Έπαθα την πλάκα μου με την ώρα της Γης. Τσαντίστηκα τόσο με όλες αυτές τις ευαίσθητες χορηγίες και το όλο πρότζεκτ τύπου ΜΚΟ για τούτη τη γη, τούτη δα την σπιθαμή Γης. Τόσα γκρουπ στο φέισμπουκ, τόσα ποστ, τόσα δημοσιεύματα… Έλεος!
Βρέθηκα σήμερα το βράδυ σε ένα γνωστό ρακο-καπηλειό των Εξαρχείων, κατά τις 9, το οποίο όταν έφτασα είχε κλειστά τα φώτα, αλλά ανοιχτό το κλιματιστικό και η κουζίνα δούλευε φουλ. Τα κεριά απλά πρόσθεταν ένα ρομαντισμό ασυνήθιστο στην συνηθισμένη βουή του λαού…
Το WWF φυσικά έκανε την δουλειά του. Όχι εργαλειακά αλλά ως όφειλε. Θα έβγαλε φαντάζομαι και φωτογραφία. Είμαι ο τελευταίος που θα το κατηγορήσω. Εμείς όμως χάσαμε ή κερδίσαμε;
Δεν αντέχω να βλέπω την Αυγή και τον Κακλαμάνη να στηρίζουν το ίδιο πρότζεκτ.
Αν θέλεις να λέγεσαι άνθρωπος
Δεν θα πάψεις ούτε στιγμή ν’ αγωνίζεσαι
για την ειρήνη και για το δίκιο.
Θα βγεις στους δρόμους, θα φωνάξεις,
τα χείλια σου θα ματώσουν απ’ τις φωνές
το πρόσωπό σου θα ματώσει από τις σφαίρες -μα ούτε βήμα πίσω.
Κάθε κραυγή σου μια πετριά στα τζάμια των πολεμοκάπηλων
κάθε χειρονομία σου σα να γκρεμίζεις την αδικία.
Και πρόσεξε: μη ξεχαστείς ούτε στιγμή.
Έτσι λίγο να θυμηθείς τα παιδικά σου χρόνια
αφήνεις χιλιάδες παιδιά να κομματιάζονται
την ώρα που παίζουν ανύποπτα στις πολιτείες μια στιγμή αν κοιτάξεις το ηλιοβασίλεμα
αύριο οι άνθρωποι θα χάνονται στην νύχτα του πολέμου
έτσι και σταματήσεις μια στιγμή να ονειρευτείς
εκατομμύρια ανθρώπινα όνειρα
θα γίνουν στάχτη κάτω απ΄ τις οβίδες.
Δεν έχεις καιρό
δεν έχεις καιρό για τον εαυτό σου
αν θέλεις να λέγεσαι άνθρωπος.
Αν θέλεις να λέγεσαι άνθρωπος
μπορεί να χρειαστεί ν’ αφήσεις τη μάνα σου,
την αγαπημένη ή το παιδί σου.
Δε θα διστάσεις.
Θ’ απαρνηθείς την λάμπα σου και το ψωμί σου
θ’ απαρνηθείς τη βραδινή ξεκούραση στο σπιτικό κατώφλι
για τον τραχύ δρόμο που πάει στο αύριο.
Μπροστά σε τίποτα δε θα δειλιάσεις και ούτε θα φοβηθείς.
Το ξέρω, είναι όμορφο ν’ ακούς μια φυσαρμόνικα το βράδυ,
να κοιτάς εν’ άστρο, να ονειρεύεσαι
είναι όμορφο σκυμμένος πάνω απ΄ το κόκκινο στόμα
της αγάπης σου
να την ακούς να λέει τα όνειρα της για το μέλλον.
Μα εσύ πρέπει να τ’ αποχαιρετήσεις όλ’ αυτά και να ξεκινήσεις γιατί εσύ είσαι υπεύθυνος για όλες τις φυσαρμόνικες του κόσμου,
για όλα τ’ άστρα, για όλες τις λάμπες και για όλα τα όνειρα
αν θέλεις να λέγεσαι άνθρωπος.
Αν θέλεις να λέγεσαι άνθρωπος μπορεί να χρειαστεί να σε κλείσουν φυλακή για είκοσι
ή και περισσότερα χρόνια
μα εσύ και μες στη φυλακή θα θυμάσαι πάντοτε την άνοιξη,
τη μάνα σου και τον κόσμο.
Εσύ και μες απ’ το τετραγωνικό μέτρο του κελιού σου
θα συνεχίζεις το δρόμο σου πάνω στη γη.
Κι όταν μες στην απέραντη σιωπή, τη νύχτα θα χτυπάς τον τοίχο του κελιού σου με το δάχτυλο απ’ τ’ άλλο μέρος του τοίχου θα σου απαντάει η Ισπανία. Εσύ, κι ας βλέπεις να περνάν τα χρόνια σου
και ν’ ασπρίζουν τα μαλλιά σου
δε θα γερνάς.
Εσύ και μες στη φυλακή κάθε πρωί θα ξημερώνεσαι πιο νέος
αφού όλο και νέοι αγώνες θ’ αρχίζουμε στον κόσμο
αν θέλεις να λέγεσαι άνθρωπος.
Αν θέλεις να λέγεσαι άνθρωπος
θα πρέπει να μπορείς να πεθάνεις ένα οποιοδήποτε πρωινό.
Αποβραδίς στην απομόνωση θα γράψεις ένα μεγάλο
τρυφερό γράμμα στη μάνα σου
θα γράψεις στον τοίχο την ημερομηνία,
τ’ αρχικά του ονόματός σου και μια λέξη: Ειρήνη
σα να γραφες όλη την ιστορία της ζωής σου.
Να μπορείς να πεθάνεις ένα οποιοδήποτε πρωινό να μπορείς να σταθείς μπροστά στα έξη ντουφέκια σα να στεκόσουνα μπροστά σ’ ολάκερο το μέλλον.
Να μπορείς, απάνω απ’ την ομοβροντία που σε σκοτώνει
εσύ ν’ ακούς τα εκατομμύρια των απλών ανθρώπων
που τραγουδώντας πολεμάνε για την ειρήνη.
Αν θέλεις να λέγεσαι άνθρωπος.
Τάσος Λειβαδίτης
Υπάρχουμε όμως και δεν θα χαριστούμε έτσι εύκολα.
Ή αγαπάμε την ζωή ή όχι.
Τι να μας πει και ο Αλαφούζος ψάχνοντας την παρουσιάστρια πίσω από τις δενδροφυτεύσεις;
Θα πάρουμε την ζωή μας στα χέρια μας;
Εμείς οι μύστες των φίλων της ελιάς.
Πιστεύω πως υπήρξαμε και εμείς σήμερα,
που είχαμε ανοιχτά τα φώτα και τα μάτια μας ταυτόχρονα…
Φαντάζεστε τους Ινδιάνους Σηάτλ να γιόρταζαν την ώρα της δροσιάς, του βουβαλιού, της μητέρας, της αδερφής των προγόνων και των παιδιών τους μαζί με το wwf και την ώρα της ΓΗΣ;
Πιο άλλο είναι το μέτρο του πόσο μακριά είμαστε από τούτο τον τόπο που πατάμε, από τούτη τη ΓΗΣ
ΑΝΑΓΝΩΣΜΑ ΤΡΙΤΟ
Η ΜΕΓΑΛΗ ΕΞΟΔΟΣ
Τις ημέρες εκείνες έκαναν σύναξη μυστική τα παιδιά και λάβανε την
απόφαση, επειδή τα κακά μαντάτα πλήθαιναν στην πρωτεύουσα, να
βγουν έξω σε δρόμους και σε πλατείες, με το μόνο πράγμα που τους
είχε απομείνει: μια παλάμη τόπο κάτω από τ’ ανοιχτό πουκάμισο, με
τις μαύρες τρίχες και το σταυρουδάκι του ήλιου. Όπου είχε κράτος
κι εξουσία η Άνοιξη.
Και επειδή σίμωνε η μέρα που το Γένος είχε συνήθειο να γιορτά-
ζει τον άλλο Σηκωμό, τη μέρα πάλι εκείνη ορίσανε για την Έξοδο.
Και νωρίς εβγήκανε καταμπροστά στον ήλιο, με πάνου ως κάτου
απλωμένη την αφοβιά σαν σημαία, οι νέοι με τα πρησμένα πόδια που
τους έλεγαν αλήτες. Και ακολουθούσανε άντρες πολλοί, και γυναί-
κες, και λαβωμένοι με τον επίδεσμο και τα δεκανίκια. Όπου έβλεπες
άξαφνα στην όψη τους τόσες χαρακιές, που ‘λεγες είχανε περάσει
μέρες πολλές μέσα σε λίγην ώρα.
Τέτοιας λογής αποκοτιές, ωστόσο, μαθαίνοντες οι Άλλοι, σφό-
δρα ταράχθηκαν. Και φορές τρεις με το μάτι αναμετρώντας το έχει
τους, λάβανε την απόφαση να βγουν έξω σε δρόμους και σε πλατείες,
με το μόνο πράγμα που τους είχε απομείνει: μία πήχη φωτιά κάτω
απ’ τα σίδερα, με τις μαύρες κάννες και τα δόντια του ήλιου. Όπου
μήτε κλώνος μήτε ανθός, δάκρυο ποτέ δεν έβγαλαν. Και χτυπούσανε
όπου να ‘ναι, σφαλώντας τα βλέφαρα με απόγνωση. Και η Άνοιξη
ολοένα τους κυρίευε. Σαν να μην ήτανε άλλος δρόμος πάνω σ’ ολάκε-
ρη τη γη για να περάσει η Άνοιξη παρά μονάχα αυτός, και να τον εί-
χαν πάρει αμίλητοι, κοιτάζοντας πολύ μακριά, πέρ’ απ’ την άκρη της
απελπισίας, τη Γαλήνη που έμελλαν να γίνουν, οι νέοι με τα πρησμέ-
να πόδια που τους έλεγαν αλήτες, και οι άντρες, και οι γυναίκες, και
οι λαβωμένοι με τον επίδεσμο και τα δεκανίκια.
