We blame you!, του Αλκίνοου Ιωαννίδη

We blame you, you know, μου είπε ένας Άγγλος στο Λονδίνο. Εννοούσε πως οι Έλληνες κάνουμε ζημιά στις οικονομίες των άλλων χωρών της Ευρώπης. Με την κυκλοφορία της συλλογής “Local Stranger” στο εξωτερικό, θα πέφτω συχνά πάνω σε τέτοιου είδους ατάκες ξένων δημοσιογράφων.

Τι να απαντήσω; Τι να του πω; Πως οι αποικιοκράτες παππούδες του συμπεριφέρονταν στους Kύπριους δικούς μου σαν να ήταν ζώα, επειδή ήταν βοσκοί και δεν είχαν μπάτλερ; Πως η βασίλισσά του, αυτή η γιαγιά με τα καταπληκτικά καπέλα, όταν ήταν νέα υπέγραφε με το χέρι της θανατικές καταδίκες παιδιών 19 και 20 χρονών που πάλευαν να ελευθερώσουν τον τόπο τους; Να του πω για την εξωτερική πολιτική της χώρας του, που τεχνητά προκάλεσε το μίσος μεταξύ των Ελληνοκυπρίων και των Τουρκοκυπρίων, άνοιξε με το ζόρι την όρεξη στην Τουρκία για την Κύπρο και με τη βοήθεια της αστείρευτης δικής μας λεβεντομαλακίας δημιούργησε το Κυπριακό πρόβλημα, με χιλιάδες νεκρούς, αγνοούμενους και πρόσφυγες;

Να του πω για τον εμφύλιο εδώ στην Ελλάδα και για τον ρόλο που έπαιξε η εξωτερική πολιτιτική της χώρας του; Για τη σύμπραξη με τους ηττημένους Γερμανοτσολιάδες και κάθε λογής δοσίλογους εναντίων όσων αγωνίστηκαν για την ελευθερία στο βουνό; Για το πώς εκμεταλλεύτηκαν την εγκεφαλική σκλήρηνση και τον επαρχιωτισμό της εδώ κομμουνιστικής ηγεσίας προκειμένου να ξεφορτωθούν μια και καλή το πιο δημιουργικό και αλτρουιστικό κομμάτι της χώρας; Πως από τότε επικράτησαν εδώ οι βολεψάκιδες, οι παρτάκιδες και οι ελληνάρες χωρίς Ελλάδα – αυτοί που όταν λένε «αγαπώ την πατρίδα μου» εννοούν στην καλύτερη περίπτωση «αγαπώ τον εαυτό μου» ή ακόμα «μισώ όλους τους άλλους» – φέρνοντας τη χώρα σήμερα στην καταστροφή;

Ας μη μιλήσω για τη Γερμανία, μη σας κουράζω με τα αυτονόητα…

“We blame you!” Έλα τώρα Robert, behave yourself να πούμε, μην κάνεις σαν παιδί! Κι εγώ σας κατηγορώ άμα είν’ έτσι.

Οι εταιρείες και οι κυβερνήσεις σας ανέθρεψαν και στήριξαν τη διαφθορά μας, προκειμένου να μας πουλήσουν σε διπλή τιμή τα άχρηστα, μισοχαλασμένα όπλα, τα φάρμακα και τις τηλεπικοινωνίες τους. Έστησαν Ολυμπιάδες. Η δική μας κόστισε διπλάσια από του Σίδνευ, το είπε τότε υπουργός μας, υπερήφανος, σε ξένο κανάλι. Κι όταν ρωτήθηκε ο υπουργός στη συνέχεια: «Εννοείτε πως αυτά πληρώνονται με ξένα κεφάλαια;» απάντησε παρεξήγημένος (έχουμε και μια αξιοπρέπεια!), «Όχι! Αποκλειστικά με δικά μας χρήματα. Θα μάθουμε πόσα ακριβώς μετά το πέρας των αγώνων»! Τα πλήρωσε το κράτος, δηλαδή εμείς, δηλαδή τα εγγόνια μας. Κι εμείς φωνάζαμε «Ζήτω» και «Γεια». Και στήναμε ωραίες τελετές έναρξης και λήξης. Γραφείο τελετών!

“We blame you!” Και οι δύο παππούδες μου σκοτώθηκαν στον πόλεμο. Δεν άκουσα ποτέ τους γονείς μου που μεγάλωσαν πάμφτωχοι και ορφανοί, ούτε τις πρόσφυγες, χήρες γιαγιάδες μου να κατηγορούν συνολικά τους Γερμανούς, τους Άγγλους, τους Τούρκους ή τους Βούλγαρους. Είχαν μια σιωπή, μια βαθιά γνώση πως ο άνθρωπος, από όπου και αν κατάγεται, κρύβει μέσα του τον άγγελο μα κρύβει και το θηρίο. Το ταϊζει κρυφά, το κρύβει πίσω από χαμόγελα και ανέξοδες καλοσύνες, το καταπιέζει όταν ενοχλεί την καθημερινότητα και το ελευθερώνει όποτε οι συνθήκες το επιτρέπουν. Εκτός κι αν η καλλιέργεια και η ηθική του υπερισχύσουν. Μα, να ανοίξω φιλοσοφική συζήτηση;

Όχι. Τότε; Ας πάω στα «επουσιώδη». Να πω για τις αηδίες που η δική σας show-business μάς πούλησε δεκαετίες τώρα; Για τόσες ανοησίες της ποπ, της ροκ και των «charts» που μας τάισαν με το ζόρι; Που για κάθε τραγούδι της προκοπής αναγκαστήκαμε να αγαπήσουμε κι ένα σακί σκουπιδοτράγουδα και να συνδέσουμε τις εφηβείες και τις ζωές μας μαζί τους; «Και τι με νοιάζει, θα μου πει, αν εσύ έχαφτες τις αηδίες που σου πουλούσαν οι δισκογραφικές και τα ραδιόφωνα; Ας μην τις άκουγες. Είναι ανάγκη να σας φταίνε πάντα οι άλλοι;»

Καλά, θα πω για τα δικά μας: Έχεις δίκιο Robert, ότι κι αν πεις λίγο είναι. Η πρώτη μας βουλή είχε μέσο όρο 200 βαφτιστήρια ανά βουλευτή. Ήμασταν χαλασμένοι εξ αρχής. Ο εμφύλιος μεταξύ των Ελλήνων κατά την επανάσταση στοίχησε περισσότερους νεκρούς απ’ ότι ο αγώνας ενάντια στους Οθωμανούς. Βαφτίσαμε τον Ιταλό Καποδίστρια Έλληνα και μετά τον σκοτώσαμε γιατί δεν είχε τα κουσούρια μας. Όσο αίμα κι αν χύσαμε, όσους Θούριους κι αν ψάλαμε, όσες ηρωικές Εξόδους κι αν επιχειρήσαμε, τελικά εσείς μάς κάνατε κράτος, για να κάνουμε τις δουλειές σας. Το ένα από τα τρία πρώτα κόμματα της νέας μας χώρας, αυτό που ουσιαστικά επικράτησε, λεγόταν «Αγγλικό». Αυτό τα λέει όλα. Ποια ιδεοληψία μάς έκανε να πιστέψουμε πως μπορούμε να σηκώσουμε κεφάλι; Χάσατε ευγενή παιδιά εδώ Robert, το ξέρω. Ποιητές, ουτοπιστές, οξφορδιανούς αρχαιογνώστες, έφηβους φιλέλληνες, Έλληνες εξ αναγνώσεως, Πλατωνιστές όταν κανείς δεν είχε ακούσει για Πλάτωνα στα λημέρια μας για αιώνες. Εμείς ήμασταν αναλφάβητοι Αρβανίτες, Βλάχοι, Τουρκόγυφτοι, Τουρκόφωνοι, Πομάκοι, Σλαβομακεδόνες, Τσάμιδες. Εσείς βυθίσατε στο Ναβαρίνο, εσείς μας δώσατε κράτος, εσείς μας κάνατε Έλληνες. Εμείς απλώς κερδίσαμε το κύπελο στο ποδόσφαιρο και βγήκαμε να δείρουμε Αλβανούς.

Μπα, όχι, αυτά τα λέμε μεταξύ μας, δεν είναι για ν’ ακούγονται παραέξω, μετατρέπονται αυτομάτως σε υπερβολές και σε ψέματα όταν βγαίνουν απ’ το σπίτι. Θα του πω άλλα:

Μη νομίζεις πως περνούσαμε ζωή και κότα τόσα χρόνια Robert! Δεν ήταν παράδεισος το να κοιμάσαι σε ράντζο στο διάδρομο, εγχειρισμένος. Ούτε το να είσαι άτομο με αναπηρία και να σού είναι αδύνατον να κινηθείς στις πόλεις μας. Ούτε το να πληρώνεις «περαίωση» στην εφορία, θεωρούμενος απατεώνας εξ ορισμού. Ούτε το να οδηγείς και να πεθαίνεις στους δρόμους μας. Ούτε το να γεννάς με καισαρική για να βγάλει κάνα φράγκο παραπάνω ο μαιευτήρας και να ταϊζει γάλα σκόνη το παιδί σου για να πάρει προμήθεια. Ούτε το να μη βρίσκεις το δίκιο σου στα δικαστήρια. Ούτε το να κυβερνιέσαι από όσους μας κυβέρνησαν. Ούτε το να ζεις στην ασχήμια όπου ο καθένας έχτιζε ότι να ‘ναι όπου να ‘ναι. Ούτε το να είσαι παιδί χωρίς παιδεία και χωρίς χρόνο, με πέντε ιδιαίτερα τη μέρα, με άγχος και κατάθλιψη. Ούτε γέρος χωρίς ουσιαστική περίθαλψη και σύνταξη, να περιμένεις να πεθάνεις μπροστά στην τηλεόραση. Ούτε και το να είσαι Αιγυπτιώτης, Κύπριος, Μικρασιάτης, Ηπειρώτης, Ίμβριος ή Πόντιος ήταν πάντα ευχάριστο. Γι’ αυτό μη λες πως γλεντούσαμε τη ζωή μας τόσα χρόνια με δανεικά. Τα δανεικά τα έδιναν οι διαφθορείς των κυβερνήσεων και των εταιρειών σου και τα έτρωγαν οι διεφθαρμένοι δικοί μας δικοί τους. Και θησαύριζαν οι δυνατοί μέσα απ’ τη μιζέρια και τον εξευτελισμό μας και σήμερα θέλουν κι άλλο.

Τώρα, το πώς γίνεται αυτή η πλούσια και αδιάφθορη χώρα σου, ενώ ρούφηξε το αίμα αποικιών τόσα χρόνια, να χρωστά κι αυτή, το γιατί σού κόβονται οι παροχές στην παιδεία, οι κοινωνικές ασφαλίσεις, οι μισθοί και η πρόνοια, το γιατί έχεις χρόνια τώρα άστεγους κάτω απ’ τις γέφυρες, πεινασμένους στο δρόμο και αναλφάβητους το 2012, αυτό είναι άλλο, τεράστιο, παγκόσμιο θέμα που καλό θα ήταν να ψάξουμε όλοι μαζί. Δεν πηγάζει από την κατάσταση στην Ελλάδα. Μη μας κατηγορείς λοιπόν για όσα δεν φταίμε.

