Η 1η του Μάη να δώσει το μήνυμα

Για χιλιάδες λόγους αύριο όλοι και όλες στους δρόμους!

Να κάνουμε τις Πρωτομαγιάτικες συγκεντρώσεις ποτάμι αντίστασης και ελπίδας!

Ανυπακοή στους μονόδρομους.

Αντίσταση στα καταστροφικά και αδιέξοδα μέτρα της Κυβέρνησης – ΕΕ.

Έξω το ΔΝΤ

Να βάλουμε εμείς τις κόκκινες γραμμές!

Η αλληλεγγύη είναι το όπλο μας!

και το σχετικό βίντεο…

δώρο και δυο μονταζάκια του φανταστικού μας χειριστή ποντικιού

…

…

Άμεση απάντηση στα μέτρα της κυβέρνησης

Συμμετοχή στην Έκτακτη κινητοποίηση Πρωτοβάθμιων Σωματείων για τα  μέτρα της κυβέρνησης, ΔΝΤ, Ε.Ε.

Το Δίκτυο Συνδικαλιστών ΣΥΡΙΖΑ στηρίζει και καλεί σε μαζική συμμετοχή στην έκτακτη κινητοποίηση διαμαρτυρίας που διοργανώνει το Συντονιστικό Πρωτοβάθμιων Σωματείων ενάντια στα σκληρά, απάνθρωπα και βάρβαρα μέτρα, που ανακοίνωσε σήμερα ο πρωθυπουργός στους κοινωνικούς φορείς.

Όλοι σήμερα Πέμπτη στις 7:30 μμ στο Υπουργείο Οικονομικών στο Σύνταγμα.

Απαντάμε στην κρίση;

Το παρακάτω κείμενο βασίστηκε σε συζητήσεις που κάναμε με συντρόφους και συντρόφισσες το προηγούμενο διάστημα κυρίως στην Αθήνα και στα Χανιά. Δεν το ανεβάζω λοιπόν ως ένα προσωπικό μου κείμενο ή άρθρο, αν και έχει και πολλά προσωπικά στοιχεία, αλλά ως συμβολή σε μια συζήτηση που δυστυχώς δεν έχει ανοίξει ακόμα οργανωμένα. Μακάρι να αποτελέσει την αφορμή. Την συζήτηση αυτή την κάνουμε εδώ και καιρό με συντρόφους και καλούς φίλους όπως ο Αντρέας Καρίτζης και ο Αλέξανδρος Μπίστης. Το κείμενο αυτό όμως δεν θα υπήρχε αν δεν είχαμε κουβεντιάσει αρκετά για αυτό το θέμα με τα παιδιά από το Στέκι Μεταναστών στα Χανιά όπως ο Μάνθος Μαλεκάκης που με την επιμονή του φτάσαμε ως εδώ, ο Σπύρος Λαπατσιώρας, η Μαρία Ζαγγανά και ο Δήμος που δεν θυμάμαι το επώνυμό του. Στην κουβέντα βοήθησε καθοριστικά και η σύντροφός μου Χρυσαυγή Δασκάλα ειδίκα με ένα τελευταίο της σημείωμα.Ειδικά το κομμάτι που αφορά τις γειτονιές έχει βασιστεί σε συζητήσεις που έχουμε κάνει στην δημοτική κίνηση της Αθήνας «Ανοιχτή Πόλη» αλλά και με φίλους από την δημοτική κίνηση «Απόδραση» Αγίων Αναργύρων.

21 Απριλίου. Η επέτειος. Η Ελλάδα στο γύψο.

Ένα στραβοπάτημα σε μια κακοτεχνία του δρόμου το ίδιο βράδυ.

22 Απριλίου. Διάγνωση: βαρύ διάστρεμμα και πιθανή ρήξη έξω πλάγιου συνδέσμου. Αποτέλεσμα: Γυψονάρθηκας για μια βδομάδα χωρίς να το πατάω, μαγνητική για να δούμε την ρήξη, πλήρης γύψος την επόμενη βδομάδα και βλέπουμε. Οι πλάκες που σου κάνει η τύχη ώρες ώρες δεν παίζονται. Το χτύπημα είναι τόσο βαρύ γιατί πρίν καμιά δεκαριά χρόνια είχα το ίδιο χτύπημα στο ίδιο σημείο. Το ημερολόγιο τότε έγραφε 17 Νοέμβρη. Μετά λέμε πως έχει τελειώσει η μεταπολίτευση και  εγώ ακόμα παλεύω στο αντιδικτατορικό κίνημα…και τις λακούβες του.

23 Απριλίου. Δηλώσεις του Πρωθυπουργού από το Καστελόριζο.

Ένας φίλος μου ‘στειλε λοιπόν το όλο υπονοούμενα μύνημα:

Η Ελλάδα στο ΔΝΤ. Η Αριστερά στο γύψο; Περαστικά

Κάπως έτσι, ενώ θα ‘πρεπε να ‘μαι σε συζητήσεις για το τι κάνουμε, να προτείνω πρωτοβουλίες, να μετέχω σε κινητοποιήσεις, να φωνάζω όλοι και όλες στο δρόμο, βρέθηκα ξαφνικά στον καναπέ μου με το ζόρι, με το λάπτοπ απέναντι και το δεξί μου πόδι ψηλά.

Αυτή η αναγκαστική παύση μου έδωσε όμως και μια ευκαιρία. Βλέπω πολύ περισσότερο τηλεόραση. Έβλεπα δηλαδή γιατί μπούχτισα πια. Μιλάω πολύ με αγαπημένους ανθρώπους που περνάνε από το σπίτι να με δουν. Καταφέρνω ίσως να παρατηρήσω την κατάσταση από λίγο πιο μακριά. Χωρίς την καθημερινή ένταση, με μια μεγαλύτερη ίσως νηφαλιότητα.

Ο κόσμος μας είναι πιο απογοητευμένος από ότι πίστευα. Η αμηχανία μας πιο εμφανής. Ο υποκειμενισμός μας τερατώδης και η γραμμή απογειώνεται μέσα στην ασφάλεια του ξύλινου λόγου, αφήνοντας την κοινωνία στον φόβο, στα καθημερινά της αδιέξοδα.

Οι εκπρόσωποι μας μοιάζουν συχνά να διαβάζουν αποσπάσματα της αποκάλυψης πολλές φορές και με το αυτάρεσκο ύφος του στυλ «σας τα λέγαμε εμείς» και ολοκληρώνουν με μια επωδό περι λαϊκής κινητοποίησης, εξέγερσης ξεσηκωμού. Ο Πρετεντέρης συμφωνεί με ότι κι αν του πούμε και επαναφέρει το αρχέγονο ερώτημα. Εσείς τι θα κάνατε αν ήσασταν στην κυβέρνηση; Εσείς που θα βρίσκατε τα λεφτά; Τα λεφτά επείγουν. Πως θα δανειστεί η χώρα τον Μάιο; Πως θα πληρωθούν οι μισθοί και οι συντάξεις;

Οι απαντήσεις μας ποικίλουν, καμιά όμως δεν φαντάζει πειστική. Στάση πληρωμών, αναδιάρθρωση του χρέους, χρεωκοπία, μακροχρόνιο αναπτυξιακό πρόγραμμα, φορολόγηση της εκκλησιαστικής περιουσίας, μείωση των εξοπλισμών, κοινωνική δικαιοσύνη μπλα, μπλα, μπλα και πολλά άλλα πέφτουν στο κενό. Άρα η αριστερά είναι ανίκανη να απαντήσει και το ΠΑΣΟΚ δικαιώνεται ως η υπεύθυνη δύναμη που δεν θέλει, αλλά δεν μπορεί να κάνει κάτι άλλο. Τα λέει και ο ΓΑΠ. Η ΝΔ φταίει που φτάσαμε ως εδώ. Συνυπογράφει τα αιτήματα των διαδηλωτών και προσθέτει κι άλλα. Προσπαθεί να μας πείσει πως δίνει εθνικό αγώνα για να αποτινάξει τον ζυγό της επιτήρησης.

Μπορούμε να αναθέσουμε την απάντηση στην κρίση στην δεινότητα τον εκπροσώπων μας στα κανάλια που ούτως ή άλλως δεν λένε και τα ίδια; Γρήγορα εξ άλλου θα ‘ρθει η ερώτηση ναι αλλά ο Αλαβάνος είπε πως ο Πρωθυπουργός πρέπει να πάει στον Άρη, ναι αλλά ο Κουβέλης είπε πως διαφωνεί για το δημοψήφισμα, ναι αλλά ο Λαφαζάνης είπε πως πρέπει να κάνουμε στάση πληρωμών, συμφωνείτε; Εκεί αρχίζουμε τα περί δημοκρατίας και περί της δυνατότητας ο καθένας να λέει ότι θέλει οπότε η εικόνα συμπληρώνεται με το κομματικό χάος και ψάξε να βρεις ποιος έχει μείνει να σε ακούει.

Η εκπομπή μας καληνυχτίζει, αλλάζουμε κανάλι ή πέφτουμε για ύπνο και η γενική εικόνα είναι πως η Αριστερά είναι μια ανεύθυνη δύναμη που δεν έχει απαντήσεις, που κάνει εξαλλοσύνες (sik) όταν κλείνει τα λιμάνια ή κάνει ακτιβισμούς, που εδώ ο κόσμος χάνεται και αυτοί μαλώνουν μεταξύ τους,  που στην καλύτερη περίπτωση λέει σωστά πράγματα γενικά αλλά αυτό δεν φτάνει και στην χειρότερη λέει αυτά που λέει πάντα κάνει ανούσια πράγματα και άρα δεν μας είναι χρήσιμη σε τίποτα. Πολύ πολύ να μας πει καμιά καλή οικονομική ανάλυση.

Επανέρχεται λοιπόν το ερώτημα που πρέπει να απαντήσουμε με ένα σοβαρό τρόπο χθες. Ποιος είναι αυτός ο άλλος τρόπος να κάνεις πολιτική; Πως συγκροτείς αντιστάσεις; Πως αλλάζεις τους συσχετισμούς; Πως σπας την μονότονη παντοκρατορία της γραμμής της κυβέρνησης στα κανάλια; Πως αποδεικνύεις την αξιοπιστία σου και την χρησιμότητά σου; Πως παρεμβαίνεις στο κεντρικό πολιτικό επίπεδο και τι εκπροσωπείς;

Επειδή προφανώς δεν υπάρχει μία απάντηση σε ερωτήματα όπως τα παραπάνω και ακόμα περισσότερο επειδή θεωρώ πως αυτά είναι αντικείμενο μιας συλλογικής συζήτησης που μόνο αυτή μπορεί να δώσει απαντήσεις έστω και με όρους πειράματος, θα υπεκφύγω μέσω του παραδείγματός. Η σκέψη μου είναι να ανοίξουμε την συζήτηση όχι για το τι απαντάει η Αριστερά στον Πρετεντέρη αλλά για το πως παρεμβαίνει η Αριστερά μέσα στην κοινωνία, πως επανακτά δεσμούς, πως συγκροτεί την απάντηση της μέσα από την παρέμβασή της αφήνοντας τον ρόλο του εκφωνητή, αφηγητή, σχολιαστή και προσπαθώντας να αποτελέσει τον κρίσιμο καταλύτη στην κοινωνική κίνηση, την χρήσιμη δύναμη υπέρ του κόσμου που καταστατικά μεροληπτεί. Δηλαδή να δοκιμάσει πως οι αξίες, οι ιδέες και το πρόγραμμά της γίνονται χρήσιμες, πως το όραμα γεννιέται πατώντας στέρεα στη γη. Ισχυρίζομαι δε πως μετά θα χουμε να πουμε πολλά στον Πρετεντέρη που δεν θα θέλει καν να τ’ ακούσει, αλλά που πάρα πολυ κόσμος θα έχει ήδη ζήσει.

Γενικό πλαίσιο – το αυτονόητο

Αυτά που λέει το κόμμα και ο ΣΥΡΙΖΑ με όσο το δυνατόν πιο απλό και κατανοητό λόγο χωρίς να αφήνει κανένα να μας κατηγορεί ότι δεν έχουμε προτάσεις, ρίχνοντας το βάρος σε αυτούς που δημιούργησαν την κρίση, προσπαθώντας να πείσει ότι πρέπει να τους σταματήσουμε με κάθε τρόπο, βγάζοντας όλη την σύγκρουση με ΔΝΤ και ΕΕ, αλλά πάνω από όλα αναγορεύοντας σε βασικό αντίπαλο ΠΑΣΟΚ – ΝΔ και όσους κερδίζουν στην χώρα.

Δημιουργούμε κλίμα Αντί – Στάσης υπο τον γενικό τίτλο: Με αλληλεγγύη απαντάμε στην κρίση.

Μετά πολύ πιο εύκολα μεταφέρουμε στο κεντρικό επίπεδο την δουλειά που κάνουμε όλοι και όλες μαζί (δηλαδή από προέδρους και βουλευτές μεχρι μέλη, φίλους και όποιον άλλο θέλει) μέσα στην κοινωνία.

Το σχέδιο της εκστρατείας μας μπορεί να είναι κάπως έτσι:

Απλωνόμαστε σε χώρους δουλειάς και γειτονιές και κάνουμε πράξεις-δράσεις υποδομής, αλληλεγγύης, ανταλλαγής με τον πολιτισμό μέσο και στόχο.

