Το παρακάτω κείμενο βασίστηκε σε συζητήσεις που κάναμε με συντρόφους και συντρόφισσες το προηγούμενο διάστημα κυρίως στην Αθήνα και στα Χανιά. Δεν το ανεβάζω λοιπόν ως ένα προσωπικό μου κείμενο ή άρθρο, αν και έχει και πολλά προσωπικά στοιχεία, αλλά ως συμβολή σε μια συζήτηση που δυστυχώς δεν έχει ανοίξει ακόμα οργανωμένα. Μακάρι να αποτελέσει την αφορμή. Την συζήτηση αυτή την κάνουμε εδώ και καιρό με συντρόφους και καλούς φίλους όπως ο Αντρέας Καρίτζης και ο Αλέξανδρος Μπίστης. Το κείμενο αυτό όμως δεν θα υπήρχε αν δεν είχαμε κουβεντιάσει αρκετά για αυτό το θέμα με τα παιδιά από το Στέκι Μεταναστών στα Χανιά όπως ο Μάνθος Μαλεκάκης που με την επιμονή του φτάσαμε ως εδώ, ο Σπύρος Λαπατσιώρας, η Μαρία Ζαγγανά και ο Δήμος που δεν θυμάμαι το επώνυμό του. Στην κουβέντα βοήθησε καθοριστικά και η σύντροφός μου Χρυσαυγή Δασκάλα ειδίκα με ένα τελευταίο της σημείωμα.Ειδικά το κομμάτι που αφορά τις γειτονιές έχει βασιστεί σε συζητήσεις που έχουμε κάνει στην δημοτική κίνηση της Αθήνας «Ανοιχτή Πόλη» αλλά και με φίλους από την δημοτική κίνηση «Απόδραση» Αγίων Αναργύρων.
21 Απριλίου. Η επέτειος. Η Ελλάδα στο γύψο.
Ένα στραβοπάτημα σε μια κακοτεχνία του δρόμου το ίδιο βράδυ.
22 Απριλίου. Διάγνωση: βαρύ διάστρεμμα και πιθανή ρήξη έξω πλάγιου συνδέσμου. Αποτέλεσμα: Γυψονάρθηκας για μια βδομάδα χωρίς να το πατάω, μαγνητική για να δούμε την ρήξη, πλήρης γύψος την επόμενη βδομάδα και βλέπουμε. Οι πλάκες που σου κάνει η τύχη ώρες ώρες δεν παίζονται. Το χτύπημα είναι τόσο βαρύ γιατί πρίν καμιά δεκαριά χρόνια είχα το ίδιο χτύπημα στο ίδιο σημείο. Το ημερολόγιο τότε έγραφε 17 Νοέμβρη. Μετά λέμε πως έχει τελειώσει η μεταπολίτευση και εγώ ακόμα παλεύω στο αντιδικτατορικό κίνημα…και τις λακούβες του.
23 Απριλίου. Δηλώσεις του Πρωθυπουργού από το Καστελόριζο.
Ένας φίλος μου ‘στειλε λοιπόν το όλο υπονοούμενα μύνημα:
Η Ελλάδα στο ΔΝΤ. Η Αριστερά στο γύψο; Περαστικά
Κάπως έτσι, ενώ θα ‘πρεπε να ‘μαι σε συζητήσεις για το τι κάνουμε, να προτείνω πρωτοβουλίες, να μετέχω σε κινητοποιήσεις, να φωνάζω όλοι και όλες στο δρόμο, βρέθηκα ξαφνικά στον καναπέ μου με το ζόρι, με το λάπτοπ απέναντι και το δεξί μου πόδι ψηλά.
Αυτή η αναγκαστική παύση μου έδωσε όμως και μια ευκαιρία. Βλέπω πολύ περισσότερο τηλεόραση. Έβλεπα δηλαδή γιατί μπούχτισα πια. Μιλάω πολύ με αγαπημένους ανθρώπους που περνάνε από το σπίτι να με δουν. Καταφέρνω ίσως να παρατηρήσω την κατάσταση από λίγο πιο μακριά. Χωρίς την καθημερινή ένταση, με μια μεγαλύτερη ίσως νηφαλιότητα.
