Παγκόσμιο Κοινωνικό Φόρουμ 2009:Ένα ακόμα βήμα προς έναν άλλο κόσμο

Από τις 27 Γενάρη ξεκίνησε το  Παγκόσμιο Κοινωνικό Φόρουμ στο Belem της Βραζιλίας και θα ολοκληρώσει τις εργασίες του την 1 Φλεβάρη με την Συνέλευση των Κινημάτων όπου και θα αποφασιστεί το γνωστό καλεντάρι  με τις ημερομηνίες των μεγάλων γεγονότων του κινήματος για την επόμενη περίοδο.

Δείτε πληροφορίες και νέα στο site της διοργάνωσης, και στο κεντρικό site του ΠΚΦ, ενδιαφέροντα βίντεο και φυσικά νέα συνεντεύξεις και πολλά ακόμα στην «επίσημη»εφημερίδα TerraViva, που εκδίδεται κάθε φορά ειδικά για τις εργασίες των ΠΚΦ.

Δείτε κάποια από τα άρθρα της TerraViva:
Crisis as Opportunity for «Another World»

Walden Bello: ‘It is time to aim beyond capitalism’

και εδώ ένα άρθρο για τις διαδικασίες του Οικονομικού Φόρουμ των «ισχυρών» στο Νταβός στον αντίποδα του οποίου έγινε και το 1ο Παγκόσμιο Κοινωνικό Φόρουμ στο Πόρτο Αλέγκρε όπου ορίστηκαν και οι βασικές αρχές.

Δείτε εδώ τι λέει η wikipedia για το ΠΚΦ.

Ακόμα μπορείτε να δείτε φωτογραφίες από το Βραζιλιάνικο Indymedia εδώ και εδώ και από το indy.gr εδώ.

Δείτε ακόμα ένα βίντεο με τους χώρους που φιλοξενούν τις εργασίες (Aγροτικό Oμοσπονδιακό Πανεπιστήμιο του Αμαζονίου (UFRA) και το έτερο Ομοσπονδιακό Πανεπιστήμιο (UFPA))   :

Μερικές σκηνές από την τελετή έναρξης και την διαδήλωση των 100.000 ανθρώπων από όλο τον πλανήτη.

… μεγάλη συμμετοχή από την Παγκόσμια Πορεία Γυναικών

και δράσεις κατά την διάρκεια της διαδήλωσης όπως αυτή εδώ στα McDonalds

Ακόμα δανείστηκα μια ενημέρωση από μέιλ που δημοσιεύτηκε στο indy.gr

«Γεια χαρά,

στο Μπελέμ της Βραζιλίας ξεκίνησε χθες το Παγκόσμιο Κοινωνικό Φόρουμ. Στην πόλη που είναι χτισμένη στο Δέλτα του Αμαζονίου, μαζευτήκαμε χθες περίπου 100.000 διαδηλώτριες και διαδηλωτές σε μια πολύ ζωντανή πορεία (η μισή από την οποία πραγματοποιήθηκε υπό καταρρακτώδη τροπική βροχή) για να διατρανώσουμε ότι ένας άλλος κόσμος είναι εφικτός. Η διαδήλωση ήταν η πρώτη ευκαιρία για να υπάρξει μια επαφή μεταξύ των κινημάτων και των ιθαγενών του Αμαζονίου. Σήμερα, όλη η μέρα των συζητήσεων είναι αφιερωμένη στο θέμα του Αμαζονίου. Απ’ ό,τι άκουσα, οι αρχηγοί Βραζιλίας, Παραγουάης, Εκουαδόρ, Βενεζουέλας και Βολιβίας συναντούνται επίσης στο Μπελέμ αυτές τις μέρες.»

Αχ πόσο ζηλεύω!

Ας μην τα θέλουμε όμως όλα δικά μας!

Δεν έχω παράπονο μιας και συμμετείχα στο προηγούμενο ΠΚΦ στο Ναϊρόμπι.

