Αρχικά να σας πω πως στο μπλογκ του Γιάννη Αλμπάνη μπορείτε να βρείτε αρκετές ανταποκρίσεις από την Αιγυπτο αλλά και μια σειρά στοιχεία που δημοσιευσε μετά το τελευταίο του ταξίδι εκεί.
Αναλυτικό και επεξηγηματικό της νέας κατάστασης είναι ειδικά το τελευταίο του κείμενο που δημοσιεύτηκε στην Εποχή.
Ακόμα αυτές τις μέρες στην Αίγυπτο βρίσκεται αντιπροσωπεία μελών της Νεολαίας Συνασπισμού που μέχρι στιγμής έχεις στείλει τις παρακάτω δύο ανταποκρίσεις που δημοσιεύτηκαν στο κοκκινοτέφτερο.
Νομίζω πως ένα από τα καλύτερα κείμενα που έχω διαβάσει τελευταία ήταν αυτό του Groovy στο κόκκινο τεφτέρι. Ποιοι είναι στ΄ αλήθεια οι ζωντανοί και ποιοι οι πεθαμένοι;
Τέλος εξαιρετικό ενδιαφέρον είχε η ανακάλυψη του groovy για τα ψεύτικα πλάνα επεισοδίων που μπήκαν στο δελτίο ειδήσεων του mega mou μιας και αυτά που είχαν δεν τους έφταναν. Έτσι είπαν να προσθέσουν μερικά πλάνα συγκρούσεων με την αστυνομία από το καλοκαίρι στο Σύνταγμα. Αν δεν γινόταν ένας σχετικός χαμός μέσα στο facebook κανείς δεν θα το έπαιρνε χαμπάρι. Η απάτη όμως αποκαλύφθηκε και έτσι το mega mou αναγκάστηκε να ζητήσει συγνώμη και να μιλήσει για τεχνικό λάθος κάποιου εργαζόμενου. Καμια φορά σκέφτεσαι πως η δύναμη που έχουμε μέσα από τα social media είναι μεγάλη και είναι κρίμα να την ξοδεύουμε σε like!
Να θυμίσω μόνο πως παρόμοιο τεχνικό λάθος είχε γίνει και το Δεκέμβρη του 2008 στο megamou με προσθήκη ήχων σε βίντεο ντοκουμέντο από την δολοφονία του Αλέξανδρου Γρηγορόπουλου (δείτε εδώ).
Αν είναι να απολυθεί κάποιος για το χαλκευμένο βίντεο με επεισόδια στην πορεία του Πολυτεχνείου αυτός είναι ο διευθυντής ειδήσεων του Mega mou, η Τρέμη, ο Τσίμας, ο Καψής κι ο Πρετεντέρης! Κάτω τα χέρια από τους εργαζόμενους ή καλύτερα ΠΙΣΩ ΓΟΡΙΛΕΣ!
Ανοιχτή πολιτική συζήτηση της Ομάδας Ρόζα
Τη Δευτέρα 14 Νοεμβρίου στις 7:30, στην κατάληψη της Τσαμαδού 15 στα Εξάρχεια, η Ομάδα Ρόζα οργανώνει ανοιχτή συζήτηση με θέμα::
«Η Αριστερά απέναντι στην κυβέρνηση του Μνημονίου».
Τη συζήτηση θα ανοίξουν οι:
Τάσος Κορωνάκης, μέλος της Πανελλαδικής Συντονιστικής Επιτροπής του ΣΥΡΙΖΑ
Σήμερα όμως είχα μια γενναία εμπειρία τηλεοπτικής δημοκρατίας.
Το ραντεβού μου στο skai tv ήταν για τις 11. Έφτασα γύρω στις 10:50. Κόσμος πέρναγε έβγαινε κι έφευγε κι εγώ περίμενα. ΠΑΣΟΚ, ΝΔ, ΛΑΟΣ, ΚΚΕ, Δημ. Συμμαχία, Δημ. Αριστερά.
Πέρασε περίπου μια ώρα χωρίς να έχει τοποθετηθεί κανένας και καμία εκ μέρους του ΣΥΡΙΖΑ ενώ όλα τα πάνελ ήταν πολιτικά με ευρεία σύνθεση.
Τελικά ξεκινησα για να βγω στον αέρα και φυσικά δεν περίμενα να είμαι στο πάνελ στο στούντιο. Με έβαλαν σε μια καρέκλα στην αίθουσα σύνταξης μπροστά σε μία κάμερα, άκουγα ελάχιστα τι λεγόταν από το πάνελ και περίμενα να μου δοθεί ο λόγος.
Με το που ξεκινάω να μιλάω και ενώ έχω την αίσθηση πως έχω μιλήσει λιγότερο από τον καθένα τουλάχιστον την 1 ώρα που παρακολουθούσα την εκπομπή αρχίζει η παρουσιάστρια να μου λέει μάλιστα, μάλιστα νιώθωντας πως επιδιώκει να με κλείσει.
Λέω μερικές φράσεις ακόμα και ακούω το «ευχαριστούμε πολύ κύριε Κορωνάκη» και κλείνει το κύκλωμα και μένω παγωτό.
