O Tάσος Κορωνάκης την Πρωτομαγιά, στην Πρώτη Γραμμή του ΣΚΑΪ

O Tάσος Κορωνάκης μιλάει στον Αθήνα 9,84 για την ανεργία

 

 

Greece proposes immigrant detention centers – deutsche welle

Immigration

As elections approach in Greece, politicians argue that immigrants are behind higher crime rates and public health problems. But rights groups say the campaign rhetoric is a cheap ploy to win votes.

The so-called Integration Law, proposed by Minister for Citizen Protection Michalis Chrisohoidis, raised a furor by calling for illegal immigrants to be held in former military bases until deportation.

Chrisochoidis, a member of the Panhellenic Socialist Movement party, was opposed to the plan as a member of the opposition in 2009, but he has now won the approval of the Greek parliament.

He called for 30 facilities to hold refugees, which would officially be called «closed hospitality centers,» and suggested using 250 million euros ($328 million) of EU funding for border protection to build the centers.

«Whoever [illegally] enters the country will be given hospitality and will be immediately asked to return home,» Chrisohoidis said at a news conference at the end of March. «Unless they are refugees … in which case they have a sacred right to asylum.»

According to officials, some 100,000 people were arrested for illegal entry or residence in Greece in 2011 and authorities are processing about 30,000 asylum requests.

Appealing to voters

Opposition parties and human rights organizations have criticized the plan and compared the proposed facilities to prisons. Mohammadi Yunus, director of an Afghan community group in Athens and member of an umbrella group of Greek refugee organizations, dismissed the plan as an old campaign ploy.

Yunus said Greece has solid asylum laws, it just needs to enforce them

«I have lived in Greece since 2001, and every time elections get underway the complaint about immigrants start,» Yunus said.

While he said immigration is an important topic in Greece, he added that applying current laws would bring better results than raids and arrests. «Greek asylum laws are among the best in Europe, but they do not get used,» he said.

The Greek bureacracy can sometimes take as long as five years to decide on an application for asylum.

Immigrants become scapegoats

With an early general election likely to be set for May 6, various campaigns have blamed immigrants for an increase in crime.

Three right-wing parties, polling at about 5 percent and with good chances of winning parliamentary seats, have raised the loudest anti-immigrant voices. A party needs at least three percent of the vote to enter Greek parliament.

As part of its campaign, the neo-Nazi party Chryssi Avgi (Golden Dawn) has offered to accompany the elderly on grocery shopping trips if they feel threatened.

Police have detained hundreds of people in recent weeks

Yunus said crime in Athens has increased but thinks immigrants are not responsible.

«It’s true, there is a huge safety problem in the city, but it’s immigrants who suffer the most from it,» he said, adding that in some neighborhoods immigrants are afraid to go outside after dark. «People are upset that the state is not interested in the problems and immigrants end up being the scapegoats.»

Poverty, not immigrants, behind crime rise

Health Minister Andreas Loverdos, one of Greece’s more popular politicians, also blamed immigrants for health issues across the country and in a recent television interview described immigrants as a «health time bomb.» He also said immigrants spread contagious diseases like tuberculosis and HIV.

 

Koronaki said government policies have caused today’s immigration difficulties

Other authorities warned that some immigrants come from regions where tuberculosis and cholera are on the rise.

Tassos Koronakis, a migration expert for the left-wing opposition party Syriza, said government policies were behind Greece’s difficulties with immigration.

«When the economy was going well, the government let immigrants without valid papers enter the country to exploit them as cheap labor,» Koronakis said. «Today, they want to get rid of these people, so they talk about detention centers and health time bombs.»

Koronakis added that poverty, not immigrants, was the real cause of increased crime. «Criminal schemes are generally controlled by Greeks who stay in the background,» he said.

Fearing EU criticism

Despite making the first calls for immigrant detention centers years ago, Conservative Greek politicians have been absent in the immigration debate.

It seems that many conservatives are stifling their opinions for fear of criticism from the EU, since the country was unable to control its own borders, which happen to also be the borders of the EU.