Και περάσανε μέρες πολλές μέσα σε λίγην ώρα. Και θερίσανε
πλήθος τα θηρία, και άλλους εμάζωξαν. Και την άλλη μέρα εστήσα-
νε στον τοίχο τριάντα.
Οδυσσέας Ελύτης
Ας βοηθήσουμε να λάβουν το όνειρα εκδίκηση!
Υ.Γ. 1 Χρυσαυγή σ’ ευχαριστώ για όλα, δεν ξέρεις πόσο.
Υ.Γ. 2 Πετράν ευτυχώς που έχουμε και εσένα, έναν φίλο μας, έναν σύντροφό μας, έναν κομουνιστή μας, για να πιστεύουμε πως κάτι κάνουμε!
Υ.Γ. Εγώ αύριο/σήμερα Κυριακή θα πάω και από το Στέκι που έχει γλέντι οικονομικής ενίσχυσης το Δίκτυο. Όποιος θέλει τα λέμε και εκεί…
Ως εκπρόσωπος μαθητικών συμβουλίων και μετανάστης μαθητής διάβασε αυτό το κείμενο ο Αντωνης στην αντιρατσιστική συναυλία που πραγματοποιήθηκε στης 21/3. Το κείμενο το ζήτησε η Ε.Λ.Μ.Ε και το Εργατικό κέντρο για να το στείλουν στον τύπο.
Είμαι ο Αντώνης μαθητής της Γ΄ Λυκείου και είμαι παιδί μεταναστών από την Αλβανία. Σήμερα στην Ελλάδα τα παιδιά σαν και μένα, τα παιδιά των μεταναστών στο σχολείο ξεπερνούν τις 140.000. Είμαστε μαθητές που μαζί με σας, μαζί με τους Έλληνες μαθητές είμαστε στην ίδια τάξη, καθόμαστε στα ίδια θρανία, μαζί κάνουμε μάθημα και μαζί διασκεδάζουμε. Τα παιδιά των μεταναστών όπως και τα Ελληνόπουλα μοιραζόμαστε τα ίδια προβλήματα στο σχολείο και τις ίδιες ανησυχίες για το μέλλον μας. Και εμείς ονειρευόμαστε ένα καλύτερο αύριο για μας και τις οικογένειες μας.
Για όλους αυτούς τους λογούς σαν παιδιά μεταναστών νοιώθουμε πολλά πράγματα να μας ενώνουν με τους Έλληνες μαθητές και όχι να μας χωρίζουν.
Όμως τα παιδιά των μεταναστών έχουμε και δικά μας ιδιαίτερα προβλήματα:
Πηγαίνουμε σε ένα σχολείο που δεν σέβεται τη διαφορετικότητα μας.
Πηγαίνουμε σε ένα σχολείο που δεν μεριμνά για να καλύψει τις ιδιαίτερες ανάγκες που έχουμε πολλές φορές λόγω της δυσκολίας στη γλωσσά.
Πηγαίνουμε σε ένα σχολείο που σταδιακά μας αποκλείει αν οι γονείς μας μείνουν χωρίς χαρτιά ή αν δεν έχουν αρκετά για να πληρώνουν φροντιστήρια και άδεια παραμονής.
Όμως τα παιδιά των μεταναστών νοιώθουμε την αδικία και τον ρατσισμό στο πετσί μας από την ίδια την πολιτεία. Θεωρούμε παράλογο, που γεννιόμαστε, μεγαλώνουμε, πάμε σχολείο στην Ελλάδα να ήμαστε παράνομοι από το Ελληνικό κράτος με το που φτάσουμε τα 18. Όταν ενηλικιωθούμε πριν καν τελειώσουμε το σχολείο η πολιτεία μας κρίνει ανεπιθύμητους και μας απειλεί με απέλαση. Θέλουν να μας στείλουν πίσω σε μια χώρα που μπορεί ποτέ να μην έχουμε γνωρίσει, που μπορεί να μην μιλάμε καν τη γλώσσα της. Μόνο αν οι γονείς μας έχουν να πληρώνουν χιλιάδες ευρώ κάθε μερικά χρόνια μπορούμε να σπουδάσουμε. Το παράλογο αυτό μέτρο μας κόβει τα φτερά και τα όνειρα πριν καν τελειώσουμε το σχολείο και γι’ αυτό απαιτούμε να καταργηθεί και διεκδικούμε να δίνεται υπηκοότητα σε όλους τους μετανάστες μαθητές.
Στον αγώνα μας αυτό για τα δικαιώματα μας θέλουμε μαζί μας τους Έλληνες συμμαθητές μας όπως θέλουμε μαζί μας και τους καθηγητές μας. Όλοι μαζί πρέπει να αγωνιστούμε ενάντια στο ρατσισμό και για τα δικαιώματα των μεταναστών. Ο αγώνας μας ενάντια στον ρατσισμό δένεται με τον αγώνα μας για ένα καλύτερο σχολείο που θα καλύπτει τις ανάγκες όλων μας. Ο αγώνας μας ενάντια στον ρατσισμό δένεται με τον αγώνα μας για ένα καλύτερο μέλλον για όλους, Έλληνες και Ξένους!
«Από το να σε γρατζουνάνε μαιμούδες, καλύτερα να σε φάνε λιοντάρια». Είναι μια φράση του πατέρα μου, που θυμήθηκα εδώ και αρκετούς μήνες. Εδώ και καιρό με γρατζουνάνε μαιμούδες. Και παπαγάλοι και καρακάξες. Και κάποιοι σαλίγκαροι, απλώνουν παντού τα σάλια τους και περιμένουν στη γωνία μπας και γλυστρήσω και πέσω. Και εγώ κι οι άνθρωποι που δούλεψαν χρόνια στο κανάλι αυτό, με τον μοναδικό τρόπο που γνώριζαν. Της αξιοπρέπειας και της προσπάθειας (κύριοι της νέας ιδιοκτησίας αγοράσατε μαζί με τη συχνότητα, τα ντουβάρια και τα μηχανήματα και την υπεραξία αυτών των ανθρώπων και ευτυχώς για σας τις μεγάλες τους ικανότητες).
Εδώ και καιρό με γρατζουνάνε μαιμούδες λοιπόν. Κάτι τύποι χωρίς ικανότητες, χωρίς ιστορία, χωρίς , χωρίς…Κάτι τύποι που δεν θα βρεις πουθενά βιογραφικό τους, την μικρή έστω επαγγελματική καταξίωση. Που απλώς κατάφερναν πάντα να είναι ομοτράπεζοι, ομοκρέββατοι, ομο- γενικώς. Άνθρωποι που από όπου πέρασαν, δεν βρίσκεται πια ένας άνθρωπος να τους πει μια «καλημέρα». Που όπως λέει και μια φίλη μου (α ρε Γιάννα), η ιδρωμένη χειραψία μαζί τους, δεν ξέρεις αν είναι το άγχος τους πως κάποια στιγμή θα τους καταλάβουν, ή οι σιελογόνοι αδένες που εξαιτίας της συχνής χρήσης έχουν αναπτυχθεί πια σε όλο τους το κορμί.
Με γρατζουνάνε μαιμούδες. Κάτι «μικροί» που θέλουν και τους άλλους μικρούς, γι αυτό τους κονταίνουν στο ύψος τους. Γραφικοί αλλά επικίνδυνοι διαδρομιστές, που σφουγγαρίζουν τους σκοτεινούς διαδρόμους της εξουσίας και ύστερα εμφανίζονται στους φωταγωγημένους της «δουλειάς» τους. (Ποιά απ τι δύο είναι άραγε η βασική;)
Η νέα ιδιοκτησία του σταθμού, χάραξε την στρατηγική της. Καλά έκανε. Σε αυτή την στρατηγική ενδεχομένως πολλοί να μην χωράμε. Είναι και αυτό στοιχείο της δουλειάς. Επαγγελματικό ρίσκο το οποίο το ξέρουμε. Αν ένα μαγαζί αποφασίσει πως θέλει να πουλάει πίτσες, δεν χρειάζεται έναν σεφ για να μαγειρεύει φουα γκρα. Επίσης ένα σκυλάδικο της Εθνικής δεν έχει καμία ανάγκη τον πιανίστα ο οποίος παίζει κλασσική μουσική. Δικαίωμα τους. Μόνο που οι επαγγελματικές σχέσεις έχουν κανόνες. Αυτοί πάλι που συμβουλεύουν την νέα ιδιοκτησία, κανένα.
Όταν λοιπόν ανακοινώθηκε η εξαγορά της πλειοψηφίας του ALPHA από τον όμιλο RTL, “Το Κουτί της Πανδώρας”, μόλις είχε αποκαλύψει το σκάνδαλο που κλόνιζε την κυβέρνηση, αυτό του Βατοπεδίου. Η εκπομπή είχε μεγάλο ποιοτικό κοινό, και “έβγαζε τα λεφτά της” από τις διαφημίσεις της. Αλλά αυτά δεν έχουν καμία σημασία και το ξέρω. Η διοίκηση του σταθμού ουδέποτε είχε κάποια επαφή μαζί μου. Δεν ζήτησε να συναντηθούμε παρότι ήμουν στέλεχος του καναλιού. Δεν μου εξέφρασαν καμία άποψη. Και καταλάβαινα (από τη δράση των μαιμούδων, των παπαγάλων και όλων των ωδικών πτηνών της ζούγκλας της μετριότητας) πως τον Ιούλιο, με τη λήξη του συμβολαίου μου θα αποχωρήσω. Επιλογή τους και δικαίωμά τους.