Κανένας μόνος του στην κρίση – Τώρα είναι η ώρα

Αλληλεγγύη στους χώρους εργασίας και στις γειτονιές

Οχυρωματικά έργα στις γειτονιές και τους χώρους εργασίας σημαίνει:

Επανοικειοποίηση του χώρου και του χρόνου

Επανάκτηση του συλλογικού

Οδοφράγματα με μουσικές και χρώματα σημαίνει:

Η τέχνη και οι τεχνικές είναι εφικτό να αντισταθούν στην υπηρεσία του ανέφικτου

ή

Τι να τα κάνω τα τραγούδια σας, έχουμε τις δικές μας μουσικές, τα δικά μας χρώματα, τα δικά μας εργαλεία

Ανοιχτές επιτροπές παντού ενάντια στα μέτρα, στην κυβέρνηση,σ το ΔΝΤ, στο Πρόγραμμα,  στο Σύμφωνο και ότι άλλο περι Σταθερότητας ξέρουμε, σ την πολιτική της ΕΕ, στον νεοφιλελευθερισμό, στον καπιταλισμό, στον ιμπεριαλισμό και κυρίως απέναντι σε όσους κερδίζουν από εμάς, δηλαδή στο ντόπιο και ξένο κεφάλαιο, που λέγαμε παλιά, αλλά και σε όποιον κερατά φταίει για το μέλλον που μας ετοιμάζουν!

(Το παραπάνω δεν είναι απολίτικο απλά έχει λίγες δόσεις οργής παραπάνω)

Ομάδες δικηγόρων – συνδικαλιστών σε κάθε πόλη και κεντρικά για καταγγελίες μαζί με Ομάδες παρέμβασης στον εργοδότη και στην επιχείρηση. Δεν επιτρέπουμε καμία απόλυση – δεν επιτρέπουμε μείωση μισθών – αλλαγή στάτους εργαζομένων. Βοηθάμε τους εργαζόμενους να προχωρήσουν σε κινητοποιήσεις- απεργίες – καταλήψεις. Δημιουργούμε απεργιακά ταμεία και μέσω πολιτιστικών εκδηλώσεων τους στηρίζουμε οικονομικά. Ανοίγουμε το θέμα στην τοπική κοινωνία και διεκδικούμε την στήριξή τους.

Ομάδα επικοινωνίας και σχεδιασμού δράσεων σε κάθε πόλη και κεντρικά για την στήριξη και προβολή των κινητοποιήσεων μέσω ίντερνετ, με έξυπνα δελτία τύπου και πιο έξυπνες δράσεις. Σπάμε τον επικοινωνιακό αποκλεισμό. Στηρίζουμε κάθε τι που κινείται.

Ομάδα πολιτισμού με στόχο την στήριξη από διανοούμενους – καλλιτέχνες μέσω κειμένου υπογραφών, συνεντεύξεων – παρεμβάσεων αλλά και με την συμμετοχή τους στην διοργάνωση εκδηλώσεων με θέμα την κρίση. Προβολές, θεατρικά, καραγκιόζης, θέατρο δρόμου, συναυλίες, εκθέσεις κλπ

Ομάδα για την αλληλεγγύη στις γειτονιές με στόχο την στήριξη στο επίπεδο της καμπάνιας αλλά και δράσεων αλληλεγγύης των επιτροπών ενάντια στα μέτρα. Η ομάδα συνεργάζεται με τις υπόλοιπες και προωθεί θέματα και ιδέες στις γειτονιές σε όλες τις πόλεις της Ελλάδας προσφέροντας και την αναγκαία υποδομή.

Σε αυτή την προσπάθεια αξιοποιούμε στέκια – κοινωνικούς χώρους ή φτιάχνουμε καινούργιους μικρούς αυτοοργανωμένους χώρους αντίστασης και αλληλεγγύης, χώρους ελευθερίας, χώρους εκτός κρίσης 😉

Πρώτες ιδέες ανταλλαγής, μηδενίζοντας την υπεραξία, αξιοποιώντας την γνώση, δημιουργώντας εμπειρία αλληλεγγύης

• Μαθήματα για/με το παιχνίδι της μάθησης. Ότι ξέρουμε το μοιραζόμαστε ότι μας ενδιαφέρει το μαθαίνουμε. Ξένες γλώσσες, βοήθεια σε μαθήματα σχολείου, μουσική, ζωγραφική, υπολογιστές, μαθήματα σε και από μετανάστες κλπ
• Σπορ και θέαμα… Πρωτότυπες δράσεις ενίσχυσης του μαζικού αθλητισμού στις πλατείες και τους δημόσιους- ελεύθερους  χώρους της πόλης χωρίς διαγωνιστικό επίπεδο ανοιχτό για όλους και όλες (και για όλες τις ηλικίες)
• Ανταλλάσσουμε ρούχα, παιχνίδια και όχι μόνο – Χρησιμοποιούμε αυτά που μας χρειάζονται ανταλλάσσουμε τα υπόλοιπα – δηλαδή μεγάλα ανταλλακτικά-χαριστικά παζάρια -Δεν πετάμε αυτά που είναι χρήσιμα για άλλους
• Κερδίζουμε – μοιραζόμαστε χρόνο κάνουμε τις δουλειές μας συλλογικά και περνάμε καλύτερα…
• Τα παιδιά μας μπορεί να τα κρατήσει ο γείτονας όπως και εμείς τα δικά του. Εξ άλλου τα παιδιά είναι ευτυχία!
• Δεν ταξιδεύουμε μόνοι – η βενζίνη ακριβαίνει και όλο και κάποιος θα πηγαίνει προς τα κει…Φτιάχνουμε ένα πανελλαδικό site όπου ο καθένας δηλώνει αφετηρία και προορισμό και μοιραζόμαστε τα έξοδα της διαδρομής. Φυσικά υπάρχει και αξιολόγηση από τους χρήστες και μπορείς να γίνεις μέλος μετά από πρόσκληση. Ακόμα στο ίδιο site με τον ίδιο τρόπο φτιάχνουμε ένα δίκτυο ανθρώπων που προσφέρουν φιλοξενία σε όλη την Ελλάδα, ίσως με ένα πολυ μικρό λειτουργικό αντίτιμο.
• Συλλογικά γεύματα – κυριακάτικα γλέντια  Όλη η γειτονιά μετέχει στην γιορτή. Λίγο φαΐ ο καθένας, λίγο μουσικούλα/ Συλλογικά ψώνια από τα μαγαζιά της γειτονιάς. Φωτοτυπίες από το φωτοτυπάδικο – βιβλιοπωλείο της γειτονιάς και είμαστε έτοιμοι. Μην ξεχνάτε: Η φτώχεια θέλει καλοπέραση!
• Μια μεγάλη βάση δεδομένων ανοιχτή σε όλους – φορτώνουμε σε έναν υπολογιστή όλη την μουσική, τις ταινίες, τα παιχνίδια μας και ότι άλλο θέλουμε σε ηλεκτρονική μορφή…ή καλύτερα σε ένα σέρβερ – βάλτε κι άλλους στο παιχνίδι. Δεν μπορούμε να φτιάξουμε ένα δικό μας gamato σε ένδειξη αλληλεγγύης αλλά και γιατί έχουμε στερέψει…
• Κοινά δίκτυα παραγωγών – καταναλωτών, να ανακαλύψουμε ξανά την συνεργασία, τον συνεταιρισμό με τους δικούς μας όρους – το κέρδος δεν είναι το κριτήριο
• Μικρές συνεταιριστικές ή συνεργατικές επιχειρήσεις μπορούν να μας δώσουν λύσεις. Καλύτερα δεν είναι από το να κλείσουμε αυτήν που έχουμε;
• Οι δημόσιοι και ελεύθεροι χώροι μπορούν να ξαναγίνουν οι χώροι μας μέσα από τις καλλιτεχνικές και όχι μόνο παρεμβάσεις μας

Η φιλανθρωπία δεν μας ταιριάζει – Δεν συλλυπούμαι, δεν παρηγορούμε

Μοιραζόμαστε, γευόμαστε το αύριο και το δοκιμάζουμε σήμερα βασισμένοι στην εμπειρία του χθες

Όλοι και όλες στους δρόμους, στις πλατείες, στις γειτονιές

Να γευτούμε και να τραφούμε απ’ την αντίσταση

Για να κυριαρχήσει η δημιουργία για να ξεμπερδέψουμε απ την καταστροφή και την λαγνεία της

Δεν περιμένουμε. Έχουμε ήδη αργήσει. Ξεκινάμε;

Ομιλία του Προέδρου της Κ.Ο. του ΣΥΡΙΖΑ, Αλέξη Τσίπρα στο νομοσχέδιο «Εγγυήσεις για την εργασιακή ανασφάλεια»

• Αυτό που δεν συγχωρεί ο ελληνικός λαός είναι το ψέμα και την εξαπάτηση.
• Χάος είναι το παρόν και το μέλλον που μας ετοιμάζεται από κάποιους που δεν έχουν καμιά δημοκρατική νομιμοποίηση και όχι οι αγώνες αυτού του λαού, της νεολαίας και τα οράματα των εργαζόμενων.
• Τώρα θεωρείτε μονόδρομο την κηδεμονία του ΔΝΤ. Όλοι σας οι μονόδρομοι τόσα χρόνια αποδείχθηκαν βούρκος.
• Δεν μπορείτε να βάλετε καμιά κόκκινη γραμμή, αφήστε το λαό να βάλει αυτός τις κόκκινες γραμμές.

Κυρίες και κύριοι συνάδελφοι,
Χαρά στο κουράγιο που βρίσκεται εδώ που μας έχετε φέρει, να προσφεύγετε σε αποφθέγματα του Μακρυγιάννη, για να μας εξηγήσετε ότι για όλα φταίει σε αυτή τη χώρα η έρημη η Αριστερά, τα συνδικάτα, όσοι αντιστέκονται στις πολιτικές σας επιλογές.

Ειλικρινά το λέω αυτό, γιατί θέλει κουράγιο για να μπορεί κανείς με όσα συμβαίνουν τούτη την ώρα στον τόπο και προφανώς γνωρίζοντας ότι αυτές τις βαριές ευθύνες τις φέρουν τα δυο κόμματα που κυβέρνησαν τη χώρα επί 35 χρόνια και φόρτωσαν τα χρέη τα δυσβάστακτα και τα ελλείμματα στις πλάτες του ελληνικού λαού και που εξαπάτησαν ξανά και ξανά τον ελληνικό λαό και έχουν φέρει σήμερα τη χώρα στο χείλος του γκρεμού, να είναι και τιμητές και να βγαίνουν και να εγκαλούν την Αριστερά. Η Αριστερά δεν κυβέρνησε τον τόπο. Η Αριστερά όλα αυτά τα 35 χρόνια της μεταπολίτευσης ήταν μια δύναμη η οποία κράτησε τα μπόσικα στο πολιτικό σύστημα, διεκδικώντας πάντα το κοινωνικό όφελος και το κοινωνικό συμφέρον. Δεν γέμισε η Αριστερά το δημόσιο τομέα με τις πελατειακές της εξυπηρετήσεις. Και αφήστε τώρα το ’89, εντάξει τώρα το 89! Έχετε και έναν ομιλητή που ήταν 15 χρονών το ’89, μην τα λέτε σε εμένα αυτά.

Ακούστε είναι πολύ σοβαρή η κατάσταση στην οποία βρίσκεται η χώρα. Και εγώ ειλικρινά θα σας πω ότι σήμερα συζητάμε ένα νομοσχέδιο που τιτλοφορείται ως εγγυήσεις κατά της εργασιακής ανασφάλειας, αλλά πολύ εύστοχα ο Βασίλης Μουλόπουλος από τον ΣΥΡΙΖΑ και ο Μιχάλης Κριτσωτάκης είπαν ότι θα έπρεπε να λέγεται εγγυήσεις υπέρ της εργασιακής ανασφάλειας ή καλύτερα εγγυήσεις για την καταπολέμηση της εργοδοτικής ανασφάλειας.
Συνεχίζεται τις ιδεολογικές εκπτώσεις, το πιο κρίσιμο όμως είναι ότι συνεχίζεται να κοροϊδεύετε τον κόσμο. Και εξηγούμαι τι εννοώ.

Ακόμη ηχούν στα αυτιά μου τα λόγια του Πρωθυπουργού στην περίφημη τηλεμαχία –debate τη λέμε τώρα- λίγο πριν τις εκλογές. Όταν του έθεσα ερώτηση αν προτίθεται η νέα κυβέρνηση του ΠΑΣΟΚ να καταργήσει τους νόμους και τις διατάξεις, το θεσμικό πλαίσιο εκείνο που διέπουν τον λεγόμενο εργασιακό μεσαίωνα, η απάντησή του ήταν κατηγορηματική. Αλλά επρόκειτο για άλλη μια δέσμευση η οποία πήγε περίπατο.