Ο κόσμος μας είναι πιο απογοητευμένος από ότι πίστευα. Η αμηχανία μας πιο εμφανής. Ο υποκειμενισμός μας τερατώδης και η γραμμή απογειώνεται μέσα στην ασφάλεια του ξύλινου λόγου, αφήνοντας την κοινωνία στον φόβο, στα καθημερινά της αδιέξοδα.
Οι εκπρόσωποι μας μοιάζουν συχνά να διαβάζουν αποσπάσματα της αποκάλυψης πολλές φορές και με το αυτάρεσκο ύφος του στυλ «σας τα λέγαμε εμείς» και ολοκληρώνουν με μια επωδό περι λαϊκής κινητοποίησης, εξέγερσης ξεσηκωμού. Ο Πρετεντέρης συμφωνεί με ότι κι αν του πούμε και επαναφέρει το αρχέγονο ερώτημα. Εσείς τι θα κάνατε αν ήσασταν στην κυβέρνηση; Εσείς που θα βρίσκατε τα λεφτά; Τα λεφτά επείγουν. Πως θα δανειστεί η χώρα τον Μάιο; Πως θα πληρωθούν οι μισθοί και οι συντάξεις;
Οι απαντήσεις μας ποικίλουν, καμιά όμως δεν φαντάζει πειστική. Στάση πληρωμών, αναδιάρθρωση του χρέους, χρεωκοπία, μακροχρόνιο αναπτυξιακό πρόγραμμα, φορολόγηση της εκκλησιαστικής περιουσίας, μείωση των εξοπλισμών, κοινωνική δικαιοσύνη μπλα, μπλα, μπλα και πολλά άλλα πέφτουν στο κενό. Άρα η αριστερά είναι ανίκανη να απαντήσει και το ΠΑΣΟΚ δικαιώνεται ως η υπεύθυνη δύναμη που δεν θέλει, αλλά δεν μπορεί να κάνει κάτι άλλο. Τα λέει και ο ΓΑΠ. Η ΝΔ φταίει που φτάσαμε ως εδώ. Συνυπογράφει τα αιτήματα των διαδηλωτών και προσθέτει κι άλλα. Προσπαθεί να μας πείσει πως δίνει εθνικό αγώνα για να αποτινάξει τον ζυγό της επιτήρησης.
Μπορούμε να αναθέσουμε την απάντηση στην κρίση στην δεινότητα τον εκπροσώπων μας στα κανάλια που ούτως ή άλλως δεν λένε και τα ίδια; Γρήγορα εξ άλλου θα ‘ρθει η ερώτηση ναι αλλά ο Αλαβάνος είπε πως ο Πρωθυπουργός πρέπει να πάει στον Άρη, ναι αλλά ο Κουβέλης είπε πως διαφωνεί για το δημοψήφισμα, ναι αλλά ο Λαφαζάνης είπε πως πρέπει να κάνουμε στάση πληρωμών, συμφωνείτε; Εκεί αρχίζουμε τα περί δημοκρατίας και περί της δυνατότητας ο καθένας να λέει ότι θέλει οπότε η εικόνα συμπληρώνεται με το κομματικό χάος και ψάξε να βρεις ποιος έχει μείνει να σε ακούει.
Η εκπομπή μας καληνυχτίζει, αλλάζουμε κανάλι ή πέφτουμε για ύπνο και η γενική εικόνα είναι πως η Αριστερά είναι μια ανεύθυνη δύναμη που δεν έχει απαντήσεις, που κάνει εξαλλοσύνες (sik) όταν κλείνει τα λιμάνια ή κάνει ακτιβισμούς, που εδώ ο κόσμος χάνεται και αυτοί μαλώνουν μεταξύ τους, που στην καλύτερη περίπτωση λέει σωστά πράγματα γενικά αλλά αυτό δεν φτάνει και στην χειρότερη λέει αυτά που λέει πάντα κάνει ανούσια πράγματα και άρα δεν μας είναι χρήσιμη σε τίποτα. Πολύ πολύ να μας πει καμιά καλή οικονομική ανάλυση.