Ξαφνικά ανακάλυψα πως άρχισα να γλυστράω στους σαλιωμένους διαδρόμους. Η εκπομπή (παρότι στο συμβόλαιό μου αναγράφεται πως το κανάλι θα καταβάλει κάθε προσπάθεια να παίζει πριν τις 12), άρχισε να παίζει όλο και πιο αργά. Οι αντίστοιχες εκπομπές των άλλων καναλιών είχαν ήδη αρχίσει. Πριν από το Κουτί της Πανδώρας, δεν έπαιζε κάποια εκπομπή πρωτογενούς προγραμματισμού, αλλά επαναλήψεις σήριαλ. Ναι έπαιζαν επαναλήψεις χωρίς λόγο και όχι την Πανδώρα σε λογική ώρα. Στο δελτίο ειδήσεων, ακόμη και στις περιπτώσεις μεγάλων θεμάτων που έβγαζε η εκπομπή, δεν έπαιζε ποτέ τίποτα. Το τραγικότερο παράδειγμα, ήταν η συνέντευξη του υπαρχηγού της Χαμάς. Όταν η Γάζα φλεγόταν (ο διευθυντής ενημέρωσης έπαιζε βέβαια θέμα για τον Γούντυ το ελαφάκι και τις ευεργετικές ιδιότητες των spa), είχα την τύχη να κάνω μια διεθνή αποκλειστικότητα. Τον καταζητούμενο υπαρχηγό της Χαμάς. Ακόμη και με αυτή την επιτυχία με την οποία έγινε γνωστός ο ALPHA, σε όλο τον κόσμο μέσω τηλεγραφήματος του REUTERS, ο τομέας ενημέρωσης με ενημέρωσε (μπορεί να το διαβεβαιώσει ο Γιάννης Σμιρλάκης) πως δεν θέλει την συνέντευξη. Για τραγική ειρωνεία, μου το είπαν την ώρα που στην άλλη γραμμή οι συνάδελφοι του REUTERS, ζητούσαν την άδεια να παίξουν την συνέντευξη σε όλο τον κόσμο. Τελικά η συνέντευξη έπαιξε όταν απείλησα πως θα καταφύγω στην ΕΣΗΕΑ και τη δικαιοσύνη για σαμποτάρισμα και επαγγελματική μου μείωση.
Παρά τις φιλότιμες προσπάθειες να σαμποταριστεί η εκπομπή δεν τα κατάφεραν. Συνέχισε, ακόμη και παίζοντας λίγο πριν τον Αυτιά, να πιάνει νούμερα ( η προηγούμενη πχ 15,6 και η προπροηγούμενη 19,6 %) και βεβαίως να έχει από παντού καλές κριτικές. Ήξερα ωστόσο πως το τέλος έρχεται. Οι μαιμούδες βλέπετε…Και το περίμενα Ιούλιο με το τέλος του συμβολαίου μου.
Όταν ο συνάδελφος Χρήστος Βασιλόπουλος, έμαθε από τα μπλογκς και τις εφημερίδες το κόψιμο της πολύ καλής εκπομπής του, έγινε φανερό πως το παιχνίδι που έπαιζαν κάποιοι ήταν χωρίς όρους. Δεν τον ενημέρωσε κανένας, παρότι είχε κάθε δικαίωμα να ξέρει ο ίδιος, αλλά και οι συνεργάτες του που ξαφνικά έμεναν χωρίς δουλειά. Αλλά αυτό φαντάζομαι μπορεί να εκτιμηθεί μόνο από ανθρώπους που έχουν πραγματικά δουλέψει.
Και ήρθε η σειρά της Ρίτσας Μπιζόγλη. Αυτής της συναδέλφου, της πολύπαθης συναδέλφου που μας έσωσε όταν τις δύσκολες ώρες που προσπαθούσαμε να κρατήσουμε το κανάλι, δεν είπε ποτέ όχι, και δεν έβγαλε κανένα εγωισμό. Η Ρίτσα λοιπόν, αφού και πάλι οι διαρροές δούλεψαν όπως έπρεπε, πήρε τις διαβεβαιώσεις πως συνεχίζει το κεντρικό δελτίο. Και ένα βράδυ της είπαν πως τελικώς οι Γερμανοί (αχ αυτοί οι Γερμανοί πάνε με όλα όπως η κοκα κόλα, φταίνε για όλα. Επίσης ότι κάνουν οι σαλίγκαροι το κάνουν για τη «φουκαριάρα τη μάνα τους»), την έχουν κόψει και μόλις ανακοινώθηκε. Οι Γερμανοί βεβαίως απλώς είχαν υποκύψει στις απαιτήσεις και τις «ιδέες» των ντόπιων. Η Ρίτσα Μπιζόγλη είχε κοπεί πολλές μέρες πριν και μάλιστα είχαν προσλάβει και ενδυματολόγο για τον νέο παρουσιαστή. Και την κορόιδευαν όπως ίσως έχουν μάθει να κοροιδεύουν τον εαυτό τους. Ακόμη και τώρα που έχουν προτείνει στη Ρίτσα να κάνει δελτία Σαββατοκύριακο, είναι για να εκτονώσουν την κατάσταση. Στην πραγματικότητα έχουν αποφασίσει άλλος συνάδελφος να κάνει τα δελτία ο οποίος εδώ και καιρό κάνει δοκιμαστικά.
Πριν από μερικές μέρες, η παραγωγή της Plus production, ρώτησε τον διευθυντή ενημέρωσης τι θα γίνει με την Πανδώρα. Το ίδιο έκαναν και συνάδελφοι κριτικοί τηλεόρασης, για να εισπράξουν την απάντηση πως «ο Βαξεβάνης θα συνεχίσει μέχρι τη λήξη του συμβολαίου του». Χθες, 23 Μαρτίου, οι συνεργάτες μου, προσπαθώντας να κάνουν έναν προγραμματισμό των εκπομπών του Απριλίου, ανακάλυψαν πως το Κουτί της Πανδώρας δεν υπήρχε στο πρόγραμμα του σταθμού μετά τις 7 Απριλίου. Μετά απ αυτό , τι κάνει νιαου νιάου στα κεραμίδια αν όχι ένας παπαγάλος που προσπαθεί να μάθει ανεπιτυχώς την γερμανική. Έστειλα μία επιστολή 3 γραμμών στους διευθυντές του καναλιού ζητώντας να μάθω τι συμβαίνει. Το απόγευμα (17.04 λέει το κινητό μου) ο κύριος Βασίλης Παπαδρόσος (διευθυντής ειδήσεων και ενημέρωσης για όσους πολύ λογικά δεν τον ξέρετε) με πήρε τηλέφωνο για να μου πει πως με μεγάλη του έκπληξη ανακάλυψε πως οι Γερμανοί ( αχ αυτοί οι Γερμανοί πάλι) όταν έλεγαν πως η εκπομπή συνεχίζεται εννοούσαν άλλο απ αυτό που ο ίδιος κατάλαβε. Δεν θα βάλω σε καμία δοκιμασία τον εαυτό μου να μετρήσει τον βαθμό υποκρισίας ή IQ των δύο παραγόντων της τραγικής απόφασης. Θέλω μόνο να ρωτήσω : Ποιά επαγγελματική πρακτική, σε ποιό μέρος του κόσμου οδηγεί πλέον των 10 ανθρώπων στην ανεργία χωρίς καμιά ενημέρωση; Σε ποιό κανάλι του κόσμου, η στρατηγική και οι αποφάσεις της διοίκησης δεν ανακοινώνονται στους συντελεστές αλλά γίνονται πρακτική κλεφτοπόλεμου και επαγγελματικής υποβάθμισης; Είναι τελικώς απόφαση της νέας διοίκησης η διακοπή της συνεργασίας τώρα, ή διολίσθησε σε αυτή την απόφαση με προτροπές και ψευδή στοιχεία από αυτούς που όντας έμμισθοι κυβερνητικοί υπάλληλοι πήραν εντολή να «καθαρίσουν» αυτόν που έκανε τόση ζημιά στην κυβέρνηση με τις αποκαλύψεις του;
Αυτά προς το παρόν. Όσο για το τι θα επακολουθήσει στην τρύπα που δημιουργείται; Όπως είπε και ο Τρικούπης «ανθ ημών Γουλιμής» (άντε να δούμε τώρα πώς θα το μεταφράσετε αυτό στους Γερμανούς…)
Κείμενα της Κατερίνας και της Μαριάνθης για την Κατερίνα
Χριστούγεννα μέσα στο κελί
Μισητοί μου κανίβαλοι
www.keli.gr
28 Δεκεμβρίου 2008
Όταν είσαι αθώος και είσαι φυλακή θα αγανακτήσεις για τη δικαστική πλάνη ή την πλεκτάνη που σε έβαλε μέσα. Όταν όμως η πλεκτάνη έχει γίνει νόμος και σου έχει κλέψει όλη τη ζωή μόνο και μόνο επειδή εξαρτήθηκες και αρρώστησες, επειδή έκανες χρήση μιας ουσίας και η ιδιοτελής βαρβαρότητα με νόμο σε έβαλε στη φυλακή, τι θα πεις; Θα αρκεστείς στο ό,τι όλο αυτό οφείλεται στην κοινωνική πλάνη και θα ευχηθείς χρόνια πολλά; Πόσος χαζός μπορεί αν είναι ένας άνθρωπος για να εύχεται ευχές στους δήμιούς του; Και άντε και να ευχηθείς, ποια θα είναι η καταλληλότερη ευχή; «Την αρρώστια μας να έχουμε να σας ταΐζουμε»;
Αγαπητοί μου συμπολίτες (κλέφτες και λωποδύτες), σας εύχομαι να αρρωστήσετε, να δουλεύετε μια ζωή και να σας παίρνουν όλα τα λεφτά και να σας καταστρέφουν τη δουλειά. Να σας αφήνουν δίχως μία, να σας βάζουν φυλακή, να σας βάζουν και χρηματική ποινή μετά και βγαίνοντας να χρωστάτε και από πάνω. Να σας βάζουν στη φυλακή, να ζείτε ο ένας πάνω στο άλλο και να σας στερούν όλα. Να έρχεται ο κάθε αμόρφωτος, άρρωστος, κομπλεξικός φύλακας και να επεμβαίνει ακόμη και στην ποιότητα του χαρτιού υγείας που θα χρησιμοποιήσετε. Και να σας υποχρεώνει να παίρνετε το πιο ακριβό και το χαράτσι να πηγαίνει στις τσέπες του. Να είναι τα παιδιά και οι γονείς σας έξω και να μην μπορείτε να τους συνδράμετε ούτε στο ελάχιστο^ αντιθέτως να τους ζητάτε και βοήθεια. Στη χώρα των κανιβάλων που γεννήθηκα και έζησα σαράντα μαρτυρικά χρόνια, η ατυχία και κακοτυχία μου είναι αυτοί οι κανίβαλοι. Οι κανίβαλοι που έχουν γνώμη (για τους άλλους πάντα) και ψηφίζουν και κάνουν κόλαση τη ζωή των άλλων.