Ένας σύντομος αποχαιρετισμός, Αυγή, 28/01/2007

ΝΑΪΡΟΜΠΙ. Γράφει ο Τ. ΚΟΡΩΝΑΚΗΣ

Ήταν Τετάρτη 24 Γενάρη και το 7ο Παγκόσμιο Κοινωνικό Φόρουμ πήγαινε σιγά σιγά προς το τέλος του. Περίπου στις 4 το μεσημέρι είχαν ολοκληρωθεί οι συνελεύσεις στους είκοσι ένα άξονες δράσης και όλοι συγκεντρώνονταν στην τέντα που σε λίγο θα άρχιζε η συνέλευση των κοινωνικών κινημάτων. Μέσα σε ελάχιστο χρόνο χιλιάδες ακτιβιστών και ακτιβιστριών από εκατοντάδες χώρες, από όλο τον κόσμο βρίσκονται γύρω μου. Δίπλα μου είναι μια γυναίκα από το Σουδάν που κρατάει μια πικέτα ενάντια στον Μπους. Από πίσω μου μια παρέα από Αϊτή, Αυστραλία, Ινδία, Μαρόκο, Νότια Αφρική, Μεξικό. Οι χώρες από τις κάρτες των συμμετεχόντων περνάνε μπροστά από τα μάτια μου, Βλέπω γνωστούς από τις χώρες της Ευρώπης που είχαμε δουλέψει μαζί για το Ευρωπαϊκό Φόρουμ της Αθήνας. Τα παιδιά από το Babels και το Memory Project, ο Σπύρος από το δικό μας τεχνικό σύστημα μετάφρασης Alis, τα παιδιά από τους No Vox και τόσοι άλλοι. Μια νεαρή Κενυάτισσα παίρνει το μικρόφωνο ανεβαίνει στην καρέκλα και αρχίζει να λέει συνθήματα. Ο κόσμος την ακολουθεί και αρχίζουν όλοι να τραγουδάνε. Στη συνέχεια το μικρόφωνο αλλάζει χέρια αλλάζουμε γλώσσες, αλλάζουμε ηπείρους. Άνθρωποι από τις παραγκουπόλεις της Κένυας, από τους αγώνες όλης της Αφρικής και από τα κινήματα της Ασίας μπερδεύονται με διανοούμενους όπως ο Σαμίρ Αμίν και εκπροσώπους κυβερνήσεων της Λατινικής Αμερικής. Το κλίμα είναι απερίγραπτο. Το παγκόσμιο κίνημα με τα θετικά του και τις αδυναμίες του έχει πολύ δρόμο ακόμα να κάνει. Θα τα πούμε στο Ροστόκ, στο επόμενο Ευρωπαϊκό Φόρουμ, στο επόμενο Παγκόσμιο είτε γίνει στην Βραζιλία, είτε στην Ιταλία, είτε όπου αλλού και ενδιάμεσα θα παλεύουμε και θα ξέρουμε πως είμαστε μαζί και αυτό τον κόσμο τελικά θα τον αλλάξουμε. Καλή αντάμωση στους αγώνες του αύριο συντρόφια.

Η απόφαση της συνέλευσης των κινημάτων

Εμείς τα κοινωνικά κινήματα της Αφρικής και όλου του κόσμου βρεθήκαμε στο Ναϊρόμπι της Κένυας, στο ΠΚΦ του 2007, για να δώσουμε έμφαση και να γιορτάσουμε για:

* την Αφρική και τα κοινωνικά της κινήματα,

* την Αφρική και τη συνεχή ιστορία αγώνων της ενάντια στην ξένη κυριαρχία την αποικιοκρατία και την νέο-αποικιοκρατία,

* την Αφρική και την συνεισφορά της στην ανθρωπότητα,

* την Αφρική και τον ρόλο της στην αναζήτηση ενός άλλου κόσμου.

Είμαστε εδώ για να γιορτάσουμε και να επιβεβαιώσουμε το πνεύμα του ΠΚΦ ως ένας χώρος αγώνα και αλληλεγγύης, που είναι ανοιχτός σε όλους τους ανθρώπους και τα κινήματα, ανεξάρτητα από την ικανότητά τους να πληρώσουν.

Καταγγέλλουμε τις τάσεις προς την εμπορευματοποίηση, την ιδιωτικοποίηση και την στρατιωτικοποίηση του χώρου του ΠΚΦ. Εκατοντάδες αδέλφια μας που μας καλωσόρισαν στο Ναϊρόμπι αποκλείστηκαν εξ αιτίας του μεγάλου κόστους συμμετοχής.

Ανησυχούμε επίσης βαθιά για την παρουσία οργανώσεων που είναι ενάντια στα δικαιώματα των γυναικών, των περιθωριοποιημένων ανθρώπων και ενάντια στο δικαίωμα της σεξουαλικής επιλογής και της ποικιλομορφίας, σε αντίθεση με τις αρχές της Χάρτας του ΠΚΦ.

