Για ποιά παιδεία μιλάτε; Μαθητική κοινότητα Χανίων – Σήμερα στην παρέλαση

Το βίντεο το πήρα από το http://rnbnet.gr

Οι φωτογραφίες μου ήρθαν απο το Κοινωνικό Στέκι – Στέκι Μεταναστών Χανίων

Χ»Μιχάλη Νταλιάνη 5, Χανιά

Μήνυμα του Συλλόγου Αλληλεγγύης στον Παλαιστιακό Λαό «Ιντιφάντα»

(ακολουθεί η ανταπόκριση που μας έστειλε σήμερα ο σύντροφος γ.κ. που βρίσκεται στη Γάζα από τον Αύγουστο και τώρα βοηθάει τους παλαιστίνιους με το Διεθνές Κίνημα Αλληλεγγύης. Πείτε κάτι, διαδώστε το)

ΕΚΚΛΗΣΗ: Κάντε κάτι, ασκήστε πίεση να σταματήσουν οι Ισραηλινοί να χτυπούν ασθενοφόρα.

– Η χειρότερη νύκτα από πλευράς αεροπορικών βομβαρδισμών στη Ράφα. Κάθε 5 με 10 λεπτά και ένας-δυο πύραυλοι, κυρίως από F-16. Οι βομβαρδισμοί συνεχίζονται και αυτή την ώρα. Κυρίως (αλλά όχι μόνον) πρέπει να έχει χτυπηθεί η περιοχή των συνόρων, με τα τούνελ, όπου όμως πλέον χτυπιούνται σπίτια. Κάποιες πληροφορίες μιλούν για δυο σπίτια, ο κόσμος εδώ ήδη μιλάει για 8 σπίτια χτυπημένα.
– ΕΚΚΛΗΣΗ: Κάντε κάτι, ασκήστε πίεση να σταματήσουν οι Ισραηλινοί να χτυπούν ασθενοφόρα. Έχουν χτυπήσει καμιά δεκαπενταριά, και έχουν σκοτώσει τουλάχιστον 7, ίσως και παραπάνω, τραυματιοφορείς και γιατρούς. Οι διεθνείς ακτιβιστές του ISM στο βόρειο τμήμα της Λωρίδας της Γάζας εδώ και μέρες συνοδεύουν ασθενοφόρα. Εμείς εδώ στο νότιο τμήμα δεν έχουμε ξεκινήσει ακόμα, όμως ήδη έχουν γίνει κάποιες προετοιμασίες. Περιμένουμε κλήση για αποστολή σε επικίνδυνη περιοχή. Στην Ερυθρά Ημισέληνο στη Ράφα, με την οποία θα αρχίσουμε να συνεργαζόμαστε, μας είπαν ότι ένα από τα ασθενοφόρα τους παραλίγο να χτυπηθεί από πύραυλο μη επανδρωμένου ισραηλινού αεροσκάφους, μόλις που πρόλαβε να ξεφύγει. Γενικά βάζουν τους τραυματίες όπως όπως στο ασθενοφόρο, και φεύγουν, και μετά αρχίζουν να τους φροντίζουν.

– Την ώρα που οι άνθρωποι της Ε.Η. μας δείχνουν κάποια πράγματα μέσα στα ασθενοφόρα που ενδεχομένως να συνοδεύσουμε, στον ασύρματο ακούγονται πολλές συνομιλίες. Μας εξηγούν ότι οι Ισραηλινοί εμποδίζουν ασθενοφόρο να μεταφέρει τραυματία, από το νότιο προς το βόρειο τμήμα της Λωρίδας της Γάζας.

– Τα ασθενοφόρα εμποδίζονται να φτάσουν στους τραυματίες οι οποίοι πεθαίνουν αβοήθητοι. Εγκλωβισμένες οικογένειες δεν μπορούν να φύγουν. Χθες  στην Ερυθρά Ημισέληνο μας είπαν για μια οικογένεια στη Τζαμπάλια, που εδώ και μέρες ζητά να την απεγκλωβίσουν, αλλά δεν μπορούν να πλησιάσουν. Μας έδωσαν τηλέφωνα να τα μεταφέρουμε στους συναδέλφους μας στο βορρά, μήπως μπορούν να κάνουν κάτι…

– Γενικά η κατάσταση στην Τζαμπάλια είναι απελπιστική. Όπως ξέρετε οι Ισραηλινοί χτυπούν τα σχολεία των Ηνωμένων Εθνών όπου έχουν βρει καταφύγιο όσοι/ες έχουν εγκαταλείψει τα σπίτια τους. Εκατόμβη νεκρών. ΚΑΝΤΕ ΚΑΤΙ να σταματήσει αυτή η σφαγή! Επιπλέον τα μηνύματα που μας έρχονται από Τζαμπάλια είναι ότι ο κόσμος πλέον δεν έχει τρόφιμα και ΝΕΡΟ!

– Προχτές το βράδυ, μια από τις συναγωνίστριες του ISM, η καναδή Έβα Μπάρτλετ (μαρτυρίες της εδώ, εδώ), παραλίγο να σκοτωθεί μαζί με πολλούς δημοσιογράφους όταν το κτίριο στο οποίο βρίσκονταν, δέχθηκε επίθεση από ελικόπτερο Απάτσι. Οι Ισραηλινοί όχι μόνο δεν αφήνουν τους δημοσιογράφους να εισέλθουν και να μεταδώσουν τις θηριωδίες που λαμβάνουν χώρα στη Λωρίδα της Γάζας, αλλά τώρα προσπαθούν να σκοτώσουν και τους λιγοστούς δημοσιογράφους και διεθνείς εθελοντές που μπορούν να αποκαλύψουν τα γκλήματα που συμβαίνουν.

*

Σύλλογος Ιντιφάντα

www.intifada.gr

*
Γϊνετια μια προσπάθεια για μετάφραση ανταποκρίσεων διεθνών ακτιβιστών στο Indy.gr Διαδώστε τις, μπορεί όποιος θέλει να βοηθήσει.

Αντανακλάσεις από µια πρόσφατη σφαγή, Γαλέρα, Σεπτέμβριος 2006

Δύο από τους Έλληνες που ταξίδεψαν στους τόπους της καταστροφής, αποπειρώνται
να περιγράψουν τις εικόνες φρίκης που αντίκρυσαν στα ερείπια του διεθνούς δικαίου.

Όταν η βαρβαρότητα σε αγγίζει…

Αν και η απόσταση Δαµασκός – Βηρυτός είναι µόλις 70 χλµ, εµείς χρειαστήκαµε περίπου 8 ώρες ακολουθώντας τον µάλλον ασφαλέστερο δρόµο, δηλαδή την διαδροµή που µέχρι εκείνη την στιγµή είχε βοµβαρδιστεί λιγότερο. Στον διασυνοριακό σταθµό Αρίντα, το πιο βόρειο σύνορο του Λιβάνου µε τη Συρία, τα καραβάνια των προσφύγων έχουν µειωθεί, η κίνηση όµως είναι αρκετή και τα 8 πούλµαν µε τις Φιλιππινέζες που εγκαταλείπουν τον Λίβανο µας δίνουν τις πρώτες εικόνες.
Διασχίζοντας τον βόρειο Λίβανο και µέχρι να φτάσουµε στη Βηρυτό τίποτα δεν µας φανερώνει ότι βρισκόµαστε σε εµπόλεµη ζώνη. Σε µια περιοχή πολύ πιο «δυτική» και σίγουρα πολύ πιο πλούσια από τη Συρία που αφήσαµε πίσω µας, η ζωή µοιάζει να συνεχίζεται κανονικά. Η εικόνα στη βόρεια Βηρυτό µας ξενίζει ακόµα περισσότερο. Έχουµε στο µυαλό µας τα βοµβαρδισµένα τοπία που βλέπαµε στην τηλεόραση πριν ξεκινήσουµε και τώρα, Σάββατο απόγευµα, στην πρωτεύουσα του Λιβάνου ο κόσµος είναι στους δρόµους και τα παραθαλάσσια µαγαζιά, τα παιδιά κάνουν ποδήλατο και παίζουν αµέριµνα ανάµεσα σε πολυτελή ξενοδοχεία, ανοιχτά µαγαζιά και ουρανοξύστες. Είµαστε σε ένα οικονοµικό κέντρο της ανατολικής Μεσογείου, µια πρωτεύουσα που η ζωή συνεχίζεται. Αύριο υπάρχει προγραµµατισµένη επίσκεψη της Κοντολίζα Ράις.
Κυριακή πρωί. Το βράδυ που µας πέρασε διαπράχθηκε η σφαγή στην Κανά. Εξήντα από τους εξήντα τρεις ανθρώπους, µεταξύ των οποίων 40 παιδιά, είναι νεκροί µετά από βοµβαρδισµό σε καταφύγιο. Οι πρόεδροι της Δηµοκρατίας, της κυβέρνησης και του κοινοβουλίου ανακοινώνουν πως δεν θα δεχτούν την υπουργό Εξωτερικών της Αµερικής µέχρι να γίνει κατάπαυση του πυρός. Οι πολιτικές νεολαίες του Λιβάνου εξαγγέλλουν συγκέντρωση έξω από τα γραφεία του Ο.Η.Ε.
Χιλιάδες κόσµου συρρέουν για να καταγγείλουν τη µεγαλύτερη, µέχρι εκείνη την στιγµή, σφαγή. Νέα παιδιά, µουσουλµάνοι και χριστιανοί µαζί, σε µεγάλες παρέες φτάνουν στην συγκέντρωση απ’ όλη την πόλη. Ένας άλλος Λίβανος εµφανίζεται µπροστά µας. Νεαρές γυναίκες µε µαντίλες κρατάνε αυτοσχέδια πλακάτ µαζί µε φίλες τους χριστιανές. Ένα από αυτά γράφει «Ευχαριστούµε, κυρία Ράις, για το δώρο που κάνατε στα παιδιά µας».
Οι κίτρινες σηµαίες της Χεζµπολάχ και τα πορτρέτα του αρχηγού Νασράλα κυριαρχούν. Ανάµεσά τους, όµως, συναντάς αρκετές σηµαίες του Λιβάνου, λίγες κόκκινες σηµαίες µε σφυροδρέπανα και, επειδή τα σύµβολα έχουν τη δικιά τους σηµασία, υπήρχε και εδώ µια µεγάλη κουβανέζικη σηµαία µε τον Τσε.
Ανοίξαµε τα πανό µας και µπήκαµε στην συγκέντρωση. Ο κόσµος µάς αγκαλιάζει και µας ευχαριστεί που είµαστε εκεί. Κανάλια µάς ζητάνε δηλώσεις και σε χρόνο µηδέν πίσω από τα αγγλο-αραβικά πανό που φέραµε µαζί µας από την Ελλάδα βρίσκονται δεκάδες διαδηλωτές και διαδηλώτριες, άλλοι µε πλακάτ, άλλοι µε σηµαίες, όλοι µε τις γροθιές σηκωµένες. Λίγο παρακάτω κάποιοι κατάφεραν και µπήκαν στα γραφεία του ΟΗΕ. Ο λιβανέζικος στρατός, σε ρόλο µάλλον… τροχονόµου προσπαθεί να συγκρατήσει το εξοργισµένο πλήθος.
Χτες το βράδυ οι νεκροί ήταν 617, σήµερα το πρωί είναι 670. Όλα τα µέλη της αποστολής νιώθουµε πλέον τον πόλεµο δίπλα µας. Μετά τη συγκέντρωση, οι συναντήσεις µε τις πολιτικές οργανώσεις του Λιβάνου συνεχίζονται και οι ερωτήσεις προς εµάς, τους δυτικούς, επαναλαµβάνονται ξανά και ξανά:
Ποιος µπορεί να πιστέψει ότι για δύο αιχµάλωτους στρατιώτες µια χώρα επιτίθεται σε µια άλλη, διαλύει τις υποδοµές (γέφυρες, αεροδρόµια, σχολεία, νοσοκοµεία), αφανίζει χωριά και συνοικίες και σκοτώνει τόσους αµάχους;
Τι ακριβώς σηµαίνει διεθνές δίκαιο και τι εγκλήµατα πολέµου;
Ποιος δεν καταλαβαίνει το ρόλο των ΗΠΑ όταν, από την πρώτη στιγµή, µίλησαν για νέα Μέση Ανατολή, όταν ζητάνε µια Μέση Ανατολή χωρίς αντίσταση, όταν επιβάλλουν τη συνέχιση του εγκλήµατος µπλοκάροντας την κατάπαυση του πυρός µέσω του Συµβουλίου Ασφαλείας του ΟΗΕ;
Τι κάνει η Ευρωπαϊκή Ένωση και ποιες τελικά είναι οι περιβόητες δυτικές αξίες;
Αµήχανοι, βουβοί, λίγη ώρα αργότερα το έγκληµα απλωνόταν µπροστά στα µάτια µας. Η νέα Μέση Ανατολή ήταν εκεί, έπαιρνε σάρκα και οστά στο βοµβαρδισµένο τοπίο της Νότιας Βηρυτού. Πέντε λεπτά µε το αυτοκίνητο από το κέντρο της πόλης το τοπίο αλλάζει. Περνώντας την κατεστραµµένη, πια, γέφυρα που οδηγούσε στο αεροδρόµιο, βλέπεις τεράστιες γκρι πολυκατοικίες, κάτι σαν τις παλιές δικές µας εργατικές κατοικίες. Εδώ κατοικεί η φτώχεια! Αυτός ο πόλεµος είναι και ταξικός.
Αριστερά και δεξιά σηµάδια στα κτίρια από προηγούµενες επιθέσεις µπερδεύονται µε τα σπασµένα γυαλιά από τους βοµβαρδισµούς των προηγούµενων ηµερών. Διαλυµένοι δρόµοι, κατεστραµµένα κτίρια, ησυχία.
Περπατάµε ανάµεσα στα χαλάσµατα. Στο βάθος µια µεγάλη σηµαία της Γερµανίας κυµατίζει δίπλα σε µια ισοπεδωµένη πολυκατοικία, πιο δίπλα στον τοίχο γράφει BRASIL. Το Μουντιάλ πέρασε κι από εδώ. Μέρες πριν υπήρχε ζωή. Το µαρτυράει η αποφορά που βγαίνει ακόµα από τις βοµβαρδισµένες πολυκατοικίες, από την ισοπεδωµένη παιδιατρική κλινική. Το µαρτυράει µια µπάλα κάποιου παιδιού δίπλα στα χαλάσµατα. Ήταν η πιο φρικτή ησυχία που ακούσαµε στη ζωή µας. Ούτε ένας άνθρωπος, ούτε ένα ζώο, ούτε ένα πουλί. Μόνο χαλάσµατα, µόνο καταστροφή, µόνο θάνατος.
Πώς να το περιγράψεις;
Λίγο αργότερα είδαµε τους τραυµατίες. Λίγο αργότερα είδαµε τους πρόσφυγες.
Σε καθένα από τα 29 σχολεία που παραχωρήθηκαν φιλοξενούνται 1.000 µε 1.500 πρώην κάτοικοι της νότιας Βηρυτού, του Νοτίου Λιβάνου. Άνθρωποι σε πάρκα και πλατείες προσπαθούν να προφυλαχτούν από την καταστροφή, να επιβιώσουν.
Μας µιλάνε για αυτούς που έχουν αφήσει πίσω. Αυτούς που δεν είχαν µέσο να φύγουν, αυτούς που δεν είχαν χρήµατα να φύγουν, αυτούς τους ηλικιωµένους που δεν θέλουν να ξαναφύγουν και περιµένουν πότε το χωριό τους θα γίνει η επόµενη Κανά.
Οι άνθρωποι από τις Μ.Κ.Ο. µάς µιλούν µε απόγνωση. Δεν έχουν πολλές δυνατότητες. Οι ελλείψεις µεγαλώνουν. Καύσιµα και φάρµακα τελειώνουν και η όποια βοήθεια φτάνει, πολύ δύσκολα µπορεί να διανεµηθεί. «Έχουν χτυπήσει ήδη πολλά φορτηγά που µεταφέρουν βοήθεια στις νότιες περιοχές και πλέον πολύ δύσκολα βρίσκεις κάποιον να κάνει αυτή τη διαδροµή», µας εξηγούν.
Φεύγουµε από τον Λίβανο, ένας οδοκαθαριστής διαβάζει µια αφίσα πριν την πετάξει, τα αµάξια κάνουν µεγάλες ουρές στα βενζινάδικα, παιδιά-πρόσφυγες που ζουν σ’ ένα πάρκο µάς χαιρετάνε. Δεν θα ξεχάσουµε ό,τι είδαµε, δεν θα ξεχάσουµε εκείνη την µυρωδιά στις βοµβαρδισµένες συνοικίες, δεν θα ξεχάσουµε τον ήχο των βοµβαρδιστικών που απλώς πέρασαν ένα βράδυ από πάνω µας, δεν θα ξεχάσουµε τον γιατρό του νοσοκοµείου «Χαρίρι» να µας λέει: «Πράγµατι δεν έχουµε φάρµακα αλλά πιο σηµαντικό από τα να µας στείλετε βοήθεια είναι να προσπαθήσετε να σταµατήσετε τον πόλεµο».