Επανέρχεται λοιπόν το ερώτημα που πρέπει να απαντήσουμε με ένα σοβαρό τρόπο χθες. Ποιος είναι αυτός ο άλλος τρόπος να κάνεις πολιτική; Πως συγκροτείς αντιστάσεις; Πως αλλάζεις τους συσχετισμούς; Πως σπας την μονότονη παντοκρατορία της γραμμής της κυβέρνησης στα κανάλια; Πως αποδεικνύεις την αξιοπιστία σου και την χρησιμότητά σου; Πως παρεμβαίνεις στο κεντρικό πολιτικό επίπεδο και τι εκπροσωπείς;
Επειδή προφανώς δεν υπάρχει μία απάντηση σε ερωτήματα όπως τα παραπάνω και ακόμα περισσότερο επειδή θεωρώ πως αυτά είναι αντικείμενο μιας συλλογικής συζήτησης που μόνο αυτή μπορεί να δώσει απαντήσεις έστω και με όρους πειράματος, θα υπεκφύγω μέσω του παραδείγματός. Η σκέψη μου είναι να ανοίξουμε την συζήτηση όχι για το τι απαντάει η Αριστερά στον Πρετεντέρη αλλά για το πως παρεμβαίνει η Αριστερά μέσα στην κοινωνία, πως επανακτά δεσμούς, πως συγκροτεί την απάντηση της μέσα από την παρέμβασή της αφήνοντας τον ρόλο του εκφωνητή, αφηγητή, σχολιαστή και προσπαθώντας να αποτελέσει τον κρίσιμο καταλύτη στην κοινωνική κίνηση, την χρήσιμη δύναμη υπέρ του κόσμου που καταστατικά μεροληπτεί. Δηλαδή να δοκιμάσει πως οι αξίες, οι ιδέες και το πρόγραμμά της γίνονται χρήσιμες, πως το όραμα γεννιέται πατώντας στέρεα στη γη. Ισχυρίζομαι δε πως μετά θα χουμε να πουμε πολλά στον Πρετεντέρη που δεν θα θέλει καν να τ’ ακούσει, αλλά που πάρα πολυ κόσμος θα έχει ήδη ζήσει.
Γενικό πλαίσιο – το αυτονόητο
Αυτά που λέει το κόμμα και ο ΣΥΡΙΖΑ με όσο το δυνατόν πιο απλό και κατανοητό λόγο χωρίς να αφήνει κανένα να μας κατηγορεί ότι δεν έχουμε προτάσεις, ρίχνοντας το βάρος σε αυτούς που δημιούργησαν την κρίση, προσπαθώντας να πείσει ότι πρέπει να τους σταματήσουμε με κάθε τρόπο, βγάζοντας όλη την σύγκρουση με ΔΝΤ και ΕΕ, αλλά πάνω από όλα αναγορεύοντας σε βασικό αντίπαλο ΠΑΣΟΚ – ΝΔ και όσους κερδίζουν στην χώρα.
Δημιουργούμε κλίμα Αντί – Στάσης υπο τον γενικό τίτλο: Με αλληλεγγύη απαντάμε στην κρίση.
Μετά πολύ πιο εύκολα μεταφέρουμε στο κεντρικό επίπεδο την δουλειά που κάνουμε όλοι και όλες μαζί (δηλαδή από προέδρους και βουλευτές μεχρι μέλη, φίλους και όποιον άλλο θέλει) μέσα στην κοινωνία.
Το σχέδιο της εκστρατείας μας μπορεί να είναι κάπως έτσι:
Απλωνόμαστε σε χώρους δουλειάς και γειτονιές και κάνουμε πράξεις-δράσεις υποδομής, αλληλεγγύης, ανταλλαγής με τον πολιτισμό μέσο και στόχο.