Μισητοί μου κανίβαλοι, κανείς σας δεν μπορεί να αποποιηθεί των ευθυνών του. Όλοι ξέρετε ότι το εμπόριο των απαγορευμένων ουσιών ανθεί και ότι οι έμποροι δεν είναι φυλακή. Όλοι ξέρετε ότι οι μπάτσοι πουλάνε ναρκωτικά. Αν αύριο απαγορευτεί το τσιγάρο και θεσπιστεί νόμος να μπαίνουν οι καπνιστές στη φυλακή όλοι θα αντιδράσετε. Για μας δεν αντιδράει σχεδόν κανένας. Γιατί πολλοί αισχροκερδούν εις βάρος μας και άλλους σας βολεύει. Φάτε λοιπόν τα μελομακάρονά σας, ρίξτε τους χορούς σας στολισμένοι, καλοί μου συμπολίτες. Εγώ έχω πλέον, μόνο ένα να γιορτάζω. Αυτό που δεν μπορείτε ποτέ να μου του αρπάξετε, γιατί όλα τα άλλα μου τα πήρατε^ ότι δεν σας μοιάζω.
Κατερίνα (ΓΚ): «Ποινική» κρατούμενη για παράβαση του νόμου περί ναρκωτικών, κατηγορούμενη για διακίνηση ναρκωτικών σε άλλο χρήστη κατ’ ομολογία του αποποιούμενος των δικών του ευθυνών της «μεγάλης» ποσότητας των 20 γραμμαρίων. Έτσι με συνοπτικές διαδικασίες, χωρίς άλλο αποδεικτικό στοιχείο παρά μόνο μία άτυπη προανακριτική ομολογία δικάστηκε και εκτίει ποινή κάθειρξης 6 ετών, όπως και αρκετοί «έμποροι» σε αυτή τη χώρα. Το Σύνταγμα λεει ένοχος ένοχο ου ποιεί αλλά δεν βαριέσαι μήπως όλα όσα λεει το Σύνταγμα τα τηρεί κανείς σε αυτή τη χώρα; Το ότι είμαι ήδη χρήστρια εδώ και 20 χρόνια χωρίς καμία βοήθεια μετράει; Όπως και μερικές εκατοντάδες, χιλιάδες άλλοι θα μπορούσα να πω, αφημένοι στη μοίρα τους. Μήπως το ότι δεν προέκυψε κανένα αποδεικτικό στοιχείο ενοχής και ακόμα και ο ρουφιάνος που είπε εναντίον μου ψέματα το ότι πιέστηκε από τους μπάτσους και πείστηκε ότι θα καθάριζε ο ίδιος μέτρησε πουθενά; Μα είπαμε ότι είναι σύνηθες φαινόμενο. Οι αδέκαστοι και ευυπόληπτοι δικαστές, πλην ελαχίστων εξαιρέσεων, πρέπει να εξαντλούν την αυστηρότητά τους στους κακούργους χρήστες για να σωθεί η κοινωνία μας, τα παιδιά μας, η υπόληψή μας. Στα μπουντρούμια όλους. Όσοι πιο πολύ τόσο πιο βαθιά. Όσους εξοντώσουμε τόσο καλύτερα, τόσο πιο καθαρή θα είναι η κοινωνία μας. Κρίμα που δεν είμαστε στο Μεσαίωνα να τους κάψουμε όλους στην πυρά να ησυχάσουμε.
Ας δούμε όμως τι πραγματικά συνέβη με την Κατερίνα. Είχε την ατυχία να γεννηθεί έξυπνη, ευαίσθητη και αντιδραστική. Όσο μεγάλωνε δεν της άρεσε αυτή η κοινωνία. Δεν άντεξε την υποκρισία της και τη φθορά της και έτσι επέλεξε τη λύση των ναρκωτικών. Κακό μεγάλο. Έβλαψε ανθρώπους. Ποιους; Τον εαυτό της και την οικογένειά της. Και έτσι κατέληξε στη φυλακή σιδεροδέσμια, να πληρώσει τα βάρη και τα αδικήματά της. Όμως και εκεί δεν καθόταν φρόνιμα. Δεν ήταν «καλή» κρατούμενη. Δεν έσκυβε το κεφάλι όταν οι δεσμοφύλακες, στο πλαίσιο του σωφρονισμού της έλεγαν ότι παράλογο τους ερχόταν στο κεφάλι. Δεν το βούλωνε όταν έβλεπε την αδικία σε όλο της το μεγαλείο. Δεν έκανε τα στραβά μάτια στην κατάχρηση εξουσίας και δεν έπαψε ποτέ να αγωνίζεται, να πρωτοστατεί για το δικαίωμά της στην αξιοπρέπεια. Και αφού ήταν «τέτοιο» άτομο, έπρεπε να εξοντωθεί ποικιλοτρόπως. Έρμαιο, πλέον, στα χέρια ανθρωποφυλάκων έτυχε «ιδιαίτερης μεταχείρισης». Η «συμμορία» του τότε Κορυδαλλού, έκρινε και αποφάσισε την καταστολή. Και αφού δεν καθόταν καλά να την καταστείλουν έγινε με το ζόρι. Της φόρτωσαν πειθαρχικά, την έστειλαν και μερικές φορές στο ψυχιατρείο, την αποτρέλαναν και νόμιζαν ότι καθάρισαν. Όμως η Κατερίνα στις αναλαμπές της πάλι τους ενοχλούσε. Έτσι αποφάσισαν να την ξεφορτωθούν. Μεταγωγή. Αυτό ήταν και το λάθος τους. Βρήκε τη δύναμη να ανακάμψει και να συνέλθει. Ξαναβρήκε τον εαυτό της και όταν έγινε η κινητοποίηση των κρατουμένων η Κατερίνα πρωτοστάτησε στις φυλακές διαβατών. Αλλά και όταν αναστάλθηκε η κινητοποίηση, εκείνη συνέχισε να αγωνίζεται για τα δικαιώματα των κρατουμένων και τις παραβιάσεις για την κατάχρηση της εξουσίας των ανθρωποφυλάκων των Διαβατών. Τους μπήκε πολύ στη μύτη, τους στρίμωξε, απαίτησε το δικαίωμα της αξιοπρέπειας. Έτσι και η άλλη «συμμορία» των Διαβατών αποφάσισε να την ξεφορτωθεί. Μεταγωγή…στη Θήβα και ας τα βγάλουν πέρα μαζί της τώρα οι άλλοι που την έστειλαν εκεί. Κατερίνα άντε σωφρονίσου. Το Υπουργείο εξήγγειλε ότι δεν θα επιτρέψει να γίνει καμία εκδικητική μεταγωγή μετά τις κινητοποιήσεις των κρατουμένων. Δεν πιστεύω να νομίζετε ότι είναι κάτι τέτοιο, απλά φταιει η Κατερίνα και η κάθε Κατερίνα που δεν σκύβει το κεφάλι.
Μαριάνθη
Πολλές κρατούμενες αρνούνται την εξευτελιστική κολπική έρευνα
Εδώ και χρόνια οι γυναίκες κρατούμενες υποβάλλονται στην εξευτελιστική κολπική εξέταση. Αυτό το ακραίο μέτρο, για τη δήθεν απόπειρα εισαγωγής ναρκωτικών ουσιών στις φυλακές, έχει γίνει καταχρηστικός θεσμός σε Κορυδαλλό και Θήβα, καταλύοντας κάθε αρχή της ανθρώπινης αξιοπρέπειας. Πρόκειται για κατάφωρη παραβίαση των ανθρώπινων δικαιωμάτων και αρκετών άρθρων του σωφρονιστικού κώδικα, που μιλούν για διασφάλιση του σεβασμού της αξιοπρέπειας του κρατούμενου.
Είναι αυτονόητο ότι καμιά κρατούμενη δεν προσπάθησε ποτέ να εισάγει ναρκωτικά κατ΄ αυτόν τον τρόπο εφ΄ όσον είναι δεδομένος ο συγκεκριμένος έλεγχος και δεν υπάρχει κανένας απολύτως λόγος αυτό να συμβαίνει κάθε φορά που κάποια εισέρχεται σε κατάστημα κράτησης. Αυτό το μέτρο όταν προβλέφθηκε, πριν πολλά χρόνια ήταν για να γίνεται αιφνιδιαστικά και σε συγκεκριμένες περιπτώσεις που υπήρχαν βάσιμες υπόνοιες ή πληροφορίες για επικείμενη εισαγωγή ναρκωτικών. Εφόσον, όμως συμβαίνει πάντα έχει καταντήσει και μια ακόμη μέθοδο βασανισμού των κρατουμένων και καταρράκωση της προσωπικότητάς τους.
