίκια
τα νιάτα μου πεινάσανε και άστοχα χτυπάν,
μα απ’ τις παγίδες τρέφομαι σαν όλα τα ποντίκια
με κάτι αγρίμια ξενιτεύομαι
κι ας ξέρουν μόνο πίσω πώς να μη γυρνάν.

Τώρα τα χάδια σου μου λεν καθένας το σταυρό του
με στόμα επιδέξιο ρουφάς τη μοναξιά,
αύριο θα παίξουμε ξανά το γυρισμό του ασώτου
κάποια Αριάδνη σε κοιτά
με μια κλωστή σε δένει και μας κυβερνά.

Το δάχτυλό μου στην πληγή μα ακόμα δεν πιστεύω
νηφάλια και παράλογη η γη που περπατώ,
απ’ την πηγή που ξεδιψάς όλο σταγόνες κλέβω
κάνε ξανά πως δεν κοιτάς
μόνο για σένα, είπες, κάνω το χαζό.

Για όποιον/α τώρα δεν ξέρει την Δανάη βάζω και μερικά βιογραφικά στοιχεία

Η Δανάη Παναγιωτοπούλου γεννήθηκε το 1978 στην Αθήνα. Σπούδασε φιλολογία στη Φιλοσοφική Αθηνών και υποκριτική στο θέατρο Εμπρός. Η επαγγελματική της ενασχόληση με τη μουσική και το τραγούδι ξεκινάει το 2000, με συμμετοχές σε συναυλίες σε όλη την Ελλάδα. Έχει συνεργαστεί με καταξιωμένους καλλιτέχνες όπως ο Μίλτος Πασχαλίδης, ο Γιάννης Χαρούλης και ο Βασίλης Βασιλάτος, ενώ παράλληλα εργάζεται και στο θέατρο σε σκηνοθεσίες του Δημήτρη Καταλειφού (Θέατρο Εμπρός), του Κωνσταντίνου Αρβανιτάκη (Θέατρο Τόπος Αλλού), του Τάσου Ράντζου (Δη.Πε.Θε. Αγρινίου και Κοζάνης) και του Σωτήρη Χαντζάκη (Εθνικό Θέατρο). Το 2002 ξεκινάει να παρουσιάζει τη δική της δουλειά στην Αθήνα. Πρόκειται για τραγούδια σε μουσική και στίχους δικούς της, καθώς και μια επιλογή ελληνικών και ξένων διασκευών. Αυτό που χαρακτηρίζει τα τραγούδια της, αλλά και τη δομή της παράστασής της, είναι το λιτό μουσικό ύφος και η καθαρότητα της έκφρασης. Στο τέλος του 2006 ο Μ. Πασχαλίδης συμπεριλαμβάνει στο δίσκο του «Έχουν περάσει χρόνοι δέκα» το τραγούδι της «Ο Τρελός», και λίγο αργότερα ο Γιάννης Χαρούλης επιλέγει το τραγούδι της «Ένα γύρο το φεγγάρι» για να ανοίξει το δίσκο του «Χειμωνανθός». Στις αρχές του 2007 κυκλοφορεί από την ανεξάρτητη εταιρία «Καθρέφτης» η πρώτη της δισκογραφική δουλειά με τίτλο «Οίκος Αντοχής». Πρόκειται για εννέα δικά της τραγούδια και ένα ορχηστρικό του συνεργάτη της Άγγελου Αγγέλου, ο οποίος μαζί με τον Παντελή Ραβδά υπογράφουν και την ενορχήστρωση του δίσκου.

www.myspace.com/danaipanagiotopoulou

*Το ξεκαρδιστικό, ολίγον άσχετο, απόσπασμα προέρχεται από το σπάνιο «δημιούργημα» του Ξένου Μάζαρη και του Στράτου Μπουλαλάκη,

Ο ΠΆΓΟΣ

Ή

ΠΩΣ ΝΑ ΑΠΟΛΑΜΒΑΝΕΤΕ ΤΑ

ΑΓΑΘΑ ΤΟΥ ΚΑΠΙΤΑΛΙΣΜΟΥ

ΧΩΡΙΣ ΝΑ ΧΑΝΕΤΕ ΑΠΟ

ΤΑ ΜΑΤΙΑ ΣΑΣ ΤΟ

ΣΤΡΑΤΗΓΙΚΟ

ΟΡΑΜΑ ΤΗΣ

ΑΤΑΞΙΚΗΣ

ΚΟΙΝΩΝΙΑΣ

από τις Εκδόσεις Καστανιώτη.