To άρθρο επιγράφεται, θα το είδατε, «Ο σύντροφός μας Αλέκος Λύτρας». Δεν πρόκειται για λάθος του ψηφιοθέτη ή έργο του «δαίμονα». Σ’ όποιον αναρωτιέται τι σχέση έχει με το θέμα μας, θα απαντούσα ότι δεν μπορούσα να σκεφτώ πιο ταιριαστό τίτλο. Γιατί ο Αλέκος, που πέθανε ξαφνικά στα σαρανταεννιά του την περασμένη Τρίτη, συμπύκνωνε μερικά πολύ κρίσιμα στοιχεία για την αριστερή αντίληψη που προσπαθώ να σκιαγραφήσω: το πάθος, την «πολιτική με μικρό πι» όπως λέγαμε την εποχή των Αριστερών Συσπειρώσεων, τη σύνδεση των αγώνων στη γειτονιά με τη συνολική πολιτική, την αλληλεγγύη, την Αριστερά ως στάση ζωής, την ανιδιοτέλεια, τη μαχητικότητα, την απλότητα και τη γενναιοδωρία. Στις πιο φωτεινές αναμνήσεις μας, στα πιο φωτεινά μέρη της ζωής μας, στους δρόμους της Αθήνας και τα βουνά του Μεξικού, σ’ αυτούς τους δρόμους κι αυτή την κοινωνία, όταν θέλουμε να περιγράψουμε τι σημαίνει το ομορφότερο κομμάτι της κινηματικής παράδοσης που έχει σημαδέψει τη ζωή μας, μπορούμε να φέρνουμε στο μυαλό μας έναν σπουδαίο, με όλη τη σημασία της λέξης, σύντροφο: τον σύντροφο Αλέκο Λύτρα.
Τα δεκαεφτά χρόνια που ζήσαμε μαζί ήταν ωραία. Απροσμέτρητα γεμάτα και δημιουργικά, αδιάλειπτα γελαστά και ευτυχισμένα και πάρα πάρα πολύ αγαπημένα. Γίναμε ένα, διατηρώντας την αυτονομία και το σεβασμό ο ένας για την άλλη. Αυτά για τον Αλέκο και εμένα…
Ζήτησα ένα μικρό χώρο σ’ αυτό το φύλλο γιατί νοιώθω την ανάγκη να εκφράσω την ευγνωμοσύνη μου σε αυτό το τεράστιο δίχτυ προστασίας που απλώσατε όλοι και όλες τόσο για μένα όσο και για τον Μάρκο και την Ελλη. Ποτέ δεν φανταζόμουν ότι τόσος πολύς κόσμος με τόσο πολλή αγάπη και ανιδιοτέλεια θα έκανε τόσα πολλά πράγματα για μας. Γνωρίζω ότι ο καλός μου έχει κάνει άπειρες ώρες συνεδριάσεων τόσο σε γραφεία όσο και σε τσιπουράδικα, και, για να μην τον αδικήσω, έχει εμπλακεί και σε μέγα πλήθος δραστηριοτήτων. Τόση αβίαστη και απλόχερη αγάπη, όμως, ούτε στα όνειρά μου δεν θα μπορούσα να την φανταστώ. Ευχαριστώ όλον τον κόσμο που μας κάνει να νοιώθουμε και οι τρεις μας ασφαλείς και μας βοηθάει να ξαναπιάσουμε το διαρρηγμένο νήμα της καθημερινότητάς μας.
Το Αλεκάκι, όμως, δεν ήταν επουδενί μόνο των τριών μας. Το Αλεκάκι ήταν όλων.
Και επειδή οι στιγμές είναι δύσκολες θα μου επιτρέψετε να μας παροτρύνω όλους και όλες να μη το βάλουμε κάτω, να μην τα παρατήσουμε. Ας καθήσουμε να συζητήσουμε με αυτή την τρυφερότητα και την ανθρωπιά που μόνο οι αριστεροί μπορούν να επιδείξουν. Διατηρώντας την ψυχραιμία και τη νηφαλιότητά μας, ας δούμε με αυτοκριτική ματιά τη μέχρι σήμερα πορεία μας μήπως και καταφέρουμε να προσδιορίσουμε ένα δρόμο που δεν θα μας κάνει να ντρεπόμαστε όταν εμφανιζόμαστε στη γειτονιά μας, αλλά αντίθετα θα μας κάνει περήφανους και δυνατότερους. Είμαστε ένα ολόκληρο σύμπαν τόσο πλούσιο και τόσο διαφορετικό από τα συνηθισμένα που μπορεί να γυρίσει τον κόσμο ανάποδα. Επιβάλλεται να μιλήσει όλος αυτός ο κόσμος, να κρίνει, να πάρει πρωτοβουλίες, ν’ αλλάξει. Κουράγιο σύντροφοι και συντρόφισσες!
Και όπως συχνά λέγαμε γελώντας με το Αλεκάκι: «Κουφάλα νεκροθάφτη, ένα γέλιο θα σε θάψει!»
Juste une question
Est-ce que ça dure toujours
Ces manies qu’ils ont
De tourner autour ?
On parle en dormant
Est-ce que c’est bien normal ?
Les gens absents
Tout leur est égal
Μία μόνο ερώτηση
Θα κρατήσει για πάντα
αυτή η μανία που έχουν
να μας τριγυρίζουν;
Μιλάμε στον ύπνο μας
Είναι φυσιολογικό;
Οι απόντες
αδιαφορούν
κάτω αριστερά 
Πρόσφατα σχόλια