Η συνέλευση των κοινωνικών κινημάτων δημιούργησε μια πλατφόρμα για τους Κενυάτες και τους άλλους Αφρικανούς από διάφορους κοινωνικούς χώρους και κοινότητες για να παρουσιάσει τις προσπάθειες, τις εναλλακτικές λύσεις, τους διαφορετικούς πολιτισμούς, τα ταλέντα και τις δεξιότητές τους. Είναι επίσης ένας χώρος για τις οργανώσεις της κοινωνίας των πολιτών και των κοινωνικών κινημάτων για να αλληλεπιδράσουν και να μοιραστούν τα θέματα και τα προβλήματα που τους αφορούν.

Από την πρώτη συνέλευση το 2001, έχουμε συμβάλει στην οικοδόμηση και την ενδυνάμωση επιτυχημένων διεθνών δικτυώσεων της κοινωνίας των πολιτών και των κοινωνικών κινημάτων και έχουμε ενισχύσει το πνεύμα της αλληλεγγύης και των αγώνων ενάντια σε όλες τις μορφές κατοχής και κυριαρχίας.

Αναγνωρίζουμε ότι η ποικιλομορφία των κινημάτων και των μαζικών πρωτοβουλιών ενάντια στο νεοφιλελευθερισμό, την παγκόσμια ηγεμονία του κεφαλαίου και τους ιμπεριαλιστικούς πολέμους, είναι μια έκφραση της παγκόσμιας αντίστασης.

Τώρα πρέπει να περάσουμε σε μια νέα φάση αποτελεσματικών εναλλακτικών προτάσεων. Πολλές τοπικές πρωτοβουλίες υπάρχουν ήδη και πρέπει να επεκταθούν. Ό,τι συμβαίνει στη Λατινική Αμερική και σε άλλα μέρη του κόσμου, χάρη στην κοινή δράση των κοινωνικών κινημάτων, ανοίγει τον δρόμο για να δημιουργήσουμε συγκεκριμένες εναλλακτικές απέναντι στην παγκόσμια κυριαρχία του κεφαλαίου.

Ως κοινωνικά κινήματα από τις πέντε ηπείρους που συγκεντρωθήκαμε στο Ναϊρόμπι εκφράζουμε την αλληλεγγύη μας στα κοινωνικά κινήματα της Λατινικής Αμερικής των οποίων η επίμονη και συνεχιζόμενη προσπάθεια έχει οδηγήσει σε εκλογικές νίκες της αριστεράς σε διάφορες χώρες.

Δράσεις

Καλούμε για μια ευρεία διεθνή κινητοποίηση ενάντια στη σύνοδο του G-8 στο Ροστόκ και στο Χαϊλινγκεντάμ της Γερμανίας από τις 2 ώς τις 8 Ιουνίου του 2007.

Θα κινητοποιήσουμε όλες μας τις δυνάμεις για μια διεθνή μέρα δράσης το 2008.

* Ο Τάσος Κορωνάκης βρέθηκε στο Ναϊρόμπι ως μέλος της αντιπροσωπείας του Ελληνικού Κοινωνικού Φόρουμ
Συντάκτης : Τσερεζόλε Ε.

Ένα ακόμη βήμα μπροστά για το Κοινωνικό Φόρουμ, Αυγή, 24/01/2007

\Από το Ναϊρόμπι γράφει ο Τάσος Κορωνάκης, μέλος της αντιπροσωπείας του Ελληνικού Φόρουμ\

Πάντα στην αριστερά μας αρέσει να βρίσκουμε πρωτοτυπίες, να εκτιμάμε την συγκυρία κρίσιμη και την προσπάθεια μας χρήσιμη και μιας και οι φόβοι μου πως θα πέσω και ‘γω σε αυτήν την παγίδα γράφοντας το παρόν άρθρο είναι παραπάνω από βάσιμοι είπα εισαγωγικά να ξορκίσω το κακό.