Δίστηλος δήμαρχος

του Παντελή  Μπουκάλα από την Καθημερινή

«Θα είμαι δήμαρχος όλων των Αθηναίων». Ετσι είχε πει ο κ. Νικήτας Κακλαμάνης αναλαμβάνοντας τη δημαρχία. Το γεγονός ότι οι πάντες, δήμαρχοι και πρωθυπουργοί, όταν εκλέγονται, χρησιμοποιούν το ίδιο κλισέ για να το λησμονήσουν γρήγορα, δεν σημαίνει ότι εμείς οι υπόλοιποι οφείλουμε να το λησμονήσουμε επίσης, κι ας γνωρίζουμε εξαρχής την βαρύγδουπη κενότητά του. Ο κ. Κακλαμάνης, λοιπόν, που κατά την αποτυχημένη θητεία του στο υπουργείο Υγείας δεν υπήρξε «υπουργός όλων των Ελλήνων», δεν θα μπορούσε να είναι και δήμαρχος όλων των Αθηναίων. Εξού και η πρόσφατη χοντροκομμένα διχαστική δήλωσή του:

salata.wordpress.com

«Οταν θα έρθει η ώρα που θα εγκαινιαστεί το γήπεδο του Παναθηναϊκού, θα στηθούν δύο στήλες. Στη μία στήλη θα αναγράφονται αυτοί που βοήθησαν για να γίνει η διπλή ανάπλαση και στην άλλη θα αναγράφονται αυτοί που την πολέμησαν. Και αυτή η δεύτερη στήλη θα είναι χωρισμένη στα δύο. Στο ένα μέρος θα είναι οι φυσικοί αυτουργοί που πολέμησαν την ανάπλαση και τους ξέρουμε –αυτός ο περιοδεύων θίασος που κάνει ενστάσεις επί παντός επιστητού– και οι ηθικοί αυτουργοί, που κρύβονται πίσω από τους φυσικούς αυτουργούς, και για τους οποίους όταν έρθει η ώρα θα μιλήσουμε και γι’ αυτούς». Με τέτοια «πολεμικά ανακοινωθέντα», ο κ. Κακλαμάνης ίσως περάσει στη μικροϊστορία με το παρατσούκλι «Δίστηλος Δήμαρχος», όπως ο κ. Αβραμόπουλος πέρασε σαν «καγκελάριος».

Ωστε, λοιπόν, ο κ. δήμαρχος, ενθουσιασμένος από την κατάσταση της πόλης του ως προς όλα τα υπόλοιπα, αποφάσισε να κρατάει κατάστιχα για να σημειώνει ποιοι οι καλοί καγαθοί και ποια τα αποβράσματα. Προφανώς, στην πολιτική του συνείδηση η ψήφος των Παναθηναϊκών είναι βαρύτατη: αν τη βάλει στο ένα τάσι της ζυγαριάς και βάλει στο άλλο τη νομιμότητα, έτσι όπως ελέγχεται από το Συμβούλιο της Επικρατείας (που μάλλον δεν έχει διαβρωθεί από τος κόκκινους του Ολυμπιακού ή του ΣΥΡΙΖΑ), το αποτέλεσμα είναι προδιαγεγραμμένο, σαν να παίζει ο ΠΑΟ με το Μαρκόπουλο. Ως επικεφαλής της «Ιεράς Συμμαχίας» που πολεμά τον «περιοδεύοντα θίασο», ο κ. Κακλαμάνης έχει πολλούς συμμάχους: τους πιεστικά παρεμβαίνοντες υπουργούς, το ΠΑΣΟΚ, τον θορυβωδέστατο κ. Βωβό, τα μισά κανάλια, που σε μια βδομάδα ανέβασαν τους εργαζόμενους στον Βοτανικό από μερικές εκατοντάδες σε μερικές χιλιάδες, τους μεγαλοδημοσιογράφους που ανέκαθεν θεωρούσαν «φλούφληδες» τους οικολόγους, τον κ. Αδωνη Γεωργιάδη, που του πέφτει βαριά η δημοκρατία και οι θεσμοί της, γι’ αυτό και αναθεμάτισε το ΣτΕ. Ο στρατηγός–δήμαρχος προαναγγέλλει αντίδραση «που πρέπει να γίνει όχι σαν δήμος αλλά σαν πόλη, σαν ένα εκατομμύριο κάτοικοι αυτής της πόλης». Για το πράσινο τάχα; Οχι, για τους πράσινους…

Δείτε και εδώ