Επιπλέον εκτός των ψυχολογικών προβλημάτων που προκαλεί είναι και επικίνδυνο για τη σωματική υγεία των ανθρώπων επειδή γίνεται συνήθως από ανίδεους υπαλλήλους ή ανειδίκευτο προσωπικό. Ελάχιστες φορές, στον Κορυδαλλό όταν βρίσκεται εκεί ο γυναικολόγος η εξέταση αυτή γίνεται απ΄ αυτόν. Όμως τα εργαλεία του και κυρίως ο διαστολέας κόλπου είναι σκουριασμένος και δεν αποστειρώνονται σωστά. Τα βάζουν σε ένα δίσκο και τα μουσκεύουν με αντισηπτικό και τα χρησιμοποιούν σε δεκάδες κρατούμενες χωρίς περαιτέρω αποστείρωση. Οι κρατούμενες μπορούν να ελεγχθούν με άλλους τρόπους που δεν προσβάλουν την προσωπικότητά τους και δεν δημιουργούν τέτοια προβλήματα. Όμως οι κύριοι του Κορυδαλλού και της Θήβας επιμένουν να τις υποβάλουν σε αυτόν τον εξευτελισμό. Οι τρόποι αυτοί είναι: υπερηχογράφημα, μηχάνημα ανιχνεύσεων ναρκωτικών, το ναρκοτέστ κ.α. Πρόσφατα η Κατερίνα Γκουλιώνη αρνήθηκε να δεχθεί αυτόν τον έλεγχο όταν βρέθηκε στον Κορυδαλλό για κάποιο δικαστήριο της. Ζήτησε υπερηχογράφημα και το αποτέλεσμα της εξέτασης έδειξε «καθαρή». Παρ΄ όλα αυτά την κράτησαν στην απομόνωση επί σειρά ημερών. Η απομάκρυνσή της από την απομόνωση έγινε δυνατή μετά από παρέμβαση της Πρωτοβουλίας για τα Δικαιώματα των Κρατουμένων.
Κατά την επιστροφή της στη Θήβα συνέβη ακριβώς το ίδιο σκηνικό. Πάλι η Κατερίνα αρνήθηκε τον εξευτελιστικό έλεγχο, πάλι απομόνωση, παρότι ζήτησε να τις γίνει οποιαδήποτε άλλη νόμιμη εξέταση. Μετά από παρέμβαση της «Πρωτοβουλίας» η Κατερίνα μετά από τέσσερις μέρες στην απομόνωση –ειδικό χώρο τον ονομάζουν- πήγε στο θάλαμο με τις άλλες κρατούμενες.
Αρκετές κρατούμενες αποφάσισαν να αντιδράσουν με όποιο κόστος και δεν θα δεχτούν, πλέον, αυτού του είδους εξέτασης, ώστε να μπει ένα τέλος σε αυτή την ιστορία, αλλά και για να συμπαρασταθούν στην Κατερίνα που έκανε την αρχή. Γιατί πολύ απλά η αξιοπρέπεια δεν διαπραγματεύεται.
Μαριάνθη, κρατούμενη στις φυλακές Διαβατών
Καταγγελία προς τον συνήγορο του πολίτη της κρατούμενης Γκουλιώνη Αικατερίνης
Ελεώνας Θηβών (20-02-09),
Είμαι 41 ετών σήμερα, εξαρτημένη από την ηρωίνη από τα 17 μου. Τόσα χρόνια αρρώστια και εξάρτηση από μία ουσία που αν δεν την είχα δε θα μπορούσα να είμαι όρθια για να δύναμαι να εργαστών, για να μπορέσω να ζήσω.
Τον χειρότερο εφιάλτη, όμως, που οι περισσότεροι άνθρωποι θεωρούν αυτονόητο συνεπακόλουθο της εξάρτησης, δεν είχα ποτέ φανταστεί ότι θα τον ζήσω έτσι όπως τον ζω και όπως καθημερινώς απειλούμαι ότι μπορεί ανά πάσα στιγμή να υποστώ.
Αυτό το «αυτονόητο συνεπακόλουθο της εξάρτησης», λοιπόν, είναι η φυλάκιση η οποία, ουσιαστικά σημαίνει την αιχμαλωσία και την ομηρία μου από τους δεσμοφύλακες που ελέγχουν κι επεμβαίνουν ακόμη και στα γεννητικά μου όργανα και στ’ απόκρυφα σημεία του σώματός μου.
Όποτε μπαίνω στην φυλακή είτε γιατί εισάγομαι πρώτη φορά είτε γιατί επιστρέφω από δικαστήριο είτε γιατί πήγα νοσοκομείο δέχομαι την εξής επίθεση, η οποία ονομάζεται «έρευνα»:
Η δεσμοφύλακας με υποχρεώνει να βγάλω όλα μου τα ρούχα, με βάζει να σκύψω, ν’ ανοίξω τους γλουτούς, να βήξω και παρατηρεί τον πρωκτό μου. Πολλές φορές βρίσκει ευκαιρία να παρατηρήσει γυμνό σώμα και με κοιτάει καλά καλά, μου φέρεται προσβλητικά, ειρωνικά, θρασύτατα, σα να’ μαι το τελευταίο σκουπίδι.
Μετά μου δίνουν άλλα ρούχα, από την αποθήκη τους, παράτερα και εξευτελιστικά, μου παίρνουν το σουτιέν γιατί, λέει, «απαγορεύεται» να το φοράω στην απομόνωση γιατί λέει, δήθεν μπορεί να…αυτοκτονήσω μ’ αυτό, μου δίνουν παπούτσια μεγαλύτερο μέγεθος απ’ το δικό μου και περπατάω σαν παλιάτσος και με οδηγούν στο φαρμακείο. Εκεί, με βάζουν να καθίσω σε γυναικολογική καρέκλα και η δεσμοφύλακας βάζει το δάχτυλό της στο αιδοίο μου μέσα στον κόλπο. Στην συνέχεια υποχρεούμαι να ουρήσω μπροστά στην δεσμοφύλακα για να κάνουν το ναρκωτέστ.
Μια φορά, στο χαρτί που ήταν τοποθετημένο στην γυναικολογική καρέκλα όπου μ’ έβαλαν να κάτσω είδα μία τρίχα από προηγούμενη ερευνηθείσα. Η αποστείρωση στα εργαλεία τους είναι κάτι που ενίοτε θυμούνται. Σε άλλες βάζουν διαστολείς και σκουριασμένους, πολλές φορές, τους βάζουν το δάχτυλό τους και συγχρόνως πιέζουν προς τον ορθό ή και από επάνω στη βουβωνική χώρα σε σημείο που η κρατούμενη να πονάει. Τα ειρωνικά σχόλια και τα σόκιν «αστειάκια» των δεσμοφυλάκων δεν λείπουν από το «ρεπερτόριό» τους…
Προσφάτως που αρνήθηκα την κολπική έρευνα και από τον γυναικολόγο, διότι ανεξαρτήτου μορφώσεως, ειδικεύσεως και μορφωτικού επιπέδου το να σου χώνει ο καθείς τα δάχτυλά του είναι τουλάχιστον «απρεπές», θα έλεγα, και ζητούσα υπερηχογράφημα, με απείλησαν ότι θα με δέσουν όλη νύχτα με τη χειροπέδα στο κάγκελο και αυτή την απειλή συγκεκριμένα την ξεστόμισε η δεσμοφύλακας που τελεί χρέη…νοσοκόμας στο Κατάστημα Κράτησης Γυναικών Ελεώνα Θηβών (Κ.Κ.Γ.Ε.Θ.) Γκαβάνα Στέλα παρουσία της υπαρχιφύλακα Σαμπάνη Σωτηρίας, μου είπε πως αφού είμαι κρατούμενη πρέπει να δεχτώ την κολπική κι αυτή που δεν είναι, είναι «άλλο πράμα». Εν ολίγοις αυτό που μου είπαν και λένε είναι ότι αφού είμαι κρατούμενη πρέπει να μου κάνουν ότι θέλουν και να μην αντιδράω.
Με οδήγησαν στην υποδιευθύντρια Καφρίτσα Αγλαϊα, η οποία μου είπε πως αφού αρνούμαι την κολπική έρευνα ότι βρεθεί από ναρκωτικά στην φυλακή θα το χρεώσει σ’ εμένα και πως θα με κρατήσει πολλές ημέρες στην απομόνωση. Όταν της ζήτησα να μου κάνει υπερηχογράφημα διότι δεν αντέχω άλλο αυτόν τον βιασμό της κολπικής μου είπε πως δεν έχει αυτή τη δυνατότητα. Της απάντησα ότι δεν είμαι υποχρεωμένη να πληρώνω εγώ τη δική τους ανεπάρκεια και με οδήγησαν στην απομόνωση όπου ούτως ή άλλως θα με οδηγούσαν, κάνοντας κολπική ή μη.
Στην απομόνωση με έκλεισαν σ’ εάν κελί όπου έπρεπε να χτυπάω το κουδούνι για να’ ρθει η δεσμοφύλακας να μου ανοίξει να πάω στην μία τουαλέτα που είναι κοινή για όλες τις κρατούμενες στον χώρο αυτόν και παρακολουθούμενη από κάμερα.
Την ώρα της αφόδευσης σε παρακολουθεί η δεσμοφύλακας από την κάμερα κι όταν δει τα περιττώματά σου τότε της ζητάς την άδεια να τραβήξεις καζανάκι.
Εκτός του ότι είμαι αναγκασμένη να κάνω την ανάγκη μου μπροστά σε δεσμοφύλακα είμαι υποχρεωμένη να κάνω 8 αφοδεύσεις για να με βγάλουν από την απομόνωση αλλά κι αυτό, πάλι, εξαρτάται από τις διαθέσεις τους.
Οι περισσότερες κρατούμενες αναγκάζονται να παίρνουν καθαρτικό για να επιτύχουν αυτές τις κενώσεις και αρκετές φορές είτε δεν έρχεται η δεσμοφύλακας να τους ανοίξει την πόρτα είτε είναι άλλη κρατούμενη στην τουαλέτα και στην κυριολεξία ενεργούνται επάνω τους. Δεν είναι λίγες οι φορές που κάποιες δεσμοφύλακες τις εξευτελίζουν γιατί ενεργήθηκαν επάνω τους ή τους λένε απειλητικά ότι «εδώ είναι Θήβα και το κουδούνι για να πας τουαλέτα θα το χτυπάς όταν έχεις μεγάλη ανάγκη», την οποιά «μεγάλη ανάγκη» την κρίνει η δεσμοφύλακας ή της λένε με δυσφορία «πάλι τουαλέτα θέλεις;» και άλαλ τέτοια με ανείπωτη απανθρωπιά και σαδισμό.