Εικόνες Παλαιστίνιων προσφύγων
…στον Λίβανο

Για τους Παλαιστίνιους ο πόλεµος ενάντια στην ανθρώπινη αξιοπρέπεια συνεχίζεται και στον Λίβανο. 475.000 Παλαιστίνιοι ζουν σε 12 προσφυγικούς καταυλισµούς και 6 συνοικίες του Λιβάνου, στους οποίους απαγορεύεται να ασκήσουν 76 διαφορετικά επαγγέλµατα, απαγορεύεται το δικαίωµα της ιδιοκτησίας, απαγορεύεται ακόµα και η αγορά οικοδοµικών υλικών ενώ δεν έχουν πρόσβαση σε καµία κοινωνική υπηρεσία του Λιβάνου. Το 40% είναι άνεργοι και το 60% ζει κάτω από το όριο της φτώχειας. Εκπαίδευση και υγεία τούς παρέχεται από τα εδικά γραφεία του ΟΗΕ για τους πρόσφυγες. Αντιστοιχεί ένας γιατρός σε 11.000 πρόσφυγες ενώ υπολογίζεται ότι ο ΟΗΕ ξοδεύει κάθε χρόνο για ιατροφαρµακευτική περίθαλψη το αστρονοµικό ποσό των 35$ για κάθε Παλαιστίνιο πρόσφυγα στο Λίβανο.
Τα νούµερα όµως, όπως πάντα, δεν µπορούν να περιγράψουν τη φρίκη.
Στα ιστορικά στρατόπεδα της Σάµπρα και της Σατίλα µένουν ακόµα άνθρωποι. Στον ίδιο ακριβώς χώρο που τους παραχωρήθηκε το 1948 και µετά από τις δύο µεγάλες σφαγές (4.200 νεκροί από τους φαλαγγίτες στις αρχές του 1983 και λίγους µήνες µετά 750 νεκροί από την εκκαθάριση των Σύρων) χιλιάδες άνθρωποι στοιβάζονται σε ετοιµόρροπες πολυκατοικίες φτιαγµένες από τσιµεντόλιθους, όπου, µετά την απαγόρευση για αγορά οικοδοµικών υλικών, όλες οι επισκευές γίνονται µε ξύλα και λαµαρίνες. Στον κεντρικό δρόµο της Σατίλα, λίγο µετά τον τόπο ιστορικής µνήµης της σφαγής του ’83, βλέπεις κατεστραµµένα µαγαζιά και µισογκρεµισµένες παράγκες γύρω από την υπαίθρια χωµατερή όπου κατσίκια τρώνε σκουπίδια µαζί µε τα πιτσιρίκια που παίζουν.
Άνθρωποι που για 58 χρόνια τους αµφισβητείται το δικαίωµα στην αξιοπρέπεια βάσει της καταγωγής τους, ζουν εκεί. Εµείς, παιδιά της Δύσης δεν αντέχουµε στην εικόνα. Οι ίδιοι, περήφανοι πάντα, µας κοιτάζουν µάλλον εχθρικά καθώς γυρίζουµε µέσα στα στενά, βρώµικα σοκάκια. Με το δίκιο τους και όλη η ντροπή δικιά µας, για τις χώρες µας και τον αναθεµατισµένο δυτικό πολιτισµό µας.

…στη Συρία

Το ’48 κατέφυγαν στη Συρία 80 χιλιάδες πρόσφυγες. Σήµερα σε δεκατρία στρατόπεδα προσφύγων ζουν πάνω από 500.000 Παλαιστίνιοι. Στο στρατόπεδο-συνοικία Αλ Γιαρµούκ, το µεγαλύτερο της Συρίας, ζουν πάνω από 110.000 Παλαιστίνιοι πάντα στριµωγµένοι, οι οποίοι αποτελούν µια ακόµα ζωντανή µαρτυρία για τα όσα έχει περάσει ο λαός τους. Πιο ανθρώπινα από το Λίβανο, µα πάντα πρόσφυγες.

Συζητώντας…

Αλί Φαγιάντ, µέλος του Π.Γ., υπεύθυνος Διεθνών Σχέσεων της Χεζµπολάχ:
…Εµείς παλεύουµε για τα κυριαρχικά δικαιώµατα της χώρας µας. Αφού εξαντλήσαµε όλα τα διπλωµατικά µέσα, προχωρήσαµε στην αιχµαλωσία των δύο φαντάρων, µε µοναδικό σκοπό την ανταλλαγή τους µε τους τέσσερις Λιβανέζους που βρίσκονται κρατούµενοι στις ισραηλινές φυλακές. Δεν είµαστε εµείς η δύναµη που θέλει την κρίση, αλλά δεν θα επιτρέψουµε στο Ισραήλ να είναι η µόνη περήφανη χώρα της Μέσης Ανατολής, που θα υλοποιεί και θα επιβλέπει τους σχεδιασµούς των ΗΠΑ στην περιοχή. Αυτό δεν έχει σηµασία µόνο για τους Λιβανέζους ή τους Άραβες, αλλά νοµίζουµε πως είναι κρίσιµο και για την παγκόσµια κατάσταση…

Μουφίντ Κουτέις, µέλος του Π.Γ., υπεύθυνος διεθνών σχέσεων του Κ.Κ. Λιβάνου:
«…Η πολιτική κατάσταση στο Λίβανο είναι εξαιρετικά δύσκολη και πολύπλοκη. Επί της ουσίας, τα δύο µεγάλα πολιτικά στρατόπεδα είναι οι φιλοαµερικάνοι και οι φιλοσύροι, αλλά οι µεταπηδήσεις από το ένα στο άλλο δεν είναι σπάνιο φαινόµενο. Εµείς, αν και έχουµε ακόµα µια δύναµη της τάξης του 8-10 %, περιοριστήκαµε ιδιαίτερα µετά την είσοδο της Συρίας στο Λίβανο…
…Σήµερα αναµφισβήτητα η Χεζµπολάχ είναι η µεγαλύτερη πολιτική δύναµη και ο µόνος πραγµατικός στρατός της χώρας ενώ αναγνωρίζεται απ’ όλο τον αραβικό κόσµο ως δύναµη αντίστασης….

Ναΐφ Χαουάτµε, γενικός γραµµατέας του Δηµοκρατικού Μετώπου για την Απελευθέρωση της Παλαιστίνης:
«…Το Ισραήλ είχε έτοιµο το σχέδιο της επίθεσης και περίµενε για την υλοποίησή του. Αν και η Χεζµπολάχ έκανε τακτικό λάθος µε την αιχµαλωσία των Ισραηλινών φαντάρων, η αφορµή κάποια στιγµή θα βρισκόταν. Στόχος του Ισραήλ ήταν ο πλήρης πλέον αποκλεισµός της Παλαιστίνης, η ενίσχυση των φιλοαµερικανικών λιβανέζικων δυνάµεων και, τελικά, ο πλήρης αφοπλισµός της Χεζµπολάχ. Το σχέδιο ΗΠΑ – Ισραήλ στην περιοχή είναι ενιαίο, όσο κι αν προσπαθεί να φανεί ως ισραηλολιβανέζικη διαµάχη…

Η ταυτότητα της αποστολής
Μετά από κάλεσµα του Ελληνικού Κοινωνικού Φόρουµ και της Διεθνιστικής Αντιπολεµικής Κίνησης και σε συντονισµό µε αντίστοιχες ευρωπαϊκές πρωτοβουλίες συγκροτήθηκε η ελληνική αποστολή αλληλεγγύης στους λαούς της Παλαιστίνης και του Λιβάνου, που βρέθηκε στη Συρία και τον Λίβανο από τις 28 Ιουλίου µέχρι τις 4 Αυγούστου.
Στο διάστηµα της παραµονής µας συναντηθήκαµε µε τον Πρόεδρο της Δηµοκρατίας του Λιβάνου Εµίλ Λαχούντ, καθώς και µε στελέχη της Χεζµπολάχ, του Κ.Κ. Λιβάνου και του µεγαλύτερου χριστιανικού κόµµατος, του Ελεύθερου Πατριωτικού Κινήµατος. Περιηγηθήκαµε στην ισοπεδωµένη Νότια Βηρυτό, επισκεφθήκαµε νοσοκοµεία και καταυλισµούς προσφύγων, ζήσαµε από κοντά το έγκληµα στην Κανά και συµµετείχαµε στη µεγάλη διαδήλωση το επόµενο πρωί έξω από τα γραφεία του ΟΗΕ. Δώσαµε κοινή συνέντευξη Τύπου µε µέλη αποστολών από την υπόλοιπη Ευρώπη και στελέχη των οργανώσεων του Λιβάνου που στηρίζουν την αντίσταση και καταθέσαµε ψήφισµα στα γραφεία της Ευρωπαϊκής Επιτροπής στον Λίβανο.
Ακόµα επισκεφθήκαµε παλαιστινιακούς καταυλισµούς προσφύγων στον Λίβανο (Σάµπρα και Σατίλα) και στη Συρία (Αλ Γιαρµούκ), συζητήσαµε µε ηγετικά στελέχη παλαιστινιακών οργανώσεων (Δηµοκρατικό και Λαϊκό Μέτωπο για την Απελευθέρωση της Παλαιστίνης και Τζιχάντ Ισλάµι), ενώ, τέλος, συναντήσαµε τον αντιπρόεδρο της Κυβέρνησης της Συρίας Αµπντάλα αλ Αχµάρ.
Από την Ελλάδα στην αποστολή συµµετείχαν οι: Δέσποινα Σπανού (ΑΔΕΔΥ), Αντωνία Λεγάκη (µέλος της Εναλλακτικής Παρέµβασης Δικηγόρων), Θόδωρος Σδούκος (ΕΝΙΘ), Παύλος Αντωνόπουλος (ΟΛΜΕ), Γιώργος Τσιτσιλιάνος (ΟΛΜΕ), Μιχιάρ Εκτάµι (Ένωση Παλαιστινίων Εργαζοµένων στην Ευρώπη), Τάσος Κορωνάκης (Συνασπισµός), Νίκος Γιαννόπουλος (Ελληνικό Κοινωνικό Φόρουµ), Μανώλης Ηλιάκης (Αντιπολεµική Κίνηση Ρεθύµνου), Γκουίντο Τσιόφφι (Δίκτυο για τα Πολιτικά και Κοινωνικά Δικαιώµατα), Βαϊτσης Σκαρλάτος (Διεθνιστική Αντιπολεµική Κίνηση), Μιχάλης Τρίκας (εφηµερίδα Αυγή), Κώστας Φωτάκης (ΝΑΡ).

των Νίκου Γιαννόπουλου και Τάσου Κορωνάκη

Πώς είδαν την αποστολή τα μέλη της, Αυγή, 06/08/2006

Λέο Γκάμπριελ (Παγκόσμιο Κοινωνικό Φόρουμ)

Μετά την εδραίωση του παγκόσμιου αντιπολεμικού κινήματος στις 15 Φεβρουαρίου 2003, συναντηθήκαμε στην Τζακάρτα και δώσαμε την υπόσχεση ότι όποτε εκδηλώνεται μια σύγκρουση όχι απλά θα διαδηλώνουμε αλλά και θα ερχόμαστε σε επαφή με τους κύριους παράγοντες της αντίστασης. Ήταν κάτι που κάναμε σε Αφγανιστάν, Ιράκ και Παλαιστίνη. Η αποστολή μας στο Λίβανο έχει τον ίδιο σκοπό. Θέλαμε να συναντηθούμε με τους πρωταγωνιστές της αντίστασης ενάντια στην ισραηλινή βαρβαρότητα. Είναι σημαντικό το παγκόσμιο αντιπολεμικό κίνημα να έλθει σε επαφή με το κίνημα αντίστασης που αναπτύσσεται στο Λίβανο. Ο κόσμος εδώ έχει ανάγκη από σημάδια συμπαράστασης και δεν τα λαμβάνει ούτε από την Ε.Ε. ούτε από τον ΟΗΕ.