Τα τελευταία χρόνια έρχεται και ξανάρχεται η συζήτηση για τον ρόλο των Φόρουμ, για το αν είναι σε κρίση, σε καμπή ή σε μεταβατική φάση, για το ρόλο της αριστεράς και την σχέση της με το κίνημα και κάθε τόσο κάποιος θα βγει να πιστοποιήσει το θάνατο, διότι λέει μέσω της τάδε ή της δείνα αδιέξοδης στρατηγικής το αντιπαγκοσμιοποιητικό κίνημα και οι διαδικασίες του μας τέλειωσαν δια παντός. Τι ήταν όμως τελικά τα φόρουμ και το έχασαν ή τουλάχιστον τι είναι σήμερα το ΠΚΦ;

Το Παγκόσμιο Κοινωνικό Φόρουμ από κοντά

Από όσα άκουσα, διάβασα και είδα η διαδικασία του ΠΚΦ από την ίδρυση του το 2001 μέχρι και σήμερα αποτέλεσε την υπεράσπιση της πάλης για έναν «άλλο» κόσμο. Αποτέλεσε την ελπίδα στον αντίποδα του Παγκόσμιου Οικονομικού Φόρουμ του Νταβός, τον τόπο συνάντησης όσων αγωνίζονται, τον τόπο ανταλλαγής εμπειριών, ζύμωσης και τελικά την προσπάθεια συντονισμού των τόσων διαφορετικών αντιστάσεων σε τόσα διαφορετικά θέματα. Τι πιο χρήσιμο από το να παρακολουθείς συζητήσεις όπου οι ομιλητές προέρχονται από τέσσερις διαφορετικές ηπείρους και μπορείς να ακούσεις εμπειρίες αγώνων, να εξηγήσεις τις πολιτικές που εφαρμόζονται σε κάθε περιοχή χωριστά, να μπορέσεις τελικά να συντονίσεις την δράση σου, να πιστέψεις ξανά ότι μπορείς να νικήσεις. Το ΠΚΦ για όποιον μετέχει είναι μια αξέχαστη εμπειρία ζωής, μια πραγματική γιορτή αντίστασης και ίσως το πιο χρήσιμο εργαλείο που έχουν τα κοινωνικά κινήματα για να γνωριστούν, να κατανοήσουν και να δράσουν. Πολλά από αυτά είναι γνωστά από χρόνια, ζώντας τα όμως καταλαβαίνεις την τεράστια σημασία τους και δεν μπορείς παρά να τα επαναλάβεις απλώς πιστοποιώντας την πραγματική τους διάσταση.

Το 7ο ΠΚΦ και τα αφρικανικά κινήματα

Όταν όλα τα παραπάνω λαμβάνουν χώρα σε μια χώρα της μαύρης Αφρικής που δεν είναι διάσημη ούτε αυτή, ούτε και ολόκληρη η ήπειρος για τις επαναστατικές της περγαμηνές, τότε το ενδιαφέρον είναι ακόμα μεγαλύτερο. Πώς να πιστέψεις την άγνοια που έχουμε για τα ζητήματα που φέρνουν τον θάνατο σε μια ολόκληρη ήπειρο αλλά και την άγνοια για τους δικούς μας, όχι κατ’ ανάγκη τους αριστερούς, αλλά τους ανθρώπους των κινημάτων, τους αγρότες που παλεύουν ενάντια στις συνφωνίες ελευθερου εμπορίου, όσους και όσες παλεύουν για να αποκτήσουν γη και στέγη, ενάντια στα μεταλλαγμένα και τις πολυεθνικές, ενάντια στο χρέος ή τις φυλές και τους πληθυσμούς που μάχονται για την υπεράσπιση του φυσικού τους πλούτου και του νερού, ενάντια στον πόλεμο και τις νεο-αποικιοκρατικές πολιτικές. Πώς να μην θαυμάσεις τα κινήματα ενάντια στην εξάπλωση του AIDS ή τον αναλφαβητισμό, τα κινήματα των νέων, των γυναικών ή των ομοφυλοφιλων και αμφιφυλόφιλων για την απόκτηση στοιχειωδών ανθρώπινων δικαιωμάτων. Το 7ο ΠΚΦ με τους πάνω από 50.000 επισκέπτες από όλο τον πλανήτη και την μεγάλη συμμετοχή των Αφρικανών αποδεικνύει για μια ακόμα φόρα πόσο χρήσιμη είναι η δομή-διεργασία που έχουμε στα χέρια μας, με όσα πολιτικά προβλήματα και αν μπορεί να εντοπίσει κανείς και πόση σημασία έχει η προσπάθεια να κατανοήσουμε τις διαφορετικές συνθήκες μέσα στις οποίες εκατομμύρια άνθρωποι αγωνίζονται για να ανατρέψουν τον παραλογισμό του θανάτου, της φτώχειας, της εκμετάλλευσης, του πολέμου, του ρατσισμού, του σεξισμού και όλων των ανισοτήτων.