Αν θέλεις να μας κατηγορήσεις, κατηγόρησέ μας για την έλλειψη οργανωμένης άμυνας απέναντι σε μια επίθεση πρωτοφανή αλλά αναμενόμενη. Κατηγόρησέ μας που βρεθήκαμε ανέτοιμοι, επαρχιώτες αδικτύωτοι, αυτιστικοί, ομφαλοσκόποι, χασομέρηδες, μια πόλη ανοχύρωτη μπροστά στην προαναγγελθήσα επέλαση του τέρατος. Και κατηγόρησε και λίγο τον εαυτό σου, που αντί να συμπονέσει τον δοκιμαζόμενο φτωχόκοσμο της Ελλάδας, γλύφει μισοκοιμισμένος την καραμέλα που του πουλούν οι αγορές, τα περιοδικά των εκδοτών και οι ρατσιστικές αναλύσεις των καναλιών, περιμένοντας τη σειρά του. Σου λένε κάθε μέρα για την ελληνική τεμπελιά, για την ελληνική διαφθορά, για την ελληνική ψευτιά. Την αλήθεια που δεν σου λένε θα σου την πούμε εμείς: Ετοιμάσου να χάσεις όσα νομίζεις πως έχεις. Γιατί θα τα χάσεις όλα!

Και μην πεις «αυτά δεν γίνονται!» Κι εμείς τέτοια λέγαμε. Και σήμερα βρεθήκαμε χωρίς γη κάτω απ’ τα πόδια μας. Αύριο θα έρθει η σειρά σου. Όταν λοιπόν θα σου στερούν τη σύνταξή σου, τα χρήματα που κέρδισες με ιδρώτα και με απουσία από τα παιδιά σου και τους έδωσες να σου φυλάξουν, όταν δεν θα ‘χεις γιατρό να γιατρευτείς, σπίτι να κοιμηθείς, πρόνοια να προνοήσει, φαϊ να φας, τραγούδι να τραγουδήσεις, τότε να μας κατηγορήσεις διπλά. Γιατί εμείς ανοίξαμε την Κερκόπορτα.

Η ευθύνη μας δεν είναι μόνο πως δημιουργήσαμε χρέος, πως κλέψαμε τον τόπο μας, πως χτίσαμε αυθαίρετα, πως πληρωθήκαμε μαύρα, πως πήραμε και δώσαμε φακελάκια, πως ψηφίσαμε ζώα, πως λαδώσαμε, πως παντρευτήκαμε σε πισίνες με πυροτεχνήματα και λιμουζίνες ενώ χρωστούσαμε, πως κάψαμε πεντοχίλιαρα στα σκυλάδικα, πως θελήσαμε το βουλευτή και τον καλλιτέχνη να εκπροσωπούν τη φτηνότερη και πιο αντιαισθητική πλευρά μας. Εννοείται πως φταίμε για όλα αυτά και άλλα. Όμως η πραγματικά μεγάλη ενοχή μας απέναντί σου είναι πως κάναμε την αρχή για να ρουφήξουν σε λίγο και το δικό σου αίμα.

Η υποχρέωση μας σήμερα είναι να παλέψουμε για τα παιδιά σου. Και η δική σου υποχρέωση είναι να παλέψεις για τα δικά μας. Μόνο έτσι γίνεται.

Τα υπόλοιπα είναι ανοησίες.

Ακούς εκεί we blame you! Ηλίθιε!

Πηγή: alkinoos.gr

Μουσικά θέματα των σποτ του ΣΥΡΙΖΑ

Επειδή πολλοί φίλοι ρωτάνε για την μουσική που ακούγεται στα σποτ και τις συγκεντρώσεις μας αποφάσισα να γράψω αυτό το ενημερωτικό ποστ λίγες μέρες πριν την μέρα της κάλπης.

Το βασικό θέμα το έχουμε δανειστεί από τον δίσκο Svarno της Βάσσως Αλλαγιάνη (της οποίας της χρωστάμε χάρη)  και το όνομα αυτού «Ταξίδι στο φώς»

και στο 2ο δεκάλεπτο του ΣΥΡΙΖΑ μαζί με το «Ταξίδι στο φως» ακούγεται η διασκευή των Green Day στο γνωστό «Working class hero» του Lennon

ΠΕΘΑΝΕ Ο ΛΑΚΗΣ ΚΑΡΑΛΗΣ

Κυκλοφορεί για πρώτη φορά στην Ελλάδα, 37 χρόνια μετά, μαζί με πρόσθετο υλικό ακυκλοφόρητα τραγούδια των Μίκη Θεοδωράκη και Λάκη Καραλή, σε στίχους Γιάννη Νεγρεπόντη, Περικλή Κοροβέση και Λάκη Καραλή.

Ο πρωτότυπος δίσκος Supermarket με 14 τραγούδια του Λάκη Καραλή (στίχοι, μουσική, ερμηνεία) κυκλοφόρησε το 1971 -ως δίσκος βινυλίου- σε 500 αντίτυπα στο Λονδίνο.
Σήμερα, 37 χρόνια μετά, ο δίσκος κυκλοφορεί (σε CD) από την ανεξάρτητη εταιρία ΤΡΟΧΟΣ (των αδελφών Αλέξη και Δημήτρη Βάκη) μαζί με έξι (6) επιπλέον τραγούδια, μεταξύ των οποίων και δύο (2) τραγούδια του Μίκη
Θεοδωράκη σε στίχους του Γιάννη Νεγρεπόντη: <<Μου μιλάτε για κείνον>> και <<Σκέψου καλά κυρ- Βουλευτή>>. Το δεύτερο μάλιστα δισκογραφείται για πρώτη φορά.
Στις νέες αυτές ηχογραφήσεις του 2008 συναντάμε επίσης τη συνεργασία του Περικλή Κοροβέση, που απαγγέλλει ένα απόσπασμα από τον <<Κοινό Τόπο>> και έχει γράψει τους στίχους στο τραγούδι <<Κυριακή Απομεσήμερο>>,
αλλά και της εννιάχρονης Μαρίας Λαχανά, που τραγουδά <<Πιφ πως βρωμάει>> από τη σειρά <<Τα Παιδικά Τραγούδια>>.

Το 1971, το Supermarket ηχογραφήθηκε σε ένα στούντιο της Camden Street στο Λονδίνο, με τα έξοδα να καλύπτονται δια της μεθόδου του ρεφενέ.
Είχε προηγηθεί (τρία χρόνια νωρίτερα, στη Βουδαπέστη), η διάσπαση του Κομμουνιστικού Κόμματος της Ελλάδας. Οι αντιδράσεις στο δίσκο -που κυκλοφορούσε χέρι με χέρι στους αντιδικτατορικούς κύκλους των Ελλήνων-
ήταν ποικίλες, αφού τα τραγούδια του Καραλή δεν έπαιρναν τη θέση καμμιάς από τις δύο αντιμαχόμενες πλευρές, αλλά σχολίαζαν ειρωνικά την πάλη για τη <<σφραγίδα>>, την ίδια στιγμή που η επίσημη Αριστερά ήταν
ανήμπορη να παρακολουθήσει τις εξελίξεις και να παρέμβει ουσιαστικά.
Ο τίτλος <<Supermarket>> δεν ήταν τυχαίος: προέρχεται από μια φράση κάποιου κομματικού στελέχους, τότε, που έλεγε πως <<το κόμμα, έτσι καθώς διασπάται και διαλύεται, έχει καταντήσει σούπερ μάρκετ>>.
Απογοητευμένος από τα συμβάντα, ο Λάκης Καραλής γράφει για <<τη γραμμή του κόμματος>> όπου <<κάποιος είναι αόμματος>>, ενώ <<σ’ άλλους τάζουνε λουκούμια, σε άλλους παίρνουν μέτρα για κουστούμια>>…

Τα τραγούδια του <<Supermarket>> ισορροπούν ανάμεσα στο πέταγμα του συνειρμού και τον σκληρό ρεαλισμό, ανάμεσα στην ποίηση και την πολιτική, με την ακραία χρήση του στίχου. Από αυτήν προκύπτει τελικά η
μουσικότητα και ο Λάκης γίνεται η εξαίρεση που επιβεβαιώνει τον κανόνα. Είναι ο γιος του παπά-Θανάση από τη μια και ο σουρρεαλιστής ριμαδόρος από την άλλη. Επαναστάτης (με και χωρίς αιτία) από τη μια, ανένταχτος της αριστεράς από την άλλη. Δεν τον άφηναν οι φίλοι του να οργανωθεί, δε θα το άντεχε ούτε θα τον άντεχαν. Φοιτητής ιατρικής από τη μια, κιθαρίστας και τραγουδιστής στα <<Τραγούδια του αγώνα>> του Μίκη, από την άλλη.

Το <<Supermarket>> είναι ένας δίσκος αιρετικός, πού προκάλεσε την αντίδραση πολλών και που στα χρόνια της μεταπολίτευσης εξελίχτηκε σε ένα δυσεύρετο ντοκουμέντο μιας ταραγμένης και άβολης εποχής.

Σημείωμα του Λάκη Καραλή για την πρώτη έκδοση του 1971
Τα οχτώ τραγούδια της πρώτης πλευράς γράφτηκαν το ’68. Ήταν η εποχή που η διάσπαση του κόμματος μας συγκλόνισε. Όσα αποκαλύφθηκαν, με το ξέσπασμα της μακρόχρονης κρίσης, στάθηκαν για μας -τη νέα γενιά- ένα
οδυνηρό ξάφνιασμα. Γράφτηκαν και ειπώθηκαν πολλά. Δεν είχα άλλο τρόπο έκφρασης, από το τραγούδι μου. Δεν είχα άλλο όπλο, από την κιθάρα μου.
Αυτά τα τραγούδια εκφράζουν τη δική μου αγωνία μέσα σ’ αυτή την αποσύνθεση. Το όνομα του Κολιγιάννη μπορεί κάλλιστα να αντικατασταθεί με οποιοδήποτε άλλο της καθοδηγητικής βιτρίνας. Τα ερωτήματα δεν έχουν
προσωπικό στόχο. Αφορούν ολόκληρη την πολιτική της Ελληνικής Αριστεράς, όπως εκφράζεται είτε από τη μια, είτε από την άλλη μερίδα του κόμματος.
Είναι σίγουρο πως θα ενοχληθούν πολλοί -κι από το ύφος κι από την αθυροστομία μου. Αλλά τα τραγούδια μου δεν απευθύνονται στα – ανεπανόρθωτα- βουλωμένα αυτιά της καθωσπρεπικής υποκρισίας. Αν σε κάτι ωφέλησε η δικτατορία -όσο κι αν αυτό φαίνεται οξύμωρο- είναι γιατί έβαλε σε μας καυτά ερωτηματικά, ανύπαρκτα προηγουμένως. Τα <<ταμπού>> γκρεμίστηκαν, μαζί με τους μύθους και τα είδωλα. Η <<γραμμή>>, που
ερχόταν από κάποια μυστικά κι αόρατα κέντρα, μπήκε σε αμφισβήτηση – συζητιέται.
Τα υπόλοιπα τραγούδια γεννήθηκαν από τις τωρινές εμπειρίες μου, από τους νέους προβληματισμούς, την επιτακτική αναζήτηση του νέου δρόμου, την προσωπική στάση απέναντι στα προβλήματα που σήμερα
αντιμετωπίζουμε, τις ευθύνες που πρέπει επί τέλους ν’ αναλάβουμε.
Ειδικότερα <<η περίοδος της Ροζέτας>> είναι γραμμένη από τίτλους της <<Νέας Πολιτείας>>, αποσπάσματα λόγων του Παπαδόπουλου και κειμένων του <<Ρομάντσου>>.
Καταλήγοντας, θα ‘θελα να πω ότι κανείς δεν θα στενοχωρηθεί αν αυτά τα τραγούδια ξεχαστούν, όσο γίνεται πιο γρήγορα.