Νάχλα Σαχάλ (Ευρωπαϊκό Κοινωνικό Φόρουμ)

Η αποστολή μας ήλθε στο Λίβανο για να εκφράσει την αλληλεγγύη των ευρωπαϊκών κινημάτων στον λιβανέζικο λαό, τον αγώνα και την αντίσταση του. Ήλθαμε για να πούμε ότι δεν αποδεχόμαστε ούτε την επίθεση ούτε το γενικότερο πολιτικό πλαίσιο που διαμορφώνεται. Πιστεύω ότι έχει μεγάλη σημασία το αντιπολεμικό κίνημα και το κίνημα κατά της παγκοσμιοποίησης να μην αποδεχτούν αυτό που συμβαίνει, το επόμενο, δηλαδή, βήμα για την παγκόσμια ηγεμονία των ΗΠΑ. Χαίρομαι που στο Λίβανο υπάρχει κοινό μέτωπο από τη Χεζμπολάχ και το Κομμουνιστικό Κόμμα. Είναι ένα νέο φαινόμενο και τα παλιά εργαλεία ανάλυσης δεν ισχύουν. Στο Ιράκ, κάποιοι ισλαμιστές και κομμουνιστές στηρίζουν την κατοχή, ενώ εδώ αγωνίζονται μαζί εναντίον της. Αυτό είναι κάτι που θα πρέπει να μας απασχολήσει στην Ευρώπη και γενικότερα στον κόσμο.

Νίκος Γιαννόπουλος (Ελληνικό Κοινωνικό Φόρουμ)

Αυτό το έγκλημα πολέμου που συντελείται στο Λίβανο από το Ισραήλ με την συνενοχή των Αμερικανών και τη στήριξη της Ε.Ε. και του ΟΗΕ αποδεικνύει για μία ακόμη φορά ότι στη σημερινή εποχή της καπιταλιστικής παγκοσμιοποίησης η ανάγκη της διεθνούς αλληλεγγύης, της ενότητας των κινημάτων και των λαών έχει μεγαλύτερη σημασία παρά ποτέ. Πιστεύουμε ότι εδώ στο Λίβανο η αντίσταση είναι ηρωική. Όμως, για να εξασφαλιστεί η εδαφική ακεραιότητα της χώρας, για να υποστηριχτεί η Ιντιφάντα, για να επικρατήσει η ειρήνη στη Μέση Ανατολή, τα κινήματα της Ευρώπης και του κόσμου πρέπει να στρέψουν την προσοχή τους, το ενδιαφέρον τους και, κυρίως, την αγωνιστική τους κινητοποίηση εδώ. Στις χώρες μας οφείλουμε με διαδηλώσεις, αποστολές και κινητοποιήσεις να πούμε ένα «Φτάνει πια», μπορούμε να ζήσουμε σε έναν κόσμο χωρίς πόλεμο, με κοινωνική δικαιοσύνη και ειρήνη.

Δέσποινα Σπανού (ΑΔΕΔΥ)

Ήταν μια συγκλονιστική εμπειρία. Είναι άλλο να ζεις ορισμένα γεγονότα από κοντά και άλλο να τα παρακολουθείς από τα ΜΜΕ. Οι συνθήκες με τις οποίες ζουν οι πρόσφυγες είναι εντελώς τραγικές και εμείς, ακόμη και οι αριστεροί, προοδευτικοί άνθρωποι, είμαστε πολύ μακριά από τις ανάγκες τους. Εκείνο λοιπόν που προέχει από τα συνδικάτα είναι πρώτα απ’ όλα η αγωνιστική κινητοποίησή τους ούτως ώστε να επιβάλουμε την αλλαγή της στάσης της κυβέρνησής μας. Πρέπει επίσης να δούμε όλοι πως μπορούμε να βοηθήσουμε πιο ενεργά συγκεντρώνοντας άμεσα ανθρωπιστική βοήθεια για τους πρόσφυγες του Λιβάνου, αλλά και για τους Παλαιστινίους που ζουν εκεί τόσα χρόνια χωρίς κανένα κοινωνικό δικαίωμα.

Μιχιάρ Ικτάμι (Ένωση Παλαιστινίων Εργαζομένων Ελλάδας)

Όταν αρχίσαμε να σχεδιάζουμε αυτή την αποστολή, γνωρίζαμε το ρίσκο. Όμως, από την άλλη, υπήρχε το θέμα της ηθικής στήριξης των ανθρώπων αυτών που καθημερινά βομβαρδίζονται. Πιστέψαμε ότι θα είχε πολύ μεγάλη πολιτική σημασία μια αντιπροσωπεία από μαζικούς φορείς να εκφράσει την συμπαράσταση της στον λαό του Λιβάνου και την αντίστασή του στον ίδιο τον τόπο της τραγωδίας. Αποδείχτηκε μία σωστή κίνηση, γιατί κατάφερε να στηρίξει το ηθικό εκείνων που αυτή τη στιγμή αντιμάχονται τα σχέδια των Αμερικανών και των Ισραηλινών για μια νέα Μέση Ανατολή. Έχουμε, όμως, ακόμη πολλά να κάνουμε. Αυτές τις στιγμές, ο λιβανέζικος λαός χρειάζεται κάθε είδους βοήθεια. Το αντιπολεμικό κίνημα στην Ελλάδα και την Ευρώπη έχει το χρέος να στηρίξει αυτόν τον κόσμο ώστε να μπορέσουμε να απαιτήσουμε από αυτή την αντίσταση -που τόσο μας ανυψώνει το ηθικό- να νικήσει.

Τάσος Κορωνάκης (ΣΥΝ)

Στη Μέση Ανατολή, μια αποστολή αλληλεγγύης από την Ελλάδα είδε την βαρβαρότητα να παίρνει σάρκα και οστά. Είδε την πολιτική του Ισραήλ να επικαλείται αυτοάμυνα σκοτώνοντας πάνω από 600 αμάχους, μεταξύ των οποίων και πολλά παιδιά. Είδε το σχέδιο της Αμερικής για τη νέα Μέση Ανατολή, μια Μέση Ανατολή χωρίς αντίσταση, με υποταγμένους λαούς. Το βασικό ερώτημα που γεννάται σε όλους μας επιστρέφοντας είναι τι μπορεί να κάνει ο καθένας μας για να μην περάσουν τα σχέδια του Ισραήλ και της Αμερικής, για να σταματήσει η συνένοχη σιωπή της Ε.Ε., για να πάρουν οι λαοί την τύχη τους στα χέρια τους.

Ντένις Μπρούτους (Νοτιοαφρικανός πανεπιστημιακός, παλιός συγκρατούμενος του Νέλσον Μαντέλα)

Βρισκόμαστε εδώ για να μεταφέρουμε στον λαό του Λιβάνου και της Παλαιστίνης την συμπαράσταση των Νοτιοαφρικανών. Η κυβέρνησή μας καταδικάζει στα λόγια την επίθεση αλλά σε στρατιωτικό επίπεδο συνεργάζεται τόσο με τις ΗΠΑ όσο και με το Ισραήλ. Είναι κάτι βαθύτατα αντιφατικό, γιατί το ANC υποστηρίχτηκε σημαντικά στον αγώνα του από τους Παλαιστινίους. Η κυβέρνησή μας προδίδει επομένως, κατά μία έννοια, τους παλιούς φίλους και συμμάχους μας. Είμαστε εδώ για να δείξουμε ότι δεν ισχύει το ίδιο ούτε για την πανεπιστημιακή κοινότητα της χώρας μας ούτε για τον λαό μας.

Κώστας Φωτάκης (ΝΑΡ)

Βαδίζοντας στη νότια Βηρυτό δεν μπορεί κανείς παρά να νιώσει δέος για αυτή την απάνθρωπη καταστροφή. Τα νότια προάστια της Βηρυτού και ο νότιος Λίβανος είναι ο ορισμός του ολοκληρωτικού πολέμου ενάντια σε φτωχούς και δυστυχισμένους ανθρώπους που ορίστηκαν από τους δυνατούς του κόσμου σαν εχθροί και εξοντώθηκαν. Η έρημη αυτή πόλη αποτελεί το όραμα και το μέλλον που μας επιφυλάσσει ο ολοκληρωτικός καπιταλισμός. Σε Βαλκάνια, Αφγανιστάν, Ιράκ, Λίβανο και Παλαιστίνη, η οργή πρέπει να μετατραπεί σε ένα ισχυρό αντιιμπεριαλιστικό, αντικαπιταλιστικό κίνημα της εργαζόμενης πλειοψηφίας. Στη χώρα μας, το αντιπολεμικό κίνημα πρέπει να εμποδίσει τη συμμετοχή της Ελλάδας στις «ειρηνευτικές δυνάμεις» κατοχής στο Λίβανο και να εμποδίσει την κυβέρνηση να πάρει μερίδιο από τη λεία.
Συντάκτης : Τρίκκας Μιχάλης

Αυτόπτες μάρτυρες σε εγκλήματα πολέμου, Αυγή, 05/08/2006

«Έγκλημα». Σ’ αυτή τη λέξη κατέληγαν λίγο-πολύ όλοι οι ομιλητές στη συνέντευξη Τύπου της Διεθνούς Αποστολής Αλληλεγγύης όταν ήθελαν να περιγράψουν την κατάσταση που επικρατεί στις βομβαρδισμένες από τον ισραηλινό στρατό περιοχές του Λιβάνου. Τα μέλη του ελληνικού τμήματος της Διεθνούς Αποστολής, που αποτελείται από εκπρόσωπους κοινωνικών και πολιτικών φορέων, γύρισαν χθες από τον τόπο του εγκλήματος και μίλησαν γι’ αυτά που είδαν και τις συναντήσεις που πραγματοποίησαν, όντας «ένα λιθαράκι της δύναμης της διεθνιστικής αλληλεγγύης», της μόνης δύναμης αυτή την στιγμή που στέκεται στο πλάι του λιβανέζικου λαού.

Ο Ν. Γιαννόπουλος (Ελληνικό Κοινωνικό Φόρουμ) ανέφερε τις επισκέψεις και συναντήσεις που είχε η αποστολή. Επισκέφθηκαν στρατόπεδα προσφύγων τόσο στην Ν. Βηρυτό όσο και τους παλαιστινιακούς καταυλισμούς της Σάντρα και Σαντίλα, ενώ συναντήθηκαν και συζήτησαν για την κρίση με τον πρόεδρο της Δημοκρατίας του Λιβάνου κ. Εμίλ Λαχούντ, αλλά και με τις πολιτικές δυνάμεις που στηρίζουν την αντίσταση του λιβανέζικου λαού (Χεζμπολάχ, ΚΚ Λιβάνου, Ελεύθερο Πατριωτικό Κίνημα-μαρωνίτες χριστιανοί) με τις οποίες πραγματοποίησαν και κοινή συνέντευξη τύπου. Επίσης πραγματοποίησαν παράσταση διαμαρτυρίας στα γραφεία της Ευρωπαϊκής Ένωσης, η υποκριτική στάση της οποίας σ’ αυτόν τον πόλεμο καταγγέλθηκε από το σύνολο σχεδόν των ομιλητών, ενώ για πολλούς η κορυφαία στιγμή ήταν η συμμετοχή στη μεγαλειώδη, όπως τη χαρακτήρισαν, διαδήλωση που πραγματοποιήθηκε αμέσως το έγκλημα πολέμου στην Κανά. Διαδήλωση στην οποία συμμετείχαν από κοινού μουσουλμάνοι και χριστιανοί, φοιτήτριες με ευρωπαϊκή αμφίεση και Λιβανέζες με μαντίλα, χαρακτηριστικό της λαϊκής ενότητας που επικρατεί και που χρωματίζει (πάντα σύμφωνα με τον κ. Γιαννόπουλο) περισσότερο πολιτικά/κοινωνικά παρά εθνικά/θρησκευτικά την αντίσταση στους Ισραηλινούς.

Βομβαρδίζουν τις φτωχές περιοχές

Άλλωστε κι η επίθεση έχει ξεκάθαρα χαρακτηριστικά «ταξικού πολέμου» σύμφωνα με την Δ. Σπανού (ΑΔΕΔΥ). «Βομβαρδίζουν τις φτωχές περιοχές του Νότιου Λιβάνου κατά κύριο λόγο», εκεί που οι άνθρωποι πολλές φορές εξαιτίας της φτώχειας τους αδυνατούν να φύγουν περιμένοντας καρτερικά τον θάνατο τους. Μίλησε επίσης για το «διαρκές έγκλημα» το οποίο υφίστανται οι Παλαιστίνιοι πρόσφυγες που ζούνε κάτω από άθλιες συνθήκες στα μαρτυρικά στρατόπεδα Σάντρα και Σαντίλα, όπου η έλλειψη κοινωνικών δικαιωμάτων έχει καταδικάσει το 70% των Παλαιστινίων να βρίσκονται κάτω από το όριο της φτώχειας. Όπως ανέφερε δε ο Γ. Τσιτσιλιάνος (ΟΛΜΕ) υπάρχουν Παλαιστίνιοι που έγιναν πρόσφυγες για δεύτερη φορά, αφού οι καταυλισμοί τους ήταν στο Ν. Λίβανο.

«Μόνο με το βομβαρδισμένο Βερολίνο κατά τη διάρκεια του Β’ Παγκοσμίου Πολέμου μπορεί να συγκριθεί η εικόνα που αντικρίσαμε στη Ν. Βηρυτό», δήλωσε ο Κ. Φωτάκης (Αντιπολεμική Διεθνιστική Κίνηση). Ο ισραηλινός στρατός ακολουθεί την τακτική της «καμένης γης» και της ισοπέδωσης ολόκληρων τετραγώνων, όπου «οι θαμμένοι άνθρωποι κάτω από τα ερείπια είναι οι μόνοι που θυμίζουν ότι εκεί υπήρχε ζωή» και που αν συνεχιστεί θα δημιουργήσει, σύμφωνα με τον Θ. Ζδούκο (ΕΝΙΘ), επισιτιστικό πρόβλημα. Και ταυτόχρονα με τις εικόνες της σφαγής να παρακολουθούν και την εικόνα των διπλωματικών παιχνιδιών πάνω στα πτώματα, που γίνεται από όσους «θέλουν να χωρίσουν τη λεία μετά τον πόλεμο» (ΗΠΑ-Ισραήλ-Ε.Ε.).