Και το κρίσιμο ερώτημα που υπάρχει αυτή τη στιγμή στα χείλη και στο μυαλό κάθε έλληνα πολίτη, ανεξαρτήτως του τι ψήφισε, είναι για ποιο λόγο είπατε τόσα ψέματα στον ελληνικό λαό; Γιατί θελήσατε προκειμένου να πάρετε τη λαϊκή εντολή να δημιουργήσετε πλαστές προσδοκίες και ελπίδες στους έλληνες πολίτες;

Η εύκολη απάντηση ξέρετε ποια είναι. Ότι δεν το γνωρίζατε. Κάθε φορά όμως που ακούω τον κ. Λοβέρδο, είτε στις τηλεοπτικές του συνεντεύξεις είτε στη Βουλή των Ελλήνων, ειλικρινά έχω την αίσθηση ότι βγάζουμε λαβράκια.
Τις προάλλες κύριε Υπουργέ, είπατε σε τηλεοπτικό σταθμό στο κεντρικό δελτίο ειδήσεων ότι από τον Δεκέμβρη είχατε το Δ.Ν.Τ. και ανταλλάσατε ραβασάκια, επιστολές, δεν ξέρω τι ανταλλάσσατε, του δίνατε πάντως τις σκέψεις σας για το επικείμενο ασφαλιστικό νομοσχέδιο. Και άρα ήταν εν γνώσει του τι αλλαγές θα κάνατε από τον Δεκέμβρη. Μόνο που τον Δεκέμβρη το Δ.Ν.Τ δεν είχε μπει καν στην ατζέντα της συζήτησης. Ούτε καν ως μπλόφα. Τι δουλειά είχατε τον Δεκέμβρη να ανταλλάσσετε; Είναι διαρκώς εδώ!

Τώρα λοιπόν μας αποκαλύπτετε στη σημερινή συζήτηση ότι από το 2008 είχατε σεις προβλέψει τη χρεοκοπία της χώρας ή την πορεία προς τη χρεοκοπία.

Δηλαδή στις εκλογές του 2009 που τάζατε αυξήσεις πάνω από τον πληθωρισμό στις προεκλογικές συγκεντρώσεις που πηγαίνατε και σεις και ο Πρωθυπουργός και όλα τα στελέχη της κυβέρνησης, ξέρατε ότι οδηγούμαστε σε χρεοκοπία και τα λέγατε για να τα λέτε.

Κύριε Υπουργέ, δυο τινά πρέπει να συμβαίνουν ή έχετε το κληρονομικό χάρισμα και δεν σας το αναγνωρίζουν οι σύντροφοί σας στο ΠΑΣΟΚ και γνωρίζατε την πορεία της χώρας προς τη χρεοκοπία, αλλά κανείς δεν σας έδινε σημασία και γνωρίζατε ότι θα πάμε τελικά στο Δ.Ν.Τ. και ανταλλάσσατε μαζί του ραβασάκια ή ότι συλλογικά το κόμμα σας κορόιδεψε τον ελληνικό λαό στις προηγούμενες εκλογές. Και συνεχίζετε να μας δουλεύετε ψιλό γαζί. Και μακάρι να είναι το πρώτο. Αλλά αν είναι το δεύτερο, είναι πολύ σοβαρά τα πράγματα. Διότι ο ελληνικός λαός σας το ξαναλέω. Τις γκάφες, τις παλινωδίες, τα λάθη τα συγχωρεί, όλοι μας κάνουμε λάθη. Αυτό που δεν συγχωρεί ο ελληνικός λαός είναι την πολιτική απάτη. Αυτό που δεν συγχωρεί ο ελληνικός λαός είναι το ψέμα και την εξαπάτηση. Και ξέρατε φαντάζομαι την κατάσταση της ελληνικής οικονομίας καλύτερα εσείς και η Ν.Δ. που κυβερνούσε, αλλά και σεις –δεν έχετε διαψεύσει, κάθε φορά που το λέω δεν παίρνω μια διάψευση- μέσα Σεπτέμβρη ο τότε αρχηγός της αξιωματικής αντιπολίτευσης και σημερινός Πρωθυπουργός, συναντήθηκε με τον κ. Προβόπουλο. Τι ανταλλάξανε σκέψεις γενικά; Γιατί ο σημερινός Πρωθυπουργός στην τηλεμαχία ρωτούσε και ξαναρωτούσε τον Καραμανλή αν είναι σωστά τα νούμερα;

Ήξερε, λοιπόν ή δεν ήξερε; Δώστε μια καθαρή απάντηση. Είχατε προαποφασίσει την προσφυγή στο ΔΝΤ από τον Δεκέμβρη και μας κοροϊδεύατε με τις μπλόφες, ναι ή όχι; Δώστε απαντήσεις στον ελληνικό λαό. Αντί να σηκώνετε τα χέρια και να παραδίδεστε μέσα στον πανικό σας, στους τεχνοκράτες του Δ.Ν.Τ. που μας κυβερνάνε, και να είστε έτοιμοι να δώσετε ακόμη και τις καρέκλες στα υπουργικά γραφεία, δώστε απαντήσεις τουλάχιστον στον ελληνικό λαό.

Διότι εμείς αναγνωρίζουμε ότι η σφραγίδα σε αυτό το νομοσχέδιο είναι η σφραγίδα τεχνογνωσίας Δ.Ν.Τ. όπως βλέπουμε τις πινελιές αυτής της τεχνογνωσίας και στις προτάσεις για το ασφαλιστικό, και στον παραλογισμό που ετοιμάζεται για την παιδεία, την υγεία. Βλέπουμε πολύ καλά το μέλλον που μας επιφυλάσσει αυτός ο κηδεμόνας.
Και επειδή σε αυτή την αίθουσα σας έχουν μείνει και κάποιοι φανατικοί υποστηρικτές του ΛΑΟΣ που τα βάλανε με το ΣΥΡΙΖΑ για μια ακόμη φορά στη σημερινή συνεδρίαση, ότι δήθεν εμείς προετοιμάζουμε και οργανώνουμε τις κοινωνικές εκρήξεις. Ήθελε ειλικρινά κύριε Ροντούλη να σας πω, έχετε καταλάβει ότι το χάος δεν το προετοιμάζει ο ΣΥΡΙΖΑ και η Αριστερά, το χάος είναι εδώ, μας κτυπάει την πόρτα. Οι κοινωνικές εκρήξεις είναι το χάος; Χάος είναι αυτό που ζούμε. Όταν αύριο 30% ανεργία, στους νέους ανθρώπους, -εσείς το είπατε κύριε Υπουργέ- 1 στους 5, σε κάθε ελληνική οικογένεια θα έχουμε έναν άνεργο, όταν τα νοσοκομεία θα κινδυνεύουν να καταρρεύσουν και οι τεχνοκράτες θα βλέπουν αριθμούς, κέρδη και ζημιές και όχι κοινωνικές ανάγκες. Αυτό δεν είναι χάος; Όταν θα διαλυθεί το ασφαλιστικό σύστημα για μια σύνταξη φτώχιας, πείνας, ελεημοσύνης και όταν οι εργασιακές σχέσεις θα αφεθούν στις ρυθμίσεις της αγοράς, δηλαδή θα αφεθούν ελεύθερες, ασύδοτες, αυτό δεν είναι χάος; Χάος είναι το παρόν και το μέλλον που μας ετοιμάζετε από κάποιους που δεν έχουν καμιά δημοκρατική νομιμοποίηση. Όχι οι αγώνες αυτού του λαού και της νεολαίας και τα οράματα των εργαζόμενων που θέλουν να διαδηλώσουν την αξιοπρέπειά τους.

Είσαστε λοιπόν υπόλογοι κυρίες και κύριοι της κυβέρνησης, διότι παραπλανήσατε τον ελληνικό λαό. Πήρατε μια λαϊκή εντολή για να κάνετε άλλα πράγματα και την εκχωρείτε και δεν έχετε αυτό το δικαίωμα να το κάνετε. Και κάνετε και λεονταρισμούς. Βγήκε ο Υπουργός Οικονομικών και απείλησε του κερδοσκόπους ότι θα τους πάρει το πουκάμισο και την επόμενη μέρα οι αγορές κόντεψαν να μας πάρουν και τα εσώρουχα. Η μια γκάφα μετά την άλλη. Απορούμε αν γίνεται αυτά τα πράγματα που βλέπουμε γύρω μας να συμβαίνουν πραγματικά.

Διαγγέλματα του Πρωθυπουργού από τα ήρεμα νερά του Καστελόριζου ότι έχουμε λέει, χαρτογραφήσει τα νερά. Και την επόμενη μέρα, χθες στην κοινοβουλευτική ομάδα του ΠΑΣΟΚ δηλώσεις ότι περπατάμε σε νερά που δεν έχουν εξερευνηθεί. Ακόμη και οι λογογράφοι του πρωθυπουργού αντιφάσκουν. Άλλα λένε τη μια μέρα και άλλα την επόμενη.

Κυρίες και κύριοι συνάδελφοι, επειδή άκουσα και τον κοινοβουλευτικό εκπρόσωπο του ΠΑΣΟΚ να αναφέρεται στην ποίηση, αφού σας αρέσει λοιπόν η ποίηση, να σας πω ότι μας φθάσατε στο σημείο να νομοθετούν οι βάρβαροι, γιατί στο δίλημμα σοσιαλισμός ή βαρβαρότητα το οποίο εσείς θέσατε προεκλογικά, καταλήξατε και διαλέξατε τη βαρβαρότητα του Δ.Ν.Τ και τώρα μας την εμφανίζετε και ως εθνική επιτυχία.

Και πράγματι το προκλητικό είναι ότι αυτή την πραγματικότητα θέλετε να την εξωραΐσετε και καταφέρεστε εναντίον της Αριστεράς. Οι συλλογικές συμβάσεις ετοιμάζονται να καταργηθούν, οι απολύσεις θα απελευθερωθούν, ο εργασιακός μεσαίωνας θεσμοθετείται, η ανεργία εκτοξεύετε στα ύψη και εσείς έχετε το κουράγιο να κάνετε κριτική στην Αριστερά και να γίνεστε τιμητές.

Σταματήστε κύριοι συνάδελφοι να ενοχοποιείται την κοινωνία, δεν οδηγεί πουθενά αυτή η λογική. Ότι φταίνε οι πολίτες που καταναλώνανε περισσότερα απ’ όσα μπορούμε να παράγουμε, ότι φταίει ο ελληνικός λαός. Ο ελληνικός λαός δεν χρωστάει σε κανέναν. Και ξέρετε γιατί δεν χρωστάει ο ελληνικός λαός; Γιατί ο ελληνικός λαός όλη αυτή την ανάπτυξη των 10 προηγούμενων χρόνων από το ’97-2007, μιάμιση φορά πάνω από το ΑΕΠ, ήταν μια ανάπτυξη που δεν έγιναν ούτε σχολεία, ούτε νοσοκομεία, ούτε κοινωνικές υπηρεσίες, ούτε αυξήθηκε το εισόδημά του αισθητά. Άλλοι τα πήραν τα λεφτά. Μην ενοχοποιείτε λοιπόν τους έλληνες πολίτες, μην ενοχοποιείτε την κοινωνία και κυρίως μη προσπαθείτε να τα φορτώσετε σε όλες τις πολιτικές δυνάμεις για να αθωώσετε το βίο και την πολιτεία των διακυβερνήσεων του ΠΑΣΟΚ και της ΝΔ. Εμείς θα επαναλάβουμε και στη σημερινή συζήτηση στη Βουλή ότι υπάρχει εναλλακτικός δρόμος. Δεν είναι μονόδρομος τα πράγματα. Μια ζωή ακούμε ότι είναι μονόδρομος. Για την ΟΝΕ, ακούμε ότι είναι μονόδρομος η ονομαστική σύγκλιση και όχι η πραγματική. Για την ολυμπιάδα ακούγαμε μονόδρομος. Είσαστε γραφικοί που δεν την θέλετε και μας λέτε μην πηγαίνετε σε τέτοιες δαπάνες και σπατάλες να περιορίσουμε τα ελλείμματα και να φτιάξουμε την παραγωγική βάση της χώρας. Για τις εξοπλιστικές δαπάνες μας λέγατε μονόδρομος, διότι είμαστε μια χώρα που κινδυνεύει. Για τα φορολογικά νομοσχέδια και τις φοροαπαλλαγές που κάνατε κατά καιρούς, μας λέγατε μονόδρομος οι φοροαπαλλαγές γιατί δεν θα έχουμε ανάπτυξη. Όλα μονόδρομος και τώρα μονόδρομος μας λέτε για τη κηδεμονία του ΔΝΤ. Όλοι σας οι μονόδρομοι τόσα χρόνια αποδείχθηκαν βούρκος.

Εμείς λέμε ότι υπάρχουν πολιτικές που μπορεί να στηρίξουν μια εναλλακτική προοπτική για τον τόπο. Μην υπηρετείτε τυφλά πολιτικές που στηρίζουν ένα οικονομικο-πολιτικό σύστημα που καταρρέει και στη χώρα μας και διεθνώς. Διότι, εσείς φέρνετε το Δ.Ν.Τ, το Δ.Ν.Τ. φέρνει την τεχνογνωσία του, δηλαδή τα μέτρα τα σκληρά και τα έφερε από την 3η του Μάρτη και μη κοροϊδευόμαστε, τα μέτρα είναι φέρνουν την ύφεση, η προοπτική της ύφεσης είναι που φέρνει τη χρεοκοπία ένα βήμα πιο κοντά. Αυτός είναι ο φαύλος κύκλος.

