Τότε και σήμερα…Σκοντάφτωντας στον «μικρόκοσμο» ή Ιούνης 2001 – Επίκαιρος τραυματισμός πριν την επίθεση

Σήμερα, ισχυρίζομαι, μάλλον βάσιμα, πως κοιτώντας γύρω μου, μπορώ να αντιληφθώ τα κοινά χαρακτηριστικά και άρα την ύπαρξη μιας γενιάς ανθρώπων, που πάνω κάτω μπήκαν στο κίνημα την ίδια περίοδο, βιώνοντας σχεδόν τα ίδια, ιστορικά εν πολλοίς αδιέξοδα.

Ανέπνευσαν, μεγάλωσαν και εμπνεύστηκαν μαζί, μέσα στο no global, εδώ και παντού, και σήμερα από διάφορες πλευρές δρουν και επηρεάζουν κυρίως, και κάπως λιγότερο συνδιαλέγονται, αμφισβητούν, προβληματίζονται, προτείνουν και καμία φορά χάνουν.

Είναι η γενιά μετά την ήττα. Μετά την πτώση.

Πάτησε στα πόδια της ενώνοντας τις δυνάμεις της «διαπλανητικά»

Απέκτησε τσαμπουκά.

Έφτιαξε, χρησιμοποίησε και συντόνισε αλλήλους με νέα μέσα.

Αντιπληροφόρηση, Εναλλακτική πληροφόρηση, δίκτυα, λίστες, μπλογκς και τώρα πια τουίττερ, φλικ, γιου τιουμπ, φέισμπουκ και της Παναγιάς τα μάτια. Σόσιαλ μίντια!

Έδρασε με νέους τρόπους. Έψαξε νέα εργαλεία. Εφηύρε νέους όρους.

Και σίγουρα πήγε με την φόρα της.

Εκπόνησε σχέδια, στρατηγικές και τακτικές. Είδε τις μικρές μάχες σαν μεγάλες και όταν τις κέρδιζε νόμιζε πως ήταν έτοιμη για τις μεγάλες, χωρίς ποτέ να χει σκεφτεί καν, καμιά απ’ αυτές.

Κάποιοι έμοιαζαν να κερδίζουν, κάποιοι να χάνουν.

Είχε όμως την αδυναμία στο αίμα της.

Δεν είχε ζήσει ποτέ το μεγάλο όραμα.

Απλά εκεί που όλα ήταν χαμένα κατάφερε να επιβιώσει.

Να ενώσει τις δυνάμεις της και να πετύχει νίκες στα σημεία.

Να φτιάξει ένα παράλληλο σύμπαν αντίστασης και δημιουργίας.

Να πιστέψει στην ύπαρξή της. Έτσι μόνο για να καταφέρει να αναστοχαστεί.

Να καταπιεί και να χωνέψει τα λάθη των προηγούμενων.

Κάποιοι είχαν μείνει μαζί μας, κάποιοι από αυτούς μας στήριζαν. Κάποιοι μας δώσανε ότι είχανε κρατήσει. Μα όλοι είχαν βιώσει την κατάρρευση του ονείρου. Της μεγάλης αφήγησης.

Εμείς είπαμε μόνο πως χρειαζόμαστε και εμείς μια τέτοια, πως την λέτε, αφήγηση.

Και ξεκινήσαμε όλοι μαζί. Για που, προς τα που και με ποιους, τα βρίσκουμε ακριβώς στο δρόμο.

Προς το παρόν όλοι μαζί ενάντια στους κακούς.

Και βρήκαμε πολλούς στο δρόμο. Νέους και παλιούς.

Και εμφανιστήκαμε.

Δεν υπήρχαν άλλοι εναντίον τους.

Δεν υπήρχαν άλλοι που πίστευαν πως χρειάζεται μια νέα ανατροπή. Ένα νέο όνειρο.

Εμείς ήμασταν, εμείς εμφανιστήκαμε.

Τα φώτα έπεσαν πάνω μας.

Οι περισσότεροι δεν χαζέψαμε. Δεν θαμπωθήκαμε.

Σιγά τα φώτα εδώ που τα λέμε.

Ok ως εδώ.

Αλλά μετά πως στέκεσαι;

Πως κάνεις τα νέα μέσα, τα νέα εργαλεία, τις αξίες που κατάφερες να πιστέψεις επίκαιρες, πραγματικές, ύλη για το σήμερα;

Πως γεύεσαι στο σήμερα την γεύση του αύριο, όταν ο κόσμος είναι ακόμα γεμάτος από χτες;

Πως η χαρά και η θέληση θα νικήσουν την οργή και το θυμό;

Πως θα βαδίσεις με βήματα σταθερά, πως θα δεχτείς να κάνεις βήματα προς τα πίσω χωρίς να ‘χεις τα χέρια που σε κράταγαν;

Πως να αντέξεις να τα βάλεις με όλους;

Άντε τα βάζεις με τους κακούς. Με τους νικητές. Του αποτυχημένους.

Με τους ηττημένους όμως, πως τα βάζεις;

Πως τα βάζεις με αυτούς τους θεματοφύλακες, που τίποτα πια δεν πιστεύουν;

Δεν έχουν τίποτα να χάσουν. Έχασαν.

Έχασαν κάτι πιο μεγάλο από ότι εσύ φαντάστηκες.

Έχασαν μαζί με τους νεκρούς τους, και τις ιστορίες τους, με τα λάβαρα και τις σημαίες, με τα τραγούδια που είχαν νόημα όταν πήγαιναν από στόμα σε στόμα.

Φοβάμαι ώρες ώρες πως έχασαν και μαζί μας!

Αν είσαι άνθρωπος σε τρώει ο μηχανισμός, το λαμόγιο, ο συμβιβασμένος, ο ηττημένος.

Αν είσαι μηχανισμός, λαμόγιο, συμβιβασμένος; Αν ηττηθείς;

Μην μου πεις τότε πως είσαι άνθρωπος. Δικός μας.

Μην μου πεις πως δεν πρόλαβες κιόλας να την προδώσεις αυτή την μικρή ελπίδα, αυτή την τόση δα αφήγηση. Αυτή την γενιά!

Πρέπει να κρατήσουμε αδέρφια! Για να μην χάσουμε, για να μην προδώσουμε, κυρίως πρέπει να μείνουμε εδώ, να μείνουμε όλοι μαζί!

Να αναπνεύσουμε με τον κόσμο που επιλέγει το δίκιο κόντρα στ’ άδικο. Πως να το πω. Μ’ όσους και όσες είναι με τ’ αύριο κόντρα στο χτες. Με το όραμα κόντρα στην ήττα. Με τον δρόμο κόντρα στον συμβιβασμό. Με την αντίσταση ξανά.

Για δες.

Με όσους επιλέγουν την αντίσταση. Πάντα έτσι ήταν μάλλον. Αντίσταση το χτες και τ’ αύριο μαζί.

Να ζήσουμε με αυτούς και αυτές που δημιουργούσαν μεσ’ στην εξέγερση και όχι μ’ αυτούς που κατέστρεφαν.

Μ’ αυτούς που χτίζουν και όχι μ’ όσους γκρεμίζουν. Μέσα όμως. Εκεί. Στον δρόμο προτείνοντας. Που αλλού;

Το μόνο που μπορεί να κερδίσει νικητές και να ζωντανέψει ηττημένους είναι η ανάγκη μας να σταθούμε στα πόδια μας.

Η ανάγκη μας για αξιοπρέπεια.

Να σταθούμε όρθιοι με όνειρα γεμάτοι και να κοιτάξουμε μπροστά, την ώρα που ο αέρας πάλι θα μας φυσάει το πρόσωπο και εμείς θα νιώθουμε το χέρι του συντρόφου στο μπράτσο μας, την φωνή του στο αυτί μας.

Μόνο το θέλω μας έχουμε για να κερδίσουμε το αύριο.

Αυτό και την φαντασία μας.

Αυτό και την χαρά που πιστέψαμε μαζί σε κάτι.

Πως μπορούμε να φέρουμε μαζί, τον κόσμο ανάποδα.

Αυτό ήταν το όπλο μας από την αρχή.

Αυτό και η ανάγκη να πιστέψουμε σε μια σπιθαμή ουρανό καθάριο.

Η γενιά της Γένοβα είναι ακόμα εδώ. Κι είναι μαζί μας κι άλλες γενιές.

Θα βρούμε νέα τραγούδια να τραγουδήσουμε.

…

Όλα αυτά δεν ξέρω τι ήταν.

Σκέψεις άτακτες που βγήκαν κοιτώντας τις φωτογραφίες από την Γένοβα ή καλύτερα, πιο σωστά, από την Ανκόνα.

Θυμάμαι την νύχτα στο πλοίο.