Ο Τ. Κορωνάκης (Σύλλογος Ιντιφάντα) μίλησε για τη χαρά του απλού κόσμου που έβλεπε ξένους να τους συμπαραστέκονται, η οποία όμως συνοδευόταν από ερωτήσεις όπως «Γιατί εγώ πρέπει να χάσω την οικογένεια μου για να πάψει η διεθνής κοινή γνώμη να πιστεύει ότι το Ισραήλ βρίσκεται σε αυτοάμυνα;». Προφανώς, όπως τόνισε, η ισραηλινή επίθεση ήταν ένα προμελετημένο σχέδιο στο πλαίσιο της ιμπεριαλιστικής πολιτικής και της Νέας Μέσης Ανατολής που θέλουν να δημιουργήσουν οι ΗΠΑ και το Ισραήλ, πολιτική που έχει ως στόχο να αλλάξει τα σύνορα και να απομονώσει την παλαιστινιακή αντίσταση. Και μπροστά στην ασυδοσία του Ισραήλ, οι Άραβες στρέφονται στο πολιτικό Ισλάμ, ως τη μόνη «ηθική δύναμη» αντίστασης που αναγνωρίζουν.

Τέλος, όλοι οι ομιλητές συμφώνησαν για την επιτακτική ανάγκη να ασκηθεί «αφόρητη» πίεση από κοινωνικούς φορείς και το αντιπολεμικό κίνημα στα κράτη και τις κυβερνήσεις, συμπεριλαμβανομένης και της ελληνικής, για άμεση και διαρκή παύση του πολέμου και για να απομονωθεί διεθνώς το Ισραήλ για τα «εγκλήματα κατά της ανθρωπότητας» (Π. Αντωνόπουλος-ΟΛΜΕ) που έχει διαπράξει. Γιατί «ή θα δημιουργήσουμε ένα μαζικό αντιπολεμικό κίνημα και θα πυκνώσουμε τις αντιστάσεις για το σταμάτημα του πολέμου ή θα ξαναζήσουμε τέτοιες σφαγές και θα περιμένουμε να δούμε ποια θα είναι τα επόμενα θύματα».

Γιώργος ΛΑΜΠΡΟΠΟΥΛΟΣ

Διεθνής αποστολή ακτιβιστών στη Βηρυττό, Αυγή ,28/07/2006

Με στόχο να εκφράσουν την αλληλεγγύη του ελληνικού αντιπολεμικού κινήματος στους δοκιμαζόμενους λαούς του Λιβάνου και της Παλαιστίνης, προωθώντας παράλληλα το αίτημα για άμεση διακοπή της ισραηλινής επίθεσης στα δύο αυτά μέτωπα, αναχωρούν σήμερα για το Λίβανο 14 Έλληνες ακτιβιστές. Η αποστολή αποτελεί μέρος μιας ευρύτερης διεθνούς πρωτοβουλίας με τη συμμετοχή εκπροσώπων κινημάτων από τη Γαλλία, την Ιταλία, την Αυστρία, καθώς και βουλευτών από τη Νότια Αφρική, τις Φιλιππίνες, το Πακιστάν, τη Γαλλία και την Ιταλία.

Για τη διεθνή αυτή αποστολή των 70 με 80 ατόμων μίλησαν χθες το πρωί στην Ενωση Ανταποκριτών Ξένου Τύπου οι Έλληνες διοργανωτές. «Είναι το λιγότερο που μπορούμε να κάνουμε» τόνισε για την πρωτοβουλία ο Τάσος Κορωνάκης από το Ελληνικό Κοινωνικό Φόρουμ και τον Σύλλογο Ιντιφάντα. «Θα εκφράσουμε την αλληλεγγύη μας στους λαούς αυτούς μεταφέροντας εκεί το αντιπολεμικό αίσθημα του ελληνικού λαού όπως αυτό εκφράστηκε στις πορείες των τελευταίων ημερών». Υπογραμμίζοντας στη συνέχεια την κρισιμότητα της σημερινής κατάστασης στη Μέση Ανατολή και τη σημασία που έχουν παρόμοιες αποστολές διεθνούς αλληλεγγύης, ανέφερε τα λόγια ενός Παλαιστινίου γνωστού του: «Οι φίλοι μας ή θα έλθουν γρήγορα ή όταν έλθουν δεν θα μας βρουν».

Ο Κώστας Φωτάκης από το ΝΑΡ εξήγησε ότι η αποστολή δεν πηγάζει αποκλειστικά από ανθρωπιστικό ενδιαφέρον για τους δοκιμαζόμενους σήμερα λαούς του Λιβάνου και της Παλαιστίνης. «Ανησυχούμε πολύ για το δολοφονικό μέλλον που οι ισχυροί αυτού του κόσμου μας επιφυλάσσουν. Με τις δικές μας μικρές δυνάμεις θέλουμε να ανοίξουμε δρόμους για μια γενικότερη αντιπολεμική κινητοποίηση των λαών».

Την ανάγκη ευαισθητοποίησης της κοινής γνώμης για την «τρομακτική κατάσταση που βιώνουμε» επεσήμανε από την πλευρά της η Δέσποινα Σπανού από την ΑΔΕΔΥ. Μιας κατάστασης που, όπως είπε, χαρακτηρίζεται πια από την πλήρη αποθράσυνση των ιμπεριαλιστικών κύκλων με την Αμερικανίδα υπουργό Εξωτερικών Κοντολίζα Ράις να δηλώνει πια ανοιχτά ότι είναι ώρα για νέα σύνορα στη Μέση Ανατολή και ότι όσοι αντιδρούν τελικά θα νικηθούν. «Πρέπει να αντιδράσουμε όλοι, σαν Έλληνες πολίτες, σαν συνδικάτα, σαν δημοκρατικοί άνθρωποι, σαν άνθρωποι που θέλουν να ζήσουν ειρηνικά» σημείωσε.

Ο Μιχιάρ Ικτάμι, πρόεδρος της Ενωσης Παλαιστινίων Εργαζομένων, έκανε, τέλος, λόγο για μια πολύ σημαντική πρωτοβουλία αφού, όπως είπε, το ελληνικό κίνημα δίνει την «ηθική του στήριξη» στα κινήματα του Λιβάνου και της Παλαιστίνης. «Είναι μια στάση ζωής που εκτιμούμε βαθύτατα» είπε. «Οταν οι ΗΠΑ και το Ισραήλ θέλουν να κάνουν τους φίλους μας ουδέτερους σ’ αυτόν τον αγώνα, εδώ στην Ελλάδα εκφράζεται έμπρακτα η θέληση να σταθούν στο πλευρό των δοκιμαζόμενων λαών μας» τόνισε.

Η αποστολή αναχωρεί σήμερα το πρωί για τη Δαμασκό της Συρίας όπου θα ενωθεί με τους υπόλοιπους ακτιβιστές ώστε αύριο να κατευθυνθεί οδικώς προς τη Βηρυτό. Εκεί προγραμματίζονται επισκέψεις σε προσφυγικούς καταυλισμούς και σε νοσοκομεία καθώς και επαφές με την κυβέρνηση του Λιβάνου. Τη Δευτέρα, η αποστολή θα δώσει συνέντευξη Τύπου και στη συνέχεια θα πραγματοποιήσει διαδήλωση στο κέντρο της πόλης επιδίδωντας παράλληλα ψηφίσματα στα γραφεία της Ε.Ε. και του ΟΗΕ. Την Τετάρτη η αποστολή θα επιστρέψει στη Δαμασκό και από κει θα αναχωρήσει το πρωί της Παρασκευής για την Αθήνα.

Στην ελληνική αντιπροσωπεία μετέχουν οι: Δέσποινα Σπανού (ΑΔΕΔΥ), Αντωνία Λεγάκη (μέλος του ΔΣΑ), Θόδωρος Σδούκος (ΕΝΙΘ), Παύλος Αντωνόπουλος (ΟΛΜΕ), Γιώργος Τσιτσιλιάνος (ΟΛΜΕ), Μιχιάρ Εκτάμι (Ένωση Παλαιστινίων Εργαζομένων), Τάσος Κορωνάκης (Σύλλογος Ιντιφάντα), Νίκος Γιαννόπουλος (Ελληνικό Κοινωνικό Φόρουμ), Μανώλης Ηλιάκης (Αντιπολεμική Κίνηση Ρεθύμνου), Γκουίντο Τσιόφι (Δίκτυο για τα Πολιτικά και Κοινωνικά Δικαιώματα), Βαϊτσης Σκαρλάτος (Αντιπολεμική Διεθνιστική Κίνηση), Μιχάλης Τρίκκας (εφημερίδα «Αυγή»), Θωμάς Μπίζας (Συνασπισμός), Κώστας Φωτάκης (ΝΑΡ).
Συντάκτης : Τρίκκας Μιχάλης

Χαιρετισμός στο συνέδριο της Νεολαίας ΠΑΣΟΚ, κάπου το 2004

Φίλες και φίλοι της Ν. ΠΑΣΟΚ

Το 6ο Συνέδριο σας, συνέδριο Νεολαίας του κόμματος που κυβέρνησε για χρόνια τη χώρα, έχει ιδιαίτερη σημασία τόσο για τις αποφάσεις του, όσο και για τη προβληματική που πιθανόν να αναπτύξετε επάνω στα μεγάλα προβλήματα που αντιμετωπίζει σήμερα η ελληνική νεολαία.

Υπ΄ αυτήν την έννοια, θεωρώ πως θα ήταν χρήσιμο, Σήμερα που τα μέσα μαζικής ενημέρωσης μαζί με το σχολείο, την εκκλησία και τους υπόλοιπους ιδεολογικούς μηχανισμούς, δημιουργούν μια στρεβλή αντίληψη για την πραγματικότητα που βιώνουμε, τόσο στην χώρα μας όσο και διεθνώς, ο σύντομος χαιρετισμός μου εκ μέρους της Νεολαίας Συνασπισμού να προσπαθήσει να συμβάλει σε αυτό τον προβληματισμό.

Φίλες και φίλοι,

Τα τελευταία χρόνια το παγκόσμιο σκηνικό μεταβάλλεται με ραγδαίο ρυθμό και διαμορφώνεται μια νέα κατάσταση όπου το τι θεωρείται λογικό και τι παράλογο, τι αδιανόητο και τι γεγονός αποτελεί μια μεγάλη κουβέντα. Διανύοντας την εποχή της νεοφιλελεύθερης παγκοσμιοποίησης όπου η έννοια του «ανθρωπιστικού» πολέμου επινοήθηκε, παρουσιάζεται σαν λογική η εξαπόλυση ενός διαρκούς πολέμου χωρίς σαφή και καθορισμένο αντίπαλο, με ακαθόριστο στόχο, τις συνέπειες του οποίου, βέβαια, πολύ συγκεκριμένα πληρώνουν άνθρωποι και χώρες.

Φίλες και φίλοι

Οι οικονομικές και κοινωνικές ανισότητες διευρύνονται με ραγδαίους ρυθμούς. Το χάσμα ανάμεσα στις ανεπτυγμένες χώρες και σ΄ αυτές του Τρίτου Κόσμου παίρνει τραγικές διαστάσεις, εκατομμύρια πληθυσμού σε όλο τον πλανήτη βρίσκονται στα όρια της φτώχειας και της οικονομικής εξαθλίωσης. Παρόλα αυτά όσοι διευθύνουν τις τύχες των λαών του πλανήτη, οι υπερεθνικοί οργανισμοί με προεξάρχοντα το Δ.Ν.Τ. και τον Π.Ο.Ε επιμένουν να επιβάλουν την εφαρμογή ολοένα και σκληρότερων μονεταριστικών οικονομικών πολιτικών.

Αποτέλεσμα αυτής της επιμονής είναι η περιθωριοποίηση και ο αποκλεισμός τεράστιων ομάδων του πληθυσμού του πλανήτη από στοιχειώδη κοινωνικά αγαθά όπως η υγεία, η παιδεία, η εργασία.

Σε όλα αυτά ήρθε να προστεθεί μετά την 11η Σεπτέμβρη  το νέο δόγμα Μπους, ο πόλεμος ενάντια στην τρομοκρατία και ο χωρισμός του κόσμου στις δυνάμεις του καλού και του κακού. Είναι πλέον ξεκάθαρο πως οι ΗΠΑ, συνεχίζοντας ιμπεριαλιστικούς πολέμους και επεμβάσεις, καθώς και την εγκληματική τους πολιτική σε μια σειρά από περιοχές του πλανήτη  διαμορφώνουν μια αυτοκρατορικού χαρακτήρα δομή για το σύγχρονο κόσμο.

Η εισβολή στο Ιράκ, η κατοχή και ο κύκλος αίματος που άνοιξε, έχει καταλήξει να παρουσιάζεται σαν μια απλή καθημερινότητα για την οποία κανείς δεν οφείλει να απολογηθεί, όσο και αν η Ιρακινή αντίσταση, που ισχυροποιείται καθημερινά προσπαθεί να αναδείξει την κραυγαλέα αδικία.

Απέναντι σ΄ αυτές τις πολιτικές οι Η.Π.Α. φαίνεται δυστυχώς να βρίσκουν σύμμαχους και τις χώρες της Ε.Ε., που παρά το γεγονός ότι πολλές από αυτές κυβερνήθηκαν για χρόνια από σοσιαλδημοκρατικά κόμματα, όπως και η χώρα μας, έχουν ενσωματώσει πλήρως την πολιτική τους στην κυρίαρχη -ενιαία όπως θέλουν να μας πείσουν- νεοφιλελεύθερη σκέψη.

Μπροστά λοιπόν στα τραγικά κοινωνικά αδιέξοδα που οδηγείται ο πλανήτης, η επίσημη σοσιαλδημοκρατία φαίνεται να βρίσκεται σε διαρκή κρίση ενσωμάτωσης, και μεταλλάσσεται συνεχώς σε μια δύναμη που στηρίζει τις βασικές επιλογές του νεοφιλελευθερισμού.

Ίσως ένα από τα σημαντικότερα παραδείγματα αυτής της ευθυγράμμισης είναι η υποστήριξη του λεγόμενου «Ευρωσυντάγματος». Γνωρίζετε πολύ καλά πως πιστεύουμε στο κοινό μέλλον των λαών της Ευρώπης και πως είναι βαθιά μας πεποίθηση πως ο κοινός αγώνας των λαών της Ευρώπης μπορεί να φέρει πιο κοντά στο σήμερα τον νέο κόσμο για τον οποίο εμείς αγωνιζόμαστε, το σοσιαλισμό με ελευθερία και δημοκρατία. Αυτό όμως δεν μπορεί να μας κάνει να στηρίζουμε την πολιτική ενοποίηση της Ευρώπης ανεξάρτητα από το περιεχόμενο και τις στρατηγικές της επιδιώξεις.