Τόσες και τόσες φορές μας είπατε ότι πρέπει να θυσιάσουμε την κοινωνία, να σφάξουμε τα εργασιακά δικαιώματα για να πέσουν τα spread. Ε, λοιπόν δεν πέφτουν τα spread. Στις χίλιες μονάδες κοντεύουν να φθάσουν. Τι περιμένετε λοιπόν, για να αλλάξετε ρότα; Να σας πάρουν και τις θέσεις σας στα υπουργικά σας γραφεία; Κάντε κάτι επιτέλους για να αποτραπεί αυτή η άβυσσος στην οποία οδηγούμεθα. Και εν πάση περιπτώσει, αφού εσείς δεν είστε σε θέση, δεν μπορείτε να βάλετε καμιά κόκκινη γραμμή, αφήστε το λαό να βάλει αυτός τις κόκκινες γραμμές.

28/04/2010

Πάμε ΔΝΤ;

ΠΑΣΟΚ – Πάντα αξιόπιστο και υπεύθυνο

ή

ΔΝΤ ΚΡΙΣΗ και άλλες ιστορίες από το δάσος

ή

Όλοι και όλες στους δρόμους! Να τους σταματήσουμε! Τώρα είναι η ώρα!

Πρόσκληση-Πρωτοβουλία σε συζήτηση 36 μελών της απερχόμενης ΚΠΕ του ΣΥΝ που είχαν εκλεγεί με το ψηφοδέλτιο της Αριστερής Ενότητας και ανήκουν στο Αριστερό Ρεύμα

Κυριακή 2 Μάη και ώρα 11 π.μ. στην Αίθουσα Δεριγνύ της ΑΣΟΕΕ

Αυτό το κείμενο για όσους και όσες το υπογράφουμε, μέλη της απερχόμενης ΚΠΕ που εκλεχθήκαμε σε αυτή με το ψηφοδέλτιο της Αριστερής Ενότητας και που ανήκουμε στο Αριστερό Ρεύμα, δεν αποτελεί μια ευχάριστη εξέλιξη αλλά μια αναγκαία κίνηση.

Για μεγάλο χρονικό διάστημα το κόμμα μας βρίσκεται σε πολύ δύσκολη κατάσταση. Τα φαινόμενα κρίσης είναι έντονα.  Σε μια εποχή που οι εργαζόμενοι, οι συνταξιούχοι και η νεολαία δέχονται τη μεγαλύτερη επίθεση, σε μια περίοδο που ενωμένοι , με αντοχή, υπομονή και επιμονή πρέπει να δώσουμε τη μάχη της Αριστεράς, εκφυλιστικά φαινόμενα τυραννούν τον ΣΥΝ, τον ΣΥΡΙΖΑ, και την  Αριστερά γενικότερα.

Όλοι και όλες μας επιλέξαμε τελικά να υποστηρίξουμε την πρόταση για έκτακτο συνέδριο όχι επιλέγοντας ένα οποιοδήποτε συνέδριο και χωρίς καμία πρόθεση να δημιουργήσουμε περιττή ένταση σε μια πολύ κρίσιμη χρονική περίοδο για την Αριστερά και κυρίως για την κοινωνία.

Επιλέξαμε το συνέδριο για να προσπαθήσουμε να συγκροτήσουμε με βάση τις προγραμματικές μας επεξεργασίες και με όρους κόμματος, συλλογικά μια απάντηση-πρόταση, ένα σχέδιο εξόδου από την πολυεπίπεδη κρίση στην οποία έχουμε βυθιστεί, μια στρατηγική που θα μπορούσε να δώσει νέα πνοή στο κίνημα και να κρατήσει την κοινωνία όρθια στα πόδια της. Ταυτόχρονα είχαμε ως πρώτη προτεραιότητα αυτή η διαδικασία να αποτελέσει μια τομή για τον τρόπο λειτουργίας του κόμματος τόσο όσον αφορά την δημόσια εικόνα μας, όσο και τα ζητήματα της δημοκρατικής αλλά και αποτελεσματικής λειτουργίας μας. Τέλος στόχος μας ήταν να ανανεώσουμε την στρατηγική μας για την ενότητα της Αριστεράς και με βάση τις αποφάσεις της τρίτης Πανελλαδικής του ΣΥΡΙΖΑ να στρέψουμε όλο το κόμμα στην προσπάθεια για την δυναμική επανάκαμψη του ενωτικού μας εγχειρήματος.

Εκτίμηση όλων μας είναι πως όλη την προηγούμενη περίοδο το Αριστερό Ρεύμα, το κοινό μας εγχείρημα, έχει συμβάλλει με τρόπο προωθητικό στην πορεία ολόκληρου του χώρου, έχει πρωταγωνιστήσει στην αριστερή πορεία του Συνασπισμού απορρίπτοντας τα κεντροαριστερά σενάρια και επιλέγοντας την στροφή του κόμματος προς τα κινήματα και την στρατηγική της Ενότητας της Αριστεράς σε Ελλάδα και Ευρώπη, που έφερε γρήγορα απτά αποτελέσματα. Ταυτόχρονα συνέβαλε στην ανανέωση του στελεχικού δυναμικού του κόμματος αλλά και στην συγκρότηση και ανάπτυξη της Νεολαίας, έβαλε τις βάσεις για την προγραμματική επαναθεμελίωση της Αριστεράς, ενώ αποτέλεσε διαχρονικά τον εγγυητή της ενότητας και της συνέχειας του κόμματος.

Είμαστε σίγουροι πως και σε αυτή τη φάση το Αριστερό Ρεύμα θα μπορούσε να ανταποκριθεί σε αυτό το ρόλο τον οποίο κατέκτησε επάξια με επιμονή και υπομονή, πάντα λειτουργώντας ως η ραχοκοκκαλιά της αριστερής πλειοψηφίας αλλά και όλου του κόμματος και όχι ως κόμμα μέσα στο κόμμα.

Η κατάθεση ξεχωριστού κειμένου από 30 μέλη της ΚΠΕ με αναφορά στο Αριστερό Ρεύμα, χωρίς καμία προηγούμενη προσπάθεια για συνεννόηση με τα υπόλοιπα μέλη της ΚΠΕ που και αυτά έχουν αναφορά στο Αριστερό Ρεύμα, αλλά και χωρίς ουσιαστική διαβούλευση στο εσωτερικό της Επιτροπής Θέσεων και της ΚΠΕ δεν συμβάλλει στην προαναφερθείσα κατεύθυνση και προσπάθεια. Το κείμενο δε αυτό ανέδειξε μεγάλες πολιτικές διαφωνίες οι οποίες δεν είχαν αναφανεί σε καμία διαδικασία, είτε κομματική, είτε του ίδιου του Αριστερού Ρεύματος το προηγούμενο διάστημα.

Παρ΄ όλα αυτά θεωρήσαμε και θεωρούμε πως μπορούμε να αντιμετωπίσουμε τις διαφορετικές απόψεις ως πλούτο αλλά πρέπει, να συνεννοηθούμε επί της ουσίας αλλά και ως προς την διαδικασία. Με βάση αυτά από την πρώτη στιγμή προσπαθούμε να βρούμε μια διαδικασία συνεννόησης και ενοποιητικούς δρόμους. Οι επανειλημμένες μας εκκλήσεις για πανελλαδική σύσκεψη του Ρεύματος, για σύσκεψη από κοινού των μελών της ΚΠΕ, ακόμα και των μελών της Π.Γ. του Αριστερού Ρεύματος έπεσαν στο κενό.  Δυστυχώς, δεν εισακουστήκαμε

Σήμερα και με βάση το εύρος των διαφορετικών απόψεων που κατατέθηκαν για μια σειρά εξαιρετικά κρίσιμα ζητήματα, με βάση την αδυναμία συνεννόησης σε στοιχειώδη ζητήματα, με βάση ακόμα και τις διαφωνίες έτσι όπως αποτυπώθηκαν στα ζητήματα του απολογισμού αλλά και των ρυθμίσεων για το κόμμα, αλλά και με βάση τις συνολικές πρακτικές που ο καθένας υιοθετεί τόσο στο εσωτερικό του κόμματος όσο και στο μαζικό κίνημα η ανάγκη του συνεδρίου είναι πιο επιτακτική ακόμα και από την στιγμή που προτάθηκε. Στόχος δεν μπορεί παρά να είναι πως όλοι και όλες θα συμβάλουμε την επόμενη μέρα του συνεδρίου να είμαστε πιο έτοιμοι για να αντιμετωπίσουμε την τρομακτική επίθεση που δέχονται οι εργαζόμενοι και η κοινωνία συνολικά Πιστεύουμε ότι υπάρχει ακόμα και λόγος και χρόνος για σύνθεση και συνεννόηση. Για αυτό λοιπόν το λόγο, εμείς, μέλη της ΚΠΕ που έχουμε αναφορά στο Αριστερό Ρεύμα, καλούμε όσους και όσες επιθυμούν

την Κυριακή 2 Μάη και ώρα 11 π.μ. στην Αίθουσα Δεριγνύ της ΑΣΟΕΕ

για να συζητήσουμε την κατάσταση και να προσπαθήσουμε να βρούμε λύσεις.

Ιδιαίτερα, καλούμε τους 30 συντρόφους/σες που έχουν συνυπογράψει το ξεχωριστό κείμενο σε μια προσπάθεια πολιτικής και κυρίως συντροφικής συνεννόησης.

Αμπατζάς Κώστας, Αξελός Ρήγας, Αποστόλου Βάγγέλης, Βαμβουρέλη Μαρία, Βελισσαρίου Σίσσυ, Βίτσας Δημήτρης, Βούτσης Νίκος, Διώτη Ηρώ, Δουδούμη Λίτσα, Καλαμαρά Έφη, Καλκανδής Πέτρος, Καραγιώργος Πέτρος, Καρίτζης Ανδρέας, Κιτσαντά Λίτσα, Κορωνάκης Τάσος, Κούβελα Φωτεινή, Κουράκης Τάσος, Κουσιάντζα Μάγδα, Κουτσοθεοδωρής Θεόδωρος,  Κυπριανίδου Ερμίνα, Μπαλτάς Αριστείδης, Μπασκώζος Γιάννης, Μπίστης Αλέξανδρος, Μπουρνούς Γιάννης, Πάντος Παναγιώτης, Παπαδόπουλος Νίκος, Παπάζογλου Αγγελική, Πέρκα Πέτη, Σκουρλέτης Πάνος, Σπαρτινός Κώστας, Τζανακόπουλος Δημήτρης, Τριγάζης Πάνος, Τσουκαλά Φιλιώ, Υδραίος Μιχάλης, Φίλης Νίκος, Χατζηγεωργίου Ελευθερία

Όλοι και όλες στους δρόμους!Να τους σταματήσουμε!

Την Τρίτη 27/4 στις 6:30μμ στα Προπύλαια

Όλοι και όλες στο συλλαλητήριο

της ΑΔΕΔΥ και του Συντονιστικού Πρωτοβάθμιων Σωματείων

Ομιλία του Προέδρου του ΣΥΝ, Αλέξη Τσίπρα στη συνεδρίαση της Κεντρικής Πολιτικής Επιτροπής

Συντρόφισσες και σύντροφοι
Όπως ξέρουμε όλοι, από την Παρασκευή το μεσημέρι η χώρα μας έχει ενεργοποιήσει τον μηχανισμό στήριξης. Για την ακρίβεια, δεν τον έχει ενεργοποιήσει η χώρα μας. Τον έχει ενεργοποιήσει ο κ. Παπανδρέου προσωπικά.

Οι δεσμεύσεις που έχει αναλάβει ο κ. Παπανδρέου έναντι της στήριξης αυτής, δεν είναι σαφείς και ξεκάθαροι στον ελληνικό λαό.

Δεν συζητήθηκαν και δεν πρόκειται να θα συζητηθούν στην Βουλή.

Δεν συζητήθηκαν ούτε καν στο υπουργικό συμβούλιο. Το υπουργικό συμβούλιο συνεδρίασε άτυπα. Απλώς για να δώσει πράσινο φώς στο κ. Παπανδρέου.

Δεν ζητήθηκε καν η γνώμη της κοινοβουλευτικής ομάδας και των οργάνων του κυβερνώντος κόμματος.
Άκουσα την προχθεσινή δήλωση του πρωθυπουργού, από το Καστελόριζο. Στη δήλωση αυτή, είναι προφανής η αγωνία του να δημιουργήσει ψεύτικες εντυπώσεις.

«Διεκδικήσαμε και καταφέραμε μία ισχυρή απόφαση της ΕΕ για τον μηχανισμό στήριξης» είπε ο πρωθυπουργός. Ένα μηχανισμό, που όπως ο ίδιος λέει, «από κοινού δημιουργήσαμε στην ΕΕ».

Περηφανεύεται δηλαδή ότι αυτός ο μηχανισμός, που σπρώχνει την Ελλάδα στο ΔΝΤ, με τους χειρότερους δυνατούς όρους, και θα μας γυρίσει δεκαετίες πίσω, είναι έργο της δικής του κυβέρνησης.