Conservatives fear the EU’s opinion of Greek detention centers

«As the European Parliament’s rapporteur for reforms to the Schengen zone, I could not help but notice that our partners want one thing: that the people who call for help are willing and able to help themselves,» conservative Greek EU parliamentarian Giorgos Papanikolaou said.

Greece needs to put together an immigration policy that keeps close guard over the border, remains open to asylum seekers and deports illegal immigrants while integrating the people already in the country, Papanikolaou said.

«That plan has to include that the burdens that accompany dealing with refugees are spread more fairly across Europe,» Papanikolaou said.

Currently, each EU country is responsible for addressing – and paying for – its own asylum applications. But Greek politicians think they need additional EU help as their country serves as the main gateway to the 27-member bloc.

Author: Jannis Papadimitriou, Athens / sms
Editor: Ben Knight

Debate ΣΥΡΙΖΑ vs ΛΑΟΣ στο protagon

Θέματα: Μετανάστες και εγκληματικότητα

Υ.Γ. Κοιτώντας το μετά από τόσες μέρες απορώ πως κράτησα την ψυχραιμία μου…

Υ.Γ.2 Η Ασπασία (Σίσσυ) Αλιγιζάκη είναι αναπληρωματική εκπρόσωπος τύπου του ΛΑΟΣ

Συζήτηση της ομάδας Ρόζα με θέμα: «Η Αριστερά απέναντι στην κυβέρνηση σωτηρίας του Μνημονίου»

Η εισήγηση της Μάνιας Μπαρσέφσκι, μέλους της Ομάδας Ρόζα

Η εισήγηση του Τάσου Κορωνάκη, μέλους της ΠΓ του ΣΥΝ

part1

part2

Η εισήγηση του Θοδωρή Μιχόπουλου, δημοσιογράφου της Εποχής

Η συζήτηση οργανώθηκε από την Ομάδα Ρόζα στην κατάληψη Τσαμαδού 15 στις 14/11/11

Αποχαιρετώντας τον Αλέκο μας

Αλέκο μου,

Αλέκο μας,

δεν ξέρω τι κάνω εγώ εδώ,

και κυρίως δεν ξέρω τι κάνεις εσύ εκεί.

Μου είπανε να φτιάξω ένα μικρό αποχαιρετισμό για σένα εκ μέρους των φίλων και συντρόφων σου από τον ΣΥΡΙΖΑ.

Πως να βρω όμως τις λέξεις;

Τι να πρωτοπώ για σένα καλέ μου φίλε και σύντροφε;

 

Για μας στην Αριστερά ο θάνατος δεν είναι ταξίδι. Για μας δεν υπάρχουν μελλοντικές συναντήσεις. Για μας δεν έφυγες, πέθανες.

Και αυτό είναι συντριπτικό.

Μια τομή στο χρόνο.

Μια κραυγή η απώλεια, η απουσία.

Και πως να συνδυαστεί αυτή η τρομακτική θλίψη με σένα;

 

Το μόνο που την γλυκαίνει, η παντοτινή σου ανάμνηση.

 

Όσοι και όσες είχαμε την τύχη να σε γνωρίσουμε, να ζήσουμε κοντά σου, θα θυμόμαστε πάντα έναν υπέροχο τύπο.

Πάντα κεφάτος, πλακατζής, πληθωρικός, γέμιζες τον χώρο με την φωνή σου, με το γέλιο σου, με το συναίσθημά σου.

Πάντα γλυκός, στοργικός, ανθρώπινος, συντροφικός.

Γεμάτος ιδέες, όνειρα και σχέδια για το σήμερα και το αύριο.

 

Πίστεψες με πάθος στην Αριστερά.

Πίστεψες με πάθος στην ενότητα της Αριστεράς.

Όχι από βίτσιο, αλλά για να σταθεί η κοινωνία στα πόδια της. Για μια καλύτερη ζωή για το παιδί σου. Για τα παιδιά όλων.

Δούλεψες με πάθος για το μικρό και το μεγάλο.