Το γλέντι μόνο και μόνο επειδή πηγαίναμε με ψυχολογία επίθεσης.

Μετά οι καραμπινιέροι, η Μπουκαπόρτα, η επιστροφή, ο Τζουλιάνι.

Εκεί κόλλησα και με τον “μικρόκοσμο” του Χικμέτ ή κόλλησε αυτός σε μένα.

Και όπως πάντα το ένα φέρνει τ’ άλλο.

Καλά μας ταξίδια συντρόφια.

Para todos, todo – Για όλους, όλα

και η επιστροφή

Και να τι θέλω τώρα να σας πω
μες στις Ινδίες, μέσα στην πόλη της Καλκούτας
φράξαν το δρόμο σ’ έναν άνθρωπο
αλυσοδέσαν έναν άνθρωπο κει που εβάδιζε
Να το λοιπόν γιατί δεν καταδέχομαι
να υψώσω το κεφάλι στ’ αστροφώτιστα διαστήματα
Θα πείτε: «τ’ άστρα είναι μακριά
κι η γη μας τόσο δα μικρή»
Ε, το λοιπόν, ότι και να είναι τ’ άστρα
εγώ τη γλώσσα μου τους βγάζω
Για μένα το λοιπόν το πιο εκπληκτικό
πιο επιβλητικό, πιο μυστηριακό και πιο μεγάλο
είν’ ένας άνθρωπος που τον μποδίζουν να βαδίζει
είν’ ένας άνθρωπος που τώρα αλυσοδένουνε

Ναζίμ Χικμέτ, μεταφρ. Γ. Ρίτσου

ΖΑΠΑΤΙΣΤΑΣ: «ΕΞΕΓΕΡΜΕΝΗ Ελλάδα, δέξου τον σεβασμό μας…»

αφιερωμένο στον Αλέξανδρο Γρηγορόπουλο, στην Κωνσταντίνα Κούνεβα, στον λαό της Παλαιστίνης και σε όσους και όσες μάχονται για να αλλάξει αυτός ο κόσμος…

2 Γενάρη, Σαν Κριστόμπαλ, Τσιάπας, Μεξικό.

Με ένα μήνυμα αλληλεγγύης στην εξεγερμένη Ελλάδα, που το διάβασε στα ελληνικά, ξεκίνησε την ομιλία του ο Subcomadante Marcos, την πρώτη μέρα του Φεστιβάλ της Οργής της Αξιοπρέπειας στο Σαν Κριστόμπαλ δε λας Κάσας.

«Συντρόφισσα, σύντροφε. Εξεγερμένη Ελλάδα. Εμείς οι ζαπατίστας, οι πιο μικροί, από αυτή την γωνιά του κόσμου σε χαιρετάμε. Δέξου τον σεβασμό μας και τον θαυμασμό μας γι’ αυτό που κάνεις και σκέφτεσαι. Από μακριά μαθαίνουμε από σένα. Σε ευχαριστούμε».

Μέσα σε χειροκροτήματα και συνθήματα «Grecia vive, la lucha sigue” οι μκρές συντρόφισσες ζαπατίστας, Τονίτα και Λουπίτα, παρέδωσαν, εκ μέρους της  Κομαντάντσιας του EZLN στους έλληνες και τις ελληνίδες που συμμετείχαν στο Φεστιβάλ της Οργής της Αξιοπρέπειας, έναν πίνακα που συμβολίζει τον αγώνα για την αυτονομία τους ριζωμένο στην γη που ανέκτησαν το 1994, δώρο για την εξεγερμένη νεολαία της Ελλάδας.

Το Διεθνές Φεστιβάλ της Οργής της Αξιοπρέπειας (πρωτοβουλία του EZLN, ακολουθεί το κάλεσμα) ξεκίνησε στις 26 Δεκέμβρη στην Πόλη του Μεξικού με την συμμετοχή 280 οργανώσεων και συλλογικοτήτων από 26 χώρες του κόσμου. Την 1η  Γενάρη το Φεστιβάλ μεταφέρθηκε στην Τσιάπας, στην ζαπατιστική επικράτεια του Καρακόλ του Οβεντίκ όπου και γιορτάστηκαν στην αλλαγή του χρόνου τα 25 χρόνια ζωής του ΕZLN, τα 15 χρόνια από την εξέγερση του 1994 και τα 5 χρόνια από την ίδρυση των Καρακόλ και των αυτόνομων ζαπατιστικών κυβερνήσεων.

Από χθες, 2 Γενάρη, το Φεστιβάλ συνεχίζεται στο Σαν Κριστόμπαλ της Τσιάπας. Στην χθεσινή έναρξη των συζητήσεων συμμετείχαν, προσκεκλημένοι από τον EZLN, ανοίγοντας την συζήτηση: «Άλλος δρόμος, άλλη πολιτική» το MDT του Σολάνο από το κίνημα των πικετέρος της Αργεντινής, το YA BASTA από Ιταλία, η CGT από Ισπανία, η ομάδα ΑΛΑΝΑ από Ελλάδα, ο σύντροφος Ούγκο Μπλάνκο από την Συνομοσπονδία Αγροτών του Περού, η Επιτροπή Αλληλεγγύης στους Ζαπατίστας από το Παρίσι, το Κίνημα για την Δικαιοσύνη στην Γειτονιά (Movimiento para Justicia en el Barrio) από το Χάρλεμ της Νέας Υόρκης, οι πολιτικές οργανώσεις   Unios και Unopi από το Μεξικό και ο EZLN (Ζαπατιστικός Στρατός για την Εθνική Απελεύθερωση).

Η εξέγερση της οργής στην Ελλάδα, καθ’  όλη την διάρκεια του Φεστιβάλ,  ήταν στο κέντρο της συζήτησης και στις καρδιές όλων.

Το Φεστιβάλ άνοιξε με τα λόγια του ανώνυμου Μανιφέστου των Εξεγερμένων νέων της Ελλάδας: «Ως εδώ! Ιστορία Ερχόμαστε! Κοίτα ψηλά στον ουρανό!»

Από την Ελλάδα είχαν προσκληθεί αρκετές ομάδες και συλλογικότητες. Μπόρεσαν να συμμετέχουν παρουσιάζοντας μέσα από εκθέσεις την δουλειά τους, ο Σύλλογος Εργαζομένων στα Φροντιστήρια Καθηγητών (ΣΕΦΚ), η ομάδα FARMA, η ομάδα ΑΛΑΝΑ (Αλληλεγγύη, Αντίσταση, Αξιοπρέπεια)…στις Αμερικές των κινημάτων, ο Συνεταιρισμός Αλληλέγγυου και Εναλλακτικού Εμπορίου Ο ΣΠΟΡΟΣ, η κατάληψη Πραποπούλου και η ομάδα UFU (University Free Undergroud). Όλες οι ομάδες συνεργάστηκαν για ένα ολιγόλεπτο βίντεο από την εξέγερση στην Ελλάδα και για τρεις μεγάλες εκθέσεις φωτογραφίας με μεταφράσεις κειμένων που έβαλαν σε λόγια την οργή αυτές τις μέρες της εξέγερσης, με τίτλο: «Αυτές οι μέρες είναι του Αλέξη….. Η οργή βαδίζει στους δρόμους της Ελλάδας…. Η οργή δημιουργεί και οργανώνεται…..».

Το Φεστιβάλ της Οργής της Αξιοπρέπειας συνεχίζει στις 3, 4 και 5 Γενάρη στον Σαν Κριστόμπαλ δε λας Κάσας με τραπέζια συζήτησης στην θεματική «Άλλος κόσμος, Άλλη πολιτική» με την συμμετοχή οργανώσεων και κινημάτων από Βολιβία, Βενεζουέλα, Βραζιλία, Εκουαδόρ, Αργεντινή, ΗΠΑ, Ευρώπη, Ιράν, Γουατεμάλα, Νικαράγουα κ.λπ….