Στην δήλωσή του για την ενεργοποίηση του μηχανισμού, ο κ. Παπανδρέου δεν αναφέρει καν τις λέξεις «Διεθνές Νομισματικό Ταμείο». Είναι πραγματικά ντροπή.

Είναι ντροπή να προσπαθεί ο πρωθυπουργός της χώρας, να πείσει τους πολίτες, ότι η σημερινή κατάσταση, το σκοτεινό μέλλον που διαγράφεται για την οικονομία και την ανάπτυξη αυτού του τόπου, η λεηλασία εργασιακών δικαιωμάτων, η κατεδάφιση του ασφαλιστικού, είναι αποτέλεσμα των προσπαθειών της κυβέρνησής του να υπερασπιστεί το συμφέρον του τόπου.

Ο κ. Παπανδρέου υποτιμά με εξοργιστικό τρόπο τη νοημοσύνη των πολιτών. Των πολιτών που μόλις πριν έξι μήνες, τον τίμησαν με την πολιτική τους εμπιστοσύνη.

Ανέλαβε την πρωθυπουργία της χώρας, με το προεκλογικό σύνθημα «Σοσιαλισμός ή Βαρβαρότητα». Και σήμερα, προσπαθεί να παρουσιάσει την βαρβαρότητα ως εθνική επιτυχία.

Είπε προεκλογικά στους πολίτες: «Λεφτά υπάρχουν». Δεν τους είπε όμως ότι επρόκειτο για τα δικά τους λεφτά.

Υποσχέθηκε προεκλογικά αύξηση μισθών πάνω από τον πληθωρισμό. Υποσχέθηκε τόνωση των χαμηλών εισοδημάτων και ρευστότητα στην αγορά για να βγούμε από την κρίση.

Δεσμεύτηκε προεκλογικά ότι θα υπερασπιστεί τον κοινωνικό χαρακτήρα του ασφαλιστικό συστήματος, και ότι θα καταργήσει τον νόμο Πετραλιά. Ύψωσε την σημαία των «τριών όχι» στο συνταξιοδοτικό, για να κερδίσει ψήφους.

Σήμερα, όλες αυτές οι δεσμεύσεις βρίσκονται στα σκουπίδια.

Και κάποιοι έχουν το θράσος απευθυνόμενοι στην αριστερά και στις προτάσεις διεξόδου που καταθέτει να ομιλούν για λαϊκισμό.

Και συνήθως είναι οι ίδιοι που πριν έξι μήνες, μας ζητάγανε να σωπάσουμε όταν διαπιστώναμε ότι παρά τα όσα υπόσχεται ο Παπανδρέου και το ΠΑΣΟΚ δεν θα τα κάνουν πράξη.

Συντρόφισσες και σύντροφοι, εδώ που έχουμε φτάσει δε χωράνε αβροφροσύνες. Οφείλουμε να αποδώσουμε τα του Καίσαρως τω Καίσαρι.

Βεβαίως για τη κρίση του χρέους ευθύνεται σύσσωμος ο κοινωνικοπολιτικός συνασπισμός εξουσίας που κυβέρνησε τη χώρα από τη μεταπολίτευση και μετά.

Βεβαίως για τα ελλείμματα ευθύνονται οι φοροαπαλλαγές στο κεφάλαιο, η φοροδιαφυγή, η φορολογική ασυλία εφοπλιστών, τραπεζών και εκκλησίας. Οι εξοπλισμοί, η συντήρηση κομματικών στρατών και οι χοντρές μίζες.

Βεβαίως και ευθύνονται οι κυβερνήσεις των δυο κομμάτων εξουσίας που έφτιαξαν ένα αντιπαραγωγικό μοντέλο ανάπτυξης, στηριζόμενο στην υπερβολική κατανάλωση, στον εύκολο δανεισμό, στο εύκολο τζιράρισμα, στις μεγάλες ιδέες, στη διαπλοκή και στις μίζες.

Και είναι προφανές ότι η τελευταία κυβέρνηση της ΝΔ, αυτό το μοντέλο το έφτασε στα όριά του και έχει τεράστιες ευθύνες.

Αλλά στο σημείο μηδέν, στο χείλος της κοινωνικής χρεοκοπίας, στην αγκαλιά του ΔΝΤ μας οδήγησαν οι άστοχοι χειρισμοί και οι εγκληματικές επιλογές των τελευταίων έξι μηνών της κυβέρνησης Παπανδρέου.

Επιλογές που «κατάφεραν», γιατί περί κατορθώματος πρόκειται, να βάλουν τη χώρα στο μάτι του κυκλώνα.

Από την πρώτη στιγμή που εξελέγη, η κυβέρνηση Παπανδρέου έκανε ακριβώς ότι δεν θα έπρεπε να κάνει, όχι μια προοδευτική ή σοσιαλιστική κυβέρνηση αλλά μια κυβέρνηση που έχει στοιχειώδη αίσθηση ευθύνης απέναντι στον ελληνικό λαό.

Στις εκλογές του περασμένου Οκτώβρη ο σημερινός πρωθυπουργός διεκδίκησε τη λαϊκή εντολή δίνοντας εν γνώση του ψεύτικες υποσχέσεις, αφού ήξερε πάρα πολύ καλά την ακριβή κατάσταση της ελληνικής οικονομίας, από τη συνάντησή του με τον διοικητή της Τράπεζας της Ελλάδας, στα μέσα του περασμένου Σεπτέμβρη.

Και αφού κέρδισε τις εκλογές έβαλε σε εφαρμογή ένα σχέδιο που θα μας οδηγούσε σε επιτήρηση και έτσι θα δικαιολογούσε την αδυναμία εκπλήρωσης των προεκλογικών του υποσχέσεων.

Έτσι, αρχικά, έπαιξαν με τα ελλείμματα. Σχέδιο παλιό και δοκιμασμένο από το 2004, όταν το έκανε η κυβέρνηση της ΝΔ με την περίφημη απογραφή.

Αργότερα, αφού είδε ότι η αντίδραση των εταίρων δεν ήταν η συνήθης και ότι η απερίσκεπτη τακτική της κυβέρνησης μας έφερνε στο επίκεντρο μια τεράστιας δημοσιονομικής κρίσης, που απειλούσε μέσω της Ελλάδας ολόκληρη την ευρωζώνη, πήρε προσωπικά επάνω του την ανακοίνωση σκληρών αντικοινωνικών μέτρα, προκειμένου να κατευνάσει τους κερδοσκόπους.

Το αποτέλεσμα αυτής της πολιτικής το βλέπουμε σήμερα μπροστά μας.

Μίλησε για Τιτανικό και για επικείμενη χρεωκοπία, μόνο και μόνο για να ακουστεί ευχάριστα στους διεθνείς κερδοσκοπικούς κύκλους και στο νεοφιλελεύθερο λόμπι των Βρυξελλών. Για να στείλει το μήνυμα ότι είναι αποφασισμένος να κάνει ότι του ζητήσουν

Αρνήθηκε να αναζητήσει οποιαδήποτε εναλλακτική μορφή δανεισμού, έξω από τις περίφημες αγορές.

Αρνήθηκε να διεκδικήσει την έκδοση ευρωομολόγου.

Αρνήθηκε να διεκδικήσει απ ευθείας δανεισμό από την ευρωπαϊκή τράπεζα.

Αρνήθηκε να συμμαχήσει με τις άλλες χώρες του Νότου, που αντιμετωπίζουν προβλήματα ανάλογα με τα δικά μας.

Αρνήθηκε την έκδοση εθνικού ομολόγου, για εσωτερικό δανεισμό.

Και όλα αυτά τα αρνήθηκε δημοσίως και μεγαλόφωνα, λέγοντας περίπου, «εμείς δεν κάνουμε τέτοια πράγματα, εμείς είμαστε και θα είμαστε τα καλά παιδιά των αγορών».

Και να πόσο το εκτίμησαν αυτό οι αγορές.

Είπε ψέματα στον ελληνικό λαό, ότι η επιβολή κοινωνικά άδικων μέτρων θα γλύτωνε την χώρα από κερδοσκοπικές πιέσεις.

Και αφού είδε ότι όσο περισσότερο πρόθυμος έδειχνε να κάνει το χατίρι των αγορών, τόσο περισσότερο τις εξαγρίωνε αντί να τις κατευνάζει, ανακάλυψε τη περίφημη μπλόφα του ΔΝΤ.

Το περίφημο κόλπο της απειλής για προσφυγή στο Διεθνές Νομισματικό Ταμείο.

Και τελικά, το κόλπο αυτό είχε ως αποτέλεσμα να βρισκόμαστε σήμερα στα νύχια του Διεθνούς Νομισματικού Ταμείου.

Κάποια στιγμή μάλιστα, αν θυμάστε, έβαλαν την ΚΥΠ να ψάχνει αυτούς που κερδοσκοπούν εις βάρος των ομολόγων του δημοσίου.

Και μόλις προχθές αποκαλύφθηκε ότι η ίδια η Τράπεζα της Ελλάδας διευκόλυνε τους κερδοσκόπους να ασκούν απροκάλυπτη υποτιμητική κερδοσκοπία εις βάρος των ομολόγων του δημοσίου, επί μήνες, και με διάφορα τεχνικά κόλπα. Κάνοντας το Τ+3, Τ+10.

Και μέχρι στιγμής δεν έχει βγει κανείς να δώσει μια επαρκή εξήγηση γι αυτό το σκάνδαλο.

Ο πρωθυπουργός που έχει πάρει τη ρομφαία και ως σύγχρονος ιππότης ξιφουλκεί ανά τον κόσμο κατά της διεθνούς κερδοσκοπίας δεν είναι σε θέση να αντιμετωπίσει τους κερδοσκόπους στο εσωτερικό της χώρας, που με την ανοχή και τις διευκολύνσεις κυβερνητικών υπαλλήλων κάνουν μια χαρά τη δουλειά τους.

Δεν μπορεί λοιπόν η κυβέρνηση να εμφανίζει τον εαυτό της ως θύμα των κερδοσκόπων, τη στιγμή που είναι συνένοχη και απολύτως υπεύθυνη για την σημερινή κατάσταση.

Και αυτό οφείλουν να το καταλάβουν οι πολίτες.

Και κυρίως να καταλάβουν ότι η λογική της πλήρους παράδοσης στις αγορές είναι η βασική αιτία που μας έφερε ως εδώ και μπορεί να μας οδηγήσει σε ακόμα χειρότερες εξελίξεις.

Συντρόφισσες και σύντροφοι

Οφείλουμε να το πούμε ξεκάθαρα. Η κυβέρνηση έχει ιστορικές ευθύνες γιατί με τους χειρισμούς, τα λάθη αλλά και τις συνειδητές επιλογές της έφερε τη χώρα στη πιο δεινή θέση από τη μεταπολίτευση και μετά.

Και σήμερα δεν έχει καμία απολύτως νομιμοποίηση να οδηγεί σήμερα την χώρα σε μια πρωτοφανή καταστροφή. Μια καταστροφή πολύ χειρότερη από τις ίδιες τις επιπτώσεις της παγκόσμιας οικονομικής κρίσης.

Υφάρπαξε τη λαϊκή εντολή εξαγγέλλοντας τελείως διαφορετικό πρόγραμμα από αυτά που έπραξε έξι μήνες τώρα.

Και τώρα εκχωρεί μέρος της εντολής αυτής σε υπερεθνικούς οργανισμούς που στο όνομα της υποστήριξής τους θα ορίζουν την οικονομική διακυβέρνηση της χώρας.

Και το κυριότερο θα απαιτήσουν διαρθρωτικές μεταρρυθμίσεις που θα διαλύσουν το κοινωνικό ιστό, θα αλλάξουν την Ελλάδα που μέχρι τώρα γνωρίσαμε.

Η συντριπτική πλειοψηφία της ελληνικής κοινωνίας είναι αντίθετη με αυτές τις επιλογές. Πρόκειται για το τέλος του μεταπολιτευτικού κύκλου, για το τέλος της πολιτικής.

Και αυτό δεν μπορεί να συμβαίνει ερήμην του ελληνικού λαού. Να προχωρά η κυβέρνηση σε τόσο σημαντικές επιλογές με μια πλαστή εντολή που υφάρπαξε σε άλλες συνθήκες και με άλλο πρόγραμμα τον περασμένο Οκτώβρη.

Και ο λαός πρέπει να ερωτηθεί για το αν επικυρώνει ή όχι αυτή τη βίαιη μεταπολίτευση. Πρέπει να ερωτηθεί για το αν αποδέχεται ή όχι τη διάλυση της κοινωνικής συνοχής και την εκχώρηση μέρους της εθνικής μας κυριαρχίας σε υπερεθνικούς οργανισμούς.

Δεν μπορεί να δοκιμάζεται η Δημοκρατία με τέτοιο τρόπο, ερήμην του ελληνικού λαού.

Είναι τεράστιο πρόβλημα δημοκρατίας, να απαλλοτριώνουν έτσι τα δικαιώματα, το μέλλον και την αξιοπρέπειά μας.

ΝΑ υποθηκεύουν το μέλλον της χώρας και να καταδικάζουν κάθε προοπτική εξόδου από την κρίση.

Σήμερα, λοιπόν, η διεξαγωγή δημοψηφίσματος για την άμεση έξοδο από τον μηχανισμό του ΔΝΤ αποτελεί τη μοναδική δημοκρατική διέξοδο για τον τόπο.