Κι ένα υστερόγραφο από το 2008…
Ο Μίκης Θεοδωράκης είναι αυτός που, το 1966, μου έδωσε τη σπρωξιά λέγοντας «γιατρός Λάκη δε γίνεσαι, παρ’ το απόφαση, είσαι μουσικός».
Και μου εμπιστεύτηκε τα δύο πρώτα τραγούδια που είπα στη σκηνή, σε στίχους του αξέχαστου Γιάννη Νεγρεπόντη. Κατά κάποιο τρόπο, ο Μίκης «ευθύνεται» για όσα επακολούθησαν. Όπως και να’ χει, τους ευχαριστώ και τους δυο μέσα από την καρδιά μου.

Ο Περικλής Κοροβέσης (κείμενο του οποίου περιλαμβάνεται στο ένθετο του CD, μαζί με κείμενα του Γιώργου Βότση και του Δημήτρη Παπαχρήστου) σημειώνει: <<Αυτός ο δίσκος, που ξανακυκλοφορεί, κάποτε ήταν ένα παράνομο μπεστ σέλλερ. Αν ξαναγίνει και δεύτερη φορά, σημαίνει πως τίποτε δεν πήγε χαμένο>>.

Η παρουσίαση του CD SUPER MARKET θα γίνει την Πέμπτη 10 Ιουλίου 2008 και ώρα 9μ.μ. στο Θέατρο Βαφείο (Αγίου Όρους 16 και Κωνσταντινουπόλεως 115, Βοτανικός ΑΘΗΝΑ, μετρό Κεραμεικού).

Το SUPER MARKET θα παρουσιάσουν οι:
Περικλής Κοροβέσης, Βουλευτής
Θοδωρής Δρίτσας, Βουλευτής
Γρηγόρης Ψαριανός, Βουλευτής
Γιώργης Χριστοφιλάκης, θεατρικός συγγραφέας, Γεν. Γραμ. ΕΕΘΣ
Στέφανος Ληναίος, ηθοποιός
Βαγγέλης Βέκιος, Δντής Προγράμματος Στο Κόκκινο 105,5
και ο Δημήτρης Παπαχρήστος, συγγραφέας, δημοσιογράφος

SUPERMARKET, 1971

01. Η σφραγίδα (1:12)
02. Κολιγιάννης (2:21)
03. Το σεργιάνι (2:22)
04. Το ασβέστωμα (1:36)
05. Οι εκπρόσωποι (1:47)
06. Η συνέλευση (1:36)
07. Χαφιές (1:20)
08. Ο Μαρξ δεν τό ‘πε (0:56)
09. Ο τοίχος (1:36)
10. Μια μέρα (4:20)
11. Τα παιδιά (2:06)
12. Η περίοδος της Ροζέτας (12:32)
13. Επανάσταση (2:19)
14. Οι σαλτιμπάγκοι (3:27)

ΠΡΟΣΘΕΤΕΣ ΗΧΟΓΡΑΦΗΣΕΙΣ 2008
15. Μου μιλάτε για κείνον / Γιάννη Νεγρεπόντη-Μίκη Θεοδωράκη (3:06)
16. Σκέψου καλά κυρ-βουλευτή* / Γιάννη Νεγρεπόντη-Μίκη Θεοδωράκη
(2:32)
17. Πιφ, πως βρωμάει* / Τραγουδά η Μαρία Λαχανά (4:32)
18. Κάτω το κεφάλαιο, ζήτω το προλετάριο* (10:40)
19. Ξέρω πως θα είναι ο θάνατος / Απαγγελία: Περικλής Κοροβέσης (1:06)
20. Κυριακή απομεσήμερο* / Περικλή Κοροβέση-Λάκη Καραλή (4:40)
21. Το θύμα θυμάται* (1:28)

* Δισκογραφούνται για πρώτη φορά

Συνολική διάρκεια: 68:28
Πρώτη έκδοση: Μάρτιος 1971, Λονδίνο
Δεύτερη έκδοση: Ιούλιος 2008, Αθήνα
Διεύθυνση παραγωγής: Αλέξης Βάκης, Δημήτρης Βάκης

Συντελεστές:
Supermarket, 1971
Στίχοι-μουσική: Λάκης Καραλής
Λάκης Καραλής: κιθάρα, τραγούδι
Χαράλαμπος Βιολάρης: βιολί (12)
Ηχογράφηση, μίξη: David Vorhaus / Kaleidophone Studios, Λονδίνο
Σχέδιο εξωφύλλου: Νίκος Ναυπλιώτης
Παραγωγή: Λάκης Καραλής

Ηχογραφήσεις 2008
Στίχοι: Γιάννης Νεγρεπόντης, Περικλής Κοροβέσης, Λάκης Καραλής
Μουσική: Μίκης Θεοδωράκης, Λάκης Καραλής
Ενορχήστρωση: Αλέξης Βάκης
Τραγουδούν: Λάκης Καραλής, Μαρία Λαχανά
Παίζουν οι μουσικοί:
Λάκης Καραλής: κλασσική κιθάρα
Βασίλης Μασσαλάς: ακουστική κιθάρα, κλασσική κιθάρα
Θανάσης Σοφράς: ηλεκτρικό μπάσσο, κοντραμπάσσο
Νίκος Τουλιάτος: τύμπανα
Γιάννης Βιλλιώτης: μαντολίνο
Μόδεστος Τριπολιτσιώτης: τούμπα
Φωνητικά: Δημήτρης Βάκης
Χορωδία: Τάσος Ράπτης, Μαρία Σκούπα, Γρηγόρης Καραντινάκης, Γρηγόρης
Ψαριανός, Έρη Μανουρά, Χαρίλαος Τρουβάς, Αλέξης Βάκης, Δημήτρης Βάκης

Ηχογράφηση, μίξη, mastering: Χάρης Ζουρελίδης / Feedback Sound Studio
Επιμέλεια εντύπου: Δημήτρης Βάκης
Φωτογραφίες: Δημήτρης Κοιλαλούς
Παραγωγή: Αλέξης Βάκης, Δημήτρης Βάκης / ΤΡΟΧΟΣ

Ο ΛΑΚΗΣ ΚΑΡΑΛΗΣ ΔΙΝΕΙ ΜΙΑ ΑΚΟΜΑ ΜΑΧΗ

Ο φίλος και σύντροφός μας Λάκης Καραλής (που –μεταξύ άλλων- τραγούδησε  τις ψυχολογικές συνέπειες της διάσπασης του ΚΚΕ πριν από σαράντα χρόνια, στο «SUPERMARKET») αντιμετωπίζει ένα πολύ σοβαρό πρόβλημα υγείας.

Χτυπημένος από τον καρκίνο, είναι αναγκασμένος να ακολουθήσει μια ειδική –και πανάκριβη- νοσοκομειακή αγωγή.

Όμως, η οικονομική του δυνατότητα είναι περιορισμένη, κάτι που του «συμβαίνει» μια ζωή.

Γι αυτό, εμείς οι φίλοι του πήραμε την απόφαση να απευθυνθούμε στον κόσμο της Αριστεράς, που ήταν πάντα ο δημόσιος χώρος του.

Όσοι λοιπόν επιθυμούν να συνδράμουν οικονομικά τη μάχη του Λάκη Καραλή, αυτή τη φορά για την ίδια τη ζωή του, μπορούν να το κάνουν, ενισχύοντας τον παρακάτω λογαριασμό, που ανοίχτηκε στο όνομα του γιου του:

Δημήτρης Καραλής

Αριθμός λογαρισμού Εθνικής Τράπεζας: 100/344772-31

Αναλυτικό πρόγραμμα 14ου Αντιρατσιστικού Φεστιβάλ

3, 4, 5 ΙΟΥΛΙΟΥ 2009

ΠΑΡΚΟ ΕΙΡΗΝΗΣ, ΡΕΝΤΗ

(Αγίας Άννης και Πέτρου Ράλλη)

…………………………………………………………………………………………………….

…και τώρα ένα σύνθημα που όλους μας ενώνει…

Οι μετανάστριες και οι μετανάστες δεν είναι μόνοι!

………………………………………………………….

Για 14^η χρονιά τo Αντιρατσιστικό Φεστιβάλ ανοίγει τις πύλες του. Έλληνες και ξένοι, ελληνίδες και ξένες μαζί θα υπερασπιστούμε τα δικαιώματά μας, τη ζωή μας και την αξιοπρέπειά μας. Γιατί ο ρατσισμός δεν πλήττει μόνο όσους τον υφίστανται, θίγει εξίσου και όσους τον ανέχονται. Το κυνήγι των μεταναστών και των προσφύγων δεν βελτιώνει τη ζωή των ντόπιων, αντίθετα προετοιμάζει την αφαίρεση των δικαιωμάτων όλων μας, αποκτηνώνει τις κοινωνίες και οπλίζει τη ρατσιστική Ακροδεξιά. Οι μετανάστες και οι πρόσφυγες δεν είναι πρόβλημα, έχουν προβλήματα. Πάνω τους οι κυρίαρχοι μεταθέτουν τα βάρη της δικής τους κρίσης, όπως κάνουν με τους εργαζόμενους και τους φτωχούς, εξαπολύοντας αστυνομίες και στρατούς ενάντια στα θύματα της δικής τους πολιτικής.

Μαζί, λοιπόν, στο δρόμο που άνοιξε η Κωνσταντίνα Κούνεβα, στο δρόμο της ενότητας ελλήνων και αλλοδαπών εργαζομένων και ανέργων, στο δρόμο της αλληλεγγύης, της ζωής και της αξιοπρέπειας.