Παρατηρήσεις για το παρόν και το μέλλον

Παρ’ όλα αυτά επειδή ένα κίνημα που μεγαλώνει μέσα στο χρόνο πρέπει να κοιτάει και την συνολική του πορεία υπάρχουν ζητήματα όπως για παράδειγμα των ιδιωτικών χορηγών ή της παρουσίας της αστυνομίας που είχαμε ζήσει και σε ευρωπαϊκό επίπεδο στην περίπτωση του Λονδίνου, αλλά και συνολικότερα όπως αυτό της στρατηγικής που μάλλον χρειάζονται μεγαλύτερη προσοχή και αποφασιστικότητα τόσο από την οργανωτική επιτροπή όσο και κυρίως από το παγκόσμιο συμβούλιο του ΠΚΦ Η υπόθεση του κοινωνικού εδάφους ή αλλιώς της εμφάνισης του άλλου κόσμου που περιγράφουμε στο εσωτερικό των διαδικασιών μας δεν είναι ζήτημα πολυτέλειας και δεν μπορεί να περιορίζεται στον αποκλεισμό της Κόκα-Κόλα και του Μπακάρντι!

Από την άλλη όμως δεν μπορεί να μας ξενίζει και να αποτελεί την βασική κριτική μας απέναντι στο ΠΚΦ η μεγάλη παρουσία των ΜΚΟ και των εκκλησιαστικών οργανώσεων που είτε μας αρέσει είτε όχι αποτελούν μια υπαρκτή και σε πολλές περιπτώσεις ιδιαίτερα ενεργή κοινωνική συνιστώσα. Δεν πρέπει να ξεχνάμε πως το Φόρουμ ούτε φτιάχτηκε για να αποτελέσει την επαναστατική πρωτοπορία και ούτε θέλουμε να γίνει. Με τα σημερινά του χαρακτηριστικά μας έχει δώσει ήδη πολλά και αν θέλουμε να συνεχίσει να προσφέρει πρέπει να μας απασχολήσει όλους και όλες μας λίγο πιο σοβαρά. Το σίγουρο είναι πως με το 7ο ΠΚΦ ένα ακόμα βήμα έγινε και κατά την ταπεινή μου άποψη έγινε προς τα μπροστά, δηλαδή προς τα αριστερά, μιας και αυτό που μετράει τελικά είναι το συνολικό, το μεγάλο, το σχέδιο για να αλλάξουμε τους συσχετισμούς, για να αλλάξουμε τον κόσμο.
Συντάκτης : Στούμπος Δ.

Ένα ακόµα βήµα για έναν καλύτερο κόσµο, Γαλέρα, Φεβρουάριος 2007

Η Αφρική ήταν ο πρωταγωνιστής των εργασιών του 7ου Παγκόσµιου Κοινωνικού Φόρουµ. Στο Ναϊρόµπι, η ΓΑΛΕΡΑ είχε τον δικό της άνθρωπο.

Το να βρεθεί κάποιος δυτικός για λίγες µέρες στην Μαύρη Ήπειρο, αποτελεί, ούτως ή άλλως, µια εξαιρετική εµπειρία µόνο και µόνο ως ο λευκός ανάµεσα στους µαύρους, µόνο και µόνο νιώθοντας να εκπροσωπείς τους υπεύθυνους για τη φτώχεια και την εξαθλίωση σε τόσο όµορφες περιοχές τού πλανήτη. Αν, παράλληλα, βρεθεί στο επίκεντρο της πιο µεγάλης, παγκόσµιας συνάντησης κινηµάτων, νιώθει απ’ τη µία τυχερός για την ευκαιρία που του δόθηκε και απ’ την άλλη αµήχανος για το πώς θα µεταφέρει αυτή την εµπειρία σε συντρόφους και φίλους πίσω στη χώρα του, στην ήπειρό του.

Το 7ο Παγκόσµιο Κοινωνικό Φόρουµ (Π.Κ.Φ.) τού Ναϊρόµπι έχει πάρει πια τη δική του ξεχωριστή θέση στο µεγάλο βιβλίο τής ιστορίας των Παγκόσµιων Κοινωνικών Φόρουµ. Μια ιστορία που ξεκίνησε στο Πόρτο Αλέγκρε το 2001, µε κεντρικό σύνθηµα «ένας άλλος κόσµος είναι εφικτός» ως η απάντηση των «από κάτω» απέναντι στο Παγκόσµιο Οικονοµικό Φόρουµ «των ισχυρών» του Νταβός και συνεχίζεται µέχρι σήµερα, προσφέροντας, τελικά, ίσως το πιο χρήσιµο εργαλείο στα κοινωνικά κινήµατα για να έρθουν σε επαφή, να ανταλλάξουν εµπειρίες και να συντονίσουν, παρ’ όλη τη διαφορετικότητά τους, τους αγώνες και τις εναλλακτικές τους προτάσεις σε παγκόσµιο επίπεδο.