Μου έχει συμβεί να μη μου ανοίγει η δεσμοφύλακας την πόρτα του κελιού για να πάω στην τουαλέτα και ανγκαζόμουν να ουρώ σε πλαστικό μπουκάλι νερού και αργότερα να έχω πρόβλημα με το έντερό μου από την συγκράτηση των κοπράνων. Στο τέλος, έφτασα στο σημείο να κλωτσάω την πόρτα του κελιού για να μου ανοίξει, να μου φέρεται προκλητικά και υποτιμητικά και επειδή την αποκάλεσα «κότα» έγραψε μία ψευδή αναφορά (η κα Δανιηλίδου Χαρίκλεια ει΄ναι η εν λόγω δεσμοφύλακας) σε συνεργασία με τον αρχιφύλακα Γαλάνη Ιωάννη που ήταν υπηρεσία εκείνη την ημέρα και σε αυτόν αναφερόταν η κα Δανιηλίδου, με πέρασα πειθαρχικό κι ο υποτελής σε αυτούς, εισαγγελέας Πρασσάς Γεώργιος με τιμώρησε με πειθαρχική ποινή εγκλεισμού σε κελί της απομόνωσης για πέντε μέρες με, επιπροσθέτως παράνομη, στέρηση καφέ, τσιγάρου και τηλεφώνου.
Πειθαρχικό το οποίο παραγράφεται σε δυο χρόνια πράγμα που σημαίνει πως εκτός του μαρτυρίου που υπέστην δεν θα αποφυλακισθώ με υφ’ όρων απόλυση, δεν θα πάρω άδεια και οι άρρωστοι γονείς μου και η 21χρονη κόρη μου θα περιμένουν πολύ για να με δουν και να τους στηρίξω.
Όλα αυτά συνέβησαν στη γυναικεία φυλακή Κορυδαλλού, αλλά αυτοί οι κύριοι υπηρετούν σήμερα στη Θήβα όπως και ο αρχιφυλακεύων Κοράκης Παναγιώτης, ο οποίος στην εδώ απομόνωση της Θήβας μου είπε πως παρ’ όλες τις 8 κενώσεις κλπ δικαιούται «βάσει του εσωτερικού κανονισμού» να με κρατήσει έξι ημέρες στην απομόνωση. Ο εσωτερικός κανονισμός δεν γράφει κάτι τέτοιο, αντίθετα λέει πως η τριήμερη κράτηση στην απομόνωση γίνεται μ’ εντολή εισαγγελέα και παρατείνεται εφόσον έχουν βρεθεί απαγορευμένες ουσίες στο σώμα του κρατούμενου και δεν μπορούν να αφαιρεθούν…
Μπάνιο δεν μπορείς να κάνεις στην απομόνωση –ειδικό χώρο κράτησης τον ονομάζουν λες και αλλάζοντας όνομα σε κάτι παύει και η φρίκη- γιατί όταν τύχει να έχει ζεστό νερό δεν είναι εκεί η δεσμοφύλακας και όταν είναι εκεί μπορεί να σε βγάλει από το κελί για να κάνεις μπάνιο, το νερό να είναι κρύο και να επιμένει πως είναι ζεστό βγάζοντάς σε τρελή.
Όταν και αν κάνεις μπάνιο σε παρατηρεί. Έτσι, μένουμε χωρίς μπάνιο για 7 μέρες και άνω. Καφέ, νερό υποχρεούσαι να παραγγείλεις μόνο από το καφενείο της φυλακής το οποίο λειτουργεί για τους δεσμοφύλακες και δουλεύουν σε αυτό κρατούμενες. Την τελευταία φορά που κρατήθηκα στην απομόνωση πλήρωσα 20 ευρώ στο καφενείο. Με αυτά τα χρήματα μπορούσα να περάσω περίπου είκοσι μέρες αγοράζοντας καφέ, ζάχαρη κλπ ενώ τα πλήρωσα μέσα σε πέντε μέρες. Αλλά εδώ η διαχείριση των χρημάτων μας εξαρτάται από τις ορέξεις της υπηρεσίας του Κ.Κ.Γ.Ε.Θ.
Όταν λοιπόν, αποφασίσουν οι ασύδοτοι βασανιστές μας να μας βγάλουν από την απομόνωση πρέπει να περάσουμε το ίδιο μαρτύριο της σωματικής έρευνας και της κολπικής εισβολής. Αυτό το ίδιο μαρτύριοι της έρευνας μπορεί ανά πάσα στιγμή να μου το κάνουν και στο θάλαμο, όπου μένω, όταν υπάρχει υπόνοια για ύπαρξη απαγορευμένων ουσιών. Μπαίνουν μέσα στο θάλαμο, μας ξυπνάνε, μας κάνουν σωματική και κολπική έρευνα, μας βγάζουν έξω από τον θάλαμο και ανακατεύουν όλα μας τα πράγματα πετώντας τα κάτω. Μετά χάνουμε πράγματα μας γιατί τα πετάνε ή τα παίρνουν και πρέπει να τακτοποιήσουμε ολόκληρο το θάλαμο για να μπορέσουμε να κοιμηθούμε…
Κάποτε ήμουν άνθρωπος με όνειρα, με όρεξη για μάθηση, με κερδοφόρα επιχείρηση, με όρεξη για δημιουργία.
Σήμερα, όλος αυτός ο πόνος, η κακοποίηση, ο βιασμό του σώματος και της ψυχής που έχω υποστεί με κάνουν να ονειρεύομαι πως τους σκοτώνω όλους αυτούς που πληρώνονται για να βασανίζουν αδύναμους ανθρώπους.
Σφίγγοντας τα δόντια σιγοψιθυρίζω «και για το πείσμα σας, γουρούνια, θα αντέχω» ελπίζοντας να έρθει κάποια μέρα που θα σταμτήσουν να απλώνουν τα βρώμικα, διεστραμμένα χέρια τοςυ επάνω σε αδύναμους ανθρώπους. Το ξέρω πως ο κόσμος δεν αλλάζει, ΜΕΤΑΡΡΥΘΜΙΖΕΤΑΙ, όμως, φτάνει να μην αδιαφορούμε.
Ποτέ δεν πρόκειται να ξεπεράσω τα όσα υπέστην και υπόκειμαι μεσα στη φυλακή.
Συγκέντρωση της δημοτικής κίνησης Ανοιχτή Πόλη Τρίτη 17 Μαρτίου 2009, 6.30 μ.μ., Θέατρο Διάνα (Ιπποκράτους 7, στ. Μετρό Πανεπιστήμιο). Θα μιλήσει ο Αλέξης Τσίπρας, θα χαιρετίσουν ο Ρ. Αξελός, η Ελ. Πορτάλιου και ο Χρ. Καραμάνος.
Έχουν περάσει περισσότερο από δύο χρόνια μετά τις τελευταίες δημοτικές εκλογές. Σε αυτό το διάστημα, η καθημερινή ζωή στην πόλη όχι μόνο δεν βελτιώθηκε, αλλά μπορούμε πλέον με βεβαιότητα να πούμε ότι η σημερινή δημοτική αρχή βρίσκεται πιο μακριά από ποτέ από τις ανάγκες των κατοίκων της Αθήνας και τις λύσεις των σοβαρών προβλημάτων της.
Δύο χρόνια διαχείρισης του δήμου από τη σημερινή δημοτική αρχή σημαίνει εξυπηρέτηση συμφερόντων σε βάρος του πρασίνου και των ελεύθερων χώρων, θεαματικές κινήσεις δήθεν περιβαλλοντικής ευαισθησίας και κοινωνικής φιλανθρωπίας, αδιαφάνεια στη λήψη των αποφάσεων και αυταρχισμός απέναντι στα κινήματα πολιτών και τους εργαζόμενους στο δήμο. Σημαίνει ουσιαστικά αφωνία για τα μεγάλα προβλήματα της Αθήνας και φυσικά πολλές, μα πάρα πολλές δημόσιες σχέσεις και ιλουστρατίον προπαγανδιστικά έντυπα της δημοτικής αρχής.
Αυτά τα δύο χρόνια, η Ανοιχτή Πόλη, μαζί με τους κατοίκους στις γειτονίες, αγωνίστηκε για την ποιότητα ζωής στην Αθήνα, για τα πραγματικά προβλήματα της πόλης. Αυτά τα δύο χρόνια, η Ανοιχτή Πόλη αγωνίστηκε για να φτάνει η φωνή των κατοίκων και των κινημάτων στο δημοτικό συμβούλιο, για να αποτρέψει καταστροφικούς σχεδιασμούς για την Αθήνα, για να προωθήσει λύσεις περιβαλλοντικά ωφέλιμες και κοινωνικά δίκαιες. Και αυτό δεν είναι παρά μόνο η αρχή!
Την Τρίτη 17 Μαρτίου, 6.30’ μμ, σας καλούμε στο θέατρο Διάνα (Ιπποκράτους 7, σταθμός Μετρό Πανεπιστήμιο):
για να κάνουμε απολογισμό της μέχρι τώρα δράσης μας
για να καταθέσουμε τις προτάσεις μας για μια άλλη προοπτική στον Δήμο Αθηναίων
Δεν είμαι σίγουρος αν θέλω να γράψω και δεν έχω καταλήξει στο τι θέλω να γράψω. Διάβασα όμως 2 ενδιαφέροντα άρθρα που προσπαθούν να δώσουν κάποιες ερμηνείες. Δεν έχω καταλήξει ούτε καν αν, πόσο και που συμφωνώ μαζί τους, αλλά θέλω να τα μοιραστώ μαζί σας.