Μπορεί κανείς να παρακολουθήσει σε ζωντανή μετάδοση τις συζητήσεις (στα ισπανικά) από τις σελίδες:
http://www.ezln.org.mx:8000/listen.pls
http://dignarabia.ezln.org.mx/
http://www.europazapatista.org/

Ακολουθεί η πρόσκληση για το φεστιβάλ (κατά την γνώμη μου ένα εξαιρετικό κείμενο, αποσπάσματα του οποίου είχα μεταφέρει στην παρέμβασή μου στο Φεστιβαλ της Νεολαίας ΣΥΝ, στα Χανιά, τον περασμένο Οκτώβρη):

ΑΝΑΚΟΙΝΩΘΕΝ της ΠΑΡΑΝΟΜΗΣ ΙΘΑΓΕΝΙΚΗΣ ΕΠΑΝΑΣΤΑΤΙΚΗΣ ΕΠΙΤΡΟΠΗΣ – ΓΕΝΙΚΗΣ ΔΙΟΙΚΗΣΗΣ του  ΖΑΠΑΤΙΣΤΙΚΟΥ ΕΘΝΙΚΟΑΠΕΛΕΥΘΕΡΩΤΙΚΟΥ ΣΤΡΑΤΟΥ (EZLN)

Εκεί ψηλά, οι από πάνω, κηρύττουν για τους  κάτω, την υποταγή, την ήττα κηρύττουν, την παράδοση και την παραίτηση.
Εδώ κάτω μένουμε χωρίς τίποτα.
Μόνο οργή.
Αξιοπρέπεια μονάχα.
Ο κανένας είμαστε.
Μόνοι είμαστε. Μόνοι με την αξιοπρέπεια και την οργή μας.
Οργή και αξιοπρέπεια οι γέφυρές μας, οργή και αξιοπρέπεια τα λόγια μας.
Ας ακούσουμε ο ένας τον άλλον λοιπόν. Ας γνωριστούμε τότε.
Να θεριέψει η οργή μας και ελπίδα να γίνει.
Ρίζα να γίνει ξανά η αξιοπρέπεια και νέο κόσμο να γεννήσει.
Αν ο κόσμος δεν έχει τόπο για μας, τότε άλλο κόσμο να φτιάξουμε.
Δίχως άλλα εργαλεία, μονάχα την οργή μας, δίχως άλλο υλικό απ’ την αξιοπρέπειά μας.

Στα μέλη της Έκτης Διακήρυξης και της Άλλης Καμπάνιας
Στα μέλη της Έκτης Διεθνούς
Στο λαό του Μεξικού
Στους λαούς του κόσμου

Συντρόφισσες και σύντροφοι:
Αδελφοί και  αδελφές:

Εδώ είναι ξανά ο λόγος μας
Αυτό βλέπουμε, αυτό κοιτάζουμε
Αυτό φτάνει στα αυτιά μας, στη μελαχρινή καρδιά μας φτάνει.

Ι.
Εκεί ψηλά, οι από πάνω, δοκιμάζουν να επαναλάβουν την ιστορία τους.
Θέλουν πάλι να μας επιβάλλουν το δικό τους ημερολόγιο, ημερολόγιο θανάτου, τη δική τους γεωγραφία, γεωγραφία καταστροφής.
Όταν δεν μας ξεριζώνουν από τις ρίζες μας, τις καταστρέφουν.
Τη δουλειά μας κλέβουν, τη δύναμή μας.
Τους κόσμους μας, τη γη, τα νερά και τους θησαυρούς της, χωρίς ανθρώπους, χωρίς ζωή αφήνουν.
Οι πόλεις μάς καταδιώκουν και μας εκτοπίζουν.
Ο κάμπος πεθαίνει και μας πεθαίνει.
Και το ψέμα μετατρέπεται σε κυβερνήσεις και οι στερήσεις όπλο γίνονται για τους στρατούς και τις αστυνομίες τους.
Στον κόσμο είμαστε παράνομοι, χωρίς χαρτιά, ανεπιθύμητοι είμαστε.
Καταδιωγμένοι.
Γυναίκες, άντρες, παιδιά και γέροι πεθαίνουν στο θάνατο και στη ζωή πεθαίνουν.
Εκεί ψηλά, οι από πάνω, κηρύττουν για τους  κάτω, την υποταγή, την ήττα κηρύττουν, την παράδοση και την παραίτηση.
Εδώ κάτω μένουμε χωρίς τίποτα.
Μόνο οργή.
Αξιοπρέπεια μονάχα.
Δεν υπάρχει αυτί για τον πόνο μας, πέρα από το αυτί  όσων είναι σαν κι εμάς
Ο κανένας είμαστε.
Μόνοι είμαστε. Μόνοι με την αξιοπρέπεια και την οργή μας.
Οργή και αξιοπρέπεια οι γέφυρές μας, οργή και αξιοπρέπεια τα λόγια μας.
Ας ακούσουμε ο ένας τον άλλον λοιπόν. Ας γνωριστούμε τότε.
Να θεριέψει η οργή μας και ελπίδα να γίνει.
Ρίζα να γίνει ξανά η αξιοπρέπεια και νέο κόσμο να γεννήσει.
Είδαμε και ακούσαμε.
Μικρή είναι η φωνή μας για να γίνει ηχώ αυτός ο λόγος,  μικρή και η ματιά μας για τόση και τόσο αξιοπρεπή οργή.
Να ειδωθούμε, να κοιταχτούμε, να ακουστούμε: Αυτό μας λείπει.
Αλλιώτικοι είμαστε, αλλιώτικες. Το άλλο είμαστε.
Αν ο κόσμος δεν έχει τόπο για μας, τότε άλλο κόσμο να φτιάξουμε.
Δίχως άλλα εργαλεία, μονάχα την οργή μας, δίχως άλλο υλικό απ’ την αξιοπρέπειά μας.
Να συναντηθούμε μας λείπει, να γνωριστούμε μας λείπει.
Λείπει ό,τι λείπει….

ΙΙ.
Τρία χρόνια μετά την Έκτη Διακήρυξη της Ζούγκλας Λακαντόνα ο EZLN πραγματοποίησε έναν συλλογικό αναστοχασμό, που τράφηκε από τους πιο πλατιούς ορίζοντες που μας χάρισαν οι σύντροφοι και οι συντρόφισσές μας της Άλλης Καμπάνιας στο Μεξικό και της Έκτης Διεθνούς στον Κόσμο.
Δεν είναι λίγα όσα είδαμε και ακούσαμε, μερικές φορές απευθείας, άλλες μέσα από τα λόγια και τις ματιές των άλλων.
Τόση είναι η οργή που αγγίξαμε και τόση η αξιοπρέπεια που συναντήσαμε που σκεφτόμαστε πως είμαστε πιο μικροί ακόμα κι απ’ αυτό που πιστεύαμε.
Στο Μεξικό και στις πέντε ηπείρους συναντήσαμε αυτό που μονάχα υποψιαζόμασταν όταν ξεκινήσαμε αυτό το έκτο, καινούργιο, βήμα μας: υπάρχει άλλος κόσμος, υπάρχει άλλος δρόμος.
Εάν η καταστροφή που πλησιάζει μπορεί να αποφευχθεί και να ‘χει η ανθρωπότητα μια ακόμα ευκαιρία, θα είναι από αυτούς τους άλλους και τις άλλες που, από κάτω και αριστερά, όχι μόνο αντιστέκονται αλλά και διαγράφουν ήδη το περίγραμμα ενός άλλου πράγματος.
Διαφορετικού από αυτό που εκεί επάνω συμβαίνει.
Στην αδύνατη γεωμετρία της πολιτικής Εξουσίας, οι φονταμενταλισμοί μοιράζονται ισόμορφα: οι δεξιοί εναλλάσσονται με τους ακροδεξιούς και οι θεσμικοί αριστεροί μετακινούνται προς την ιλουστρασιόν δεξιά. Εκείνοι, από τον προοδευτικό τύπο, που παραπονιούνται ότι οι φανατικοί του αντίπαλου τύπου λογοκρίνουν, παρερμηνεύουν και συκοφαντούν τον αρχηγό τους, με τη σειρά τους λογοκρίνουν, παρερμηνεύουν, συκοφαντούν και αποσιωπούν οποιοδήποτε άλλο κίνημα δεν υποτάσσεται στις προσταγές του αρχηγού και χωρίς αιδώ μοιράζουν καταδίκες και απαλλαγές στο ρυθμό ενός επικοινωνιακού παράλογου ράτινγκ. Φανατικοί της μιας και της άλλης πλευράς ανταγωνίζονται σε ψέματα ντυμένα σαν αλήθειες και τα εγκλήματα μετριούνται με τον τηλεοπτικό χρόνο που καταλαμβάνουν. Αλλά όλα αυτά δεν είναι παρά η χλωμή αντανάκλαση αυτού που συμβαίνει στην πολιτική.
Η αηδία για τον κυνισμό και την ανικανότητα των παραδοσιακών πολιτικών τάξεων, έχει αρχίσει να μετατρέπεται σε οργή. Μερικές φορές αυτή η οργή ακολουθεί την ελπίδα μιας αλλαγής μέσα από τους παραδοσιακούς δρόμους και συγκρούεται, ή με την απογοήτευση που παραλύει, ή με την αυθαίρετη εξουσία που καθυποτάσσει. Ο σαστισμένος και βάρβαρος βορράς ξαναγυρίζει στα γνωστά του μονοπάτια. Όταν δεν πατρονάρει εκλογικές νοθείες (όπως στο Μεξικό) προωθεί, ενθαρρύνει και χρηματοδοτεί πραξικοπήματα (όπως τώρα στη Βολιβία και τη Βενεζουέλα). Ο πόλεμος εξακολουθεί να είναι η κατεξοχήν διεθνής διπλωματία του: το Ιράκ και το Αφγανιστάν καίνε, αλλά προς απογοήτευση των από πάνω, δεν εξατμίζονται.
Η επιβολή ηγεμονισμών και ομογενοποιήσεων σε παγκόσμια κλίμακα, βρίσκει  στα έθνη, τις περιφέρειες και τις μικρές περιοχές , τους μαθητευόμενους μάγους που διδάσκουν την αδύνατη, ιστορικά, επιστροφή σε ένα παρελθόν όπου ο φανατισμός ήταν νόμος και επιστημονικό δόγμα. Εν τω μεταξύ οι πολιτικές κυβερνώσες τάξεις ανακάλυψαν στον κόσμο του θεάματος την κατάλληλη μεταμφίεση για να κρύψουν την εμπλοκή τους στο οργανωμένο έγκλημα.
Κορεσμένος από τόση απληστία, ο πλανήτης αρχίζει να μας χρεώνει τον απλήρωτο λογαριασμό της καταστροφής του. Αλλά και οι «φυσικές» καταστροφές κι αυτές ταξικές είναι και οι συμφορές τους γίνονται αισθητές κυρίως σε εκείνους που τίποτα δεν έχουν και τίποτα δεν είναι. Απέναντι σ’ αυτό η βλακεία της Εξουσίας δεν έχει όρια: εκατομμύρια και εκατομμύρια δολάρια δαπανώνται για καινούργια όπλα και για ακόμα περισσότερες στρατιωτικές βάσεις. Η Εξουσία του κεφαλαίου δεν νοιάζεται να φτιάξει δασκάλους και δασκάλες, μηχανικούς, γιατρούς αλλά στρατιώτες. Δεν προετοιμάζει δημιουργούς αλλά κι άλλους καταστροφείς.