Και ο ελληνικός λαός είναι σε θέση να δώσει με μια ηχηρή απάντηση, διέξοδο.

Να στείλει ένα μήνυμα σε όλους. Και στους ευρωπαίους εταίρους και κυρίως στις αγορές.

Να κάνει ότι δε μπόρεσε να κάνει η ελληνική κυβέρνηση.

Να ορθώσει ανάστημα και να διαμηνύσει προς όλες τις κατευθύνσεις ότι δεν ανέχεται να γίνει το πρώτο θύμα μιας διεθνούς οικονομικής κρίσης.

Γιατί δεν έχει ο λαός την ευθύνη της κρίσης όπως δεν έχει και την ευθύνη του χρέους. Και ας προσπαθούν κάποιο να δημιουργήσουν αισθήματα συλλογικής ενοχής

Άλλοι το δημιούργησαν το χρέος για λογαριασμό τους, και φορτώσανε τα σπασμένα στο λαό.

Άλλοι το μετέτρεψαν σε δικά τους κέρδη.

Ο ελληνικός λαός δεν χρωστάει σε κανέναν, δεν του αναλογεί μια τέτοια μεταχείριση, δεν του αξίζει ένα τέτοιο μέλλον.

Υπό αυτή την έννοια ας αναλογιστούμε πόσο ουσιαστικό περιεχόμενο θα αποκτά η πρότασή μας το επόμενο διάστημα.

Γιατί πολλοί μπορεί να αναρωτηθούν : αφού πραγματοποιήθηκε η προσφυγή χωρίς τη παραμικρή δημοκρατική νομιμότητα, τώρα τι νόημα έχει να ζητάμε τη λαϊκή ετυμηγορία.

Το ακριβώς αντίθετο.

Τώρα είναι που έχει νόημα να τη ζητάμε. Και μέρα με τη μέρα, θα αρχίσει να αποκτά ολοένα και πιο ουσιαστικό περιεχόμενο.

Το επόμενο διάστημα, όσο θα περνάν οι μέρες και θα μας δείχνουν τις άγριες διαθέσεις τους οι διεθνείς μας σωτήρες, θα αρχίσει να αποδεικνύεται, ολοένα και περισσότερο, ως μοναδική διέξοδος η λαϊκή ετυμηγορία.

Γιατί η πρότασή μας δεν είχε έναν αμυντικό χαρακτήρα. Δεν ήταν ένα πυροτέχνημα. Δεν ήταν για να πούμε ένα όχι, χωρίς να δίνουμε καμία προοπτική για την επόμενη μέρα.

Αντιθέτως, η πρότασή μας βασίζεται στην επόμενη μέρα και στον εναλλακτικό δρόμο για μια προοδευτική διέξοδο από τη κρίση για το λαό μας.

Και αυτή η διέξοδος προϋποθέτει τη λαϊκή κινητοποίηση, προϋποθέτει την ισχυρή λαϊκή ετυμηγορία.

Δείτε το παράδειγμα της Ισλανδίας.

Η κυβέρνηση της Ισλανδίας επιχείρησε να περάσει νόμο που υποχρέωνε το δημόσιο να πληρώσει χρέη που δημιούργησαν οι μεγαλομέτοχοι μιας τράπεζας από αυτές που θα λέγαμε αεροπλανάκι.

Το ενέκρινε η βουλή, το ανέπεμψε ο πρόεδρος της δημοκρατίας και το συνέτριψε ο λαός της Ισλανδίας με ένα χαστούκι του 93%.

Γιατί λοιπόν εδώ να είναι μονόδρομος η λαιμητόμος;

Γιατί υπό την απειλή των υψηλών επιτοκίων να οδηγηθούμε σε πολυετή ύφεση;

Γιατί να κάψουμε τις δύο επόμενες γενιές που θα μπουν στην αγορά εργασίας;

Το ζήτημα του δημόσιου χρέους δεν είναι ελληνική μόνο υπόθεση. Είναι ζήτημα πανευρωπαϊκό, είναι παγκόσμιο.

Εάν δεν υπάρξει μια νέα διεθνής ρύθμιση για τη διαχείριση του θα πρέπει να συντριβούν οι κοινωνίες.

Εάν δεν διαγραφεί ένα μέρος του, εάν δεν βελτιωθούν οι όροι αποπληρωμής του θα πνιγούν τα δημόσια οικονομικά σε διεθνές επίπεδο.

Η πρότασή μας βεβαίως για δημοψήφισμα, δεν είναι, όπως προείπα, πρόταση άρνησης αλλά προοπτικής. Γι αυτό και τη συνοδεύουμε από ένα άμεσο εναλλακτικό πρόγραμμα εξόδου από τη κρίση.

Το κόμμα μας από το προγραμματικό του συνέδριο με το πρόγραμμα που ψηφίσαμε και ο ΣΥΡΙΖΑ με το εκλογικό του πρόγραμμα αλλά και με τις παρεμβάσεις μας στη βουλή, έχουμε ήδη περιγράψει μια εναλλακτική κατεύθυνση, άμεσα βήματα που θα μπορούσαν να δώσουν προοδευτική διέξοδο στο λαό και στο τόπο.

Μιλήσαμε για την ανάγκη ισχυρής διαπραγμάτευσης στην ΕΕ, με στόχο την ουσιαστική κοινοτική αλληλεγγύη που δικαιούται η χώρα μας ως χώρα της ευρωζώνης.

Ζητήσαμε να μη γίνει αποδεκτός ο μηχανισμός της 25ης Μάρτη γιατί ανοίγει τη κερκόπορτα του ΔΝΤ στα χωράφια της ευρωζώνης και παραδίδει την ελληνική κοινωνία στην άβυσσο.

Ζητήσαμε συμμαχίες και συντονισμό με τις χώρες του ελλειμματικού Νότου για την αναθεώρηση του Συμφώνου Σταθερότητας, για τον απευθείας δανεισμό από την Ευρωπαϊκή Κεντρική Τράπεζα και την έκδοση ευρωομολόγου.

Πήραμε πρωτοβουλίες μαζί το Κόμμα Ευρωπαϊκής Αριστεράς και συντονίζουμε τα βήματα μας.

Είπαμε ότι δικαιούμαστε την αλληλεγγύη, είπαμε ότι η ιδέα της Ευρώπης κρίνεται σήμερα στην Ελλάδα.

Είπαμε ότι όλοι οι λαοί της Ευρώπης απειλούνται από το ίδιο κύμα λιτότητας, όπως υπογράμμισε και η γαλλική Humanite.

Μιλήσαμε για την ανάγκη να ασκηθεί αποτελεσματικός έλεγχος στο χρηματοπιστωτικό σύστημα, που σήμερα μπορεί να καταδικάζει χώρες σε μια ύφεση χωρίς τέλος.

Μιλήσαμε για την ανάγκη να υπάρξει δημόσια παρέμβαση στο τραπεζικό σύστημα, πού σήμερα λειτουργεί ως δούρειος ίππος των κερδοσκόπων.

Μιλήσαμε γα την ανάγκη να τεθεί σε εφαρμογή ένα μεσοπρόθεσμο πρόγραμμα παραγωγικής ανασυγκρότησης της ελληνικής οικονομίας. Με πρόγραμμα δημόσιων επενδύσεων και με ιδιαίτερη έμφαση στην ανασυγκρότηση της αγροτικής οικονομίας, στις ανανεώσιμες πηγές ενέργειας, τον ήπιο τουρισμό και τις νέες τεχνολογίες.

Μιλήσαμε για την ανάγκη να υπάρξει μια ασπίδα κοινωνικής προστασίας προς τους κοινωνικά αδύναμους. Μέσα από μια πραγματική φορολογική μεταρρύθμιση, την προάσπιση του δημόσιου κοινωνικού χαρακτήρα του ασφαλιστικού συστήματος, την προστασία των ανέργων, την στήριξη των μισθών και των εισοδημάτων, την ενίσχυση του κοινωνικού κράτους.

Οι προτάσεις αυτές συνιστούν ένα εναλλακτικό πρόγραμμα εξόδου από την σημερινή κρίση.

Κάποιοι θα πουν, ότι το πρόγραμμα αυτό δεν είναι ρεαλιστικό. Τα ίδια άλλωστε μας λένε ένα χρόνο τώρα που η κρίση έχει κάνει την εμφάνισή της και απαιτεί εναλλακτικές πολιτικές από αυτές που μας οδήγησαν σε αυτήν.

Ορίστε λοιπόν τα κατορθώματα του κυρίαρχου ρεαλισμού. Η ισχυρή Ελλάδα, η ισχυρή οικονομία της ΟΝΕ και των ολυμπιακών ένα βήμα πριν τη πτώχευση και στις αγκαλιές του ΔΝΤ.

Το ρεαλιστικό και το ανέφικτο όμως αλλάζουν όρους – και έχει αποδειχτεί ιστορικά- υπό μια προϋπόθεση : Να διεκδικήσει ο λαός όσα του ανήκουν. Να διεκδικήσει το δίκιο του.

Με τον κόσμο στους δρόμους, να υπερασπίζεται το δίκιο του, μια τέτοια διέξοδος είναι απόλυτα ρεαλιστική. Είναι η πολιτική κατεύθυνση που υπερασπίζεται την κοινωνική δικαιοσύνη, την αλληλεγγύη και την ανάπτυξη.

Γι’ αυτό, σήμερα, το μήνυμα που πρέπει να περάσει η Αριστερά, είναι «όλοι στους στους δρόμους γιατί δικαιούμαστε να έχουμε γνώμη».

Όλοι στους δρόμους γιατί η παρουσία μας και η παρέμβασή μας μπορεί να αλλάξει τα πράγματα

Και τώρα είναι η ώρα να ακουστεί η φωνή της κοινωνίας γιατί μόνο αυτό μπορεί να τους τρομάξει, μόνο αυτό μπορεί να φέρει αποτέλεσμα.

Ακούστε τι μεταδόθηκε προχθές από τα ειδησεογραφικά πρακτορεία, την ημέρα της προσφυγής στον μηχανισμό.
«Οι τεχνοκράτες του ΔΝΤ φαίνεται ότι ανησυχούν ιδιαίτερα για τις κοινωνικές αντιδράσεις που θα υπάρξουν στις προτάσεις τους και στα μέτρα που θα κληθεί να λάβει η κυβέρνηση. Το κλίμα αυτό έχουν ήδη μεταφέρει στην έδρα του Ταμείου στην Ουάσιγκτον…»

Να λοιπόν η αχίλλειος πτέρνα του συστήματος. Αυτό που τρέμουν και η κυβέρνηση, και το ΔΝΤ και η Ευρώπη : Η λαϊκή κινητοποίηση. Είναι ένα τεράστιο όχι, σε πολιτικές επιλογές που θα φέρουν την Ελλάδα πίσω στη δεκαετία του 50.

Μια τέτοια εκδήλωση μαζικής κοινωνικής αντίστασης, μπορεί να ανατρέψει την σημερινή κατάσταση. Να υπερασπιστεί την εργασία και το κοινωνικό κράτος. ΝΑ επιβάλλει εναλλακτικές διεξόδους, κοινωνικά δίκαιες, μέσα από την φορολόγηση του κεφαλαίου. Και να ανοίξει έναν εναλλακτικό δρόμο για την έξοδο από την κρίση και την ανάπτυξη της χώρας.

Συντρόφισσες και Σύντροφοι

ΟΙ ώρες αυτές, είναι ώρες μεγάλης ευθύνης για την αριστερά.

Είναι αναγκαίο να οικοδομηθεί ένα μέτωπο λαϊκής ενότητας απέναντι στα κυβερνητικά μέτρα και το Διεθνές Νομισματικό Ταμείο. Ένας κοινωνικός και πολιτικός συνασπισμός που θα υπερβαίνει τα σημερινά πολιτικά σχήματα, καθώς και τις άγονες και αδιέξοδες εσωτερικές αντιπαραθέσεις.

Είναι αναγκαίο να οικοδομηθεί σήμερα κιόλας, ένας νέος κοινωνικός και πολιτικός συνασπισμός που θα οργανώσει τις κοινωνικές αντιστάσεις. Που θα προβάλλει ώριμα και δίκαια κοινωνικά αιτήματα και θα συσπειρώσει γύρω του την μεγάλη πλειοψηφία των εργαζομένων και του ελληνικού λαού.

Η δική μας ευθύνη, απέναντι στην σημερινή κατάσταση, είναι μεγάλη. Και πρώτα από όλα μας επιβάλλει να υπερβούμε την σημερινή εικόνα που παρουσιάζουμε. Την εικόνα κατακερματισμού και αλληλοσυγκρουόμενων απόψεων στο δημόσιο χώρο.

Θα είμαι απόλυτα σαφής και ξεκάθαρος. Δεν είναι εικόνα κόμματος αυτή που εκπέμπουμε σε αυτές τις κρίσιμες για το λαό μας στιγμές.

Και οφείλουμε επιτέλους να γίνουμε κόμμα, όχι άθροισμα τάσεων συνιστωσών και προσβεβλημένων τηλεοπτικών στελεχών .

Κόμμα της αριστεράς, αντίστοιχο με τις ανάγκες των περιστάσεων.