Κανένας μόνος του στην κρίση – Τώρα είναι η ώρα
Αλληλεγγύη στους χώρους εργασίας και στις γειτονιές
Οχυρωματικά έργα στις γειτονιές και τους χώρους εργασίας σημαίνει:
Επανοικειοποίηση του χώρου και του χρόνου
Επανάκτηση του συλλογικού
Οδοφράγματα με μουσικές και χρώματα σημαίνει:
Η τέχνη και οι τεχνικές είναι εφικτό να αντισταθούν στην υπηρεσία του ανέφικτου
ή
Τι να τα κάνω τα τραγούδια σας, έχουμε τις δικές μας μουσικές, τα δικά μας χρώματα, τα δικά μας εργαλεία
Ανοιχτές επιτροπές παντού ενάντια στα μέτρα, στην κυβέρνηση,σ το ΔΝΤ, στο Πρόγραμμα, στο Σύμφωνο και ότι άλλο περι Σταθερότητας ξέρουμε, σ την πολιτική της ΕΕ, στον νεοφιλελευθερισμό, στον καπιταλισμό, στον ιμπεριαλισμό και κυρίως απέναντι σε όσους κερδίζουν από εμάς, δηλαδή στο ντόπιο και ξένο κεφάλαιο, που λέγαμε παλιά, αλλά και σε όποιον κερατά φταίει για το μέλλον που μας ετοιμάζουν!
(Το παραπάνω δεν είναι απολίτικο απλά έχει λίγες δόσεις οργής παραπάνω)
Ομάδες δικηγόρων – συνδικαλιστών σε κάθε πόλη και κεντρικά για καταγγελίες μαζί με Ομάδες παρέμβασης στον εργοδότη και στην επιχείρηση. Δεν επιτρέπουμε καμία απόλυση – δεν επιτρέπουμε μείωση μισθών – αλλαγή στάτους εργαζομένων. Βοηθάμε τους εργαζόμενους να προχωρήσουν σε κινητοποιήσεις- απεργίες – καταλήψεις. Δημιουργούμε απεργιακά ταμεία και μέσω πολιτιστικών εκδηλώσεων τους στηρίζουμε οικονομικά. Ανοίγουμε το θέμα στην τοπική κοινωνία και διεκδικούμε την στήριξή τους.
Ομάδα επικοινωνίας και σχεδιασμού δράσεων σε κάθε πόλη και κεντρικά για την στήριξη και προβολή των κινητοποιήσεων μέσω ίντερνετ, με έξυπνα δελτία τύπου και πιο έξυπνες δράσεις. Σπάμε τον επικοινωνιακό αποκλεισμό. Στηρίζουμε κάθε τι που κινείται.
Ομάδα πολιτισμού με στόχο την στήριξη από διανοούμενους – καλλιτέχνες μέσω κειμένου υπογραφών, συνεντεύξεων – παρεμβάσεων αλλά και με την συμμετοχή τους στην διοργάνωση εκδηλώσεων με θέμα την κρίση. Προβολές, θεατρικά, καραγκιόζης, θέατρο δρόμου, συναυλίες, εκθέσεις κλπ
Ομάδα για την αλληλεγγύη στις γειτονιές με στόχο την στήριξη στο επίπεδο της καμπάνιας αλλά και δράσεων αλληλεγγύης των επιτροπών ενάντια στα μέτρα. Η ομάδα συνεργάζεται με τις υπόλοιπες και προωθεί θέματα και ιδέες στις γειτονιές σε όλες τις πόλεις της Ελλάδας προσφέροντας και την αναγκαία υποδομή.
Σε αυτή την προσπάθεια αξιοποιούμε στέκια – κοινωνικούς χώρους ή φτιάχνουμε καινούργιους μικρούς αυτοοργανωμένους χώρους αντίστασης και αλληλεγγύης, χώρους ελευθερίας, χώρους εκτός κρίσης 😉
Πρώτες ιδέες ανταλλαγής, μηδενίζοντας την υπεραξία, αξιοποιώντας την γνώση, δημιουργώντας εμπειρία αλληλεγγύης
- Μαθήματα για/με το παιχνίδι της μάθησης. Ότι ξέρουμε το μοιραζόμαστε ότι μας ενδιαφέρει το μαθαίνουμε. Ξένες γλώσσες, βοήθεια σε μαθήματα σχολείου, μουσική, ζωγραφική, υπολογιστές, μαθήματα σε και από μετανάστες κλπ
- Σπορ και θέαμα… Πρωτότυπες δράσεις ενίσχυσης του μαζικού αθλητισμού στις πλατείες και τους δημόσιους- ελεύθερους χώρους της πόλης χωρίς διαγωνιστικό επίπεδο ανοιχτό για όλους και όλες (και για όλες τις ηλικίες)
- Ανταλλάσσουμε ρούχα, παιχνίδια και όχι μόνο – Χρησιμοποιούμε αυτά που μας χρειάζονται ανταλλάσσουμε τα υπόλοιπα – δηλαδή μεγάλα ανταλλακτικά-χαριστικά παζάρια -Δεν πετάμε αυτά που είναι χρήσιμα για άλλους
- Κερδίζουμε – μοιραζόμαστε χρόνο κάνουμε τις δουλειές μας συλλογικά και περνάμε καλύτερα…
- Τα παιδιά μας μπορεί να τα κρατήσει ο γείτονας όπως και εμείς τα δικά του. Εξ άλλου τα παιδιά είναι ευτυχία!