Όσοι και όσες αντιτάσσονται σε αυτό, καταδιώκονται, φυλακίζονται δολοφονούνται.

Στο Μεξικό βρίσκονται στη φυλακή αγρότες που υπερασπίστηκαν τη γη τους (Σαν Σαλβαδόρ Ατένκο). Στην Ιταλία διώκονται κα αντιμετωπίζονται ως τρομοκράτες όσοι αντιτίθενται στην εγκατάσταση στρατιωτικών βάσεων. Στη Γαλλία της «ελευθερίας, ισότητας και αδελφότητας» οι ανθρώπινες υπάρξεις είναι ελεύθερες, ίσες και αδελφές μονάχα αν τα χαρτιά το λένε. Στην Ελλάδα η νεότητα είναι ένα ελάττωμα που πρέπει να ξεριζωθεί. Στο Μεξικό και πάλι, αυτή τη φορά στην πόλη που έχει το όνομά του, οι νέοι και οι νέες χαρακτηρίζονται εγκληματίες και δολοφονούνται και δεν τρέχει τίποτα γιατί δεν είναι στην ατζέντα των από πάνω και της μιας και της άλλης πλευράς. Στη Ισπανία της σύγχρονης Ευρωπαϊκής Ένωσης κλείνουν εκδόσεις και ποινικοποιούν μια γλώσσα, τα Εουσκέρα (βάσκικα), σκεπτόμενοι πως σκοτώνοντας το λόγο σκοτώνουν εκείνον που τον αρθρώνει. Στην τόσο κοντινή Ασία απαντάνε με τεθωρακισμένα στις δίκαιες διεκδικήσεις των αγροτών. Και στις γεμάτες υπεροψία ΗΠΑ που γεννήθηκαν από το αίμα των μεταναστών, καταδιώκουν και δολοφονούν εκείνους και εκείνες που έχουν άλλο χρώμα. Στο μεγάλο πόνο που λέγεται Λατινική Αμερική υποτιμάται και ταπεινώνεται το μελαχρινό αίμα που τη βαστάζει. Στην ανυπότακτη Καραϊβική, ένας λαός, ο κουβανέζικος, πρέπει να προσθέσει στη δυστυχία από τις φυσικές καταστροφές και εκείνη από έναν ιμπεριαλιστικό αποκλεισμό που δεν είναι τίποτε άλλο από ένα έγκλημα χωρίς τιμωρία.

Και σε όλες τις γωνιές της γεωγραφίας του κόσμου, και σε όλες τις μέρες των ημερολογίων του, εκείνοι και εκείνες που δουλεύουν, εκείνοι και εκείνες που προχωράνε τα πράγματα, στερούνται, ταπεινώνονται, καταπιέζονται, τους  εκμεταλλεύονται.

Αλλά υπάρχουν και φορές, πολλές, τόσες που μας κάνουν να χαμογελάμε, που η οργή, οι οργές βρίσκουν τους δικούς τους δρόμους, καινούργιους, αλλιώτικους. Και, τότε, το «όχι» που υψώνουν δεν αντιστέκεται μονάχα, αλλά και αρχίζει να προτείνει, να προτείνεται.

Από τη δημόσια εμφάνισή μας, εδώ και δεκαπέντε χρόνια, ήταν δέσμευσή μας να γίνουμε γέφυρα για να βαδίσουν οι εξεγέρσεις από τη μια πλευρά στην άλλη.

Μερικές φορές το καταφέραμε, άλλες όχι.

Τώρα βλέπουμε και νιώθουμε όχι μονάχα την εξεγερμένη αντίσταση που συντρόφισσα και αδελφή, στέκεται στο πλευρό μας και εμψυχώνει τα βήματά μας.
Τώρα υπάρχει κάτι που δεν υπήρχε πριν ή που εμείς δεν καταφέρναμε να δούμε.
Υπάρχει μια δημιουργική οργή.
Μια οργή που ζωγραφίζει ήδη όλα τα χρώματα των δρόμων των από κάτω και αριστερά στις πέντε ηπείρους….

ΙΙΙ.
ΓΙΑ ΟΛΑ ΑΥΤΑ ΚΑΙ ΩΣ ΜΕΡΟΣ ΤΩΝ ΕΚΔΗΛΩΣΕΩΝ ΓΙΑ ΤΑ 25 ΧΡΟΝΙΑ ΤΗΣ ΓΕΝΝΗΣΗΣ ΤΟΥ EZLN, ΤΑ 15 ΧΡΟΝΙΑ ΑΠΟ ΤΗΝ ΑΡΧΗ ΤΟΥ ΠΟΛΕΜΟΥ ΕΝΑΝΤΙΑ ΣΤΗ ΛΗΘΗ, ΤΟΝ ΠΕΜΠΤΟ ΧΡΟΝΟ ΤΩΝ ΣΥΜΒΟΥΛΙΩΝ ΚΑΛΗΣ ΔΙΑΚΥΒΕΡΝΗΣΗΣ ΚΑΙ ΤΟΝ ΤΡΙΤΟ ΧΡΟΝΟ ΤΗΣ ΑΛΛΗΣ ΚΑΜΠΑΝΙΑΣ ΚΑΙ ΤΗΣ ΕΚΤΗΣ ΔΙΕΘΝΟΥΣ, ΟΙ ΑΝΤΡΕΣ, ΟΙ ΓΥΝΑΙΚΕΣ, ΤΑ ΠΑΙΔΙΑ ΚΑΙ ΟΙ ΓΕΡΟΙ ΤΟΥ EZLN, ΠΡΟΣΚΑΛΟΥΝ ΟΛΟΥΣ ΚΑΙ ΟΛΕΣ ΤΙΣ ΕΞΕΓΕΡΜΕΝΕΣ ΤΟΥ ΜΕΞΙΚΟΥ ΚΑΙ ΤΟΥ ΚΟΣΜΟΥ ΝΑ ΓΙΟΡΤΑΣΟΥΜΕ ΤΟ

ΠΡΩΤΟ ΔΙΕΘΝΕΣ ΦΕΣΤΙΒΑΛ ΤΗΣ ΟΡΓΗΣ ΤΗΣ ΑΞΙΟΠΡΕΠΕΙΑΣ.
ΜΕ ΘΕΜΑ:

ΑΛΛΟΣ ΚΟΣΜΟΣ, ΑΛΛΟΣ ΔΡΟΜΟΣ: ΚΑΤΩ ΚΑΙ ΑΡΙΣΤΕΡΑ

ΘΑ ΓΙΟΡΤΑΣΤΕΙ ΣΤΟΥΣ ΠΑΡΑΚΑΤΩ ΤΟΠΟΥΣ ΚΑΙ ΗΜΕΡΟΜΗΝΙΕΣ:

* ΑΛΛΗ ΠΟΛΗ ΤΟΥ ΜΕΞΙΚΟY, ΟΜΟΣΠΟΝΔΙΑΚΟ ΔΙΑΜΕΡΙΣΜΑ, ΣΤΙΣ 26, 27, 28 ΚΑΙ 29 ΔΕΚΕΜΒΡΙΟΥ ΤΟΥ 2008.
* ΚΑΡΑΚΟΛ ΤΟΥ ΟΒΕΝΤΙΚ, ΤΣΙΑΠΑΣ, ΕΔΡΑ ΤΟΥ ΣΥΜΒΟΥΛΙΟΥ ΚΑΛΗΣ ΔΙΑΚΥΒΕΡΝΗΣΗΣ «ΚΕΝΤΡΙΚΗ ΚΑΡΔΙΑ ΤΩΝ ΖΑΠΑΤΙΣΤΑΣ ΠΡΟΣ ΤΟΝ ΚΟΣΜΟ», ΣΤΙΣ 31 ΔΕΚΕΜΒΡΗ ΤΟΥ 2008 ΚΑΙ ΤΗΝ 1η ΓΕΝΑΡΗ ΤΟΥ 2009.
* ΣΑΝ ΚΡΙΣΤΟΜΠΑΛ ΔΕ ΛΑΣ ΚΑΣΑΣ, ΤΣΙΑΠΑΣ, ΣΤΙΣ 2, 3, ΚΑΙ 4 ΓΕΝΑΡΗ ΤΟΥ 2008. ΣΤΟ UNIVERSIDAD DE LA TIERRA (CIDECI)
ΜΕΡΙΚΑ ΥΠΟΘΕΜΑΤΑ ΤΟΥ ΦΕΣΤΙΒΑΛ ΘΑ ΕΙΝΑΙ:
-ΑΛΛΗ ΥΠΑΙΘΡΟΣ
-ΑΛΛΗ ΠΟΛΗ
-ΑΛΛΗ ΠΛΗΡΟΦΟΡΗΣΗ
-ΑΛΛΗ ΤΕΧΝΗ, ΑΛΛΟΣ ΠΟΛΙΤΙΣΜΟΣ
-ΑΛΛΗ ΠΟΛΙΤΙΚΗ
-ΑΛΛΟ ΚΟΙΝΩΝΙΚΟ ΚΙΝΗΜΑ
-ΑΛΛΗ ΙΣΤΟΡΙΑ
-ΑΛΛΗ ΣΕΞΟΥΑΛΙΚΟΤΗΤΑ

1. Στην Πόλη του Μεξικού θα στηθεί μια μεγάλη εθνική και διεθνής έκθεση όπου κάθε αγώνας, κάθε εμπειρία, κάθε οργή θα έχει ένα χώρο, μια θέση για να δείξει τον αγώνα και το θυμό της. Για να κοιταχτούμε, να ακούσουμε ό ένας την άλλη, να γνωριστούμε.
2. Στη γη των ζαπατίστας, η αξιοπρέπεια και η οργή θα γίνουν τέχνη και πολιτισμός, μουσική και τραγούδι γιατί η εξέγερση επίσης χορεύεται. Και με λέξεις ο πόνος θα γίνει ελπίδα.
3. Στο Σαν Κριστόμπαλ δε λας Κάσας, ο λόγος θα πάει και θα έρθει για να γεννήσει κι’ άλλες λέξεις και να δώσει δύναμη και αιτία στην οργή.
4. Στο φεστιβάλ θα συμμετέχουν οι ομάδες, συλλογικότητες και εθνικές και διεθνείς οργανώσεις που θα προσκληθούν. Για αυτό το λόγο η Επιτροπή της Έκτης του EZLN έχει ξεκινήσει συζητήσεις με πολιτικές και κοινωνικές οργανώσεις, όπως και με αναρχικές και ελευθεριακές συλλογικότητες και ομάδες, με ομάδες εναλλακτικής πληροφόρησης, τέχνης και πολιτισμού, με ομάδες υπεράσπισης ανθρωπίνων δικαιωμάτων, με εργαζόμενους και εργαζόμενες στην βιομηχανία του σεξ, με διανοούμενους κοινωνικούς ακτιβιστές, με πρώην πολιτικούς κρατούμενους και κρατούμενες, όλους μέλη της Έκτης Διακήρυξης.  Και με ομάδες, συλλογικότητες και οργανώσεις άλλων χωρών, όλες μέρος της Έκτης Διεθνούς. Μετά από αυτές τις διαβουλεύσεις θα αποφασιστούν τα κριτήρια για τις προσκλήσεις και τα κριτήρια συμμετοχής.
5. Για τα στρογγυλά τραπέζια και κεντρικές συζητήσεις o EZLN θα καλέσει κοινωνικούς ακτιβιστές, στοχαστές και εκπροσώπους αντικαπιταλιστικών εγχειρημάτων στο Μεξικό και τον κόσμο.
6. Περισσότερες λεπτομέρειες για το πώς σκεφτόμαστε αυτό το φεστιβάλ της αξιοπρεπούς οργής θα δοθούν σε εύλογο χρονικό διάστημα (δηλαδή όταν θα έχουμε μια ιδέα πάνω κάτω του προβλήματος που μας/σας μπλέξαμε).

Αυτά είναι όλα για την ώρα.

ΕΛΕΥΘΕΡΙΑ ΚΑΙ ΔΙΚΑΙΟΣΥΝΗ ΓΙΑ ΤΟ ΑΤΕΝΚΟ!

Από τα βουνά του Νοτιοανατολικού Μεξικού

Για την Παράνομη Επαναστατική Ιθαγενική Επιτροπή – Γενική Διοίκηση του EZLN

Εξεγερμένος Υποδιοικητής Μάρκος

Μεξικό, Σεπτέμβρης του 2008

από το indy.gr φυσικά!

Αλληλεγγύη για το αριστερό «όχι» στο ευρωσύνταγμα, Αυγή, 22/05/2005

Σε συνέχεια της «Έκκλησης των 200» στη Γαλλία για την ενίσχυση σε όλη την Ευρώπη της απαραίτητης κινητοποίησης, προσωπικότητες από 20 χώρες συσπειρώθηκαν στο πλαίσιο της «Αλληλεγγύης με το γαλλικό αριστερό Όχι. Μία έκκληση 200 Ευρωπαίων». Δημιουργήθηκε επίσης μία «Έκκληση 1000 φεμινιστριών της Ευρώπης για το «όχι» στο Σύνταγμα» καθώς και ύστερα από πρωτοβουλία του δικτύου περιοδικών «Σχέδιο Κ», η Έκκληση «Όχι στο σύνταγμα. Αλληλεγγύη με το αριστερό «όχι» στη Γαλλία».

Σημαντικές πολιτικές δυνάμεις, από την ευρωπαϊκή αριστερά, από την αντικαπιταλιστική αριστερά, από στελέχη των σοσιαλιστών και των Πρασίνων, όλο και περισσότεροι συνδικαλιστές, διανοούμενοι, συνταγματολόγοι, παράγοντες του κοινωνικού κινήματος, φεμινίστριες, παίρνουν ξεκάθαρα θέση και διοργανώνουν εκστρατείες στις χώρες τους. Συχνά διεκδικούν, όταν στερούνται του δικαιώματος έκφρασης, δημοψήφισμα στη χώρα τους. Η αλληλεγγύη τους δείχνει τους δεσμούς που έχουν δημιουργηθεί αυτά τα τελευταία χρόνια σε πολλές κοινωνικές, πολιτικές κινητοποιήσεις και κινητοποιήσεις πολιτών. Η άλλη Ευρώπη περνά μέσα από την κοινή μας δράση.

Με την έκφραση της ενεργής τους αλληλεγγύης, λένε ότι το γαλλικό αριστερό Όχι είναι το ΔΙΚΟ ΤΟΥΣ «ΟΧΙ», είναι μια διά αντιπροσώπου ψηφοφορία. Πιστεύουν ότι η επικράτησή του θα αποτελέσει ευκαιρία και ελπίδα για όλη την Ευρώπη.