Η σημερινή πρόταση για ευρωπαϊκή συνταγματική συνθήκη αποτελεί ένα δεσμευτικό κείμενο που νομιμοποιεί τον νεοφιλελευθερισμό (σε αντίθεση σχεδόν με όλα τα συντάγματα που μέχρι σήμερα γνωρίζαμε)  περιορίζει μια σειρά από δικαιώματα και κατακτήσεις των εργαζομένων χωρίς σαφή τρόπο αναθεώρησης και κυρίως επιβάλλεται βίαια χωρίς να αντλεί νομιμοποίηση από κανένα αντιπροσωπευτικό σώμα. Απέναντι σε τέτοιου τύπου επιλογές λοιπόν που υποθηκεύουν το μέλλον μας δεν μπορούμε να μένουμε αδιάφοροι.

Φίλες και φίλοι ,

Απέναντι στη σκληρή πραγματικότητα των μονόδρομων που επιβάλλεται διεθνώς, η κοινωνική κατηγορία που πλήττεται περισσότερο είναι αναμφισβήτητα η νεολαία.

Στη χώρα μας, τα τελευταία χρόνια, δεν ήταν λίγες οι φορές που η ελληνική νεολαία βρέθηκε στο στόχαστρο παρόμοιων πολιτικών επιλογών. Επιλογών που είχαν ως αποτέλεσμα τη δραματική αύξηση της ανεργίας των νέων, την ελαστικοποίηση των εργασιακών σχέσεων, την υποθήκευση του ασφαλιστικού συστήματος, την απορύθμιση της εκπαιδευτικής διαδικασίας με χιλιάδες μαθητές χαμηλότερων εισοδηματικών στρωμάτων να αποκλείονται από το Λύκειο καθώς και την πρωτοφανή τα τελευταία χρόνια  περιστολή ατομικών και συλλογικών, πολιτικών και κοινωνικών δικαιωμάτων.

Απέναντι σε αυτά τα δραματικά προβλήματα που βιώσαμε τα προηγούμενα χρόνια αλλά και απέναντι σε όσα καλούμαστε να αντιμετωπίσουμε σήμερα κανείς δεν μπορεί να κλείνει τα μάτια.

Απέναντι στα δραματικά κοινωνικά αδιέξοδα που προκαλούν συγκεκριμένες πολιτικές επιλογές κανένα επικοινωνιακό μακιγιάρισμα δεν μπορεί να κρύψει τις κραυγαλέες αντιθέσεις και τις πολιτικές ευθύνες που αναλογούν στον καθένα.

Φίλες και φίλοι ,

Δεν μπορεί να μην μιλάει κανείς για την Ολυμπιάδα του ντόπινγκ, της τσιμεντοποίησης και της καταστολής που ζήσαμε.

Δεν μπορεί να μην μιλάμε για την συντηρητική στροφή της ελληνικής κοινωνίας και την αναζωπύρωση εθνικιστικών και ρατσιστικών αντιλήψεων, για την γκετοποίηση των μεταναστών στα σχολεία και τα προβλήματα που αντιμετωπίζουν απέναντι στον κρατικό μηχανισμό ως παιδιά δεύτερης κατηγορίας εξαιτίας της καταγωγής τους.

Όταν ο ατομισμός και η ιδιώτευση κυριαρχούν,  κοινωνικές ομάδες περιθωριοποιούνται και ο στρατός και η εκκλησία επανακτούν την αξιοπιστία τους εμείς θα συμβάλουμε με όλες μας τις δυνάμεις για την δημιουργία ενός αυτόνομου μαχητικού κινήματος νεολαίας.

Εμείς δεν είμαστε διατεθειμένοι να συμβάλουμε σε ένα γενικό κλίμα συναίνεσης σήμερα που τα πολιτικά αδιέξοδα του δικομματισμού διευρύνονται. Παίρνουμε απόσταση από τα σενάρια για την προεδρολογία μιας και μέχρι να καταθέσει την πρόταση της η κυβέρνηση πολλά θα γίνονται εκ του πονηρού.

Εμείς όπως κάναμε κριτική από θέσεις ριζοσπαστικής αριστεράς στις κυβερνήσεις του ΠΑΣΟΚ συνεχίζουμε και σήμερα απέναντι στην κυβέρνηση της Νέας Δημοκρατίας και πιστεύουμε ειλικρινά πως τα ίδια τα προβλήματα είναι που θέτουν ξανά σήμερα τις διαχωριστικές γραμμές  και σε αυτά πρέπει όλοι να τοποθετηθούμε. .

Και αν θέλει κανείς να εντάσσεται στο μπλοκ των δυνάμεων της προόδου, πράγμα που πολλές φορές δείχνετε να το επιθυμείτε, δεν αρκεί να καβγαδίζει κανείς για το πάπλωμα, αλλά να παίρνει οριστικό διαζύγιο με πολύ συγκεκριμένες πτυχές των εφαρμοζόμενων πολιτικών.

Τα ερωτήματα που πρέπει να απαντήσουμε ενδεικτικά θα μπορούσαν να είναι:

* Θα απαιτήσουμε τον τερματισμό της κατοχής στο Ιράκ ή θα αδιαφορούμε για το αν ή χώρα παρέχει βοήθεια στους στρατούς των εισβολέων.
* Θα εκφράσουμε την αλληλεγγύη μας στον αγώνα των Παλαιστινίων ή θα κρατάμε ίσες  αποστάσεις στηρίζοντας επί της ουσίας την πολιτική του Μπους.
* Θα αγωνιστούμε ενάντια στις πολιτικές που καταστρέφουν τον πλανήτη ή θα στηρίζουμε το σημερινό καταστροφικό μοντέλο ανάπτυξης:
* Θα αγωνιστούμε στη χώρα μας για ένα ενωτικό κίνημα αμφισβήτησης στη βάση συγκεκριμένων αλλαγών ή θα αρκεστούμε σε μια αντιφατική πολλές φορές κριτική ίσων αποστάσεων.

Και συγκεκριμένα:

* Θα στηρίξουμε μια καμπάνια που θα ζητάει δημοψήφισμα για να καταψηφίσει ο ελληνικός λαός το υποτιθέμενο ευρωσύνταγμα ή όχι;
* Θα στηρίξουμε την δημόσια και δωρεάν εκπαίδευση ή θα αδιαφορήσουμε απέναντι στην δημιουργία μη κρατικών πανεπιστημίων;
* Θα απαιτήσουμε 35ωρο πενθήμερο εφτάωρο για όλους, ελάχιστο εγγυημένο εισόδημα και πολιτικές κατά τις ανεργίας ή θα αφήσουμε την ζωή μας να ελαστικοποιείται.

Εμείς όλα τα παραπάνω νοιώθουμε έτοιμοι να τα διεκδικήσουμε.

Απ’ το Σηάτλ ως την Πράγα, την Γένοβα και την Θεσσαλονίκη κατά το διάστημα που η κυβέρνηση του ΠΑΣΟΚ ασκούσε τα καθήκοντα της προεδρίας της Ε.Ε. και  απ το Πόρτο Αλλέγκρε ως την Φλωρεντία, το Παρίσι και την Ινδία τα τελευταία χρόνια βρεθήκαμε στον πυρήνα ενός κινήματος που αμφισβήτησε μαζί με τις κυρίαρχες πολιτικές και όλες τις θεωρίες που μιλούσαν περί τέλους της ιστορίας. Το κίνημα ενάντια στην νεοφιλελεύθερη καπιταλιστική παγκοσμιοποίηση έφερε ξανά στο προσκήνιο την διεκδίκηση ενός άλλου κόσμου που είναι εφικτός και έδωσε νέα πνοή στην συλλογική δράση.

Με τα μεγαλειώδη αντιπολεμικά συλλαλητήρια αναδείχθηκε στην νέα υπερδύναμη που μπορεί να αμφισβητεί τις επιλογές και τους πλανητικούς σχεδιασμούς των ΗΠΑ και των συμμάχων τους.

Σήμερα ως Ελληνικό κοινωνικό Φόρουμ, λίγο μετά το 3ο Ευρωπαϊκό κοινωνικό Φόρουμ στο Λονδίνο μαζί όλους όσους τα προηγούμενα χρόνια βρεθήκαμε στο δρόμο για να αντισταθούμε στον νεοφιλελευθερισμό, τον πόλεμο και τον ρατσισμό Θα διοργανώσουμε το 4ο Ευρωπαϊκό κοινωνικό Φόρουμ το 2006 στην Αθήνα.

Έτσι αντιλαμβανόμαστε εμείς το ρόλο μας και θα συνεχίσουμε να δίνουμε την μάχη ενάντια στον νεοφιλελευθερισμό και τον Πόλεμο.

Σας ευχαριστώ

Καλή επιτυχία στο συνέδριό σας.

«Ο σημερινός κόσμος δεν έχει μέλλον», Εποχή, 23/3.2003

ΣΥΝΕΝΤΕΥΞΗ ΜΕ ΤΟ ΝΕΟ ΓΡΑΜΜΑΤΕΑ ΤΗΣ ΝΕΟΛΑΙΑΣ ΣΥΝΑΣΠΙΣΜΟΥ ΤΑΣΟ ΚΟΡΩΝΑΚΗ

Τη συνέντευξη πήρε ο Π. Εγγλέζος
Την περασμένη εβδομάδα ολοκλήρωσε τις εργασίες του το 3ο συνέδριο της Νεολαίας του Συνασπισμού. Ένα συνέδριο που έγινε μέσα σε κλίμα προετοιμασίας του πολέμου από την πλευρά των ΗΠΑ και των συμμάχων τους αλλά και της ανάπτυξης ενός μεγάλου φιλειρηνικού κινήματος. Η συζήτησή μας με το νέο γραμματέα της Νεολαίας Συνασπισμού με τον 27χρονο Τάσο Κορωνάκη δεν περιορίζεται βέβαια στο θέμα του πολέμου. Το συνέδριο της οργάνωσης ασχολήθηκε και με θέματα φυσιογνωμίας, ιδεολογίας, πολιτικού σχεδίου, σχέσεων με το κόμμα αλλά και για τις τάσεις.

Θα κάνεις έναν σύντομο απολογισμό του συνεδρίου;
Εμείς εκτιμάμε ότι το 3ο συνέδριο της Νεολαίας ήταν σταθμός στην πορεία της οργάνωσης μας. Ένα συνέδριο που πιστοποίησε τα θετικά βήματα που έχουν γίνει το προηγούμενο διάστημα. Θα έλεγα ότι ήταν μια ευχάριστη έκπληξη και η συμμετοχή των συντρόφων μας αλλά και η ποιότητα των συζητήσεων. Έγιναν πολλές κουβέντες στις Πολιτικές Κινήσεις της Νεολαίας σε όλη την Ελλάδα…
Ποιο ήταν το κυρίαρχο θέμα του συνεδρίου;

Αυτό που απασχολεί τους νέους ανθρώπους σήμερα είναι το μέλλον. Αυτό συζητήθηκε και στο συνέδριο. Επίσης συζητήθηκαν ιδεολογικά ζητήματα, μέτωπα που ανοίγουμε το επόμενο διάστημα και φυσικά ό.τι έχει να κάνει με το κίνημα.

Να το κάνω πιο συγκεκριμένο. Είχε να κάνει με τα ιδεολογικά χαρακτηριστικά της οργάνωσης, τα οργανωτικά, το πολιτικό σχέδιο, τις σχέσεις σας με το κόμμα, με τι;

Κυρίαρχο θέμα ήταν ο πόλεμος. Ήταν, νομίζω, λογικό και αναμενόμενο να επικεντρωθεί το ενδιαφέρον μας σε αυτό το μεγάλο θέμα και στις κινηματικές προσπάθειες που ήδη γίνονται και θα έλεγα ότι είναι στην κυριολεξία συγκλονιστικές^ ιδιαίτερα η συμμετοχή των μαθητών και των μαθητριών. Να, πάλι, η αναζήτηση αυτού του άλλου κόσμου, που εμείς θέλουμε να μας χωράει όλους και να έχει μέλλον. Έχουμε ένα μονοπολικό σύστημα που με την επίφαση ενός πολέμου κατά της τρομοκρατίας, ξεκίνησε μια ιδεολογική επίθεση, μια επίθεση εναντίον χωρών, λαών, αθώων πολιτών.

Σε τι διαφέρει η Νεολαία σας, από άλλες αριστερές συλλογικότητες; Εννοώ και αυτές που δρουν σήμερα αλλά και αυτές του παρελθόντος, όπως η ενιαία ΚΝΕ και ο «Ρήγας».

Μόνο και μόνο η συγκυρία, στην οποία γεννήθηκε η οργάνωση, αναδεικνύει και τη διαφορετικότητά μας. Είχαμε την κατάρρευση του «υπαρκτού σοσιαλισμού», την ιδεολογική υποχώρηση της αριστεράς και την επίθεση του νεοφιλελευθερισμού. Όλα αυτά προσδιορίζουν αρκετά από τα στοιχεία της φυσιογνωμίας μας. Σε σχέση με τη σημερινή συγκυρία, το βασικό χαρακτηριστικό είναι η σύνδεση με το κίνημα κατά της νεοφιλελεύθερης παγκοσμιοποίησης, με το οποίο η Νεολαία Συνασπισμού συμπορεύεται από την αρχή του. Επίσης, η προσπάθεια μας να εκφράσουμε την ανανεωτική, σύγχρονη, οικολογική, φεμινιστική, κινηματική αριστερά στις μέρες μας.

Σε ποιο βαθμό ταυτίζεστε με το κόμμα Συνασπισμός; Έχετε και το ίδιο όνομα.

Ναι και δεν είναι σύμπτωση.

Παλαιότερα υπήρχαν οργανώσεις νεολαίας με διαφορετική από το κόμμα ονομασία. Ήταν η Νεολαία Λαμπράκη, η ΕΚΟΝ Ρήγας Φεραίος και η ΚΝΕ ακόμα…

Η Νεολαία Συνασπισμού είναι η νεολαία του κόμματος. Παρ’ όλα αυτά έχει οργανωτική αυτονομία. Δρα, με βάση τις βασικές αρχές που διέπουν το κόμμα μας, αρχές που έχουμε σε μεγάλο βαθμό συνδιαμορφώσει.