Από τον Προαστιακό, το αυθαίρετο στην πλατεία Αγίων Αναργύρων και το Πάρκο Τρίτση μέχρι το σχέδιο της Αριστεράς για την απάντηση στην κρίση και την αλληλεγγύη ως μάχιμο πολιτικό σχέδιο.

Από τους συμβασιούχος του Δήμου, στην παρουσίαση ενός βιβλίου στα Γιάννενα. Στα Γιάννενα για την δημοτική κίνηση, υποψήφιος σύμβουλος στο ΑΥ.ΡΙ.Ο στην Ήπειρο στην περιφέρεια Ηπείρου.

Από το τσιπουράδικο στο αντιρατσιστικό φεστιβάλ, μέχρι την μέρα δράσης του ΣΥΡΙΖΑ για τον ΟΣΕ.

Στις συζητήσεις για τους νέους τρόπους της επικοινωνίας της Αριστεράς με την κοινωνία και για το freepress που όλο σχεδιάζαμε και ποτέ δεν στήσαμε.

Ένας σπάνιος Αριστερός.

Σοβαρός , συγκροτημένος, ανιδιοτελής, χωρίς κανενός είδους κομματικό πατριωτισμό, με πραγματική έγνοια για την κοινωνία, για το δίκιο.

Πολλές φορές θυμωμένος, οργισμένος από την Αριστερά μας.

Τσαντισμένος με τους προσωπικούς σχεδιασμούς, τους τακτικισμούς και τους μικρομεγαλισμούς.

Δεν μπορούσε να καταλάβει πώς μπορείς ως Αριστερός να υποτιμάς τις κοινωνικές ανάγκες, για τους όποιους προσωπικούς ή κομματικούς σχεδιασμούς.

Λαϊκός αγωνιστής με όλη την έννοια του όρου.

Παρών σε όλα τα μέτωπα, παντού και με τους πάντες.

Άνθρωπος με εμπειρίες που τον έκαναν πλούσιο.

Εξαιρετικά αγαπητός στους συντρόφους του.

Αγαπούσες πολύ τους νέους συντρόφους και σε αγαπούσαν πολύ κι αυτοί.

Πολύ.

Πάρα πολύ.

Ριζοσπαστικός χωρίς να αφήνεις ποτέ την μαζική δουλειά.

Μισούσες τις τυπικούρες. Μισούσες τις συνεδριάσεις που κρατάνε ώρες, για να λέμε τα ίδια και τα ίδια.

Από τους λίγους Αριστερούς που αν δεν είχε κάτι να προσθέσει, δεν μιλούσε.

Ουσιαστικός και καίριος με αίσθηση του κεντρικού πολιτικού σε συνδυασμό με το κοινωνικό ζήτημα.

Αντικομφορμιστής στην ζωή σου, στην πολιτική σου, στην δράση σου.

Απλός.

Ανοιχτός.

Έτοιμος να συμμαχήσεις με βάση την συγκυρία, χωρίς όμως να κάνεις πίσω από τις αρχές σου.

Υπέρμαχος της Ανασύνθεσης. Υπέρμαχος της δημοκρατίας.

Ποτέ προσχηματικός.

Πάλεψες με πάθος με τον ΣΥΡΙΖΑ. Αλλά και για τον ΣΥΡΙΖΑ.

Για τον ΣΥΡΙΖΑ που μπορούσε να ανοιχτεί στην κοινωνία.

Για τον ΣΥΡΙΖΑ ως πρόπλασμα μιας μαζικής, ενωτικής, κινηματικής Αριστεράς που μπορεί να κερδίζει.

 

Αλέκο,

Τώρα το μόνο που μπορώ να σου πω πια, είναι πως παρ’ όλες τις αδυναμίες και τα λάθη μας θα συνεχίσουμε τον αγώνα για μια πιο δίκαιη κοινωνία χωρίς διακρίσεις.

Πως θα είμαστε δίπλα στην Μυρτώ, τον Μάρκο και την Έλλη.

Αντίο.