Το ένα σήμερα από το «Βήμα»:
Μήπως;
Διακρίνω ότι οι κλιμακούμενες και ενορχηστρωμένες επιθέσεις που δέχεται, μέσα και έξω από τον Συνασπισμό, έχουν εκνευρίσει τον Αλέξη Τσίπρα. Κάνει λάθος. Επρεπε να χαίρεται. Για να τον χτυπάει όλο το οικονομικοπολιτικό «εστάμπλισμεντ» και οι «οργανικοί διανοούμενοί» του, σημαίνει ότι τον φοβούνται.
Οτι βλέπουν σε αυτό που εκπροσωπεί έναν κίνδυνο αποσταθεροποίησης του συστήματος. Και το σύστημα όταν αισθάνεται ότι απειλείται δεν παίζει. Χρησιμοποιεί όλα τα μέσα, κυρίως αθέμιτα, για να εξαλείψει την απειλή. Γι΄ αυτό ο πρόεδρος του Συνασπισμού θα πρέπει να αναμένει, όσο πλησιάζουν οι εκλογικές αναμετρήσεις, πολλαπλασιασμό των επιχειρήσεων πολιτικής και ηθικής εξόντωσής του. Θα κατηγορηθεί το επόμενο διάστημα ότι είναι τρομοκράτης, τραμπούκος, δεξιός, πλούσιος, αντιπαναθηναϊκός, διαπλεκόμενος, πράκτορας, βιαστής, ομοφυλόφιλος, παιδόφιλος. Μέσα και έξω από το κόμμα του.
Οι «πολιτικά ορθοί» πολιτικοί και διαμορφωτές γνώμης δεν θα διστάσουν να είναι politically incorrect, να στρεβλώσουν γεγονότα, να επικαλεσθούν εθνικούς κινδύνους, να κάνουν ανίερες συμμαχίες για να εξορκίσουν το κακό και τους κακούς της αποσταθεροποίησης του πολιτικού συστήματος.
Δεξιοί, αριστεροί και αριστεροδεξιοί εκσυγχρονιστές καθώς και πραγματιστές πρώην επαναστάτες δεν τα θέλουν, δεν τα μπορούν αυτά τα «κωλόπαιδα του Συνασπισμού», γιατί αμφισβητούν τον κομφορμισμό τους, αποκαλύπτουν τους συμβιβασμούς τους. Γιατί όταν λένε ότι θέλουν να πολεμήσουν το σύστημα, να αλλάξουν τον κόσμο, το εννοούν. Και τουλάχιστον το προσπαθούν, έστω κάνοντας λάθη. Και αυτό προκαλεί προβλήματα στους βολεμένους αριστερούς. Τους χαλάει το παραμύθι της υπευθυνότητας, της σταθερής διακυβέρνησης, της κοινωνικής ειρήνης. Γιατί επαναφέρει τις διαχωριστικές γραμμές και τις κοινωνικές συγκρούσεις.
Και είναι μεν αστείο να διαβάζεις τα προς «τσιπράκια» μαθήματα συνεπούς αριστεροσύνης εκείνων που εδώ και δεκαετίες είχαν αναγγείλει το τέλος της Αριστεράς υπογράφοντας τον κλινικό θάνατό της, αλλά είναι λυπηρό να βλέπεις να συμφωνούν και να υπερθεματίζουν σε αυτό εκείνοι που υποτίθεται ότι βρίσκονται από την ίδια πλευρά του οδοφράγματος.
Ή μήπως όχι; Μήπως δεν βρίσκονται από την ίδια πλευρά, μήπως οι διαχωριστικές γραμμές, τα οδοφράγματα, τους τρομάζουν; Μήπως αισθάνονται πιο κοντά σε εκείνους που βρίσκονται από την άλλη πλευρά;
Μήπως η εσωκομματική αντιπολίτευση αποδομεί μεθοδευμένα την ομάδα Τρίπρα για να ηττηθεί ο Συνασπισμός στις εκλογές; Ετσι θα «δικαιωθούν», θα προσπαθήσουν να πάρουν πάλι την ηγεσία, θα διαλύσουν τον ΣΥΡΙΖΑ και θα ξανακάνουν τον Συνασπισμό ένα κόμμα του περιθωρίου. Θεωρίες συνωμοσίας, θα μου πείτε. Αλλά μήπως; vmoulopoulos@dolnet.gr
και το άλλο χθες από την Αυγή
Θα μασήσει ο Συνασπισμός;
12/03/2009
Του ΑΓΓΕΛΟΥ ΤΣΕΚΕΡΗ
Τόσο το διαρκές συνέδριο του Συνασπισμού όσο και το πρόσφατο εσωκομματικό δημοψήφισμα, αποτελούν διαδικασίες αδιανόητες για τα υπόλοιπα κόμματα. Είτε αυτό αρέσει σε κάποιους είτε όχι, πρόκειται για τον μοναδικό πολιτικό χώρο που μπορεί να συζητάει, να διαφωνεί και να αποφασίζει σε πλατειά βάση, με άψογο τρόπο, χωρίς το παραμικρό διαδικαστικό πρόβλημα. Παρ’ όλα αυτά, για δεύτερη φορά μέσα σε ενάμιση μήνα, ο Συνασπισμός γίνεται θέμα στα κυρίαρχα ΜΜΕ, ως πεδίο θυελλωδών συγκρούσεων. “Μαλλιά κουβάρια στον ΣΥΝ” ήταν το πρωτοσέλιδο χτύπημα των χθεσινών ΝΕΩΝ, για σύγκρουση μιλούσε, επίσης στην πρώτη σελίδα της, η Ελευθεροτυπία.
Λίγες εβδομάδες νωρίτερα, η υπερψήφιση του προγράμματος του ΣΥΝ από το διαρκές συνέδριο, με πλειοψηφία 81%, είχε παρουσιαστεί με τίτλους όπως “βαθαίνει το ρήγμα στον ΣΥΝ”. Αλλού, η αυξημένη πλειοψηφία σχολιαζόταν ως “μπρεζνιεφικού τύπου ποσοστό”, ενώ στιγματίστηκε και η πρωτοφανής αντιδημοκρατική κίνηση να καταμετρηθεί το αποτέλεσμα της ψηφοφορίας. Τέλος δεν έλειψαν και τα δημιουργικά μαθηματικά: Από τους 1211 συνέδρους του τακτικού συνεδρίου, βρέθηκαν στο διαρκές οι 737, επομένως το ποσοστό του 81,41% είναι κατασκευασμένο, διότι υπολογιζόμενο επί του συνόλου των συνέδρων, μας δίνει 49.55%. Άρα ο Συνασπισμός καταρρέει.
Στην περίπτωση του προχθεσινού δημοψηφίσματος, μία διαδικασία που ξέφυγε σε αξιοσημείωτο βαθμό από τις εσωκομματικές περιχαρακώσεις, εμφανίζεται σήμερα ως μεγάλη ανατροπή στο εσωτερικό του κόμματος. Το αποτέλεσμα, αντίστροφο αυτού που είχε προκύψει στο ανάλογο δημοψήφισμα του 2004, και με πέντε φορές μεγαλύτερη διαφορά από τότε, περιγράφεται ως απόλυτη ισοπαλία και ως ανοιχτή αμφισβήτηση της εσωκομματικής ισορροπίας. Ως εκ τούτου ο Συνασπισμός καλείται, υπαναχωρώντας από την μόλις προς ολίγων εβδομάδων απόφαση του συνεδρίου του, να κρατήσει τις δύο πρώτες θέσεις του ευρωψηφοδελτίου για την πάρτη του. Και προφανώς να τα σπάσει οριστικά με τους συμμάχους του στον ΣΥΡΙΖΑ.
Τέλος, μια καταστατική ρύθμιση του 4ου Συνεδρίου για την εφαρμογή περιορισμών στις θητείες των βουλευτών, εμφανίζεται σήμερα ως εργαλείο εσωκομματικών εκκαθαρίσεων και διώξεων. Και αυτό χωρίς να μπαίνει κανείς στον κόπο να σημειώσει ότι οι “θιγόμενοι” από τη διάταξη δεν ανήκουν σε μία κοινή εσωκομματική άποψη. Ακόμα περισσότερο, ότι έχουν ψηφίσει οι ίδιοι τη συγκεκριμένη καταστατική ρύθμιση, η οποία είχε εγκριθεί με ευρύτατη πλειοψηφία, αφού προηγουμένως διευκρινίστηκε ξεκάθαρα ότι η έναρξη της ισχύος της είναι από τις εκλογές του 2004.
Γιατί συμβαίνουν όλα αυτά; Γιατί μια ενδεχόμενη άνοδος της Ριζοσπαστικής Αριστεράς, θέτει σήμερα σε πολύ σοβαρό κίνδυνο τις ισορροπίες του δικομματικού συστήματος. Για να αποφευχθεί κάτι τέτοιο, πρέπει να συμβούν τρία πράγματα. Η να συρρικνωθεί ο Συνασπισμός και ο ΣΥΡΙΖΑ σε ποσοστά που δεν επηρεάζουν την αυτοδυναμία του ΠΑΣΟΚ, ή να ενσωματωθεί πλήρως στην ιδεολογική γύμνια της σοσιαλδημοκρατίας, ή να διασπαστεί με πιλότο το εξαιρετικά επιτυχημένο εγχείρημα της ΠΟΣΔΕΠ. Καλό θα ήταν να συμβούν και τα τρία. Στην προσπάθεια να επιτευχθεί κάτι τέτοιο, ενώνουν τις δυνάμεις τους κανάλια, συγκροτήματα, εφημερίδες του προοδευτικού χώρου και γίγαντες της εκσυγχρονιστικής δημοσιογραφίας.