Από τις 20 µέχρι και τις 25 Ιανουαρίου, το Ναϊρόµπι µεταµορφώθηκε σε µια παγκόσµια πρωτεύουσα των κινηµάτων φιλοξενώντας, για πρώτη φορά στη Μαύρη Ήπειρο, την πιο πολύχρωµη γιορτή των κινηµάτων τού πλανήτη µε κεντρικό σύνθηµα «Οι αγώνες των ανθρώπων–Οι εναλλακτικές των ανθρώπων». Είχε προηγηθεί, πέρυσι, η µία από τις τρεις πολυκεντρικές εκδηλώσεις του Π.Κ.Φ. στο Μπαµακό τού Μάλι (οι άλλες δύο είχαν γίνει στο Καράτσι του Πακιστάν και στο Καράκας της Βενεζουέλας) σε µια προσπάθεια επαφής τού Π.Κ.Φ. µε τα τοπικά κινήµατα των τριών ηπείρων.

Λίγο πριν το 7ο Π.Κ.Φ., πολλά ήταν τα ερωτηµατικά για τη φύση, τη θεµατολογία, το εύρος τής συµµετοχής και τον χαρακτήρα τής διοργάνωσης. Ποιος όµως µπορεί να εκπροσωπήσει καλύτερα τη φτώχεια, την εκµετάλευση και τελικά τους «από κάτω», από τους ίδιους τους κατοίκους τής Αφρικής;
Τελικά, πάνω από 50.000 εκπρόσωποι κοινωνικών κινηµάτων, συλλογικοτήτων, συνδικάτων και ΜΚΟ από όλες τις γωνιές του πλανήτη συναντήθηκαν σε πάνω από 1.000 διαφορετικές δραστηριότητες, κερδίζοντας µια µοναδική συλλογική εµπειρία γνώσης και κατανόησης διαφορετικών προβληµάτων και εφαρµοζόµενων πολιτικών, αλλά και µια συναρπαστική εξερεύνηση στις ανά τον κόσµο συλλογικές αντιστάσεις.

Το πιο συναρπαστικό στοιχείο τού 7ου Π.Κ.Φ. ήταν η µεγάλη συµµετοχή των ίδιων των αφρικανών που επηρέασαν σηµαντικά την ίδια τη θεµατολογία του βάζοντας προτεραιότητα σε ζητήµατα όπως η εξάπλωση του HIV/AIDS και οι πολιτικές ευθύνες, αλλά και τα κοινωνικά αποτελέσµατα που παράγονται ή θέµατα όπως η φτώχεια, το χρέος, η παιδική εργασία, τα ζητήµατα του νερού, τα µεταλλαγµένα και η χρήση τής γης, οι πολυεθνικές και η εκµετάλλευση του φυσικού πλούτου καθώς και οι συµφωνίες ελευθερου εµπορίου, όπως αυτή µεταξύ αφρικανικών χωρών και Ε.Ε.

Αν και δεν ήταν µια αφρικανική, αλλά µια πραγµατικά παγκόσµια συνάντηση µε συµµετοχές από πάρα πολλές χώρες από όλες τις ηπείρους, η γενική αίσθηση ήταν πως σε αρκετές συναντήσεις αναδείχτηκαν νέες εξαιρετικά ενδιαφέρουσες πτυχές σε ζητήµατα που, ούτως ή άλλως, βρίσκονται στην ηµερήσια διάταξη των συναντήσεων του «no-global» κινήµατος. Ο πόλεµος και οι ιµπεριαλιστικές πολιτικές, συνδυάστηκαν µε την οπτική των εµφύλιων µεταξύ απεγνωσµένων πληθυσµών φυλών και λαών τής Αφρικής, του εµπόριου όπλων, των ιδιωτικών στρατών και των εκβιασµών των µεγάλων δυνάµεων. Ακόµα, σε µια σειρά από θέµατα, νέες οπτικές ανοίχτηκαν µπροστά µας µιας και είναι προφανές ότι είναι διαφορετικό να µιλάµε για τους µετανάστες στις χώρες προορισµού και διαφορετικό στις χώρες από τις οποίες έχουν φύγει, ή, επίσης, είναι εντελώς διαφορετικό να µιλάµε για τα δικαιώµατα των γυναικών ή των διαφορετικών σεξουαλικών προτιµήσεων στην Ευρώπη και εντελώς διαφορετικό στην Αφρική.