Κόμμα που σέβεται την δημοκρατία και τις διαφορετικές απόψεις, αλλά ταυτόχρονα κόμμα ενεργό και αποτελεσματικό στην παρέμβασή του.

Κόμμα που υλοποιεί την στρατηγική του για την ενότητα της Αριστεράς, χωρίς να εγκλωβίζει τις αριστερές δυνάμεις σε άγονους τακτικισμούς, ανταγωνισμούς και εσωστρέφεια.

Γι’ αυτό δεν θα μιλήσω περισσότερο σε αυτή την εισήγηση. Θεωρώ ότι μέσα στα άμεσα καθήκοντά μας, είναι η υπέρβαση των σημερινών αδυναμιών και η κομματική ανασυγκρότηση, μέσα από την συνεδριακή διαδικασία που έχει ήδη ξεκινήσει.

Η διαδικασία αυτή, πρέπει να προχωρήσει παράλληλα με την μαζική δουλειά μας και να εμπλουτιστεί από αυτή.

Το Συνέδριό μας είναι μια ευκαιρία για όλους μας, με αίσθηση ευθύνης, να δώσουμε απαντήσεις διεξόδου σε αυτή τη κρίσιμη, ιστορική συγκυρία που περνά ο τόπος και ο λαός.

Οι απαιτήσεις σήμερα μας ξεπερνάνε,. Και με βάση τις απαιτήσεις αυτές, το Συνέδριο μας οφείλει να δώσει ξεκάθαρες απαντήσεις και στη πολιτική μας κατεύθυνση και στα οργανωτικά μας προβλήματα.

Κυρίως όμως να χαράξει μια ξεκάθαρη πολιτική κατεύθυνση που θα μας δώσει τη δυνατότητα να ενισχύσουμε τους δεσμούς μας με την κοινωνία, να ξεκαθαρίσουμε την στρατηγική μας και να σταθούμε αντίστοιχοι των απαιτήσεων στο πεδίο των σημερινών και αυριανών κοινωνικών αγώνων.

Αυτή είναι η απαίτηση της συντριπτικής πλειοψηφίας των μελών μας και είμαι αισιόδοξος ότι θα καταφέρουμε να ανταποκριθούμε θετικά.

25/04/2010

Ώρες ευθύνης για το αριστερό ρεύμα και το κόμμα

Βρισκόμαστε λιγότερο από δύο μήνες πριν από το έκτακτο συνέδριο του ΣΥΝ. Ένα συνέδριο από το οποίο η κοινωνία ο κόσμος της αριστεράς, τα μέλη και οι φίλοι του ΣΥΝ περιμένουν πολλά. Περιμένουν προτάσεις για την αριστερή απάντηση στην κρίση, τη λειτουργία του κόμματος και την πορεία του ΣΥΡΙΖΑ. Οι όροι που θα γίνει ο διάλογος στις πολιτικές κινήσεις, η κατάθεση απόψεων και η δημιουργική συμβολή των τάσεων αποτελούν αποφασιστικό παράγοντα για την πετυχημένη έκβαση του εκτάκτου συνεδρίου.

Ως μέλη της ΚΠΕ, εκλεγμένα με τη λίστα του Αριστερού Ρεύματος, αισθανόμαστε την υποχρέωση απέναντι στους συντρόφους μας να τοποθετηθούμε δημόσια για την πορεία που έχουν πάρει τα πράγματα. Μετά από πολλούς δισταγμούς, εκτιμήσαμε πως είναι δικαίωμα των συντρόφων να γνωρίζουν, γιατί μόνο έτσι εξασφαλίζεται η ουσιαστική δημοκρατική τους συμμετοχή στις κομματικές διαδικασίες.

Εμείς που υπογράφουμε αυτό το κείμενο ταχτήκαμε αργά η γρήγορα υπέρ της διεξαγωγής εκτάκτου συνεδρίου, γιατί αυτή ήταν η θέληση της πλειοψηφίας των μελών του ΣΥΝ και γιατί πιστεύαμε και πιστεύουμε πως η προβληματική κατάσταση του κόμματος πρέπει να αντιμετωπιστεί με τον πιο δημοκρατικό τρόπο, που είναι η προσφυγή στα μέλη του. Αυτή ήταν και η άποψη της πλειοψηφίας των μελών της ΚΠΕ που εκλέχτηκαν με το Α.Ρ. (όπως διαφάνηκε καθαρά τόσο στη συνεδρίαση της ΚΠΕ όσο και στην προηγηθείσα μαζική, πανελλαδική σύσκεψη της τάσης).

Με μεγάλη έκπληξη και δυσαρέσκεια πληροφορηθήκαμε πως κατά τη διάρκεια της ΚΠΕ που αποφάσισε τη διεξαγωγή του έκτακτου συνεδρίου κάποιοι σ/φοι του Α.Ρ. που διαφωνούσαν συγκεντρώθηκαν ερήμην των υπολοίπων. Πικραθήκαμε αλλά επιλέξαμε να μην αντιδράσουμε δημόσια. Απλά ζητήσαμε επίμονα (και συνεχίζουμε να ζητάμε) να συγκληθεί Πανελλαδική Σύσκεψη του Α.Ρ.

Αντ’ αυτού, μάθαμε πως το Σάββατο 10.4.10 έγινε και άλλη σύσκεψη ορισμένων στελεχών του Αριστερού Ρεύματος. Τα ερωτήματα προκύπτουν αβίαστα. Ποιος τη συγκάλεσε; Ποιοι κλήθηκαν και με ποιο κριτήριο; Γιατί κλήθηκαν να συμμετάσχουν σ/φοι από όλη την Ελλάδα επιλεκτικά; Γιατί τελικά δεν κληθήκαμε εμείς και η πλειοψηφία των μελών της ΚΠΕ που έχουν εκλεγεί με τη λίστα του Α.Ρ.;

Εμείς ταχθήκαμε υπέρ του κειμένου της πλειοψηφίας της επιτροπής θέσεων, γιατί κατά τη γνώμη μας είναι ένα κείμενο που φέρνει τη σφραγίδα της αριστερής, ριζοσπαστικής, κινηματικής φυσιογνωμίας που κατέκτησε το κόμμα μας μέσα από τις αποφάσεις του 4ου,5ου και του Προγραμματικού Συνεδρίου, κάνοντας εύστοχες διαπιστώσεις για το παραπέρα βάθεμα της αριστερής ριζοσπαστικής φυσιογνωμίας και την υπέρβαση των κρισιακών φαινομένων.

Με έκπληξη είδαμε πως σ/φοι μας από το Α.Ρ. που κατέθεσαν ξεχωριστό κείμενο, μη συμμετέχοντας συνθετικά στη δουλειά της Επιτροπής Θέσεων, αμφισβητώντας την κατεύθυνση του κειμένου της πλειοψηφίας, στο οποίο καθοριστική συμβολή είχαν άλλα στελέχη του Α.Ρ. (Δραγασάκης, Μπαλτάς, Βούτσης, Καρίτζης, κ.ά.), είναι σύντροφοι που διαφωνούσαν εξαρχής με τη διεξαγωγή εκτάκτου συνεδρίου.

Πώς εξηγείται άραγε οι σ/φοι που δεν ήθελαν το έκτακτο συνέδριο να ανακαλύπτουν τώρα πως υπάρχουν τόσα ανοικτά ζητήματα ανάμεσά μας και γιατί τόσο καιρό δεν τα κουβεντιάζαμε;

Είναι εύλογο το ερώτημα αν οι σύντροφοι που πρωταγωνιστούν σε αυτές τις διαδικασίες έχουν επιλέξει τη διάσπαση της τάσης, η οποία, παρά τις αδυναμίες της, σήκωσε στην πλάτη της μαζί και με άλλους σ/φους το έργο της αναζωογόνησης του ΣΥΝ, της απομάκρυνσης από τα κεντροαριστερά σενάρια και στήριξε την αριστερή, κινηματική, ριζοσπαστική στροφή εργαζόμενο με συνέπεια για την ενότητα της αριστεράς και την επιτυχία του εγχειρήματος του ΣΥΡΙΖΑ. Εάν η απάντηση είναι καταφατική, πιστεύουμε πως οφείλουν να απαντήσουν για ποιο λόγο και με ποιες πολιτικές διαφωνίες διαχωρίζονται από τους υπόλοιπους.

Εμείς, πιστεύοντας πως εκφράζουμε τη διάθεση της μεγάλης πλειοψηφίας του Αριστερού Ρεύματος, δεν έχουμε επιλογή μας τη διάσπαση. Ιδιαίτερα σήμερα απαιτείται η μεγαλύτερη δυνατή ενότητα μέσα σε όλο το κόμμα, γόνιμος συντροφικός δημιουργικός διάλογος και συμβολή του Α.Ρ. ως ανοιχτού ρεύματος ιδεών και όχι με κλειστές ομαδοποιήσεις

Όσον αφορά μερικά από τα βασικά επίδικα του Συνεδρίου, παραθέτουμε συνοπτικά τη θέση μας.

* Εμείς θεωρούμε πως ήταν σημαντικοί σταθμοί στην πορεία αριστερής, ριζοσπαστικής κατεύθυνσης του ΣΥΝ οι αποφάσεις του 4ου και 5ου Συνεδρίου και υπερασπιζόμαστε τη συνέχιση και εμβάθυνση αυτής της πορείας.

* Θεωρούμε μεγάλη κατάκτηση το πρόγραμμα του κόμματος όπως ψηφίστηκε στο πρόσφατο διαρκές συνέδριο με μεγάλη πλειοψηφία και πιστεύουμε στην ουσιαστική αξιοποίησή του, ειδικότερα σήμερα που η κρίση στην οποία έχει περιέλθει η κοινωνία μας απαιτεί την ανάδειξη και συγκεκριμενοποίηση των προτάσεων για αλλαγή καταναλωτικού και παραγωγικού προτύπου, οικονομία των αναγκών και διεύρυνση του δημόσιου χώρου.

* Δεν βολευόμαστε με την ομοσπονδιακή λειτουργία του κόμματος, σαν κόμμα τάσεων που θα λειτουργούν σαν αντιπολίτευση απέναντι στην πλειοψηφία, με εχθρική και μάλιστα δημόσια πολλές φορές, συμπεριφορά απέναντι στις συλλογικές μας αποφάσεις.  Θέλουμε κόμμα με συγκεκριμένους κανόνες λειτουργίας, σεβαστούς από όλους και όλες και με τάσεις – ρεύματα ιδεών και όχι μηχανισμούς αναπαραγωγής κομματικής εξουσίας που θα συνεισφέρουν σε προωθητικές συνθέσεις και ωσμώσεις, με ουσιαστική δημοκρατική λειτουργία των Πολιτικών Κινήσεων, με ουσιαστική συμβολή των μελών του κόμματος, μακριά από θέσφατα και απόλυτες παγιωμένες αλήθειες.

* Δεν βολευόμαστε με τη δημόσια εικόνα του κόμματος στελεχών με ανεξέλεγκτη προσωπική προβολή.

* Υπερασπιζόμαστε την ανάγκη τήρησης καταστατικών ρυθμίσεων που υπάρχουν και δεν τηρούνται. Υπερασπιζόμαστε την ανάγκη συνεχούς στελεχιακής ανανέωσης του ΣΥΝ που άρχισε, έστω και με αδυναμίες, στο 5ο συνέδριο και οφείλει να συνεχιστεί με συγκεκριμένα αξιολογικά κριτήρια που πρέπει να θεσπίσουμε και να τα τηρούμε. Τέτοια κριτήρια μπορεί να είναι η ικανότητα και η γνώση, η ανιδιοτέλεια, η προσφορά και η επαφή με την κοινωνία (τόπος εργασίας, κατοικίας, κινήματα), η ουσιαστική στήριξη νέων σε ηλικία αλλά και ανεξάρτητα ηλικίας συντρόφων, αλλά και των γυναικών που η απουσία τους είναι δραματική. Πιστεύουμε πως χρειάζονται λειτουργικές ρυθμίσεις για το κόμμα συνομολογημένες από όλους. Καταστατικές αλλαγές, αν απαιτηθούν, πρέπει να γίνουν ολοκληρωμένα.

* Θεωρούμε πως είναι απόλυτα αναγκαίο να συνεχίσουμε να συμβάλλουμε στη δημιουργική προωθητική ώσμωση ιδεών και απόψεων των ιδρυτικών ρευμάτων του ΣΥΝ, όλων των απόψεων και ευαισθησιών, όλων των ηλικιών και όλων των αριστερών, ριζοσπαστικών, κινηματικών προτάσεων.

* Θέλουμε τον ΣΥΡΙΖΑ μαγιά της ευρύτερης ενότητας της αριστεράς, από την αριστερή σοσιαλδημοκρατία, τη ριζοσπαστική οικολογία ως την εξωκοινοβουλευτική αριστερά. Θέλουμε τον ΣΥΡΙΖΑ συμμαχικό σχήμα, με μορφές δράσης και δημοκρατικές λειτουργίες που θα είναι ελκτικές για τον κόσμο της αριστεράς, όχι άθροισμα παραγόντων ούτε ενιαίο κόμμα, σχήμα ευρύχωρο και ανοιχτό σε ανασυνθετικές διεργασίες στην ευρύτερη αριστερά.