Μεταξύ των πολιτικών προσωπικοτήτων που υπογράφουν, είναι: Βιτόριο Ανιολέτο (πρώην εκπρόσωπος του Κοινωνικού Φόρουμ της Γένοβας, ευρωβουλευτής, Ιταλία), Χούλιο Ανγκίτα (πρώην γενικός συντονιστής Ενωμένης Αριστεράς, Ισπανία), Βάλτερ Μπάιερ (πρόεδρος ΚΚΑυστρίας), Φάουστο Μπερτινότι (εθνικός γραμματέας Κομμουνιστικής Επανίδρυσης, Ιταλία, πρόεδρος του κόμματος Ευρωπαϊκής Αριστεράς), Λόταρ Μπίσκι (πρόεδρος Κόμματος Δημοκρατικού Σοσιαλισμού, Γερμανία), Γιοχάνες Μπίχνερ (πρόεδρος ευρωπαϊκού δικτύου της Δημοκρατικής αριστερής νεολαίας, ENDYL, Γερμανία), Αλμπέρ Εσκοφέ (Γενικός Γραμματέας του ενοποιημένου Σοσιαλιστικού κόμματος της Καταλονίας), Φρανσίσκο Φρούτος (γενικός γραμματέας του Κομμουνιστικού Κόμματος, Ισπανία), Έρνεστ Γκλιν (πρώην πρόεδρος της σοσιαλιστικής ομάδας της ευρωβουλής, πρώην υπουργός Απασχόλησης και Εργασίας και πρόεδρος του Ευρωπαϊκού συμβουλίου υπουργών κοινωνικών υποθέσεων, Βέλγιο), Κέιτ Χόεϊ (πρώην υπουργός, βουλευτής, Εργατικό κόμμα, Βρετανία), Πίτερ Κράισκι (πρόεδρος σοσιαλιστικής ομάδας Επιμελητηρίου Εργαζομένων, Αυστρία), Χαϊρί Κοζανογλού (πρόεδρος του κόμματος Ελευθερίας και Αλληλεγγύης, Τουρκία), Κάσπαρ Γιαμασάρες (γενικός συντονιστής Ενωμένης Αριστεράς, Ισπανία), Γιάν Μαρίγνισεν (πρόεδρος του σοσιαλιστικού κόμματος, Ολλανδία), Λουίζα Μοργκαντίνι (ευρωβουλευτής, συνιδρύτρια του κινήματος «Γυναίκες στα μαύρα κατά του πολέμου», Ιταλία), Ρομπέρτο Μουζάκιο (ευρωβουλευτής, Ιταλία), Λαρς Όλι (βουλευτής, πρόεδρος του κόμματος της Αριστεράς, Σουηδία), Μιγκέλ Πόρτας (ευρωβουλευτής, Αριστερό Μπλοκ, Πορτογαλία), Τζων Ρις (εθνικός γραμματέας του Respect, Βρετανία), Ρίτσαρντ Σεντάουερ (πρόεδρος της Επιτροπής «Χριστιανοί για τον Σοσιαλισμό», Αυστρία), Ζντένεκ Στέφεκ (πρόεδρος της κομμουνιστικής νεολαίας, Τσεχική Δημοκρατία), Ατίλα Βαζνάι (αντιπρόεδρος του Εργατικού κόμματος, πρόεδρος του κινήματος «Υπέρ της δημοκρατίας στην κοινωνία», Ουγγαρία), Νίκι Βέντολα (πρόεδρος της Απουλίας, Κομμουνιστική Επανίδρυση, Ιταλία)…

Μεταξύ των προσωπικοτήτων των διαφόρων πρωτοβουλιών υπέρ του Όχι, υπέρ της διεξαγωγής δημοψηφίσματος:

Βίλεμ Μπος (πρόεδρος της Επιτροπής «Grondwet Nee», Ολλανδία), Πήτερ Γκούσταφσον (Εκτελεστική Επιτροπή της εκστρατείας «Δημοψήφισμα τώρα», του σοσιαλδημοκρατικού κόμματος, Σουηδία), Κάρλος Τάιμπο (καθηγητής πολιτικής επιστήμης, Εκστρατεία για το Όχι, Ισπανία), Μπρένταν Γιάνγκ (Γραμματέας της εκστρατείας κατά του ευρωσυντάγματος, δίκτυο Δημοκρατία και δημόσιες υπηρεσίες στην Ευρώπη, Ιρλανδία).

Μεταξύ των συνδικαλιστών:

Γκι Μπιαμόν (ομοσπονδιακός πρόεδρος του Γενικού Συνδικάτου Βελγίου Δημοσίων Υπηρεσιών, Βέλγιο), Χέλμουτ Μπορν (γενικός γραμματέας εθνικής συνδικαλιστικής Ομοσπονδίας αγροτικής εκμετάλλευσης, Γερμανία), Μπομπ Κρόου (γενικός γραμματέας του συνδικάτου RMT, Βρετανία), Ζωρζ Ντεμπίν (πρώην γενικός γραμματέας της FGTB, πρώην πρόεδρος της CES, Βέλγιο), Σαμί Εβρέν (πρόεδρος της συνομοσπονδίας συνδικάτων του δημόσιου τομέα, KESK, Τουρκία), Νόελ Μέρφι (εθνικός γραμματέας της Ανεξάρτητης Ένωσης Εργαζομένων, Ιρλανδία), Νταγκ Νίκολς (γραμματέας του συνδικαλιστικού δικτύου κατά του ευρωσυντάγματος, Βρετανία), Πιέρ Υβ Οπικοφέρ (γραμματέας συνδικάτου δημοσίων υπηρεσιών, Ελβετία), Κλάους Πίκσχαους (γραμματέας IG Metall, Γερμανία), Χορστ Σμίτενερ (υπεύθυνος Γραφείου για τη Συνεργασία με το κοινωνικό κίνημα, Γερμανία).

Μεταξύ των στελεχών των κινημάτων και των διαφόρων δικτύων:

Μάρκο Μπερλινγκουέρ (Transform, Ιταλία), Λέο Γκάμπριελ (διευθυντής ινστιτούτου έρευνας για τη Λατινική Αμερική Λούντβιχ Μπόλτζμαν, Αυστρία), Ρικάρντο Πετρέλα (καθηγητής του καθολικού πανεπιστημίου της Λουβέν, στέλεχος κινήματος εναλλακτικής παγκοσμιοποίησης, Βέλγιο)…

Μεταξύ των καλλιτεχνών, συγγραφέων, πανεπιστημιακών, διανοουμένων:

Ταρέκ Αλί (συγγραφέας, Βρετανία), Κάρλο Αμιράντε (καθηγητής Νομικής, Παν/μιο Νάπολης, Ιταλία), Ρόμπιν Μπλάκμπουρν (καθηγητής Ιστορίας, παν/μιο Κέμπριτζ, σύνταξη New Left Review), Μίκαελ Μπρι (ίδρυμα Ρόζα Λούξεμπουργκ, ευρωπαϊκό Δίκτυο Transform!, Γερμανία), Λουτσιάνα Καστελίνα (Μανιφέστο, Ιταλία), Σλαβόι Ζίζεκ (φιλόσοφος, Σλοβενία), Κέν Λόατς (σκηνοθέτης, Βρετανία).

Ο πλήρης κατάλογος με τα ονόματα της Έκκλησης βρίσκεται στην ιστοσελίδα: http://www.appeldes200.net.

ΚΟΥΤΙ

Υπογράφουν Θεοδωράκης, Γλέζος

Το κείμενο -έως τη στιγμή που δόθηκε στη δημοσιότητα στη Γαλλία- είχαν υπογράψει από την Ελλάδα: Αλ. Αλαβάνος, Γιάννης Αλαβάνος, Αλ. Βερναρδάκης, Σ. Βωβού, Τ Χριστοδουλοπούλου, Κ. Διάκος, Λ. Δουδούμη, Α. Ελεφάντης, Μ. Φραγκιαδάκη, Κ. Γέρου, Μ. Γλέζος, Χ. Γολέμης, Γρ. Καλομοίρης, Α. Καλύβης, Γ. Καρατσουμπάνης, Ι. Καρυστιάνη, Κ. Κατζουράκης, Μ. Καβουριάρης, Ν. Κωνσταντόπουλος, Τ. Κορωνάκης, Μπ. Κοβάνης, Σ. Μητραλιά, Γ.-Α. Μαγκάκης, Α. Μανιτάκης, Δ. Παπαδημούλης, Ε. Πορτάλιου, Μ. Στεκουλέα, Δ. Σπανού, Ν. Τριμιγλινιώτης, Μ. Θεοδωράκης, Α. Θεοδωρακοπούλου, Γ. Θεωνάς.

Επίσης, σε κείμενα υπέρ του «όχι» έχουν υπογράψει από την Ελλάδα:

Σαμπατακάκης Μ., Τριγάζης Π., Παπαδομιχελάκη Α., Παππάς Στ., Χουντής Ν., Λυκούδης Σπ., Τόλιος Γ., Λεουτσάκος Στ., Θεοδόση Α., Ξηροτύρη Α., Λαφαζάνης Π., Βούτσης Ν., Παπαδόπουλος Χρ., Αποστόλου Β., Δραγασάκης Γ.

Δήμαρχοι: Αμπατζόγλου Γιώργος, Ελευσίνας, Κουτελάκης Γιώργος, Νέας Σμύρνης, Κλάπας Μιλ., Πρέβεζας, Φιλίππου Φίλ., Καλυβίων Αττικής, Γκοτσόπουλος Θ., Παλλήνης, Μπαρτζώκας Θ., Καισαριανής

Τσουκαλάς Γ., Αντιδήμαρχος Ελευσίνας, Τζώκας Σ., Αντιδήμαρχος Καισαριανής, Σφουντούρης Γ. πρ.Δήμαρχος Διστόμου, Τάσσος Κ. πρώην αντιδήμαρχος Καισαριανής.