Στα παραπάνω δεν πρέπει να παραλείψουµε πως στο συνολικό στίγµα πρέπει να σηµειώσουµε τόσο τα νέα δυναµικά κινήµατα, άγνωστα εν πολλοίς στον δυτικό κινηµατοχώρο, αλλά και την πολύ µεγάλη συµµετοχή ΜΚΟ και εκκλησιαστικών συλλογικοτήτων που αποτελουν µια πραγµατικά ισχυρή κοινωνική συνιστώσα στην Αφρική.

Παρά τα πολλά οργανωτικά προβλήµατα που ήταν λογικό να υπάρχουν, αλλά και κάποια σηµαντικά πολιτικά προβλήµατα (χορηγοί, παρουσία τής αστυνοµίας κ.ά.) που όµως µάλλον βαρύνουν πέρα από την οργανωτική ειτροπή και το Παγκόσµιο Συµβούλιο του Π.Κ.Φ., η όλη διοργάνωση πέτυχε τον κύριο στόχο τής επικοινωνίας, τής συζήτησης µέσα από µια πραγµατικά παγκόσµια οπτική και της προσπάθειας συντονισµού και συνεργασίας διαφορετικών δυνάµεων πάνω σε κοινά θέµατα.

του Τάσου Κορωνάκη

Στην καρδιά της μαύρης ηπείρου το πολύχρωμο κίνημα, Αυγή, 23/01/2007

Στην Κιμπέρα του Ναϊρόμπι, τη μεγαλύτερη παραγκούπολη του πλανήτη, άνοιξε το Σάββατο τις εργασίες του το 7ο Παγκόσμιο Κοινωνικό Φόρουμ. Περισσότεροι από 50. 000 διαδηλωτές συμμετείχαν στην πορεία ειρήνης που άνοιξε τις εκδηλώσεις της διοργάνωσης, η οποία φέτος διεξάγεται υπό το κεντρικό σύνθημα «Λαϊκοί αγώνες, λαϊκές εναλλακτικές».

Όπως ανακοίνωσαν οι διοργανωτές στο Ναϊρόμπι, στις διάφορες δραστηριότητες, συζητήσεις και σεμινάρια έχουν εγγραφεί και θα συμμετέχουν περισσότεροι από 80. 000 εκπρόσωποι και ακτιβιστές από όλες τις γωνιές του πλανήτη, ενώ ιδιαίτερα σημαντική είναι η ντόπια συμμετοχή που αναδεικνύει τη ζωντάνια και την αγωνιστικότητα των ομάδων, των φορέων, των δικτύων της μαύρης ηπείρου. Ανάμεσά τους ισχυρή είναι η παρουσία πολλών Μη Κυβερνητικών Οργανώσεων αλλά και οργανώσεων των Εκκλησιών που δραστηριοποιούνται κοινωνικά στο πλάι των φτωχών και των «ξεχασμένων». Μεγάλη είναι η παρουσία από Αμερική – Λατινική Αμερική, από την Ευρώπη (ιδιαίτερα Ιταλών, Γάλλων, Γερμανών) και από την Ασία (κυρίως από Ινδία, Πακιστάν και Κίνα). Από την Ελλάδα στο Ναϊρόμπι βρίσκεται αντιπροσωπεία σαράντα ατόμων από το Ελληνικό Κοινωνικό Φόρουμ, διάφορους φορείς(Δίκτυο), συνδικάτα (ΑΔΕΔΥ, ΟΛΜΕ, ΔΟΕ) ανάμεσά τους οι Τάσος Κορωνάκης, Νατάσα Θεοδωρακοπούλου, Δέσποινα Σπανού κ.ά.

Οι δεκάδες χιλιάδες ακτιβιστές του κινήματος κατά της παγκοσμιοποίησης που συγκεντρώθηκαν στην πρωτεύουσα της Κένυας για την έβδομη συνάντηση του Φόρουμ (να σημειωθεί ότι πριν από έναν χρόνο είχε γίνει με επιτυχία η πρώτη παναφρικανική συνάντηση του Φόρουμ στο Μπαμάκο του Μάλι) βρέθηκαν πρόσωπο με πρόσωπο με την πιο ακραία φτώχεια. Περισσότεροι από 700. 000 άνθρωποι στοιβάζονται σήμερα στην παραγκούπολη της Κιμπέρα κάτω από άθλιες συνθήκες. Ζουν σε πλίθινες καλύβες, χωρίς τρεχούμενο νερό ή αποχετευτικό δίκτυο, χωρίς δρόμους ή την παραμικρή κοινωνική πρόνοια.