Έχετε μόνο οργανωτική αυτονομία ή και σχετική πολιτική αυτονομία από το κόμμα;

Μια σχετική πολιτική αυτονομία, μπορεί να έχει. Εντούτοις, υπάρχει ο κοινός τόπος με το κόμμα. Αλλά σε αυτή την συγκυρία, η βασική μας επιδίωξη είναι να εκφράσουμε όλο αυτόν τον κόσμο που κατεβαίνει στο δρόμο, που δραστηριοποιείται ξανά, που γεμίζει τις πλατείες, που δημιουργεί αυτή τη μεγάλη ανθρώπινη ασπίδα. Είδες πόσοι μαθητές κατέβηκαν στις πορείες; Δεν χρειάστηκε παρά μια σπίθα, ένα απλό κάλεσμα… Η νεολαία έχει εγγενή ριζοσπαστικά χαρακτηριστικά και όχι μόνο ταξικές αναφορές. Έχει ιδιαίτερες ευαισθησίες, ανησυχίες γιατί δεν έχει ενταχθεί στο σύστημα, γιατί είναι εκτός παραγωγής ή γιατί επιχειρείται, με βίαιο τρόπο, να την εντάξουν. Είναι ένα τμήμα της κοινωνίας που δεν έχει κουραστεί ή υποστεί ήττα. Υπάρχουν, δηλαδή, πολλοί λόγοι που συγκροτούνται οργανώσεις νεολαίας και έχουν τα δικά τους φυσιογνωμικά χαρακτηριστικά.

Κεντρικό σύνθημα του συνεδρίου ήταν: «διεκδικούμε έναν κόσμο με μέλλον». Δεν θα μπορούσε, πχ, να ήταν σύνθημα της ΟΝΝΕΔ;

Ο καθένας χρησιμοποιεί ότι θέλει. Έχω δει την ΟΝΝΕΔ να υπογράφει κείμενα και κατά του ιμπεριαλισμού. Εμείς όμως, θέλουμε να δείξουμε το εξής: ότι ο κόσμος αν συνεχίσει να εξελίσσεται όπως εξελίσσεται σήμερα, δεν θα έχει μέλλον.

Αμυντικό σύνθημα.

Στην πραγματικότητα είναι ένα επιθετικό. Ένας κόσμος με μέλλον για μας, είναι ένας κόσμος που λειτουργεί κάτω από διαφορετικές σχέσεις. Λειτουργεί με οικολογική ισορροπία, με ισότητα μεταξύ του άντρα και της γυναίκας, καταργεί τις εξουσιαστικές σχέσεις, σέβεται τα δικαιώματα όλων των ανθρώπων. Είναι τελικά ένας κόσμος που στοχεύει σε έναν σοσιαλισμό με ελευθερία και δημοκρατία. Για μας ο σημερινός κόσμος δεν έχει μέλλον.

Αναφέρθηκες στον σοσιαλισμό. Όμως ο Συνασπισμός συγκροτήθηκε ως κόμμα πολιτικής και όχι ιδεολογικής ενότητας. Στο κείμενο των «Θέσεων» της Νεολαίας, λέξεις σοσιαλισμός ή αντικαπιταλισμός είναι κυρίαρχα. Υπονοεί ένα κλικ αριστερότερα από το κόμμα.

Νομίζω πως όχι. Το προηγούμενο Κεντρικό Συμβούλιο αποφάσισε να ανοίξει -και όχι να κλείσει- τέτοια ιδεολογικά ζητήματα. Το κείμενο των «Θέσεων» δεν επιχειρεί να δώσει συνταγή, π.χ, για το δρόμο προς το σοσιαλισμό, να καθορίσει επ΄ ακριβώς ποιος θα είναι ο σοσιαλισμός. Προσπαθούμε να σκιαγραφήσουμε συζητώντας για αυτό το δρόμο. Όλα αυτά, χωρίς αυστηρότητα, δογματισμούς. Γι αυτό αναφερθήκαμε και σε άλλα ρεύματα. Σημειώσαμε όμως ότι τα βασικά μας εργαλεία βρίσκονται στο ρεύμα του δυτικού κριτικού μαρξισμού, του ευρωκομμουνισμού, χωρίς να απορρίπτουμε άλλες εκδοχές και χωρίς να αναπαράγουμε απλώς τη μαρξιστική θεωρία. Έχουμε κριτική στάση, προσπαθώντας να παίρνουμε στοιχεία από όλα τα σύγχρονα ρεύματα σκέψης και τα ιστορικά ρεύματα της αριστεράς.

Στα ντοκουμέντα του συνεδρίου σας έχετε ειδική θετική αναφορά στο «Χώρο Διαλόγου και Κοινής Δράσης της Αριστεράς». Ωστόσο, στην έναρξη του συνεδρίου ο «χώρος» απουσίαζε, μάλλον χωρίς τη θέλησή του.

Ήταν όμως εκεί. Υπήρχαν οι συνιστώσες του «χώρου» αλλά και καταγράφηκε η επιθυμία της Νεολαίας του Συνασπισμού να προχωρήσουμε όλοι μαζί. Γι΄ αυτό, την υπόθεση του «χώρου» την έχουμε στο πολιτικό σχέδιο των θέσεων, ως έναν από τους κύριους άξονες που θα διέπουν όλες μας τις δράσεις. Μας ενδιαφέρει η διαμόρφωση μιας άλλης κουλτούρας στο εσωτερικό της αριστεράς και η προσπάθεια για ενότητα στη δράση. Δεν έχουμε το δικαίωμα, πλέον, να πορευόμαστε έναν μοναχικό δρόμο, θεωρώντας ότι διαθέτουμε την απόλυτη αλήθεια. Αντίθετα, πρέπει να ανοίξει η συζήτηση μέσα στην αριστερά και να ανακαλύπτουμε κάθε φορά τον κοινό τόπο για να μπορέσουμε να ξαναφέρουμε την αριστερά στο προσκήνιο.

Ο Κώστας Φιλίνης, προσκεκλημένος σας, πέρα από τα καλά λόγια του, σας άσκησε και κριτική ως προς τη θέση που διατυπώσατε για τις συνέπειες από την κατάρρευση της Σοβιετικής Ένωσης. Πως σχολιάστηκε;

Ήταν πολύ ενδιαφέρουσα και ουσιαστική παρέμβαση. Για το συγκεκριμένο θέμα έγινε μεγάλη κουβέντα από τους συνέδρους. Στο κείμενο δεν επιχειρήσαμε να μιλήσουμε για τα αίτια. Θελήσαμε να περιγράψουμε τις συνέπειες από αυτή την κατάρρευση, κατά τη διάρκεια της δεκαετίας του ’90, μέσα στην οποία γεννήθηκε η οργάνωσή μας. Αν θα θέλαμε να κάνουμε μια ιστορική προσέγγιση και να δούμε τα αίτια της πτώσης θα είχαμε πολλές σελίδες ακόμα. Τελικά, υπήρξε τροπολογία η οποία ενσωματώθηκε στο κείμενο και έκανε σαφές ότι υπήρχαν προσπάθειες στο χώρο της αριστεράς, που από πολύ νωρίτερα, έβαζαν ζητήματα όσον αφορά τη Σοβιετική Ένωση.

Τελευταία, πυκνώνουν οι επαφές και οι κοινές πρωτοβουλίες των «επίσημων» πολιτικών νεολαιών, Ν. ΠΑΣΟΚ, ΟΝΝΕΔ, ΚΝΕ, Ν. Συνασπισμού, Ν. ΔΗΚΚΙ, ενώ μένουν εκτός οι υπόλοιπες, οι οποίες είναι αρκετές και σε ορισμένες περιπτώσεις πιο υπαρκτές και πιο δυναμικές.

Είναι όπως γίνεται στο Συμβούλιο πολιτικών αρχηγών, στο οποίο δεν πηγαίνουν εκπρόσωποι από άλλα μη κοινοβουλευτικά κόμματα.

Ωστόσο δεν ταιριάζει αυτή η πρακτική σε νεολαίες.

Η δικιά μας λογική είναι διαφορετική. Αυτό φαίνεται, νομίζω, από τις συνεργασίες που κάνουμε με άλλες νεανικές συσπειρώσεις, με άλλες πολιτικές οργανώσεις της αριστεράς.

Δεν λειτουργείτε με τάσεις. Σε αυτό διαφέρετε από το κόμμα.

Γιατί, δεν υπήρξε η ανάγκη. Νομίζω ότι το κόμμα αναγκάστηκε από τη συγκυρία να λειτουργήσει με αυτό τον τρόπο. Παλαιότερα, υπήρχαν και στη Νεολαία τάσεις. Μη νομίζεις ότι εξαφανίστηκαν οι ιδεολογικές αναζητήσεις ή οι διαφορές. Αυτό που συνέβη, είναι ότι μπορούμε να βρισκόμαστε, να κουβεντιάζουμε και να δρούμε, χωρίς να υπάρχει ανάγκη, μέχρι στιγμής, ιδιαίτερων ομαδοποιήσεων.

Ο πόλεμος έχει ξεκινήσει. Έχετε βάλει μπρος τις μηχανές σας;

Οι μηχανές μας είναι στο φουλ. Είναι πάρα πολύ κρίσιμη η περίοδος. Υπάρχει όμως και η απάντηση από τον κόσμο και ιδιαίτερα από τους νέους ανθρώπους. Το είδαμε στις 15 Φλεβάρη, το είδαμε και χθες με τις τεράστιες κινητοποιήσεις, που πολλούς τους ξάφνιασαν, τους αιφνιδίασαν. Οι δεκάδες χιλιάδες νέοι που διαδήλωσαν με τις σημαίες του Ελληνικού Κοινωνικού Φόρουμ, εναντίον του πολέμου, είναι μια μεγάλη, μια σημαντική παρακαταθήκη. Όλες αυτές τις ημέρες θα είμαστε στους δρόμους. Δεν πρόκειται να σταματήσουμε.

«Δημιουργείται» μία νέα πολιτικοποιημένη γενιά, Αυγή, 23/3/2003

Μιλώντας με τον Τάσο Κορωνάκη, νεοεκλεγέντα γραμματέα της Νεολαίας ΣΥΝ, τον ακούς συχνά να χρησιμοποιεί μία λέξη: συνειδητοποίηση. Τι σημαίνει άραγε για έναν 27χρονο «συνείδηση» Ο Τ. Κορωνάκης δίνει πολιτικό περιεχόμενο στην απάντηση: αντινεοφιλελεύθερο, φιλειρηνικό, αντιρατσιστικό.
Μέσα απ’ αυτό το πρίσμα προσεγγίζει την μεγαλειώδη παρουσία της νεολαίας στα αντιπολεμικά συλλαλητήρια και διαπιστώνει ότι «δημιουργείται μία νέα πολιτικοποιημένη γενιά που συγκροτεί μία νέα ταυτότητα». Αυτή η νεολαία, που βιώνει στην εργασία και την καθημερινότητά της τα αδιέξοδα του καπιταλισμού, με αφορμή την αντίδραση στον πόλεμο, «παντρεύεται» σήμερα με το κίνημα κατά της νεοφιλελεύθερης παγκοσμιοποίησης.
Ο Τ. Κορωνάκης υπογραμμίζει ότι ο πραγματικός αντίπαλος της ιδιώτευσης που προωθεί ο νεοφιλελευθερισμός είναι η συλλογική δράση. Και στην περίπτωση της Νεολαίας ΣΥΝ αυτό υλοποιείται μέσα από την ισχυροποίηση ενός μετώπου νεολαίας ενάντια στο νεοφιλελευθερισμό και απ’ την προώθηση μίας νέας πολιτικής κουλτούρας και συμπεριφοράς με βάση την ενότητα δράσης της αριστεράς.

Συνέντευξη στον Κώστα ΠΟΥΛΑΚΙΔΑ

\* Εντυπωσιακή είναι τις τελευταίες ημέρες η παρουσία των νέων ανθρώπων στις αντιπολεμικές συγκεντρώσεις. Σας αιφνιδίασε; Πως την εξηγείτε;\

Κανένας δεν πρέπει να αιφνιδιάζεται όταν αντιδρά ο κόσμος. Υπάρχει μία κατ’ αρχήν ηθική προσέγγιση των νέων στο παγκόσμιο πολιτικό σκηνικό. Η νεολαία με τα εγγενή χαρακτηριστικά της, και αντιδρώντας από ένστικτο, νιώθει την παγκόσμια αδικία και αναλαμβάνει την ευθύνη να δράσει. Η μαζικότητα και ο παλμός που βλέπετε (οι περισσότεροι στις οθόνες σας) δείχνει ότι τα επιχειρήματα για τον πόλεμο ενάντια στην τρομοκρατία δεν πείθουν, όλοι αντιλαμβάνονται ότι τώρα σκοτώνεται ένας λαός. Περνάμε σε μία νέα φάση πολιτικής συνειδητοποίησης της νεολαίας, που ενδεχομένως να σημαίνει το τέλος της ιδιώτευσης και την επαναφορά στο προσκήνιο της συλλογικότητας και της αγωνιστικής δράσης. Το σύνθημα που φωνάζαμε στους δρόμους της Αθήνας είναι χαρακτηριστικό: «Ο πόλεμος δεν είναι εικόνα στις ειδήσεις, στον δρόμο γεννιούνται οι συνειδήσεις». Σημειώστε δε ότι το κλίμα στα σχολεία, με τις απειλές εκ μέρους μερίδας καθηγητών, δεν βοηθά τη συμμετοχή των μαθητών στις φιλειρηνικές συγκεντρώσεις. Όμως οι μαθητές, και λόγω της πίεσης που νιώθουν όλο τον χρόνο, βρίσκουν μία διέξοδο για να εκφράσουν την αντίθεσή τους. Μέσα από αυτές τις μαζικές διαδηλώσεις «κερδίζουμε» μία γενιά, δημιουργείται μία νέα πολιτικοποιημένη γενιά που συγκροτεί μία νέα ταυτότητα.

\* Η νεολαία είναι πρωταγωνιστής του φιλειρηνικού κινήματος. Με ποια στοιχεία το έχει εμπλουτίσει;\

Με μαζικότητα, πολυμορφία και πολυχρωμία, ριζοσπαστικότητα, φαντασία, αυθορμητισμό, διάθεση ανυπακοής στο σύστημα και σε αυτό που της προτείνουν. Το φιλειρηνικό κίνημα έρχεται ως συνέχεια, αλλά πάει χέρι – χέρι, με το κίνημα κατά της νεοφιλελεύθερης παγκοσμιοποίησης. Βλέπουμε ότι σήμερα, όπως και παλαιότερα με το «αντιπαγκοσμιοποιητικό» κίνημα, ακόμη και στις ΗΠΑ, χιλιάδες νέοι άνθρωποι διαδηλώνουν αδιαφορώντας για την βίαιη αστυνομική καταστολή.