Στο χώρο φτάνουν τα λεωφορεία  Β18, Γ18 και το τρόλεϊ 21. Επίσης, θα υπάρχει δωρεάν μεταφορά από το σταθμό μετρό του Ελαιώνα στο χώρο του φεστιβάλ και αρκετές θέσεις στάθμευσης.

ΠΑΤΡΙΔΑ ΜΑΣ Η ΓΗ, ΓΛΩΣΣΑ ΜΑΣ Η ΙΣΟΤΗΤΑ,

ΟΠΛΟ ΜΑΣ Η ΑΛΛΗΛΕΓΓΥΗ

…………………………………………………………………………………………………..

Συζητήσεις

Στο 14^ο Αντιρατσιστικό Φεστιβάλ θα διεξαχθούν δώδεκα ανοιχτές συζητήσεις για θέματα που η επίσημη πολιτική αποσιωπά, αλλά είναι σημαντικά για την καθημερινή ζωή των ανθρώπων και την προοπτική των κοινωνικών κινημάτων. Αναλυτικά το πρόγραμμα έχει ως εξής:

Παρασκευή 3 Ιουλίου, 7:30 μ.μ.: Ενάντια στη δράση της Ακροδεξιάς – Αγώνας για τα κοινωνικά, πολιτικά και θρησκευτικά δικαιώματα των οικονομικών και πολιτικών προσφύγων.

Σάββατο 4 Ιουλίου, 7:30 μ.μ.: Αντίσταση στη θωράκιση των συνόρων, την κατάργηση του ασύλου και τα στρατόπεδα συγκέντρωσης – No Border camp Λέσβος 26-31 Αυγούστου.

Κυριακή 5 Ιουλίου, 7:30 μ.μ.: Αγώνας ενάντια στην υπερεκμετάλλευση και την καταπίεση των μεταναστριών – Στο δρόμο της Κωνσταντίνας Κούνεβα.

ΕΝΝΕΑ ΑΚΟΜΑ ΣΥΖΗΤΗΣΕΙΣ…

Παρασκευή 3/7, 7:30 μ.μ.:

• Πόλη, μετανάστευση, αποκλεισμός: φαινόμενα κρίσης, κοινωνικές και πολιτικές απαντήσεις

• Δικαστικός αυταρχισμός και σωφρονιστική καταστολή – Αντιστάσεις και αγώνες των φυλακισμένων, από την Πρωτοβουλία για τα Δικαιώματα των Κρατουμένων.

• Ένα Σχολείο για τη Γάζα -Πρωτοβουλία εκπαιδευτικών σωματείων για το χτίσιμο ενός σχολείου στη Γάζα.

Σάββατο 4/7, 7:30 μ.μ.:

• Δεύτερη γενιά μεταναστών: Από το πιστοποιητικό γέννησης στην υπηκοότητα – Παρεμβάσεις στην εκπαίδευση και την τοπική αυτοδιοίκηση.

• Αντίρρηση συνείδησης στην Ελλάδα, την Τουρκία και την Κύπρο (με ομιλητές από Τουρκία, Ελλάδα και Κύπρο).

• Ατένκο και Οαχάκα, εξέγερση και πολιτικοί κρατούμενοι στο Μεξικό (με ομιλήτριες/ές από το Ατένκο και την Οαχάκα).

Κυριακή 5/7, 7:30 μ.μ.:

• Οικονομική κρίση, ανεργία και ρατσισμός – Αγώνας για ίσα δικαιώματα ελλήνων και αλλοδαπών εργαζόμενων.

• Ιμπεριαλιστική παγκοσμιοποίηση και διάλυση του Γ’ Κόσμου.

• Σεξισμός και ομοφοβία στο κίνημα.

……………………………………………………………………………..

Συναυλίες

Παρασκευή 3 Ιουλίου, 9.30 μ.μ.:

• The Last Drive
• Victory Collapse
• Big Fat Lips
• Sancturia
• The Dogvilles

Σάββατο 4 Ιουλίου, 9.30 μ.μ.:

• Βilbomatiks (ska, Χώρα των Βάσκων)
• Dorretta Carter & Band (funk, Τζαμάικα, Αυστρία)
• Melody Vice
• Pink Tank Project

Την Παρασκευή και το Σάββατο στο χώρο της σκηνής o Βασίλης Βασιλάτος και η ομάδα κρουστών του Ε.Μ.Π.

Κυριακή 5 Ιουλίου, 9.30 μ.μ.:

Η Μάρθα Φριντζήλα,

ο Φοίβος Δεληβοριάς

και η Ματούλα

τραγουδούν Μάνο Χατζιδάκι σε ενορχήστρωση Παναγιώτη Τσεβά.

Σκηνή μεταναστών

Παρασκευή 3 Ιουλίου, 10 μ.μ.:

• Χορευτικό Συγκρότημα – Γουινέα
• Συγκρότημα από τη «Γη του Πελαργού» – Ουκρανία
• Dodona – Αλβανία
• Συγκρότημα από τον Ελληνοπακιστανικό Σύλλογο Ελλάδας
• Renas, από τη Δημοκρατική Ένωση Συρίας
• MC Yinca

Σάββατο 4 Ιουλίου, 10 μ.μ.:

• Αφιέρωμα στη δεύτερη γενιά μεταναστών με τους:
• Χορευτικό από την Ένωση Αφρικανών Γυναικών
• Who’s Next – Φιλιππίνες
• Minus One  – Φιλιππίνες
• Renovatio – Αλβανία
• Άκης – Αλβανία
• Τe ver8et – Αλβανία
• Black Jack – Κένυα
• Neoyorubapeople

Κυριακή 5 Ιουλίου, 10 μ.μ.:

• Rodina – Πολυφωνικό βουλγαρικό συγκρότημα

• Al Mahaba
• Συγκρότημα από τον Πολιτιστικό Σύλλογο Μπανγκλαντές (DOEL)
• Συγκρότημα από τη Μαροκινή Κοινότητα

• Rajbir group –Ινδία
• Συγκρότημα Πολιτιστικού Κέντρου Κουρδιστάν

Ρεμπέτικα

Παρασκευή 3 Ιουλίου,11 μ.μ.:

Η κομπανία του Μάνι

Σάββατο 4 Ιουλίου, 11 μ.μ.:

Ρεμπέτικη Κομπανία

Κυριακή 5 Ιουλίου, 11 μ.μ.:

Ο Θανάσης Γκέκας και το συγκρότημά του…

… και μετά δημοτικά και ρεμπέτικα χωρίς μικρόφωνο

………………………………………………………………………

Θεατρικά δρώμενα, εργαστήρια, προβολές, εκθέσεις

Θεατρικά δρώμενα , 7:00 μ.μ.

• Παρασκευή 3/7: «Οι Αδέσποτοι» από το Θέατρο Κούκλας (ΔΙΚΑΝΟ)

• Σάββατο 4/7: «Χώρος Άμλετ» από την ομάδα Ίσον Ένα

• Κυριακή 5/7: «Ασανσέρ», από την Ομάδα Μαύρο Πρόβατο (ΔΙΚΑΝΟ)

Εργαστήρια, 7:30 μ.μ.

• Παρασκευή 3/7: Εργαστήρι πάνινης κούκλας από την ‘Αρσις

• Σάββατο 4/7:   –«Το σήμερα της παράδοσης και το αύριο του διαχρονικού» με τον Ross

Daly

-«Οι μετανάστες φτιάχνουν blog», στήνουμε επιτόπου blog σε όσους μετανάστες και μεταναστευτικές οργανώσεις το ζητήσουν.

Εικαστικά

• Έκθεση σκίτσου με θέμα «Διαδρομές της Μετανάστευσης» του S. Said.

• «Ό,τι συμβαίνει γύρω μας συμβαίνει σε μας»: εικαστική εγκατάσταση με αφορμή τον εμπρησμό στην Καλοσκοπή (Γκιώνα), της Άννας Γκίκα.

• «Οι άνθρωποι είναι όλα τα χρώματα», εργαστήρι με σκιές και ζωγραφική.

• Προβολές φωτογραφιών για τη μετανάστευση, τα σύνορα, τις συνθήκες διαβίωσης και εργασίας στην πόλη και την ύπαιθρο. Στην έκθεση θα συμμετέχουν οι: Λεωνίδας Δημακόπουλος, Γιάννης Λιάκος, Μάριος Λώλος, Ορέστης Παναγιώτου, Νίκος Πηλός, Μάκης Πουλιάσης, Σαντιάγο Ρομάν, Φανή Σαρρή, Αλεξία Τσαγκάρη, Σλαβιάνα Τσεκίροβα, Ιάκωβος Χατζησταύρου, Ομάδα F21 (Αθηνά Κατσιμπάρδη, Αλέξανδρος Δαμουλιάνος, AlexiaMcconnell, Aντώνης Δαυίδ, Άρης Καμαρωτός, Βασίλης Κανελλόπουλος, Βασίλης Παΐσιος, Γεωργία Πανάκια, Γιώργος Νικολαΐδης, Γρηγόρης Θανόπουλος, Ελένη Γαλάνη, Εμμανουέλλα Ψωμαδάκη, Εύα Μπόγρη, Κωνσταντίνα Ζέρβα, Μαρίζα Κατσιώτη, Νικόλας Χρυσός, Περικλής Αντωνίου, Σπύρος Τσακίρης, Στέλλα Βαρδάκη, Τέτα Πανοπούλου).

Προβολές, 9 μ.μ.

• Παρασκευή 3/7: Βίντεο και φωτογραφίες για την εξέγερση του Δεκέμβρη.

• Σάββατο 4/7: «Μια σταλιά από τόση αλήθεια: Ένα χρονικό της εξέγερσης και της Κομμούνας της Οαχάκα», παραγωγή Mal de Ojo – TV.

«Ελευθερία της συνείδησης», του Αντρέα Μελά, Alfalfa Productions.

• Κυριακή 5/7: Ταινίες μικρού μήκους με θέμα τη μετανάστευση

«Ένας λαμπερός ήλιος» του Βασίλη Λουλέ.

«Ισμαήλ» του Γιώργου Ζαφείρη.

«Partners» της Ιωσηφίνας Μαρκαριάν
«Κατώι» του Μπουγιάρ Αλιμάνι.

Βίντεο από το Ανοιχτό Σχολείο για Μετανάστες της Αγοράς της Κυψέλης.

……………………………………………………………………………………………..

Για παιδιά

• Παρασκευή 3/7, 7.00μ.μ.: «Μια φάρμα για τα ζώα», θεατρική παράσταση από την Ομάδα Αστροναύτες και εικαστικό παιχνίδι από τον Σπύρο Καβακόπουλο.
• Σάββατο 4/7:, 7.00μ.μ.: Εργαστήρι από την Ορνιθολογική Εταιρεία και κουκλοθέατρο από τον Παύλο Καββαδία.
• Κυριακή 5/7, 7.00μ.μ.: Τα Πίσω Θρανία ζωντανεύουν ένα παραμύθι και μουσική παράσταση από την Εύα Ιεροπούλου & Family Sound Machine.