- Δεν ταξιδεύουμε μόνοι – η βενζίνη ακριβαίνει και όλο και κάποιος θα πηγαίνει προς τα κει…Φτιάχνουμε ένα πανελλαδικό site όπου ο καθένας δηλώνει αφετηρία και προορισμό και μοιραζόμαστε τα έξοδα της διαδρομής. Φυσικά υπάρχει και αξιολόγηση από τους χρήστες και μπορείς να γίνεις μέλος μετά από πρόσκληση. Ακόμα στο ίδιο site με τον ίδιο τρόπο φτιάχνουμε ένα δίκτυο ανθρώπων που προσφέρουν φιλοξενία σε όλη την Ελλάδα, ίσως με ένα πολυ μικρό λειτουργικό αντίτιμο.
- Συλλογικά γεύματα – κυριακάτικα γλέντια Όλη η γειτονιά μετέχει στην γιορτή. Λίγο φαΐ ο καθένας, λίγο μουσικούλα/ Συλλογικά ψώνια από τα μαγαζιά της γειτονιάς. Φωτοτυπίες από το φωτοτυπάδικο – βιβλιοπωλείο της γειτονιάς και είμαστε έτοιμοι. Μην ξεχνάτε: Η φτώχεια θέλει καλοπέραση!
- Μια μεγάλη βάση δεδομένων ανοιχτή σε όλους – φορτώνουμε σε έναν υπολογιστή όλη την μουσική, τις ταινίες, τα παιχνίδια μας και ότι άλλο θέλουμε σε ηλεκτρονική μορφή…ή καλύτερα σε ένα σέρβερ – βάλτε κι άλλους στο παιχνίδι. Δεν μπορούμε να φτιάξουμε ένα δικό μας gamato σε ένδειξη αλληλεγγύης αλλά και γιατί έχουμε στερέψει…
- Κοινά δίκτυα παραγωγών – καταναλωτών, να ανακαλύψουμε ξανά την συνεργασία, τον συνεταιρισμό με τους δικούς μας όρους – το κέρδος δεν είναι το κριτήριο
- Μικρές συνεταιριστικές ή συνεργατικές επιχειρήσεις μπορούν να μας δώσουν λύσεις. Καλύτερα δεν είναι από το να κλείσουμε αυτήν που έχουμε;
- Οι δημόσιοι και ελεύθεροι χώροι μπορούν να ξαναγίνουν οι χώροι μας μέσα από τις καλλιτεχνικές και όχι μόνο παρεμβάσεις μας
Η φιλανθρωπία δεν μας ταιριάζει – Δεν συλλυπούμαι, δεν παρηγορούμε
Μοιραζόμαστε, γευόμαστε το αύριο και το δοκιμάζουμε σήμερα βασισμένοι στην εμπειρία του χθες
Όλοι και όλες στους δρόμους, στις πλατείες, στις γειτονιές
Να γευτούμε και να τραφούμε απ’ την αντίσταση
Για να κυριαρχήσει η δημιουργία για να ξεμπερδέψουμε απ την καταστροφή και την λαγνεία της
Δεν περιμένουμε. Έχουμε ήδη αργήσει. Ξεκινάμε;
δεν ξέρω τι κάνω εγώ εδώ,
κάτω αριστερά 
Πρόσφατα σχόλια