\* Όμως το πλήθος που διαδηλώνει δεν είναι ενταγμένο σε κομματικές γραμμές. Πόσο σας προβληματίζει αυτό ως γραμματέα κομματικής νεολαίας;\

Υπάρχει ακόμη ένας φόβος απέναντι στις συλλογικότητες, και αυτό οφείλεται τόσο στα λάθη του παρελθόντος όσο και στην εικόνα που έχουν οι νέοι για τον παραδοσιακό τρόπο οργάνωσης των νεολαιίστικων οργανώσεων. Η νεοφιλελεύθερη επίθεση έχει ως κυρίαρχο χαρακτηριστικό της την ιδιώτευση του πολίτη. Για μας όμως αποτελεί κυρίαρχο στοιχείο η προάσπιση της συλλογικής δράσης. Τη στιγμή που βομβαρδίζονται αθώοι άνθρωποι και καταστρατηγούνται πολιτικά, κοινωνικά και ανθρώπινα δικαιώματα σε όλο τον πλανήτη, η ιδιώτευση είναι ψευδεπίγραφη ελευθερία, μόνο η συλλογική δράση μπορεί να διευρύνει το πεδίο ελευθερίας του πολίτη. Παράλληλα γνωρίζουμε ότι όλες οι συλλογικότητες πρέπει να εδραιώσουν συγκεκριμένα χαρακτηριστικά για να είναι αποτελεσματικές και σύγχρονες. Η Νεολαία ΣΥΝ θέλει να μπολιαστεί με τα νέα στοιχεία που φέρνει το παγκόσμιο κίνημα, αλλά και να πραγματώνει ουσιαστικά μέσα στην καθημερινή της λειτουργία όλα εκείνα που θέλει να αποτελέσουν τα κυρίαρχα χαρακτηριστικά της κοινωνίας (δημοκρατική λειτουργία, σεβασμός της διαφορετικής άποψης, δράση μέσα στην κοινωνία κ.λπ.). Επιπλέον, ας μην ξεχνάμε ότι η έλλειψη οργανωτικής δομής καταδικάζει ακόμη και το καλύτερο πολιτικό δυναμικό σε αναποτελεσματική δράση. Επομένως είναι λάθος να ζητούμε από οργανωτικές δομές να μας εξασφαλίσουν αυτό που μόνο η αυτενέργεια μπορεί να μας δώσει.

Από την ανασυγκρότηση στη μαζικοποίηση

\* Την Κυριακή ολοκληρώθηκε το 3ο τακτικό συνέδριο της Νεολαίας ΣΥΝ. Πρόκειται για μία νέα αρχή; Πώς θα κινηθείτε το επόμενο διάστημα;\

Το συνέδριο αποτέλεσε μία προωθητική διαδικασία για τη θεωρητική επεξεργασία και το καταστάλαγμα φυσιογνωμικών χαρακτηριστικών της Νεολαίας ΣΥΝ, και δείχνει ότι κλείνει η φάση της ανασυγκρότησης και περνά σε νέα φάση μαζικοποίησης του χώρου της ανανεωτικής, ριζοσπαστικής, οικολογικής αριστεράς. Κοινή πεποίθηση όλων μας είναι ότι ο κόσμος μπορεί να αλλάξει και ότι είναι εφικτός ένας κόσμος χωρίς πόλεμο, με δημοκρατία και σοσιαλισμό. Βασικοί άξονες σε όλες μας τις δράσεις από εδώ και πέρα αποτελούν απ’ τη μία η ισχυροποίηση ενός μετώπου νεολαίας ενάντια στο νεοφιλελευθερισμό και απ’ την άλλη η προώθηση μίας νέας πολιτικής κουλτούρας και συμπεριφοράς με βάση την ενότητα δράσης της αριστεράς. Είναι λάθος στη νεολαία ο απομονωτισμός και η αντίληψη της «φωτεινής προωτοπορίας». Οι νέοι εργαζόμενοι βιώνουν τον καπιταλισμό, τους κλέβουν τον ελεύθερο χρόνο, στην πραγματικότητα δεν τους αφήνουν να ζήσουν. Είναι πρώτιστο μέλημά μας η αντίσταση στην επιβολή ενός πολιτιστικού μοντέλου ομογενοποίησης της κοινωνίας και η προώθηση μίας νέας αντίληψης για τον πολιτισμό, δίνοντας λόγο σε νέους καλλιτέχνες και αναδεικνύοντας νέα ρεύματα στην τέχνη. Ταυτόχρονα συνειδητοποιώντας τη στρατηγική στροφή της σοσιαλδημοκρατίας προς το νεοφιλελευθερισμό, θεωρούμε ότι πρωτοβουλίες όπως αυτή για τη συγκρότηση Χώρου Διαλόγου και Κοινής Δράσης της Αριστεράς και κυρίως του Ελληνικού Κοινωνικού Φόρουμ, μπορούν να αποτελέσουν πειστική διέξοδο για την κοινωνία και την αριστερά. Υπερβαίνοντας παλαιότερες αντιθέσεις εντός της αριστεράς, ξεκινούμε απ’ αυτά που συμφωνούμε και διευρύνουμε το πεδίο της συμφωνίας μας μέσα από την κοινή δράση. Έτσι θα μπορέσουμε να μπολιάσουμε και να ισχυροποιήσουμε την αριστερά στην ελληνική νεολαία.

Το Ελληνικό Κοινωνικό Φόρουμ

\* Στις διαδηλώσεις βλέπουμε την Νεολαία ΣΥΝ να κρατά κομματικές σημαίες και τις σημαίες του Φόρουμ. Τι σημαίνει για σας το Φόρουμ;\

Η ανάπτυξη ενός διεκδικητικού κινήματος με αιχμή του δόρατος την εναντίωση στο νεοφιλελευθερισμό, τον πόλεμο και το ρατσισμό, για μεγάλα κομμάτια της κοινωνίας περνά μέσα από το Ελληνικό Κοινωνικό Φόρουμ. Η προσπάθεια που έχει ξεκινήσει και θα συνεχισθεί και μετά το τέλος της ελληνικής προεδρίας και των διαδηλώσεων στη Θεσσαλονίκη, μπορεί να συμβάλει καθοριστικά για την αλλαγή των πολιτικών συσχετισμών στη χώρα μας. Το Ελληνικό Κοινωνικό Φόρουμ έγινε κοινωνικό πιο γρήγορα απ’ ό,τι το φανταζόμαστε, με τη συμμετοχή εκατοντάδων συλλογικοτήτων, οργανώσεων, φορέων, χιλιάδων πολιτών, και επεκτάθηκε ταχύτατα σε όλη την Ελλάδα. Εμείς θα εντείνουμε τις προσπάθειές μας για ριζώσει το Ελληνικό Κοινωνικό Φόρουμ σε πανεπιστήμια, ΤΕΙ, σχολές ειδίκευσης και σχολεία.

Πρόσκληση για τη δημιουργία μιας Κίνησης Ειρήνης, Οικολογίας, Δικαιωμάτων, Αλληλεγγύης, 11/03/2001 (Το δημοσιεύω κυρίως γιατί είχα ξεχάσει οτι υπήρξε)

Την Τετάρτη, 14 Μαρτίου, στις 7 μ.μ., στην αίθουσα της ΕΣΗΕΑ (Ακαδημίας 20), η πρωτοβουλία για μια Κίνηση Ειρήνης, Οικολογίας, Δικαιωμάτων, Αλληλεγγύης,

διοργανώνει ιδρυτική εκδήλωση, με προσκεκλημένους ομιλητές τους:

· Αρβανίτη-Σωτηροπούλου Μαρία, πρόεδρο Ελλήνων Γιατρών κατά των πυρηνικών

· Βουδούρη Οδυσσέα, πρόεδρο των «Γιατρών Χωρίς Σύνορα»

· Γαβρόγλου Κώστα, καθηγητή Πανεπιστημίου

· Γιαννόπουλο Νίκο, Δίκτυο για τα πολιτικά και κοινωνικά δικαιώματα

· Σχίζα Γιάννη, διευθυντή του περιοδικού Οικοτοπία

Οι 114 πολίτες που υπογράφουν τη Διακήρυξη, αναφέρουν εισαγωγικά:

Εμείς που υπογράφουμε αυτή την πρόσκληση, άνδρες και γυναίκες, ενταγμένοι/ες και ανέντακτοι/ες σε διάφορες πολιτικές, κοινωνικές και κινηματικές συλλογικότητες, αναγνωρίζουμε την απουσία ενός νέου αντιπολεμικού, αντιμιλιταριστικού και παράλληλα οικολογικού και διεθνιστικού κινήματος. Νέου, γιατί οι παλαιότερες αλλά και οι πιο πρόσφατες, με αφορμή το βομβαρδισμό της Γιουγκοσλαβίας, αντιπολεμικές πρωτοβουλίες, αδυνατούν να συλλάβουν τη νέα πραγματικότητα. Μια νέα πραγματικότητα διεθνοποίησης της μόλυνσης, της φτώχειας, των τοπικών πολεμικών συγκρούσεων και των επιπτώσεών τους όχι μόνο σε γειτονικές χώρες όπως για παράδειγμα στα αναφλεγόμενα Βαλκάνια, αλλά επιπτώσεις που αποσταθεροποιούν ευρύτερα κοινωνικά πολιτικά συστήματα, στο όνομα της Νέας Τάξης Πραγμάτων. Παράλληλα πρέπει να αναγνωρίσουμε την ανάδυση ενός νέου κοινωνικού και πολιτικού υποκειμένου σε πλανητική κλίμακα που ξεκινώντας από το τοπικό ? εθνικό συναντιέται στο διεθνές πεδίο, στο Σιάτλ και στην Πράγα, στη Νίκαια και στο Πόρτο Αλέγκρε, με παρακαταθήκες αγώνες εναντίον των πολέμων, της φτώχειας, της μόλυνσης, του ρατσισμού και της ξενοφοβίας, του χρέους του τρίτου κόσμου, της νεοφιλελεύθερης παγκοσμιοποίησης, συνάπτει πλαίσια δράσης και οργανώνει τις νέες κινηματικές διεθνείς πρωτοβουλίες του. Σ΄αυτό το νέο κινηματικό γίγνεσθαι θέλουμε να συμβάλλει και η δική μας προσπάθεια έχοντας την πεποίθηση ότι η αλληλεγγύη δεν έχει σύνορα και τη βεβαιότητα ότι ένας νέος κόσμος είναι εφικτός.

Διακήρυξη

Τους τελευταίους μήνες, μαζί και με τους υπόλοιπους λαούς της Ευρώπης, ζούμε στην αποκάλυψη ενός εφιαλτικού μέλλοντος.

Οι παρεμβάσεις στη ζωική και φυτική παραγωγή με κίνητρο μονάχα το κέρδος θα οδηγήσουν με ακρίβεια στην εκδήλωση νέων νόσων και νέων επιδημιών. Η χρήση των βομβών με ουράνιο και πλουτώνιο εγγυάται αρρώστιες και απρόβλεπτη δυστυχία στις επερχόμενες γενεές. Υπεύθυνες για αυτή την κατάσταση είναι οι κυβερνήσεις που αντί να προστατεύουν τους πολίτες τους, προστατεύουν τους δικούς τους προστάτες. Και τις ΗΠΑ. Και το ΝΑΤΟ. Και εκείνους τους διεθνείς οργανισμούς που στήθηκαν για να νομιμοποιούν τα απαράδεκτα. Και τους στρατιωτικούς που πρέπει πια να ηδονίζονται, όχι μόνο επειδή σκοτώνουν όλο και περισσότερους αμάχους στη διάρκεια των πολέμων, αλλά επειδή τα όπλα τους θα επιφέρουν θανάτους σε ανθρώπους πολλά χρόνια μετά τον πόλεμο.

Θλιβερή εταίρα στην ευρωπαϊκή συγχορδία των καθησυχαστικών εκκλήσεων και η δική μας κυβέρνηση. Ενώ είμαστε τόσο κοντά σε περιοχές που το ίδιο το ΝΑΤΟ θεώρησε πως πρέπει να αποκλειστούν λόγω ρύπανσης, η κυβέρνηση θεωρεί ότι η ρύπανση από ραδιενέργεια και τοξικά δεν περνά σύνορα. Αντί να συνειδητοποιήσει ότι συγκαλύπτει και συνεργεί σε ένα νέο τύπο γενοκτονίας ξορκίζει τη ρύπανση. Αντί να δεχτεί τα αποτελέσματα μακροχρόνιων ερευνών, αμφισβητεί αυτό που είναι αδιαμφισβήτητο. Και σε αυτήν την επιχείρηση συσκότισης, επιστρατεύονται και κάποιοι επιστήμονες που ιδιοτελώς προσφέρονται. Αντί η ίδια η κυβέρνηση να είναι προστάτης του περιβάλλοντος της χώρας μας, γίνεται ο μεγαλύτερος ρυπογόνος χρησιμοποιώντας τις βόμβες ουρανίου στο Αιγαίο.

Αυτά που βλέπουμε στο Ιράκ είναι η «αυγή του μέλλοντός μας». Είναι αυτά που είδαμε και συνεχίζουμε να βλέπουμε στο Βιετνάμ, στην Καμπότζη και στο Λάος. Είναι αυτά που δεν βλέπουμε στην Ασία, στη Λατινική Αμερική και στην Αφρική. Δίπλα μας έχει δημιουργηθεί μία από τις πιο μολυσμένες εστίες του πλανήτη και σ΄αυτήν την περιοχή ζουν εκατομμύρια άνθρωποι. Έχει σημασία σήμερα να επικεντρωθούμε σε αυτά που είναι απολύτως εξακριβωμένα και να μην ανάγουμε τα δευτερεύοντα σε κυρίαρχα. Η ραδιενέργεια, ακόμη και αν είναι χαμηλής έντασης, συσσωρεύεται και δημιουργεί αυξημένο αριθμό καρκίνων. Το ίδιο και η ρύπανση από τα τοξικά. Οι μεταλλάξεις στα γονίδια θα επιφέρουν όλων των ειδών τις γνωστές αλλά και άγνωστες ασθένειες στις μελλοντικές γενεές. Το πλουτώνιο είναι η πιο τοξική ουσία που γνωρίζουμε, και άρα η όποια ποσότητά του είναι καταστροφική. Το ερώτημα, λοιπόν, δεν είναι από τι έχουν προέλθει οι καρκίνοι που εκδηλώθηκαν στους στρατιώτες που υπηρέτησαν στο Κόσοβο. Το ερώτημα είναι τι θα κάνουμε για να αποτρέψουμε τους καρκίνους και τις νέες ασθένειες που με μαθηματική ακρίβεια θα εκδηλωθούν σε λίγα χρόνια και θα συνεχίζουν να εκδηλώνονται με επιταχυνόμενους ρυθμούς για πολλές πολλές δεκαετίες. Και όποιοι αμφισβητούν αυτή τη βεβαιότητα δεν έχουν σχέση ούτε με την επιστήμη ούτε και με τον ανθρωπισμό.