Και τις τρεις μέρες:

Εργαστήρι Κρουστών από την Ομάδα Batuca και το δάσκαλο Βασίλη Λιώση.

Εργαστήρι και έκθεση ζωγραφικής από την ομάδα ζωγραφικής του Στεκιού Μεταναστών.

Έκθεση με θέμα τα ανθρώπινα δικαιώματα από τα Πίσω Θρανία.

……………………………………………………………………………………..

Θεματικοί χώροι

• Μεταναστευτικές κοινότητες, προσφυγικοί σύλλογοι, «δεύτερη γενιά».
• Κινήματα πόλης και δημοτικές κινήσεις.
• Αντιρατσιστικές οργανώσεις.
• Συλλογικότητες και υποστηρικτικές δομές για τους ψυχικά πάσχοντες και τους τοξικοεξαρτημένους.
• Φεμινιστικές και LGBTQ (λεσβιών, γκέι, μπαϊσέξουαλ, τρανσέξουαλ και κουήρ) οργανώσεις.
• Εκπαιδευτικές συλλογικότητες.
• Οργανώσεις κατά του εθνικισμού, του μιλιταρισμού και της παγκοσμιοποίησης.

ΣΥΝΤΟΝΙΣΤΙΚΟ ΜΕΤΑΝΑΣΤΕΥΤΙΚΩΝ ΚΑΙ ΑΝΤΙΡΑΤΣΙΣΤΙΚΩΝ ΟΡΓΑΝΩΣΕΩΝ

…………………………………………………………………..

Αναλυτικό πρόγραμμα καλλιτεχνικών εκδηλώσεων

Από το φεστιβάλ δε θα λείψουν και φέτος, το θέατρο, το κουκλοθέατρο, η φωτογραφία και τα δημιουργικά παιχνίδια για μικρούς και μεγάλους. Θα περιπλανηθούμε στους δρόμους του Δεκέμβρη με το διαδραστικό θεατρικό πείραμα του Χώρου Άμλετ, θα παίξουμε με το χρώμα μαζί με το Σπύρο Καβακόπουλο και το ζωγράφο Μουστρουφίνο του κουκλοπαίχτη Παύλου Καββαδία, ενώ στο μουσικό εργαστήρι θα εξερευνήσουμε μαζί με το Ross Daly τα μονοπάτια των μουσικών παραδόσεων.

Οι εκδηλώσεις αναλυτικά:

Άρσις – Εργαστήρι Πάνινης Κούκλας
εργαστήρι κουκλοποιΐας και παράλληλη έκθεση κατασκευών από τις κρατούμενες των φυλακών Θήβας – Παρασκευή

Στην έκθεση αυτή θα φιλοξενηθούν χειροτεχνήματα των κρατουμένων γυναικών που συμμετέχουν στο εργαστήρι  επικοινωνίας και χειροποίητων κατασκευών από ύφασμα, με τίτλο «Λόγος και ΄Υφασμα» που πραγματοποιεί η ΑΡΣΙΣ εδώ και μια και πλέον πενταετία. Στα χρόνια αυτά πάνω από 150 κρατούμενες μέλη του εργαστηρίου έχουν δημιουργήσει σχέσεις και κατασκευές και με αυτές ευκαιρίες συνάντησης με την κοινωνία των «έξω» μέσα από τα έργα και τις εκθέσεις τους. Είναι σημαντικό να διευκρινίσουμε ότι η παρέμβαση της ΑΡΣΙΣ υλοποιείται σε εθελοντική βάση, αλλά κυρίως ότι αποτελεί εκτός από ευκαιρία επικοινωνίας και έκφρασης και πηγή εσόδων για τις κρατούμενες.

Ross Daly – Το σήμερα της παράδοσης και το αύριο του διαχρονικού
μουσικό εργαστήρι – Σάββατο

Η ενασχόληση με τη παραδοσιακή μουσική δεν είναι απλώς μια υπόθεση που έχει να κάνει με τη μίμηση του παρελθόντος, δεν έχει καμία σχέση με αυτό που ονομάζουμε  «φολκλόρ». Αντιθέτως είναι μια στάση ζωής που αναζητεί την ισορροπία ανάμεσα στο σύγχρονο και το διαχρονικό, το ατομικό και το συλλογικό, τη μάθηση και τη δημιουργία.  Ο Ross Daly θα εξιστορήσει τη δική του ταξίδι στον κόσμο των ήχων αυτών με ζωντανά παραδείγματα στα πλαίσια μιας ζωντανής και αυθόρμητης συνομιλίας με όσους ενδιαφέρονται να δουν τη παραδοσιακή μουσική από μιαν άλλη οπτική  γωνία.

Παύλος Καββαδίας – Μουστρουφίνος, ο περιπλανώμενος ζωγράφος
κουκλοθέατρο – Σάββατο

Ένας δύστροπος αλλά αστείος ζωγράφος στήνει το καβαλέτο του και είναι έτοιμος να ζωγραφίσει πορτραίτα. Πρέπει όμως να πείσει κάποιον από το κοινό να ποζάρει σαν μοντέλο. Και έτσι ξεκινάει μια σχέση μεταξύ ζωγράφου και μοντέλου που δεν είναι σίγουρο που θα καταλήξει…

Σπύρος Καβακόπουλος – Εικαστικό Παιχνίδι
εικαστικό εργαστήρι – Παρασκευή

Εικαστικό παιχνίδι με πηλοπλαστική και ζωγραφική πάνω στο έδαφος.

Αστροναύτες – Η φάρμα των ζώων
θέατρο για παιδιά – Παρασκευή

Στη φάρμα των ζώων όλα κυλούν ήρεμα…
Έτσι τουλάχιστον πιστεύει ο κύριος Τζόοουνς, ο ιδιοκτήτης της. Τα ζώα όμως έχουν άλλη γνώμη: ονειρεύονται  μια ζωή μακριά από τις διαταγές των ανθρώπων. Έτσι  μια μέρα, επαναστατούν και διώχνουν τον άνθρωπο από τη φάρμα!
Να όμως που τα πράγματα δεν είναι ακριβώς όπως τα φαντάστηκαν…
Μέσα σ ένα κωμικό αλαλούμ, όπου οι κότες αρνούνται πια να «κάτσουν στ’ αυγά τους», και ο γάιδαρος να μείνει φορτωμένος, ξεπηδούν προβλήματα χωρίς απάντηση: πώς θα οργανώσουν την καινούρια τους ζωή? Μήπως χρειάζεται νέος αρχηγός και πώς θα πρέπει να είναι αυτός? Μπορούν τα ζώα να βρουν την ξεγνοιασιά που επιθυμούν και τελικά  υπάρχει παιχνίδι χωρίς κανόνες;

Μέσα από το παιχνίδι και με πολύ χιούμορ, τα παιδιά έρχονται  σε επαφή με τη χαρά της συλλογικής ζωής αλλά και τις δυσκολίες της, σε μια παράσταση που φιλοδοξεί να δημιουργήσει το πλαίσιο για ένα μάθημα δημοκρατίας.

Θέατρο Κούκλας – Οι Αδέσποτοι
κουκλοθέατρο – Παρασκευή

Ένας ρακοσυλλέκτης κάθεται να κολατσίσει. Μέσα απ το σακούλι του ανασύρει διάφορα αντικείμενα και με αυτά δημιουργεί ένα κόσμο κατάδικό του, έναν κόσμο τρυφερό και ονειρικό. Στην παρέα του έρχεται να προστεθεί ένας αδέσποτος σκύλος. Θα γίνουν αχώριστοι φίλοι και όταν η εξουσία έρχεται να επιληφθεί της καταστάσεως όλος ο θίασος ως δια μαγείας μας αποχαιρετά με έναν απρόσμενο τρόπο.

Ομάδα Ίσον Ένα – Χώρος Άμλετ
θέατρο δρόμου – Σάββατο

Ο Χώρος Άμλετ είναι μια δοκιμή παράστασης, μια ανοιχτή πρόβα. Δουλεύαμε σε σεμινάριο τον Άμλετ του Σαίξπηρ όταν έγινε η δολοφονία και οι συγκρούσεις, και για κάποιο λόγο που ακόμα διερευνούμε, το κείμενο που είχαμε στα χέρια μας απέκτησε μια διαφορετική, επείγουσα σημασία. Τα ερωτήματα που θέτει έγιναν ξαφνικά, εν μία νυκτί, πραγματικά επείγοντα, όπως και είναι, και δεν ξέραμε πού σταματάει το θέατρο και πού αρχίζει η καθημερινή ιστορία. Τα λόγια του Άμλετ  ‘Θεέ μου έρημος. Τι έρημος είναι αυτός ο κόσμος’, τα οποία καταλαβαίναμε στο περίπου, βρήκαν την ακριβή θέση τους στη Σόλωνος, στο ύψος της Μπενάκη, ένα πρωί του Δεκέμβρη όπου δεν υπήρχε ψυχή, μόνο ένα αναποδογυρισμένο αυτοκίνητο καμένο, ή στη σιωπή των ανθρώπων, σταθερή και επίμονη, στη γωνία Τζαβέλα και Μεσολογγίου.

Αποφασίσαμε να μπλέξουμε τα δύο, θέατρο και καθημερινή ιστορία, να δούμε το σώμα της πόλης σε σχέση με το σώμα  του Άμλετ, ένα σώμα που διαδηλώνει και πληγώνεται ζητώντας επίμονα κάτι. Κάναμε πρόβες στους δρόμους των γεγονότων, στα Εξάρχεια, στην Πανεπιστημίου, σε πορείες, σε λεωφορεία, σε σημεία-ρήγματα της πόλης, όπως στον ανοιχτό πλέον Ηριδανό. Αναζητούμε τα ερωτήματα που συγκροτούν το κοινωνικό σώμα της πόλης, θέλουμε να προβάλλουμε τον Άμλετ στα πρόσωπα των ανθρώπων της Αθήνας, τον απευθύνουμε εκεί.

Έτσι οι ρόλοι προκύπτουν συχνά από τις σχέσεις που δημιουργούνται, ενώ στα λόγια του κειμένου μπαίνουν ως θραύσματα/ ρήγματα συνθήματα των τοίχων της πόλης, κείμενα εφημερίδων, καθημερινές της διαδρομές. Δεν θέλουμε να πολιτικολογήσουμε, ούτε να πούμε τι έγινε τον Δεκέμβρη που μας πέρασε στην Αθήνα. Εξίσου νωρίς είναι να αποφασίσουμε τι λέει ο Άμλετ, τι πραγματικά εννοεί. Θέλουμε απλώς να μας συμβεί ξανά κάτι. Κάτι από κοινού, σε μια σκηνή – δημόσιο χώρο, σαν αυτούς που δεν έχουμε στην πόλη-Αθήνα. Το να είσαι θεατής τώρα είναι ίσως και ευτυχώς πολυτέλεια.