Δημ. Σύμβουλοι: Φαρμάκης Τ., Ελευσίνας, Κουράκης Τ., Θεσσαλονίκης

Σουμπασάκη Νάντια, Ν. Ψυχικού, Λύκου Σοφία, Δάφνης, Ιακωβάκη Μαρ. Ν. Σμύρνης, Τσαμασίδου Ρουμ. Ν. Σμύρνης, Σταθόπουλος Γ. Αγ. Παρασκευής.

Νομαρχιακοί σύμβουλοι: Νικηφοράκης Κ. Πρόεδρος Χανίων, Παπαγεωργίου Θεοχάρης, Αντιπρόεδρος Πρέβεζας, Αλεβιζόπουλος Γ. Πειραιά, Ζάψας Γ., Πρέβεζας, Λιάσκου Σ., Δ. Αττικής, Πασχαγιαννίδης Αχ., Γρεβενών, Ελευθεριάδου Σ., Χανίων

Χλωράκης Σ., Χανίων, Αγοραστάκης Γ. Χανίων, Βαγιονάκη Β.,Χανίων

Παπαδεράκης Αν. Χανίων, Νικηφοράκης Ν., Χανίων, Θωμαδάκης Π., Χανίων, Μπομπολάκης Μ., Χανίων, Ζαραφίδης Δ. Κοζάνης, Πετράκος Θ., Μεσσηνίας, Συρμαλένιος Ν., Κυκλάδων
Συντάκτης : Κάρης Κ.

Γυρνώντας απ’ τη γιορτή του κινήματος, Αυγή, 24/06/2003

Το πολύβουο ποτάμι του παγκόσμιου κινήματος, που χρόνια τώρα ακολουθούσαμε από πόλη σε πόλη, πέρασε και από τη χώρα μας και μετέτρεψε τη Θεσσαλονίκη σε κέντρο αντίστασης, γεμίζοντας όλους μας με ελπίδες και σκέψεις για το μέλλον. Προφανώς δεν μπορεί κανείς να μπει, δυο μέρες μόλις μετά, σε μια κουβέντα απολογισμού, μιας και πάντα θα υπάρχουν και λάθη και αδυναμίες και πράγματα που πρέπει να κρατήσουμε για το μέλλον. Αυτή είναι διαδικασία που πρέπει να ακολουθήσουμε όλοι μας, την αμέσως επόμενη περίοδο και με καθαρό μυαλό, τόσο στο εσωτερικό των οργανώσεων μας όσο και στο εσωτερικό του Φόρουμ αλλά και ανοιχτά στην κοινωνία, ώστε να εξάγουμε όλοι τα πολιτικά συμπεράσματα που θα μας οδηγήσουν και στη συνέχεια. Με νωπές λοιπόν τις μνήμες και με το μυαλό μας να γυρίζει ακόμα στις μεγάλες διαδηλώσεις, στην αντισύνοδο, στις εκδηλώσεις, στις συναυλίες, στις ριζοσπαστικές δράσεις και στους ακτιβισμούς του Ελληνικού Κοινωνικού Φόρουμ, το μόνο πράγμα που μπορούμε να πούμε είναι τι ζήσαμε όλες αυτές τις μέρες ως διοργανωτές και ως οικοδεσπότες του κινήματος στην χώρα μας. Να σκιάσουμε την παραμορφωτική εικόνα των ΜΜΕ που μπορούν να εστιάζουν σε ανύπαρκτα ή και μεμονωμένα γεγονότα και να αναδείξουμε όλα εκείνα τα χαρακτηριστικά που μετέβαλαν την πόλη σε σταθμό του παγκόσμιου κινήματος. Πρέπει λοιπόν να πούμε σε ολόκληρη την κοινωνία για τη γιορτή που ζήσαμε, γιατί δεν συμβαίνει κάθε μέρα να γίνεται διαδήλωση εναντίον του ρατσισμού και ενάντια στην Ευρώπη Φρούριο και να συγκεντρώνονται χιλιάδες διαδηλωτές, Έλληνες και ξένοι μαζί, και να πορεύονται ειρηνικά σε μια πόλη που έχει ετοιμαστεί για να υποδεχτεί βαρβάρους. Πρέπει να πούμε πως από τον «τρομοκρατημένο» Μαρμαρά της Χαλκιδικής ακούστηκε η φωνή των χιλιάδων διαδηλωτών στην Σύνοδο των ηγετών της Ε.Ε. χωρίς να σπάσει μια βιτρίνα και πως οι κάτοικοι ήταν τελικά μαζί μας. Πρέπει να πούμε για τη μεγαλειώδη μαχητική διαδήλωση των δεκάδων χιλιάδων διαδηλωτών από όλη την Ευρώπη, τα Βαλκάνια και την Τουρκία, που ειρηνικά διαδήλωσαν στο κέντρο της Θεσσαλονίκης ενάντια στις πολιτικές του νεοφιλελευθερισμού και του πολέμου που καθημερινά βιώνουμε. Ενάντια στην ανεργία, την ιδιωτικοποίηση της εκπαίδευσης και τη διάλυση των ασφαλιστικών συστημάτων, ενάντια στην Ευρώπη της καταστολής του ρατσισμού και της διάλυσης του κοινωνικού κράτους και υπέρ μια άλλης Ευρώπης, της αλληλεγγύης, της δημοκρατίας, της ειρήνης, της εργασίας και των δικαιωμάτων, την Ευρώπη των λαών. Ήταν επιλογή να καλλιεργηθεί για μέρες ένα κλίμα τρόμου στην πόλη και επιλογή να αναδειχτούν μόνο τα επεισόδια, όπου αυτά έγιναν. Για εμάς, όλες και όλους που ζήσαμε την Θεσσαλονίκη την τελευταία βδομάδα, ήταν καθαρό πως η κυβέρνηση και όλες οι συντηρητικές δυνάμεις έκαναν τα πάντα για να δυσφημίσουν αυτό το κίνημα που καταφέρνει να δίνει την ελπίδα σε χιλιάδες πολίτες του κόσμου πως έξω από τους μονόδρομους του νεοφιλελευθερισμού ένας άλλος κόσμος είναι εφικτός. Έκαναν ό,τι μπορούσαν αλλά δεν τα κατάφεραν! Η Θεσσαλονίκη μπορεί να μην παρέμεινε ανοιχτή πόλη σε μεγάλο βαθμό, αλλά ήταν η πόλη των κινημάτων και σε αυτό πολύ μεγάλο ρόλο έπαιξε και το Ελληνικό Κοινωνικό Φόρουμ. Επί μία βδομάδα με συνεχής δράσεις και ακτιβισμούς, με συζητήσεις και εκδηλώσεις, με την αντισύνοδο και με ανοιχτές, δημοκρατικές διαδικασίες, το Ελληνικό Κοινωνικό Φόρουμ έδωσε ζωή στην πόλη και απέδειξε πως είναι η συλλογικότητα εκείνη που συγκεντρώνει πολλά από τα χαρακτηριστικά του παγκόσμιου κινήματος συσπειρώνοντας δεκάδες διαφορετικές ομάδες και οργανώσεις και χιλιάδες ανένταχτους και ανένταχτες που αμφισβητούν το σημερινό μοντέλο λειτουργίας του κόσμου. Το μόνο σίγουρο είναι πως η Θεσσαλονίκη δεν αποτελεί το τέλος μιας πορείας, αλλά τόσο για το Ελληνικό Κοινωνικό Φόρουμ όσο και για όσους και όσες συμμετέχουμε σε αυτό, αποτελεί τον σταθμό που δίνει νέες προοπτικές για το κίνημα στην χώρα μας, ζωντανεύει ελπίδες και διαμορφώνει καλύτερες συνθήκες για την δράση όλων μας το επόμενο διάστημα. Το Ελληνικό Κοινωνικό Φόρουμ απέδειξε για άλλη μια φορά πως μπορεί να συγκινήσει ξανά τους νέους, που κατά χιλιάδες διαδήλωσαν κάτω από τα πανό του και να ξαναφέρει στην επιφάνεια την συλλογική διεκδίκηση με σεβασμό στην διαφορετικότητα, ως το αντίπαλο δέος στον ατομισμό και την ιδιώτευση που με μανία υπερασπίζεται το σύστημα σήμερα. Το Ελληνικό Κοινωνικό Φόρουμ απέδειξε και στην Θεσσαλονίκη πως είναι η συλλογικότητα που φέρνει ένα νέο πολιτικό πολιτισμό και ένα νέο τρόπο οργάνωσης στο εσωτερικό του κινήματος, και ως συνιστώσα του Ευρωπαϊκού και του Παγκόσμιου Φόρουμ, ως συνιστώσα του κινήματος ενάντια στην νεοφιλελεύθερη καπιταλιστική παγκοσμιοποίηση μπορεί στο μέλλον να διαμορφώσει τους συσχετισμούς και τους όρους της πάλης στο εσωτερικό της κοινωνίας. * Ο Τάσος Κορωνάκης είναι γραμματέας του Κεντρικού Συμβουλίου της Νεολαίας του ΣΥΝ