Είναι λοιπόν καιρός να μάθουμε τι σημαίνει πραγματικά “να ενοχλείς το σύστημα”. Αν ενοχλείς το σύστημα, θα σε ενοχλήσει και αυτό. Και η μέθοδος που διαθέτει για να το κάνει είναι χειραγωγώντας τις αδυναμίες σου και διαστρεβλώνοντας τη φυσιογνωμία σου, δια των Μέσων Μαζικής Ενημέρωσης. Κανένα πρόβλημα. Το σύστημα κάνει τη δουλειά του. Ας κάνει λοιπόν και η αριστερά τη δική της, συνειδητοποιώντας ότι το κλειδί για την αύξηση της απήχησής της είναι το κατά πόσο θα “μασήσει”. Η κατά πόσο θα σταθεί ώριμη, δυνατή και συγκροτημένη απέναντι σε αυτή την πρωτοφανή επίθεση, υπερβαίνοντας τις δομικές της ανεπάρκειες και βαδίζοντας προς τους στόχους που έχει θέσει στον εαυτό της.
Η Πρωτοβουλία Κατοίκων για τη Δημοτική Αγορά Κυψέλης γιορτάζει τα 2 και κάτι… χρόνια λειτουργίας της και οι κάτοικοι σάς προσκαλούν να παρακολουθήσετε τις τριήμερες εκδηλώσεις της.
Πρόγραμμα εκδηλώσεων
Σάββατο 14/03
20:00 Συναυλία με την Δανάη Παναγιωτοπούλου
και μαζί η μουσική παράσταση Sing City με την Σωτηρία Λεονάρδου, τον Στέλιο Μποτωνάκη και τον Βασίλη Γισδάκη… με τραγούδια κυρίως rock,- αλλά και με αποχρώσεις blues, jazz, ethnic, τραγούδια που κρύβουν μέσα τους τη συναρπαστική γοητεία του περιθωρίου, τραγούδια διαλεγμένα με πολλή αγάπη μέσα από την ελληνική και ξένη δισκογραφία, καθώς και τραγούδια από την καινούργια προσωπική δισκογραφική δουλειά «Του Ανέμου οι Λέξεις», που κυκλοφορεί μετά από οκτώ χρόνια απουσίας της Σωτηρίας Λεονάρδου από την δισκογραφία.Το πρόγραμμα περιλαμβάνει τραγούδια και από την προσωπική δισκογραφία των Βασίλη Γισδάκη και Στέλιου Μποτωνάκη.
Κυριακή 15/03
11:00 – 14:00«Χελιδονίσματα» με την Ορνιθολογική Εταιρεία και το καλλιτεχνικό εργαστήρι της Δημοτικής Αγοράς – «Φτιάχνουμε φωλιές πουλιών με πηλό»
14:15 – 16:00Παίζουμε σκάκι με ανθρώπους για πιόνια, με την ομάδα σκακιού της Δημοτικής Αγοράς
—Σπιτικοί μεζέδες και φαγητά για το μεσημέρι.
–Θα παίξει η ομάδα κρουστών του Πολυτεχνείου
16:15 – 18:00 το Ανοιχτό Σχολείο της Αγοράς παρουσιάζει τις δράσεις του
18:15 – 20:00 Λογοτεχνικό απόγευμα, με λογοτέχνες που έχουν παρουσιάσει το έργο τους στην Αγορά (Ασημακόπουλος, Ασωνίτης, Καπλάνι, Λάδης, Παπουτσή, Πολενάκης,Στεφανάκης,Μ.Τριανταφύλλου,Τζαμιώτης,Χειμωνάς).
20:30«Τραγούδια που αντέχουν στο χρόνο» με τους:
Μαρία Κανελλοπούλου, Βασίλη Βλάχο, τραγούδι
Αντιγόνη Γιαννοπούλου, πιάνο
Βασίλη Μαντόγλου, μπουζούκι, φωνή
Λεωνίδα Χρονόπουλο, κιθάρα
Δευτέρα 16/03
19:30Παρουσίαση της μελέτης του ΕΜΠ για το κτίριο της Αγοράς, των Χ.Γιαννοπούλου, Ι. Τσίμπου και Ε. Χαλκιαδάκη. Παρουσιάζει η καθηγήτρια Αρχιτεκτονικής Σχολής Ελένη Πορτάλιου
Βραδιά τζαζ: Παντελής Μπενετάτος, πιάνο
Αλεξάνδρα Μπουσίου, τραγούδι
Κατά τη διάρκεια των εκδηλώσεων θα υπάρχει η έκθεση της μελέτης του ΕΜΠ για το κτίριο της Δημοτικής Αγοράς, η έκθεση των δημιουργιών του καλλιτεχνικού εργαστηρίου της Δημοτικής Αγοράς και χαριστικό παζάρι με ρούχα και άλλα αντικείμενα.
Αναδημοσιεύουμε και σας παρουσιάζουμε ένα γράμμα που έστειλε μια 96άχρονη γυναίκα σε μια Τράπεζα. Ο Διευθυντής της Τράπεζας που το έλαβε το βρήκε τόσο «διασκεδαστικό», που το δημοσίευσε στην εφημερίδα «New York Times».
«Αγαπητέ κύριε, Σας ευχαριστώ που σφραγίσατε την επιταγή μου με την οποία σκόπευα να πληρώσω τον υδραυλικό τον περασμένο μήνα. Σύμφωνα με τους υπολογισμούς μου, δεν πρέπει να πέρασαν ούτε 3 νανοδευτερόλεπτα μεταξύ του σφραγίσματος της επιταγής μου και της αυτόματης κατάθεσης της σύνταξής μου από το δημόσιο!
Θα πρέπει να σας ευχαριστήσω και για το πρόστιμο των 30 δολαρίων που χρεώσατε το λογαριασμό μου ως πέναλτι για την ταλαιπωρία που προκάλεσα στην Τράπεζά σας. Η ευγνωμοσύνη μου ξεχειλίζει, κυρίως γιατί με κάνατε να ξανασκεφτώ τους τρόπους με τους οποίους αντιμετωπίζω τα οικονομικά μου. Έχω προσέξει πως κάθε φορά που προσπαθώ να επικοινωνήσω μαζί σας η μόνη μου παρηγοριά είναι η απρόσωπη και ασύμφορη οντότητα που έχει γίνει η Τράπεζά σας.
Από εδώ και στο εξής, όπως ακριβώς κάνετε κι εσείς !, θα κάνω τις συνδιαλλαγές μου μαζί σας προσωπικώς.
Οι πληρωμές της υποθήκης και του δανείου μου δε θα γίνονται αυτόματα, αλλά θα φτάνουν στην Τράπεζά σας με επιταγή στο όνομα ενός υπαλλήλου, που θα ορίσετε εσείς.
Να θυμάστε πως είναι αδίκημα να ανοιχτεί η αλληλογραφία που θα περιέχει την επιταγή από κάποιον άλλον και όχι από τον παραλήπτη.
Σας επισυνάπτω την αίτηση που θα πρέπει να συμπληρώσει ο υπάλληλος που θα ορίσετε.
Σας ζητώ συγγνώμη για το 8σελιδο μέγεθός της, αλλά θα πρέπει να γνωρίζω γι’ αυτόν, όσα γνωρίζει η Τράπεζά σας για μένα.
Σημειώστε πως όλες οι πληροφορίες που αφορούν το ιατρικό ιστορικό του θα πρέπει να υπογραφούν από το αρμόδιο Υγειονομικό τμήμα, ενώ και οι πληροφορίες για τα οικονομικά του θα πρέπει να συνοδεύονται από τα κατάλληλα θεωρημένα αντίγραφα-ντοκουμέντα.
Στη συνέχεια θα πρέπει να εκδώσω ένα PIN, τον οποίο θα χρησιμοποιεί ο υπάλληλός σας στις συναλλαγές μαζί μου.
Λυπάμαι, αλλά δε θα είναι μικρότερο από 28 νούμερα – τόσα είναι και τα νούμερα που πληκτρολογώ κάθε φορά που καλώ το telephone banking και πρέπει να συνδεθώ με το λογαριασμό μου. Κι επειδή, όπως λένε, η μίμηση είναι η υπέρτατη κολακεία, επιτρέψτε μου να σας αντιγράψω! Επιτρέψτε μου επίσης να σας γνωστοποιήσω και τα ακόλουθα.
Όταν θα μου τηλεφωνείτε, θα πατάτε τα ακόλουθα κουμπιά:
1. Για να κλείσετε ραντεβού να με δείτε.
2. Για να με ρωτήσετε για μια πληρωμή που δεν έγινε.
3. Για να μεταφέρετε το τηλεφώνημα στο σαλόνι σε περίπτωση που είμαι εκεί.
4. Για να μεταφέρετε το τηλεφώνημα στην κρεβατοκάμαρα σε περίπτωση που κοιμάμαι.
5. Για να μεταφέρετε το τηλεφώνημα στην τουαλέτα σε περίπτωση που με καλεί η φύση.
6. Για να μεταφέρετε το τηλεφώνημα στο κινητό μου σε περίπτωση που λείπω από το σπίτι.
7. Για να στείλετε e-mail στον υπολογιστή μου, απαιτείται ένας μυστικός κωδικός, ο οποίος και θα σας αποσταλεί εν ευθέτω χρόνω.
8. Για να επιστρέψετε στο κύριο μενού και να ξανακούσετε τις επιλογές 1-7.
9. Για να διατυπώσετε κάποιο αίτημα ή παράπονο.
Κατόπιν θα μπείτε σε αναμονή ανάλογα με την πληρότητα του αυτόματου τηλεφωνητή μου. Καθ’ όλη τη διάρκεια του τηλεφωνήματος θα παίζει χαλαρωτική μουσική. ! Αν, ωστόσο, χρειαστεί να περιμένετε πολύ, λυπάμαι, αλλά ακολουθώντας και πάλι το παράδειγμά σας, θα πρέπει να σας χρεώσω με ένα ποσό για τη διαδικασία. Κλείνοντας, σας εύχομαι ένα ευτυχισμένο και λιγότερο κερδοφόρο νέο έτος.
κάτω αριστερά 
Πρόσφατα σχόλια