Γι αυτό, σε αυτή την χρονική στιγμή προτείνουμε κάτι. Την κατάργηση της απόστασης του θεατή. Τι θα συμβεί αν οι θεατές εμπλακούν στο θεατρικό γεγονός κατά τη διαδικασία της παραγωγής του; Το κείμενο του Σαίξπηρ είναι για μας η βάση για να διαπραγματευθούμε κάποια θέματα, με διαφορετικούς τρόπους και ρυθμούς. Απώτερή μας επιδίωξη είναι να δημιουργήσουμε μαζί έναν κοινό ρυθμό που θα επιτρέψει να συμβούν επί σκηνής τα πράγματα, και γι αυτό χρειαζόμαστε (επειγόντως) ένα κοινό χώρο, όπου οι άνθρωποι θα μετακινούνται για να μπορέσει να γίνει κάτι. Προτείνουμε αυτός να είναι ο Χώρος Άμλετ, όπου ηθοποιοί και θεατές θα μπορούσαν να συγκροτήσουν οι ίδιοι επί της ουσίας το χώρο των γεγονότων τους.

Δεν έχουμε ακόμα τις απαντήσεις στα παραπάνω ερωτήματα αλλά τολμάμε να το δοκιμάσουμε, γιατί χωρίς τους ανθρώπους ο Χώρος Άμλετ δεν θα μπορέσει ποτέ να συμβεί. Για μας αυτή είναι η αρχή για μια πρώτη μικρή μετακίνηση. Δοκιμάστε μαζί μας.

Ομάδα Τεχνών Μαύρο Πρόβατο- Το Ασανσέρ
σωματικό θέατρο – Κυριακή

«Περνάω κάθε μέρα δίπλα του και μου τη σπάει, δημόσιοι υπάλληλοι και @@#@#%%$!…»
«Δεν τους αντέχω άλλο αυτούς τους μετανάστες…»
«Άντε μωρέ την παλιόγρια…»
«Καλά, κυρά μου, που και ποια νομίζεις πως είσαι;..»

Πόσες φορές μέσα στη μέρα σκεφτόμαστε θετικά για τον άνθρωπο που τυχαία βρίσκεται δίπλα μας;
;Ένας εργαζόμενος δημόσιος υπάλληλος, μια συνταξιούχα γιαγιούλα, μια έγκυος της υψηλής κοινωνίας κι ένας μετανάστης πορτοφολάς.
Πόσος χώρος υπάρχει τελικά γι’ αυτούς σε αυτόν τον κόσμο,  σε αυτήν τη χώρα,  σε αυτήν τη πόλη,  σε αυτό το μέρος, σε αυτό…

…το ασανσέρ.

Οι άνθρωποι είναι όλα τα χρώματα
εικαστικό εργαστήρι – καθημερινά

Εικαστικό εργαστήρι με χρώμα και κολάζ πάνω σε ανθρώπινες σκιές.

S. Said – Διαδρομές της Μετανάστευσης
έκθεση σκίτσου – καθημερινά

Μια συλλογή από σκίτσα που πραγματεύονται με ευαισθησία και γλαφυρότητα  τον διάπλου στην άγνωστη γη της «επαγγελίας», την εμπειρία του ανθρώπου χωρίς χαρτιά και χωρίς πατρίδα, μέσα από τη ματιά ενός ακόμη απόκληρου Οδυσσέα – σκιτσογράφου από την Αλγερία.
Προβολές Φωτογραφίας
καθημερινά

Στο φεστιβάλ φέτος, η έκθεση φωτογραφίας θα έχει τη μορφή slide shows (ψηφιακών φωτογραφικών παρουσιάσεων) με θέμα τα σύνορα και τους «σταθμούς» εφήμερης παραμονής (π.χ. Αιγαίο, Αγαθονήσι, Μυτιλήνη, Πάτρα), τις συνθήκες διαβίωσης (πχ. Εφετείο, Αγ. Παντελεήμονας), τη μαύρη εργασία και την καθημερινότητα των μεταναστών και μεταναστριών.

Ο φωτογραφικός φακός ακολουθεί τους δρόμους της μετανάστευσης παρακολουθώντας και τεκμηριώνοντας έναν άνισο αγώνα για ζωή και επιβίωση. Καταγράφει με ευαισθησία την σκληρή καθημερινότητα, τις αντίξοες συνθήκες διαβίωσης και εργασίας, αλλά συνάμα φωτίζεται αναπάντεχα από παιδικά χαμόγελα και μια διάχυτη λαχτάρα για ζωή, για να συνθέσει εντέλει ένα μωσαϊκό εικόνων στο οποίο συνυπάρχουν ο προβληματισμός, η απόγνωση, μα πάνω απ’ όλα η ελπίδα.

Συμμετέχουν:
Λεωνίδας Δημακόπουλος, Γιάννης Λιάκος, Μάριος Λώλος, Ορέστης Παναγιώτου, Νίκος Πηλός, Μάκης Πουλιάσης, Σαντιάγο Ρομάν, Φανή Σαρρή, Αλεξία Τσαγκάρη, Σλαβιάνα Τσεκίροβα, Ιάκωβος Χατζησταύρου, Ομάδα F21 (Αθηνά Κατσιμπάρδη, Αλέξανδρος Δαμουλιάνος, AlexiaMcconnell, Aντώνης Δαυίδ, Άρης Καμαρωτός, Βασίλης Κανελλόπουλος, Βασίλης Παΐσιος, Γεωργία Πανάκια, Γιώργος Νικολαΐδης, Γρηγόρης Θανόπουλος, Ελένη Γαλάνη, Εμμανουέλλα Ψωμαδάκη, Εύα Μπόγρη, Κωνσταντίνα Ζέρβα, Μαρίζα Κατσιώτη, Νικόλας Χρυσός, Περικλής Αντωνίου, Σπύρος Τσακίρης, Στέλλα Βαρδάκη, Τέτα Πανοπούλου)

Προβολές

Αφιέρωμα στο Δεκέμβρη 2008
Παρασκευή
Παρουσίαση οπτικοακουστικού και φωτογραφικού υλικού.

Μια σταλιά από τόση αλήθεια

Σάββατο
Ένα χρονικό της εξέγερσης και της κομμούνας της Οαχάκα στο Μεξικό.

Ελευθερία της Συνείδησης του Αντρέα Μελά

Σάββατο
Ένα ντοκιμαντέρ για την αντίρρηση συνείδησης και την ανυποταξία.
Μια φορά κι έναν καιρό, ζούσαν δύο σκαντζόχοιροι, ανέμελοι κι ελεύθεροι μαζί με άλλα ζωάκια. Η ελευθερία για αυτούς ήταν να περπατούν στο δάσος και όταν βρίσκανε μια διασταύρωση επέλεγαν με την κρίση και την συνείδησή τους πιο μονοπάτι να ακολουθούσαν. Όταν μεγάλωσαν, βρέθηκαν υποχρεωμένοι να ακολουθήσουν ένα μονοπάτι που δεν θέλανε. Αμέσως αρνήθηκαν και με αυτή τους την στάση αναγκάστηκαν να κλειστούν σε ένα κλουβί. Με την βοήθεια των υπόλοιπων ζώων, που τους συμπαραστάθηκαν, ελευθερώθηκαν. Και ζήσαν αυτοί καλά κι εμείς καλύτερα. Όσο για την πραγματικότητα… Ανοίγοντας τα μάτια… Κοιτάζοντας τριγύρω… Η αίσθηση, ότι η συνείδηση βαδίζει σε όλο και πιο ελεύθερα μονοπάτια, γίνεται κάθε φορά πιο έντονη.

Ταινίες Μικρού Μήκους με θέμα τη μετανάστευση
Κυριακή

Ένας λαμπερός ήλιος (36’) του Βασίλη Λουλέ
Παίζουν: Βικτώρια Χαραλαμπίδου, Ιρίνα Μπόϊκο

Η Ρωσίδα μετανάστρια Νατάσα αναζητεί μια θέση στον ήλιο της Ελλάδας. Εξωτερικές πιέσεις και εσωτερικές συγκρούσεις την αναγκάζουν να θυσιάσει ένα τρυφερό κομμάτι του παρελθόντος της προκειμένου να κερδίσει το παρόν. Τελικά, ο λαμπερός ήλιος τής Ελλάδας, άλλοτε φωτίζει τα πρόσωπα κι άλλοτε «καίει» τις προσδοκίες και τα όνειρά τους.

Ισμαήλ (30’) του Γιώργου Ζαφείρη
Παίζουν: Muzafer Zifla, Bftiar Cene, Qamil Shtino, Β. Ντίλιος
Εκατομμύρια οι τροχιές των μεταναστών που διαγράφονται σαν ένα μπλεγμένο κουβάρι από γραμμές, σήμερα στον πλανήτη. Η «Γη της επαγγελίας» το ζητούμενο. Δύο από αυτούς, ο Ισμαήλ και ο Μουρράς, Αλβανοί, έρχονται στην Αθήνα. Σταθερά σημεία σε αυτήν την αέναη κίνηση το σπίτι τους, η μάνα, ο πατέρας, η παράδοσή τους. Η ιστορία του Ισμαήλ και του Μουρράς θέλει να μιλήσει για αυτό που μοιάζει να μένει ανολοκλήρωτο.

Partners (19’) της Ιωσηφίνας Μαρκαριάν
Παίζουν:Γιώργος Γιαννόπουλος, Milana Youssoupova, Chris Radanov, Enke Fezolari, Γιώργος Βασιλειάδης
Η νεαρή Natasa, Σέρβα από το μεταπολεμικό Sarajevo, δουλεύει και μένει στη συνοικιακή ταβέρνα του εργένη Βαγγέλη Λιανού, στην Αθήνα. Ο μικρός Mihailo και η οικογένειά της την περιμένουν να γυρίσει. Ο Βαγγέλης όμως την θέλει δική του. Ένα προ-πο που παίζουν από κοινού και κερδίζει, σημαδεύει την τύχη τους.