Αυτές είναι οι σκέψεις μας και θελήσαμε να τις εκθέσουμε δημόσια, όσο κι αν κάποιες κινδυνεύουν να θεωρηθούν ότι αφορούν «ενδοτασικές» υποθέσεις. Είμαστε βέβαιοι πως πολλοί από τους συντρόφους μας, όπως κι αν τοποθετούνται στο κείμενο των Θέσεων, πιστεύουν παραπλήσια πράγματα αν όχι τα ίδια. Ποια ανάγκη επιβάλλει πρόσθετους διαχωρισμούς και ομαδοποιήσεις, όταν η κρίση γύρω μας επιτάσσει ακόμη μεγαλύτερη συσπείρωση και ενότητα; Η αριστερή πλειοψηφία στο κόμμα υπήρξε καθοριστικός παράγοντας ευθύνης και σταθερότητας και είναι μεγάλη η ευθύνη όποιου επιλέγει την αποσταθεροποίηση, ειδικά σ’ αυτή τη συγκυρία.

Το ζήτημα είναι πώς η επόμενη μέρα του Συνεδρίου θα βρει το κόμμα μας πιο ενωμένο, πιο μαχητικό, χωρίς πολιτικά και ψυχολογικά ρήγματα που θα δυσκολεύουν τη δράση μας και το άνοιγμα στην κοινωνία και στους εργαζόμενους που αγωνιούν και αναζητούν δρόμους διεξόδου και ελπίδα. Ας βοηθήσουμε όλοι με τη στάση μας να είναι η επόμενη μέρα καλύτερη.

Είναι ώρες ευθύνης.

Τα μέλη της ΚΠΕ ΣΥΝ

ΓΙΑΝΝΗΣ ΜΠΑΣΚΟΖΟΣ, Αθήνα, Υγεία

ΦΩΤΕΙΝΗ ΚΟΥΒΕΛΑ, Αθήνα, τράπεζες

ΛΙΤΣΑ ΚΙΤΣΑΝΤΑ, Άρτα

ΠΕΤΡΟΣ ΚΑΡΑΓΙΩΡΓΟΣ, Αθήνα

ΚΩΣΤΑΣ ΣΠΑΡΤΙΝΟΣ, Πάτρα

ΘΟΔΩΡΗΣ ΚΟΥΤΣΟΘΟΔΩΡΗΣ, Δυτική Αθήνα

ΕΡΜΙΝΑ ΚΥΠΡΙΑΝΙΔΟΥ, Αθήνα Εκτελ. Γραμματεία

* Το παραπάνω κείμενο δημοσιεύτηκε στην εφημερίδα «ΑΥΓΗ» την Παρασκευή 16/4  και μαζί με την συνέντευξη του Γραμματέα της ΚΠΕ στην Αυγή της προηγούμενης Κυριακής νομίζω πως σκιαγραφούν με κάποιο τρόπο ερωτήματα και απαντήσεις που δίνει η πλειοψηφία των μελων του Αριστερού Ρεύματος που πλειοψήφισε στην Επιτροπή Θέσεων και την ΚΠΕ. Το ίδιο προσπάθησα να κάνω και εγώ με το κείμενο μου στην Εποχή της προηγούμενης Κυριακής που δημοσίευσα ολόκληρο πριν μερικές μέρες εδώ.

Ολόκληρο* το άρθρο που μου ζήτησε η «Εποχή» για το συνέδριο

Το έκτακτο συνέδριο του Συνασπισμού συγκαλείται σε μια οριακή στιγμή για την ελληνική κοινωνία αλλά και για το ίδιο το κόμμα. Αν και η επιλογή της διεξαγωγής του δεν ήταν ούτε εύκολη, ούτε αυτονόητη, η επιλογή της κατάθεσης τόσων διαφορετικών κειμένων, η επιλογή της διακριτότητας της άποψης αντί της προσπάθειας για εξεύρεση κοινών τόπων, η παραγνώριση της διαδικασίας της επιτροπής θέσεων, δείχνει πως είχαν συντελεστεί ήδη διεργασίες στο εσωτερικό μας που καθιστούσαν το συνέδριο πιο επιβεβλημένο από ότι ήδη θεωρούσαμε.

Αν προσπαθούσαμε να κατηγοριοποιήσουμε τις διαφορετικές απόψεις ορίζοντας με κάποιο τρόπο και την ατζέντα του συνεδρίου θα αναγνωρίζαμε τρία βασικά πεδία.

1)       Η κρίση, η απάντηση της αριστεράς και η θέση μας απέναντι στην Ευρωπαϊκή Ένωση

2)      Το κόμμα ως προς την δομή του και την εσωτερική λειτουργία, ως προς την δημόσια είκόνα του αλλά και ως προς τον προσανατολισμό του

3)      Ο ΣΥΡΙΖΑ και η στρατηγική της ενότητας της Αριστεράς

Το κείμενο που πλειοψήφησε στην ΚΠΕ  προσπαθεί να απαντήσει στα παραπάνω πιάνοντας το νήμα από τις θέσεις αλλά και το πνεύμα του 5^ου συνεδρίου, της συμβολής στο πρόγραμμα του ΣΥΡΙΖΑ, έχει μια έντονα αυτοκριτική ματιά προσπαθώντας να εξάγει χρήσιμα συμπεράσματα, αξιοποιεί τα νέα στοιχεία της συγκυρίας και προσπαθεί να περιγράψει ένα συνεκτικό πολιτικό σχέδιο, πλήρως ανταγωνιστικό απέναντι στον νεοφιλελευθερισμό.

Όσον αφορά την πρώτη περιοχή το κείμενο επικαιροποιεί την σκληρή δομική κριτική μας απέναντι στην αρχιτεκτονική της Ε.Ε. και της ΟΝΕ, αναγνωρίζει την εσφαλμένη επιλογή στήριξης του Μάαστριχτ, αλλά συνεχίζει να θεωρεί την Ευρώπη ως το πεδίο σύγκρουσης και προσπάθειας αλλαγής συσχετισμών με στόχο την επαναθεμελίωση της Ε.Ε. στην πορεία για τον σοσιαλισμό με δημοκρατία και ελευθερία. Ταυτόχρονα αναγνωρίζει πως με την οικονομική κρίση όλα τα ενδεχόμενα είναι ανοιχτά για την πορεία της Ε.Ε. αλλά επαναβεβαιώνει πως δεν είναι δικιά μας πολιτική επιλογή η έξοδος από αυτήν και εκτιμά πως είναι λάθος σε αυτή την συγκυρία να επιχειρούμε να κλείσουμε το θέμα μέσα από την υπόθεση του σοσιαλισμού σε μια χώρα. Και τούτο διότι κάθε ενδεχόμενο υπό τους παρόντες συσχετισμούς θα είναι επιζήμιο για τους εργαζομένους και δεν βοηθά την αλλαγή τους μια φαντασιακή συζήτηση  περί του τι θα έπρεπε να κάνουμε αν είχαμε την εξουσία.  Χρησιμοποιώντας τις προγραμματικές μας επεξεργασίες το κείμενο προσπαθεί νασυγκροτήσει μια αριστερή αντιπρόταση για την διέξοδο της χώρας από την κρίση θεωρώντας κρίσιμο στοιχείο τον συντονισμό των αγώνων σε επίπεδο Ευρώπης. Τέλος η απάντηση στην ερώτηση ποιος ευθύνεται για την κρίση  πρέπει να βοηθάει την πάλη για την αλλαγή των συσχετισμών και για την υπέρβαση του καπιταλιστικού συστήματος. Και τούτο γίνεται αναγνωρίζοντας μεν τους ιμπεριαλιστικούς σχεδιασμούς αλλά αναδεικνύοντας τις επιλογές του κεφαλαίου και των κυβερνήσεων της χώρας που μας οδήγησαν ως εδώ ώστε να δημιουργούμε μέτωπα πάλης που θα συσπειρώνουν τους εργαζόμενους στις μάχες του σήμερα.

Αν σήμερα μπαίνουν ζητήματα σχετικά με την πολιτική μας κατεύθυνση στον προσυνεδριακό που δεν έχουν ειπωθεί ούτε στο επίπεδο των οργάνων, ούτε στη συζήτηση για το πρόγραμμα, ούτε καν σε επίπεδο Αριστερού Ρεύματος,  τα θέματα που αφορούν το κόμμα είναι πιο ώριμα ( συμμετοχή γυναικών, ανανέωση (όχι μόνο ηλικιακή) στελεχών, δημοκρατία και διαφορετικές απόψεις, δημόσια εικόνα, λειτουργία τάσεων) και ο βασικός λόγος για τον οποίο αποφασίστηκε το έκτακτο συνέδριο. Το κείμενο επιχειρεί μια αναλυτική κριτική προσπαθώντας να αναδείξει πάγιες αδυναμίες και να θέσει το ερώτημα τι σημαίνει κόμμα των μελών και ποιός είναι αυτός ο άλλος τρόπος να κάνει η Αριστερά πολιτική προσπαθώντας να κινείται στο σήμερα με βάση το όραμά της για την αυριανή κοινωνία. Σε αυτή την προσπάθεια στην επόμενη ΚΠΕ μαζί με τον απολογισμό θα συζητήσουμε και ένα κείμενο ρυθμίσεων και κανόνων καθώς και ένα κώδικα δεοντολογίας για την παρουσία των στελεχών μας στα ΜΜΕ αξιοποιώντας το υπάρχον καταστατικό. Ταυτόχρονα προτείνουμε σε ένα χρόνο να γίνει καταστατικό συνέδριο όπου θα μας δοθεί η δυνατότητα αναλυτικής συζήτησης για όλα τα ζητήματα δομής και λειτουργίας του κόμματος. Είναι προτιμότερο ένα κόμμα που προσπαθεί να υλοποιήσει τα αυτά που αποφασίζει από ένα κόμμα που εκφωνεί τα πλέον επαναστατικά αλλά δεν μπορεί να υλοποιήσει τίποτα.

Τέλος όσον αφορά την ενότητας της Αριστεράς σήμερα απέναντι στα σκληρά και καταστροφικά μέτρα και τις νομοθετικές πρωτοβουλίες της κυβέρνησης χρειάζεται να ανανεωθεί αυτή η στρατηγική μας τόσο στο επίπεδο του κινήματος όσο και στο πολιτικό επίπεδο. Ο ΣΥΡΙΖΑ παρά τα προβλήματα παραμένει βασική μας επιλογή και το πραγματικό υποκείμενο ενότητας της Αριστεράς. Σήμερα μια διαδικασία επανερμηνείας των αποφάσεων που ήδη έχουμε πάρει μόνο σύγχυση μπορεί να δημιουργήσει. Με βάση τις αποφάσεις και της 3^ης Πανελλαδικής πρέπει να αποτελέσουμε την κινητήρια δύναμη του ΣΥΡΙΖΑ δημιουργώντας παντού τοπικές επιτροπές και παίρνοντας πρωτοβουλίες που θα  αναδυκνείουν  τον ΣΥΡΙΖΑ ως την πιο πλατιά συσπείρωση δυνάμεων που θα συνδυάζει την ριζοσπαστικότητα στις προτάσεις με την κινηματική λογική, ένας ΣΥΡΙΖΑ σημείο αναφοράς ενός πλατιου κινήματος αντίστασης αλλά και αντιπρότασης για την έξοδο της χώρας από την κρίση. Παράλληλα πρέπει να πάρουμε την ευθύνη για το άνοιγμα της συζήτησης για την Αριστερά του 21^ου αιώνα. Αυτή η διαδικασία θα μπορούσε να είναι εκ των πραγμάτων ανασυνθετική  χωρίς όμως να τραυματίζει την ενότητα αλλά ισχυροποιώντας τον ΣΥΡΙΖΑ και έχοντας συνεχώς κατά νου την διεύρυνσή του.

Έχουμε την δυνατότητα, λειτουργώντας με ευθύνη, αποφεύγοντας τεχνητές συγκρούσεις, ανούσιες μάχες συσχετισμών και υποκειμενισμούς, να μην αποκοπούμε από τα προβλήματα, αλλά με βάση αυτά να δώσουμε απαντήσεις που θα υπερβαίνουν τα αδιέξοδα του χθες και θα σηματοδοτούν μια επιστροφή στην πολιτική, μια σοβαρή διαδικασία επανεκκίνησης του χώρου. Αυτά βέβαια θα κριθούν τόσο κατα την διάρκεια του προσυνεδριακού διαλόγου και του συνεδρίου, όσο και κυρίως από την επόμενη μέρα του συνεδρίου από το κατά πόσο ο Συνασπισμός με βάση τις όποιες αποφάσεις του θα μπορέσει, όχι να γίνει ένα άλλο κόμμα, αλλά να γίνει περισσότερο κόμμα.

*Το άρθρο που ετοίμασα μέσα σε εξαιρετικά δύσκολες και πιεστικές συνθήκες ήταν αρκετά μεγάλο. Από δικό μου λάθος το κείμενο που τελικά έστειλα ήταν 200 λέξεις πάνω από όσο έπρεπε. Η «Εποχή» δικαίως δημοσίευσε μια πιο σύντομη εκδοχή του. Για την ιστορία εγώ το δημοσιεύω στην μορφή που το έστειλα