Η διάσωση του περιβάλλοντος και η πλήρης και κατηγορηματική αντίθεση στον όποιο πόλεμο ποτέ δεν ήταν τόσο στενά συνδεδεμένες μεταξύ τους. Ο φιλειρηνισμός των λαών της Ευρώπης πρώτη φορά είναι σε τόση δυσαρμονία με τις πράξεις των κυβερνήσεών τους. Η κατηγορηματική αντίθεση στη χρήση πυρηνικών όπλων συνδυάζεται πια με την αντίθεση στην λεγόμενη ειρηνική χρήση της πυρηνικής ενέργειας. Οι προσπάθειες εκατομμυρίων πολιτών να εξασφαλίσουν ένα κοινωνικό και φυσικό περιβάλλον που να μπορούν στοιχειωδώς να χαίρονται την καθημερινότητά τους και αυτή των παιδιών τους ακυρώνονται βιαίως από τους θιασώτες της νέας τάξης στον κόσμο. Η δημοκρατία όλο και συρρικνώνεται και αποκτά μονάχα ένα τυπικό χαρακτήρα.

Ποτέ άλλοτε δεν ήταν τόσο άμεσος ο κίνδυνος για τον καθένα και την καθεμιά χωριστά, αλλά ταυτοχρόνως και για όλους μας. Αν δεν δράσουμε τώρα, σε λίγα χρόνια τα φαινόμενα που στο μεταξύ έχουν δημιουργηθεί και συνεχίζουν να δημιουργούνται και σήμερα, θα είναι μη αντιστρέψιμα. Και αυτό σημαίνει να εκφράσουμε την αντίθεση και αντίστασή μας στην κατάσταση που διαμορφώνεται, μαζί και με τα άλλα κινήματα σε άλλες χώρες. Να τονίσουμε με κάθε τρόπο ότι η φύση και οι ανθρώπινες ζωές δεν μπορούν πια να σπαταλιώνται από τη λαιμαργία των λίγων.

Όλο και περισσότεροι πολίτες απαιτούν τη διάλυση του ΝΑΤΟ και το σταμάτημα της παράνοιας των εξοπλισμών. Ένας άλλος κόσμος είναι εφικτός. Ένας κόσμος ολιγαρκούς αφθονίας και ισόρροπης ανάπτυξης. Ένας κόσμος πολυεθνικής συνύπαρξης. Ένας κόσμος όπου το βασικό πρόταγμα θα είναι αυτό της δημοκρατίας και της ειρήνης και όχι της αυταρχικής διαχείρισης και του πολέμου.

Η δημιουργία ενός μαζικού περιβαλλοντολογικού και συνάμα αντιπολεμικού κινήματος και στον τόπο μας, θα είναι και μια έμπρακτη απάντηση σε όσα συμβαίνουν γύρω μας και σε όσους συνεργούν για να συμβαίνουν αυτά.

Αδαμόπουλος Δημήτρης, πρ. Γενικός Γραμματέας Ελληνικής Οδοντιατρικής Ομοσπονδίας,

Αλεξόπουλος Μπάμπης, Αντιπρόεδρος Ελληνικής Εταιρείας Ιατρών Εργασίας ? Περιβάλλοντος,Ανδρεαδάκη Τασία, πρ. Βουλευτής Οικολόγων,Ανδρεόπουλος Ανδρέας, Αντιπρύτανης ΕΜΠ, Ανδρεόπουλος Βασίλης, Ηθοποιός, Ανταίος Πέτρος, Λογοτέχνης. Αντωνίου Εύβοια, Φοιτήτρια, ΔΣ Αρχιτεκτονικής ΕΜΠ. Αξελός Ρήγας, Ηθοποιός, Αρβανίτη ? Σωτηροπούλου Μαρία, Πρόεδρος Ελλήνων Γιατρών Κατά των Πυρηνικών. Βενετσάνου Νένα, Μουσικός, Βλάχος Δημήτρης, Δήμαρχος Νάουσας Ημαθίας, Βλάχος Σωτήρης, Δήμαρχος Παρελίων Κέρκυρας, Βογιατζής Κώστας, Συνδικαλιστής ΟΛΜΕ, Βρεττάκος Ηλίας, Αντιπρόεδρος ΑΔΕΔΥ, Βρυχέα Αννυ, Καθηγήτρια Αρχιτεκτονικής ΕΜΠ, Γαβρόγλου Κώστας, Καθηγητής Πανεπιστημίου, Γαρυφαλλάκης Δημήτρης, Μαθητής, Μέλος 15μελούς Λυκείου Καστριτσίου, Γενημάκης Νίκος, Φοιτητής, Δ.Σ Ιατρικής Θεσσαλονίκης, Γεωγλερής Γιώργος, Ηθοποιός, Γεωργούλας Μπάμπης, Εκδότης εφημερίδας ΕΠΟΧΗ, Γκουτζαμάνης Κώστας, Αντιπρόεδρος ΕΚΑ, Γλυνός Γιάννης, Δήμαρχος Κορθίου Ανδρου, Γολέμης Χάρης, Οικονομολόγος, Δ/ντής Ιδρύματος Πολιτικού Προβληματισμού «Ν.Πουλαντζάς», Δαμόφλη Βέρα, Δημοσιογράφος, Μεταφράστρια, Δαρσινού Άντζυ, Φοιτήτρια, Δ.Σ Φυσικού Αθήνας, Δίζη Μαρίνα, πρ. Βουλευτής Οικολόγων, Δρίτσας Θοδωρής, «Λιμάνι της Αγωνίας», Ελευθεριάδης Κυριάκος, επίτ. Πρόεδρος Ομοσπ. Ενώσεων Νοσοκομειακών Γιατρών Ελλάδας, Ελεφάντης Αγγελος, Εκδότης Περιοδικού «ΠΟΛΙΤΗΣ», Έξαρχος Θόδωρος, Ηθοποιός, Ζηρίνης Κώστας, Σκηνοθέτης, Ηλιόπουλος Νίκος, Ιδρυτικό στέλεχος Οικολόγων ? Εναλλακτικών, Ήσυχος Κώστας, Διοίκηση ΟΣΠΑ, Θεοφίλου Ανδρέας, Πυρηνικός Φυσικός ? Ερευνητής Δημόκριτου, Θεωνάς Γιάννης, τ. Ευρωβουλευτής, Ιωακειμίδης Γιώργος, Δήμαρχος Αγ. Ιωάννη Ρέντη, Ιωαννίδης Γιώργος, Επιτροπή Νέων για τις Ευρωπορείες, Καίσαρης Νίκος, Γραμματέας Οικολόγων ? Εναλλακτικών, Κακομανώλης Γιώργος, Δήμαρχος Κάσου, Καλλέργης Λυκούργος, Ηθοποιός ? πρ. Βουλευτής, Καλομοίρης Γρηγόρης, Γενικός Γραμματέας ΟΛΜΕ, Καλύβης Αλέκος, Αναπληρωτής Γραμματέας ΓΣΕΕ, Καραβίας Τηλέμαχος, Δήμαρχος Ιθάκης, Καρανίκας Νίκος, Αρνητής στράτευσης, Κατσαφάνας Κωνσταντίνος, Δήμαρχος Σκυρίτιδας Αρκαδίας, Κατσιφάκης Γιάννης, Δήμαρχος Πλατανιάς Χανίων, Κλαυδιανός Παύλος, Δημοσιογράφος, Κοβάνης Μπάμπης, Δημοσιογράφος, Κοντολέων Παναγιώτης, Γ.Γ. Ομ. Εν. Νοσοκ.Γιατρών Ελλάδας ? Μέλος Δ.Σ. ΕΙΝΑΠ-ΙΣΑ, Κοροβέσης Περικλής, Συγγραφέας, Δημοτικός Σύμβουλος Δήμου Αθηναίων, Κορωνάκης Τάσος, Φοιτητής ? Δ.Σ Ηλεκτρολόγων Μηχανικών Πάτρας, Κοσμάς Πάνος, Δημοσιογράφος, Κουλουρούδης Μιχάλης, Πρόεδρος Ελλήνων Βιοκαλλιεργητών, Κουνάδης Κώστας, Ζωγράφος, Κουτελάκης Γιώργος, Δήμαρχος Νέας Σμύρνης, Κουτρουβίδης Στάθης, Ιστορικός, Λαδάς Αλέξανδρος, Μαθητής, Πρόεδρος 15μελούς Λυκείου Καστριτσίου, Λάμπρου Πάνος, Αρχισυντάκτης εφημερίδας «ΕΠΟΧΗ», Λεούσης Σπύρος, Φοιτητής, Δ.Σ Μηχανολόγων ? Μηχανικών ΕΜΠ, Μανιός Νίκος, τ.Πρόεδρος ΕΙΝΑΠ, Μαυρουδής Νότης, Μουσικός, Μεννής Μάρκος, Δήμαρχος Ομηρούπολης Χίου, Μπακοπούλου Ντόρα, Πιανίστα, Μπαλαούρας Μάκης, Πρόεδρος Συλλόγου Υπαλλήλων Τράπεζας Ελλάδος, Μποτέλη Μελίνα, Μουσικός, Μπουρνούς Γιάννης, Φοιτητής, Κεντρικό Συμβούλιο ΕΦΕΕ, Μυστακόπουλος Γιάννης, Δημάρχος Αιγάλεω, Ναθαναηλίδου Κωνσταντίνα, Νταής Ανδρέας, Δήμαρχος Ηγουμενίτσας, Ντρέκος Αντώνης, Διοίκηση Οικονομικού Επιμελητηρίου, Παλαιολόγος Χρήστος, Δήμαρχος Λειβαδιάς, Παπαδημητρίου Ευθύμης, Καθηγητής Φιλοσοφίας Πανεπιστημίου Ιωαννίνων, Παπαδόπουλος Χριστόφορος, Δίκτυο Κοινωνικής Υποστήριξης Προσφύγων & Μεταναστών, Παπαηλιού Θόδωρος, Δήμαρχος Φολόης Ηλείας, Παπουτσάκης Χρήστος, Εκδότης Περιοδικού «ΑΝΤΙ», Περιστεράκης Μιχάλης, Πρόεδρος ΑΚΕ, Μέλος Διοίκησης Διεθνούς Γραφείου Ειρήνης, Πετρακάκης Μιχάλης, Δήμαρχος Σιβρίτου Ρεθύμνης, Πολενάκης Λέανδρος, Κριτικός Θεάτρου, Προκόβας Γιάννης, Γιατρός, Προμπονάς Μιχάλης, Πυρηνικός Φυσικός, Ριάλδη Μαριέττα, Ηθοποιός, Ρουπακιώτης Αντώνης, Πρόεδρος Δικηγορικού Συλλόγου Αθηνών, Σακιώτης Γιάννης, Πολιτικός Επιστήμονας ? Περιβαλλοντολόγος, Σαμπατακάκης Μιχάλης, Οδοντίατρος, Σαπουνά Αγγελική, Εκπαιδευτικός, Σίσσυ Βωβού, Φόρουμ Αριστερών Φεμινιστριών, Σιώκος Σωτήρης, Διοίκηση ΟΤΟΕ, Σκουρολιάκος Πάνος, Ηθοποιός, Σμυρνιώτης Χάρης, Διοίκηση ΕΚΑ, Σπαθής Γεράσιμος, Πανεπιστημιακός, Σπανού Δέσποινα, Διοίκηση ΑΔΕΔΥ, Σπυριδάκης Σωτήρης, Δήμαρχος Ανατολικού Ζαγορίου Ιωαννίνων, Σπυριδωνίδου Κική, Φοιτήτρια ? Αντιπρόεδρος Δ.Σ Νηπιαγωγών Πάτρας, Στογιάννης Βαγγέλης, Διευθυντής Περιοδικού «ΝΕΑ ΟΙΚΟΛΟΓΙΑ», Στρατούλης Δημήτρης, Διοίκηση ΓΣΕΕ, Σχίζας Γιάννης, Διευθυντής Περιοδικού «ΟΙΚΟΤΟΠΙΑ», Τζιάς Γιώργος, Γενικός Γραμματέας Ομοσπονδίας Πάλης, Τζίκας Θράσος, Δικηγόρος, Τόλιος Διομήδης, Αντιπρόεδρος ENDYL (Ευρωπαϊκό Δίκτυο Δημοκρ.Αριστερών Νεολαιών), Τριανταφυλλόπουλος Ηλίας, Εκπαιδευτικός, Τριγάζης Πάνος, Διεθνολόγος, Συγγραφέας, Τριφύλλη Βάσια, Ηθοποιός, Τσαμαγδάς Γιάννης, Δήμαρχος Ορμυλίας Χαλκιδικής, Τσελέντης Χάρης, Αρχιτέκτων, Τσιγώνιας Νίκος, Πολιτικός Επιστήμων, Τσίπρας Αλέξης, Μεταπτυχιακός Φοιτητής, Φερεντίνος Γιώργος, Δήμαρχος Μεγανησίου Λευκάδας, Φίλης Δημήτρης, Μέλος Δ.Σ Δικηγορικού Συλλόγου Αθηνών, Φιλίνη Αννα, Αρχιτέκτων ? Ζωγράφος, Δημοτική Σύμβουλος Δήμου Αθηναίων, Φιλίππου Πέτρος, Δήμαρχος Καλυβίων Θωρικού, Φωτόπουλος Κώστας, Φοιτητής, Δ.Σ Μαθηματικού Θεσσαλονίκης, Χατζηπέτρος Μιχάλης, Φοιτητής, Δ.Σ Οικονομικού Πάτρας, Χατζόπουλος Χρήστος, Δήμαρχος Τυχερού Εβρου, Χριστοδουλοπούλου Αναστασία, πρόεδρος Δικτύου Κοιν. Υποστήριξης Προσφύγων & Μεταναστών.