Το Κατώι (14′) του Μπουγιάρ Αλιμάνι
Παίζουν: Mario Borokoci, Alim Beqiri, Redjan Mulla, Αντώνης Βλισσίδης
Ο Χίτο αφήνει την οικογένειά του στην Αλβανία και, μαζί με τον φίλο του και κάποιους ακόμα, περνούν λαθραία στην Ελλάδα. Τον ακολουθεί το σκυλί του. Στα σύνορα, η ομάδα διασπάται. Ο Χίτο προχωρεί μόνος του και καταλήγει στο σπίτι ενός γέρου, σ’ ένα χωριό της Ηπείρου. Ο γέρος διστάζει να τον υποδεχτεί. Στο μεταξύ, ο σκύλος του Χίτο εισβάλλει στο κατώι (σκυλόσπιτο) του γέρου…

Τα «μικροαστικά» και όχι μόνο στην Αγορά της Κυψέλης

Κουλτούρα να φύγουμε…

Από όλα έχουμε:

Παρακάτω θα βρείτε το θεατρικό Ρίτσο, τον διαγωνισμό και την έκθεση φωτογραφίας του ΣΥΡΙΖΑ «ο φίλος μου, ο άλλος»

Εδώ θα βρείτε:

1) μια επίκαιρη γελοιογραφία

2) μια φανταστική αφίσα για μια συναυλία στην Αγορά μας

3) ο Αλέξης Τσίπρας στο Ώρα MEGA

και

4) την αγαπημένη μας Eurovisioff

Eurovisi-OFF 4! μια γιορτή για τη μουσική των πολιτισμών και όχι της κατανάλωσης

Την Παρασκευή 15 Μαΐου από τις 7.30 το απόγευμα στο παρκάκι δίπλα στο σταθμό του ΗΣΑΠ στο Θησείο η Ανοιχτή Πόλη διοργανώνει για τέταρτη συνεχόμενη φορά την EurovisiOFF.

Μια μουσική γιορτή, που τα τέσσερα τελευταία χρόνια διοργανώνεται μια μέρα πριν τον τελικό της Eurovision, και τείνει να εξελιχθεί σε θεσμό. Μια μουσική γιορτή με κεντρική ιδέα «για τη μουσική των πολιτισμών και όχι της κατανάλωσης».

Η φετινή EurovisiOFF δίνει τη σκηνή της στα εναλλακτικά ρεύματα μουσικής που δημιουργούνται στην Αθήνα από νέες και λιγότερο νέες μπάντες και καλλιτέχνες και κινούνται εκτός του κυρίαρχου πολιτιστικού πρότυπο, όπως αυτό προβάλλεται από τη βιομηχανία της μουσικής.

Γνωστά, λιγότερο γνωστά ή και τελείως άγνωστα στο ευρύ κοινό συγκροτήματα θα ανακατέψουν τη jazz με το hip hop, ελληνικές μουσικές  με σύγχρονους ήχους,  τη samba με τo funk, σε μια ανοιχτή μουσική γιορτή που φιλοδοξεί να έχει πολύ χορό και μουσική.

Στη EurovisiOFF4 συμμετέχουν οι:

(με σειρά εμφάνισης)

– Vicky B. & the acoustic troubles

– Γ. Κοντραφούρης Baby Trio

– Imam Baildi

– Banda Macamba

Eκτός από μουσική, η EurovisiOFF 4 θα φιλοξενήσει εκθέσεις εικαστικών από νέους καλλιτέχνες.

Χορηγός επικοινωνίας είναι ο ραδιοφωνικός σταθμός «105,5 στο Κόκκινο»

Eurovisi-OFF: μια εναλλακτική γιορτή

Οι περισσότεροι ξέρουμε τη Eurovision. Το γνωστό διεθνή διαγωνισμό τραγουδιού που τα τελευταία χρόνια λαμβάνει διαστάσεις… εθνικής υπόθεσης. Όμως η Eurovision δεν είναι κάτι παραπάνω από ένα πολυδάπανο τηλεοπτικό show που προβάλει την πιο εμπορική εκδοχή της μουσικής κάθε χώρας, με όχι πάντα ιδιαίτερα επιτυχημένες αισθητικές επιλογές.

Η Eurovisi-OFF είναι μια γιορτή που στόχο έχει να αναδείξει τη μουσική των διαφορετικών πολιτισμών που ζουν και αναπτύσσονται στην Αθήνα. Την μουσική των ανεξάρτητων σχημάτων, τις νέες τάσεις, την μουσική των μεταναστών, την μουσική παραγωγή που συχνά μένει «κρυμμένη» από τα φώτα των μέσων ενημέρωσης. Η Εurovisi-OFF είναι μια εναλλακτική πρόταση στη λογική της ομογενοποίησης και της εμπορευματοποίησης της τέχνης.

Eurovisi-OFF: μια γιορτή στο δημόσιο χώρο

Η ανάπτυξη του πολιτισμού στην πόλη δεν χρειάζεται πολυδάπανες φιέστες με χορηγούς και «ονόματα» της νύχτας. Στην Αθήνα παράγεται κι ένας διαφορετικός πολιτισμός από καλλιτέχνες που δημιουργούν πολύ πιο αξιόλογα πράγματα από το πλαστικό και τυποποιημένο life style. Χρειάζεται να δοθεί χώρος έκφρασης σε νέους καλλιτέχνες, στα υπόγεια μουσικά ρεύματα και τις πρωτοποριακές καλλιτεχνικές αναζητήσεις.

Η Ανοιχτή Πόλη προτείνει μια άλλη πολιτιστική πολιτική για τον Δήμο Αθηναίων. O Δήμος Αθηναίων πρέπει να ενθαρρύνει την καλλιτεχνική έκφραση στο δημόσιο χώρο της πόλης: η πόλη, οι πλατείες, τα πάρκα και οι πεζόδρομοι μπορούν να ζωντανέψουν με υπαίθριες δωρεάν γιορτές που μπορούν να είναι χαμηλού κόστους και υψηλής αισθητικής. Έτσι, ο πολιτισμός, η ψυχαγωγία, η καλλιτεχνική δημιουργία θα μπορούσαν να γίνουν καθημερινή υπόθεση σε όλες τις γειτονιές της Αθήνας.

Την Παρασκευή 15 Μαΐου 2009 από τις 7.30 το απόγευμα σας περιμένουμε όλους και όλες στο παρκάκι δίπλα από το σταθμό του ΗΣΑΠ.

Λίγα λόγια για τα γκρουπ που συμμετέχουν στην EurovisiOFF-4:

– Imam Baildi

Μετά από μερικά επιτυχημένα πειράματα με παλιούς ελληνικούς ήχους από τα βινύλια των 78 σtροφών, οι Imam Baildi, δημιούργησαν ένα ολόκληρο άλμπουμ χρησιμοποιώντας samples ελληνικής μουσικής της δεκαετίας του ‘40, του ‘50 και του ’60. Η ιδέα είναι να φέρουν στο προσκήνιο ξεχασμένους ήχους Ελλήνων καλλιτεχνών του 20 αιώνα, και να τα ανακατέψουν με σύγχρονους ήχους και ρυθμούς. Οι Imam Baildi ανακατεύουν στην σκηνή της EurovisiOFF τα samples από τον υπολογιστή τους με τους ήχους ζωντανών όργανων, τρομπέτας, κλαρίνου και σαξόφωνου.
περισσότερα: http://www.myspace.com/imambaildi

– Γ. Κοντραφούρης  Baby Trio

Το Baby Trio είναι το καινούριο organ project του Γιώργου Κοντραφούρη με τον ίδιο στο Hammond organ και τους Αλέξανδρο Βήχο στην κιθάρα και τον Βαγγέλη Κοτζάμπαση στα drums.  Ο Γιώργος Κοντραφούρης γεννήθηκε στην Αθήνα. Σπούδασε κλασικό πιάνο στο Εθνικό Ωδείο και jazz. Υπήρξε ιδρυτικό μέλος του συγκροτήματος «Page one» και ενεργό μέλος των «EXIT» και του «Houston Pearson Quartet». Έχει συνεργαστεί σε πολλές ηχογραφήσεις και συναυλίες με κορυφαίους διεθνείς μουσικούς και μεταξύ άλλων έχει διδάξει στο Ιόνιο Πανεπιστήμιο.
περισσότερα: http://www.kontrafouris.com, http://www.myspace.com/georgekontrafouris

– Banda Macamba

Η ιδέα του μουσικού σχήματος «Banda MACAMBA» γεννήθηκε στις αρχές του 2008 όταν δύο νέοι μουσικοί από την Βραζιλία, ο Fabio Cruz και ο Ericsson Lapa, γνωρίστηκαν στην Ελλάδα και αποφάσισαν να συνεργαστούν.  Το εφταμελές, σήμερα, σχήμα παίζει μουσική που προέρχεται αποκλειστικά από την Βραζιλια και περιλαμβάνει πρωτότυπες συνθέσεις του συγκροτήματος αλλά και μουσικές των Gilberto Gil, Caetano Veloso, Jorge Ben και άλλων.
περισσότερα: http://www.myspace.com/bandamacamba

– Vicky B. & the acoustic troubles

Δημιουργήθηκαν το 2000 στην Αθήνα και αποτελούν την πιο χαλαρή εκδοχή των PLASTIC PEOPLE.  Οι live εμφανίσεις τους περιλαμβάνουν πολύ μαύρη χορευτική μουσική funk, jazz, blues και άλλα.
περισσότερα: http://www.plasticpeople.gr, http://www.myspace.com/plasticpeoplegr

2 Χρόνια ΑΝΟΙΧΤΗ(!) Δημοτική Αγορά Κυψέλης – Σας χρειαζόμαστε!

14, 15 και 16 Μαρτίου 2009

Φωκίωνος Νέγρη 42

http://dimotikiagora.blogspot.com

Η Πρωτοβουλία Κατοίκων για τη Δημοτική Αγορά Κυψέλης γιορτάζει τα 2 και κάτι… χρόνια λειτουργίας της και οι κάτοικοι σάς προσκαλούν να παρακολουθήσετε τις τριήμερες εκδηλώσεις της.

Πρόγραμμα εκδηλώσεων

Σάββατο 14/03

20:00 Συναυλία με την Δανάη Παναγιωτοπούλου

και μαζί η μουσική παράσταση Sing City με την Σωτηρία Λεονάρδου, τον Στέλιο Μποτωνάκη και τον Βασίλη Γισδάκη… με τραγούδια κυρίως rock,- αλλά και με αποχρώσεις blues, jazz, ethnic, τραγούδια που κρύβουν μέσα τους τη συναρπαστική γοητεία του περιθωρίου, τραγούδια διαλεγμένα με πολλή αγάπη μέσα από την ελληνική και ξένη δισκογραφία, καθώς και τραγούδια από την καινούργια προσωπική δισκογραφική δουλειά «Του Ανέμου οι Λέξεις», που κυκλοφορεί μετά από οκτώ χρόνια απουσίας της Σωτηρίας Λεονάρδου από την δισκογραφία. Το πρόγραμμα περιλαμβάνει τραγούδια και από την προσωπική δισκογραφία των Βασίλη Γισδάκη και Στέλιου Μποτωνάκη.

Κυριακή 15/03

11:00 – 14:00 «Χελιδονίσματα» με την Ορνιθολογική Εταιρεία και το καλλιτεχνικό εργαστήρι της Δημοτικής Αγοράς – «Φτιάχνουμε φωλιές πουλιών με πηλό»

14:15 – 16:00 Παίζουμε σκάκι με ανθρώπους για πιόνια, με την ομάδα σκακιού της Δημοτικής Αγοράς

—Σπιτικοί μεζέδες και φαγητά για το μεσημέρι.