Η πορεία ειρήνης κατέληξε στο πάρκο Ουχούρου στο κέντρο του Ναϊρόμπι. Εκεί, ένας μετά τον άλλον, οι ομιλητές κατηγόρησαν την πολιτική των ανεπτυγμένων χωρών που, όπως επισήμαναν, διαιωνίζουν και βαθαίνουν τη φτώχεια στον Τρίτο Κόσμο. «Γνωρίζουμε τον κόσμο που θέλουμε. Είναι ένας κόσμος όπου δεν θα υπάρχει κυριαρχία της Δύσης αλλά σεβασμός. Ενας κόσμος όπου δεν θα υπάρχουν χρέη που θα εκπορεύονται από αυτή την κυριαρχία» τόνισε ο Τσίκο Γουίτακερ, μέλος του Διεθνούς Συμβουλίου του Φόρουμ.

Σύμφωνα με τους διοργανωτές, οι αφρικανικές χώρες δαπανούν ετησίως 15 δισεκατομμύρια ευρώ για την αποπληρωμή των χρεών τους τη στιγμή που η πλειονότητα του πληθυσμού της ηπείρου ζει με λιγότερο από ένα δολάριο την ημέρα. Η «μαύρη ήπειρος» μαστίζεται επίσης από το AIDS και τον αναλφαβητισμό, θέματα που έχουν ιδιαίτερη βαρύτητα στα σεμινάρια και τις συζητήσεις του φετινού Φόρουμ.

Στην πληγή του AIDS αναφέρθηκε κατά την ομιλία του στο πάρκο Ουχούρου και ο πρώην πρόεδρος της Ζάμπια, Κένεθ Καούντα. «Το βασικό ζήτημα είναι η πρόληψη» τόνισε σημειώνοντας ότι όλοι οι Αφρικανοί πρέπει να υποβάλλονται τακτικά σε εξετάσεις και να συζητούν ανοιχτά για το πρόβλημα. «Δεν σας συμβουλεύω για κάτι που δεν κάνω ο ίδιος» πρόσθεσε ο Καούντα, που υποβλήθηκε στις σχετικές εξετάσεις πριν από τέσσερα χρόνια και μίλησε ανοιχτά για τον θάνατο του γιου του από την ασθένεια.

Περισσότεροι από 150. 000 άνθρωποι και από τις πέντε ηπείρους του πλανήτη θα μετάσχουν, σύμφωνα με τις εκτιμήσεις των διαδηλωτών, στις πολύμορφες εκδηλώσεις, κινητοποιήσεις, διαδηλώσεις του Φόρουμ που ολοκληρώνεται την Πέμπτη. Εκτός από τη φτώχεια και το AIDS, τις φετινές συζητήσεις θα απασχολήσουν ακόμη τα ζητήματα του πολέμου, των μεταναστών, της στέγασης, του περιβάλλοντος, του εμπορίου, το θέμα του νερού, των μεταλλαγμένων, της ανεργίας, της διαφθοράς και των ανθρωπίνων δικαιωμάτων.

«Έχουμε την ευκαιρία τα ζωτικά θέματα του αφρικανικού κινήματος να συναντηθούν με τις θεματικές του παγκόσμιου κινήματος» τονίζει ο Έντουαρντ Ονιούγκι, από τους βασικούς ντόπιους «πρωταγωνιστές» της διοργάνωσης. «Στην Αφρική αγωνιζόμαστε κατά της νεοαποικιοκρατίας και του τρόπου παρέμβασης της Παγκόσμιας Τράπεζας. Τα διάφορα κινήματα είναι συχνά σε αντίθεση, όμως τώρα πρέπει να αποδείξουμε ότι οι κοινές μας προσπάθειες θα έχουν ανταπόκριση στην κοινωνία μας και στον κόσμο προσέθεσε με αισιοδοξία ο Ονιούγκι.

Όσοι ενδιαφέρεστε για περισσότερες πληροφορίες και «συμμετοχή» στο Φόρουμ στο Ναϊρόμπι μπορείτε να ανατρέξετε στη διαδικτυακή σελίδα του www. wsf2007. org
Συντάκτης : Τρίκκας Μιχάλης