Στην τελική ευθεία για τη Θεσσαλονίκη των κινημάτων, Αυγή, 12/06/2003

Μια εβδομάδα μας χωρίζει πια από τις κινητοποιήσεις της Θεσσαλονίκης και οι καθημερινές εκδηλώσεις για την συμμετοχή σε αυτές απλώνονται σε ολόκληρη τη χώρα. Με συζητήσεις, συναυλίες αλλά και πάρτυ, εργαζόμενοι, άνεργοι, νέοι, συνταξιούχοι, μετανάστες ετοιμάζονται να πουν ένα μαζικό και μαχητικό «όχι» στην Ευρώπη του νεοφιλελευθερισμού, του πολέμου, του ρατσισμού και της καταστολής. Ετοιμάζονται για τη μεγάλη «γιορτή της αντίστασης και της αλληλεγγύης» που αυτή τη φορά δεν θα γίνει στο Σιατλ, τη Νίκαια ή τη Γένοβα αλλά στη δική μας Θεσσαλονίκη. Τα πούλμαν του Κοινωνικού Φόρουμ Πού δηλώνετε συμμετοχή: Αθήνα: στα γραφεία του Φόρουμ, Μαυρομματαίων 2α (δίπλα από το Μουσείο), τηλ.: (210) 8219855, 8228869, 8259810, 5231520, 3306286, 3833955, 3813928, 3619513, 2283019. Πάτρα: 6974-185212. Κόρινθος: 6976-342999. Τρίπολη: 6937-052880. Ναύπλιο: 6945-851578. Πύργος: 6973-576849. Σπάρτη: 6972-019494. Καλαμάτα: 6977-672629. Γιάννενα: 6978-001055. Άρτα: 6945-220550. Λαμία: 6974-038157. Λιβαδειά: 6974-395737. Αγρίνιο: 6947-851801. Βόλος: 24210-71519. Λάρισα: 6978-111184. Βέροια: 6977-060258. Κοζάνη: 6977-137090. Σέρρες: 6944-736194. Καβάλα: 6946-930504. Ξάνθη: 6977-662930. Κομοτηνή: 6972-443839. Λευκάδα: 6977-663077. Ζάκυνθος: 6932-666221. Κεφαλονιά: 6944-416957. Κέρκυρα: 6977-650516. Μυτιλήνη: 6974-409173. Χίος: 6976-284823. Ρόδος: 22410-70655 (6 μ.μ. – 9 μ.μ.). Χανιά: 6973-338121. Ρέθυμνο: 6972-541390. Ηράκλειο: 6976-255336. Αν είστε από περιοχή που δεν καλύπτεται από τα προηγούμενα τηλέφωνα, επικοινωνήστε με την πλησιέστερη πόλη ή την Αθήνα και τη Θεσσαλονίκη. Συσκέψεις ΣΥΝ Για τη διαδήλωση της Θεσσαλονίκης προετοιμάζονται οι οργανώσεις του ΣΥΝ στην Αθήνα. Στο πλαίσιο αυτό σήμερα πραγματοποιούνται τρεις συσκέψεις στην Αθήνα για τη σύνοδο κορυφής και τα αποτελέσματα του προγραμματικού συνεδρίου. Συγκεκριμένα: \Μεταξουργείο Βοτανικός\: Στις 8 μ.μ., στα γραφεία της Π.Κ. (Μ. Αλεξάνδρου 105 και Μυκάλης). \Εργαζόμενοι Δήμου Αθηναίων\: Στις 7.30 μ.μ., στα γραφεία του ΣΥΝ (Σαρρή 19) με τον Γ. Μπαλάφα, μέλος της Π.Γ. \Αχαρνών\: Στις 7.30 μ.μ., στα γραφεία της (Ιουλιανού 56) με τον Ν. Κόλλια, μέλος της Ν.Ε. Α Αθηνών. \Παγκράτι Γούβα\: Στις 8 μ.μ., στα γραφεία της Π.Κ. (Πϋρρου 12 και Υμηττού). Η Α’ Αθήνας του ΣΥΝ Πούλμαν για τη Θεσσαλονίκη θα ναυλώσει η νομαρχιακή οργάνωση Α’ Αθήνας του ΣΥΝ, αυθημερόν για το Σάββατο 21 Ιουνίου. Η αναχώρηση θα γίνει το πρωί του Σαββάτου στις 7 π.μ. και η επιστροφή αργά τη νύχτα μετά τη διαδήλωση και τη συναυλία. Η τιμή του εισιτηρίου μετ’ επιστροφής θα είναι 15 ευρώ. Κρατήσεις θέσεων στα τηλέφωνα: 210-3240964 και 210-3245047 (9 π.μ.-3 μ.μ. καθημερινά). Οι νέοι συζήτησαν για την παγκοσμιοποίηση Η Νεολαία Συνασπισμού εν όψει και κατά τη διάρκεια των κινητοποιήσεων της Θεσσαλονίκης, πραγματοποιεί τις παρακάτω εκδηλώσεις: \Πέμπτη 12 Ιουνίου\, 11.00 μ.μ.: Πάρτυ Νεολαίας Συνασπισμού Θεσσαλονίκης στα γρασίδια της Γεωπονικής. \Τρίτη 17 Ιουνίου\, 7.00 μ.μ.: Κεντρική εκδήλωση της Νεολαίας Συνασπισμού στο Πεδίον του Άρεως (άγαλμα Αθηνάς) με θέμα: «Οι νέοι της Ευρώπης συζητούν για το κίνημα ενάντια στη νεοφιλελεύθερη παγκοσμιοποίηση». Ομιλητές ο Γραμματέας του Κ.Σ. της Νεολαίας Συνασπισμού, Τάσος Κορωνάκης, η Gudrun Lemke από τη SOLID (νεολαία του Γερμανικού PDS) και ο Michele De Palma, υπεύθυνος Διεθνών Σχέσεων των Giovani Comunisti (νεολαίας Κομμουνιστικής Επανίδρυσης Ιταλίας). Ακολουθεί συναυλία με γνωστά συγκροτήματα. Επίσης, στα πλαίσια της Αντισυνόδου του Ελληνικού Κοινωνικού Φόρουμ στο Βελλίδειο της Θεσσαλονίκης, η Νεολαία Συνασπισμού θα πραγματοποιήσει τις παρακάτω εκδηλώσεις: \Τετάρτη 18 Ιουνίου\, 7.30 μ.μ.: «Οι νέοι Ελλάδας ? Κύπρου – Τουρκίας συζητούν για ένα μέλλον με ελευθερία, δημοκρατία, ειρηνική συμβίωση». Ομιλητές: Άρης Δαμιανού (μέλος Ε.Ε. της ΕΔΟΝ, Νεολαία ΑΚΕΛ Κύπρος), Foti Benlisoy (νεολαία ODP-Τουρκία), Νίκος Παππάς (αναπληρωτής γραμματέας Κ.Σ. Νεολαία ΣΥΝ), Εκπρόσωπος νεολαίας CTP Τουρκικού Ρεπουμπλικανικού Κόμματος-Τουρκοκύπριος. \Πέμπτη 19 Ιουνίου\, 5.00 μ.μ.: «Τα δικαιώματα των νέων στην Ευρώπη». Ομιλητές: Τ. Κορωνάκης (γραμματέας Κ.Σ. Νεολαία ΣΥΝ), Michele De Palma (υπεύθυνος Διεθνών Σχέσεων νεολαίας Κομμουνιστικής Επανίδρυσης), Cedric Clerin (Νεολαία K.K. Γαλλίας), Άρης Δαμιανού (μέλος Ε.Ε. της ΕΔΟΝ ? Νεολαία ΑΚΕΛ Κύπρος), Johanes Buchner (Young Democrats / Young Left Γερμανίας), Gudrun Lemke (Solid, Νεολαία PDS Γερμανίας), Foti Benlisoy (νεολαία ODP – Τουρκία), Εκπρόσωπος νεολαίας CTP Τουρκικού Ρεπουμπλικανικού Κόμματος – Τουρκοκύπριος. Συντάκτης : Τρίκκας ΜιχάληςΤα γνωστά συγκροτήματα μεταξύ άλλων ήταν τα «Μωρά στη φωτιά» και μου είναι δύσκολο να σας πω τι ακολούθησε…