–Θα παίξει η ομάδα κρουστών του Πολυτεχνείου

16:15 – 18:00 το Ανοιχτό Σχολείο της Αγοράς παρουσιάζει τις δράσεις του

18:15 – 20:00 Λογοτεχνικό απόγευμα, με λογοτέχνες που έχουν παρουσιάσει το έργο τους στην Αγορά (Ασημακόπουλος, Ασωνίτης, Καπλάνι, Λάδης, Παπουτσή, Πολενάκης,Στεφανάκης,Μ.Τριανταφύλλου,Τζαμιώτης,Χειμωνάς).

20:30 «Τραγούδια που αντέχουν στο χρόνο» με τους:

Μαρία Κανελλοπούλου, Βασίλη Βλάχο, τραγούδι

Αντιγόνη Γιαννοπούλου, πιάνο

Βασίλη Μαντόγλου, μπουζούκι, φωνή

Λεωνίδα Χρονόπουλο, κιθάρα

Δευτέρα 16/03

19:30 Παρουσίαση της μελέτης του ΕΜΠ για το κτίριο της Αγοράς, των Χ.Γιαννοπούλου, Ι. Τσίμπου και Ε. Χαλκιαδάκη. Παρουσιάζει η καθηγήτρια Αρχιτεκτονικής Σχολής Ελένη Πορτάλιου

Βραδιά τζαζ: Παντελής Μπενετάτος, πιάνο

Αλεξάνδρα Μπουσίου, τραγούδι

Κατά τη διάρκεια των εκδηλώσεων θα υπάρχει η έκθεση της μελέτης του ΕΜΠ για το κτίριο της Δημοτικής Αγοράς, η έκθεση των δημιουργιών του καλλιτεχνικού εργαστηρίου της Δημοτικής Αγοράς και χαριστικό παζάρι με ρούχα και άλλα αντικείμενα.

Σας περιμένουμε!

Μην το ξεχάσετε!

Πείτε το στους φίλους, πάρτε τους και ελάτε!

Τι δεν πήραν οι κρατούμενοι; +ενδιαφέροντα ραντεβού

και δεν ξεχνάμε το αυριανό ραντεβού μας για τον ελαιώνα.

Ακόμα όποιος/α δεν ξεχνάει ότι σήμερα είναι Σάββατο βράδυ…

μπορεί να μας βρεί

εδώ

ή/και στο party στους αφανείς…

Fuck art…Let’s dance!

Resident DJs:
—————-
VERA (a.k.a ADA)
STAVRILLIAN
ALTERGLOBAL

Stage Manager: Elias (a.k.a. Simeon S. Gideon)
disco, gay retro & electro pop, 60s-70s, happy electro soundz

Dresscode: Wear your craziest costume…Come under disguise!

Ολοκαίνουργια, ζεστά, ανέκδοτα τραγούδια της Δανάης Παναγιωτοπούλου

Η αγαπημένη μας Δανάη  μου χάρισε προχθές δύο νέα φανταστικά τραγούδια, από τον ολοκαίνουργιο δίσκο της Homo Logotypus, που θα κυκλοφορήσει σε λίγο καιρό.

Μετά τον Οίκο Αντοχής έρχεται με κέφι να μας χαρίσει στίχους και μουσική που θα γεμίσουν τις μέρες μας, που θα κολλήσουν στα χείλη και στα αυτιά μας, στα δύσκολα, στα χαρούμενα και σίγουρα στο λεωφορείο, στο δρόμο πηγαίνοντας ή και καλύτερα γυρνώντας απ’ την δουλειά, στο ποτό, στο σπίτι, στις αγκαλιές και στα κλάματα και σίγουρα στα live μαζί της κάθε Πέμπτη στον Πυρήνα!

Έφτιαξα λοιπόν στο πόδι δυο βιντεάκια και τα μοιράζομαι με χαρά μαζί σας!

«Κυρίες, δεσποινίδες και κύριοι,

φίλοι τηλεθεατές στην Ελλάδα και στην Κύπρο,

από το Παλαί Ντε Σπορ του Αραράτ,

το κόσμημα αυτό της Παλαιάς Διαθήκης,

το Γούμπλεϊ της Βίβλου,

το Μαρακανά του Ιουδαϊσμού,

από την Κιβωτό του Νώε,

αγαπητοί φίλοι σας παρουσιάζουμε…»*

την Δανάη Παναγιωτοπούλου

Λόλα

Στους δρόμους τραγουδάνε ασφαλίτες
και ρίχνουν οιστρογόνα στη λίμνη Μαραθώνα,
να πίνουν τρείς φορές τη μέρα οι διαφημιστές
κι αντί να γίνουν όλα τα παιδιά παγανιστές
αλλάζουνε καθρέφτες κι εραστές (αμάν – αμάν)
αλλάζουνε καθρέφτες κι εραστές.

Η Λόλα τη φωτιά θα μας διδάξει
τα αστεία μου είναι μαύρα μα ζω μέσα σε χάβρα
που σπάει πορσελάνες και τη φτώχεια νοσταλγεί
οχτώ φορές τη μέρα σιδερώνει την πληγή
και θέλει αύριο ν’ αναστηθεί, (σώνει και ντε)
και θέλει αύριο ν’ αναστηθεί.

Στα οπίσθια του Μέγα Καναλάρχη
επάγγελμα διαδρομιστής και του οργάνου του εραστής,
τα βράδια που ονειρεύομαι τον κόσμο αλλιώς πλασμένο
στο Σύνταγμα καταμεσίς τον βλέπω κρεμασμένο
και με ξυπνάει ο Φρόυντ απελπισμένος (“πως είσαι έτσι;”)
και με ξυπνάει ο Φρόυντ απελπισμένος.

Ακόμα τραγουδάνε οι ασφαλίτες
ηλίθιες μελωδίες, ματζόρε τραγωδίες
και στην τραμπάλα λούστροι απαιτούν προαγωγή
αυτή η παιδική χαρά ποτέ δε θα καεί
η Λόλα πήδηξε απ’ την κουπαστή (αλλά δεν έπαθε τίποτα!)
η Λόλα πήδηξε απ’ την κουπαστή.

Ίλλιγγος

Με πιάνει μαύρος ίλιγγος στα πόδια σου πριν πέσω
και λύνω τα κορδόνια μου να μοιάζουν με φτερά,
του πανικού τεχνάσματα, μα θέλω να σ’ αρέσω
έλα μια βόλτα στα χαλάσματα
έχω ζευγάρι δεκανίκια εφεδρικά.

Βαρέθηκα να πολεμώ τους άσσους στα μανίκια
τα νιάτα μου πεινάσανε και άστοχα χτυπάν,
μα απ’ τις παγίδες τρέφομαι σαν όλα τα ποντίκια
με κάτι αγρίμια ξενιτεύομαι
κι ας ξέρουν μόνο πίσω πώς να μη γυρνάν.

Τώρα τα χάδια σου μου λεν καθένας το σταυρό του
με στόμα επιδέξιο ρουφάς τη μοναξιά,
αύριο θα παίξουμε ξανά το γυρισμό του ασώτου
κάποια Αριάδνη σε κοιτά
με μια κλωστή σε δένει και μας κυβερνά.

Το δάχτυλό μου στην πληγή μα ακόμα δεν πιστεύω
νηφάλια και παράλογη η γη που περπατώ,
απ’ την πηγή που ξεδιψάς όλο σταγόνες κλέβω
κάνε ξανά πως δεν κοιτάς
μόνο για σένα, είπες, κάνω το χαζό.

Για όποιον/α τώρα δεν ξέρει την Δανάη βάζω και μερικά βιογραφικά στοιχεία

Η Δανάη Παναγιωτοπούλου γεννήθηκε το 1978 στην Αθήνα. Σπούδασε φιλολογία στη Φιλοσοφική Αθηνών και υποκριτική στο θέατρο Εμπρός. Η επαγγελματική της ενασχόληση με τη μουσική και το τραγούδι ξεκινάει το 2000, με συμμετοχές σε συναυλίες σε όλη την Ελλάδα. Έχει συνεργαστεί με καταξιωμένους καλλιτέχνες όπως ο Μίλτος Πασχαλίδης, ο Γιάννης Χαρούλης και ο Βασίλης Βασιλάτος, ενώ παράλληλα εργάζεται και στο θέατρο σε σκηνοθεσίες του Δημήτρη Καταλειφού (Θέατρο Εμπρός), του Κωνσταντίνου Αρβανιτάκη (Θέατρο Τόπος Αλλού), του Τάσου Ράντζου (Δη.Πε.Θε. Αγρινίου και Κοζάνης) και του Σωτήρη Χαντζάκη (Εθνικό Θέατρο). Το 2002 ξεκινάει να παρουσιάζει τη δική της δουλειά στην Αθήνα. Πρόκειται για τραγούδια σε μουσική και στίχους δικούς της, καθώς και μια επιλογή ελληνικών και ξένων διασκευών. Αυτό που χαρακτηρίζει τα τραγούδια της, αλλά και τη δομή της παράστασής της, είναι το λιτό μουσικό ύφος και η καθαρότητα της έκφρασης. Στο τέλος του 2006 ο Μ. Πασχαλίδης συμπεριλαμβάνει στο δίσκο του «Έχουν περάσει χρόνοι δέκα» το τραγούδι της «Ο Τρελός», και λίγο αργότερα ο Γιάννης Χαρούλης επιλέγει το τραγούδι της «Ένα γύρο το φεγγάρι» για να ανοίξει το δίσκο του «Χειμωνανθός». Στις αρχές του 2007 κυκλοφορεί από την ανεξάρτητη εταιρία «Καθρέφτης» η πρώτη της δισκογραφική δουλειά με τίτλο «Οίκος Αντοχής». Πρόκειται για εννέα δικά της τραγούδια και ένα ορχηστρικό του συνεργάτη της Άγγελου Αγγέλου, ο οποίος μαζί με τον Παντελή Ραβδά υπογράφουν και την ενορχήστρωση του δίσκου.

www.myspace.com/danaipanagiotopoulou

*Το ξεκαρδιστικό, ολίγον άσχετο, απόσπασμα προέρχεται από το σπάνιο «δημιούργημα» του Ξένου Μάζαρη και του Στράτου Μπουλαλάκη,

Ο ΠΆΓΟΣ

Ή

ΠΩΣ ΝΑ ΑΠΟΛΑΜΒΑΝΕΤΕ ΤΑ

ΑΓΑΘΑ ΤΟΥ ΚΑΠΙΤΑΛΙΣΜΟΥ

ΧΩΡΙΣ ΝΑ ΧΑΝΕΤΕ ΑΠΟ

ΤΑ ΜΑΤΙΑ ΣΑΣ ΤΟ

ΣΤΡΑΤΗΓΙΚΟ

ΟΡΑΜΑ ΤΗΣ

ΑΤΑΞΙΚΗΣ

ΚΟΙΝΩΝΙΑΣ

από τις Εκδόσεις Καστανιώτη.