Η συνέντευξή μου στην Αυγή της Κυριακής

Τ.Κορωνάκης: Χρειαζόμαστε στον ΣΥΡΙΖΑ ένα νέο πολιτικό συμβόλαιο

Παπαδόπουλος Α.

Ημερομηνία δημοσίευσης: 27/06/2010

Συνέντευξη στον ΑΝΔΡΕΑ ΠΑΠΑΔΟΠΟΥΛΟ

*Ο Αλ. Αλαβάνος να ξαναεμπλακεί στη βάσανο και στην ομορφιά της συλλογικότητας

*Εξαιρετικά αρνητικό γεγονός η αποχώρηση της Ανανεωτικής Πτέρυγας

Τη βούληση της ηγεσίας του ΣΥΝ να παραμείνει ο ΣΥΡΙΖΑ το βάσικο όχημα μέσα από το οποίο οι μετέχοντες παλεύουν για την ενότητα της αριστεράς και την αλλαγή των συσχετισμών εκφράζει ο Τάσος Κορωνάκης, καλώντας και τις υπόλοιπες συνιστώσες να πράξουν το ίδιο. Υπογραμμίζει ότι πρέπει να υπάρξει ένα νέο πολιτικό συμβόλαιο, μία κοινή προγραμματική πρόταση και ένα κοινό σχέδιο που θα δίνουν απαντήσεις από την πλευρά των εργαζομένων. Το στέλεχος του ΣΥΝ χαρακτηρίζει απολύτως χρήσιμο τον Αλ. Αλαβάνο και τον καλεί «ξαναεμπλακεί στη βάσανο και την ομορφιά της συλλογικότητας».

* Κωδικοποιημένα τι σημαίνουν οι αποφάσεις του συνεδρίου για τον ΣΥΡΙΖΑ και τι πρωτοβουλίες είναι διατεθειμένος να αναλάβει ο ΣΥΝ;

Το πρώτο μήνυμα είναι ότι έχουμε αποφάσεις και για τον ΣΥΡΙΖΑ, και για όλα τα κρίσιμα ερωτήματα που τέθηκαν στο συνέδριο, που είναι σαφείς και είναι ψηφισμένες από τη συντριπτική πλειοψηφία του συνεδρίου. Τώρα είναι η ώρα της υλοποίησης και την ευθύνη την έχουμε όλοι και όλες.

Συγκεκριμένα, η απόφαση για τον ΣΥΡΙΖΑ αναγνωρίζει με ειλικρίνεια τα προβλήματα, αλλά και τις ευθύνες μας, προσπαθεί να προσδιορίσει τον ΣΥΡΙΖΑ όχι ως μια απλή συμμαχία, αλλά ως συμμαχία συνιστωσών και ανένταχτων που μέσα από πολλαπλές μάχες έχει αποκτήσει μια συγκεκριμένη ταυτότητα στην ελληνική κοινωνία.

Πρώτο μας καθήκον είναι μέλη συνιστωσών και ανένταχτοι να πάρουμε τον ΣΥΡΙΖΑ στα χέρια μας, να τον βγάλουμε στα κοινωνικά μέτωπα, να τον κάνουμε χρήσιμο στην κοινωνία και την αριστερά, υλοποιώντας το σύνθημα «ΣΥΡΙΖΑ ΠΑΝΤΟΥ». Θα κριθούμε από το αν θα καταφέρουμε να κάνουμε τον ΣΥΡΙΖΑ ένα χώρο ελκτικό, χώρο ένταξης νέων αριστερών, χώρο δημοκρατικό, που θα παρεμβαίνει στο μικρό και στο μεγάλο και θα δημιουργεί όρους νίκης του κινήματος.

Στόχος μας, υπερβαίνοντας άγονες αντιπαραθέσεις, είναι να ανοίξουμε μια ειλικρινή συζήτηση που θα δημιουργεί όρους αλληλεγγύης, που θα οδηγεί στη συγκρότηση ενός νέου πολιτικού συμβολαίου και μέσω μιας κοινής προγραμματικής πρότασης και ενός κοινού πολιτικού σχεδίου να δημιουργήσουμε όρους ουσιαστικής απάντησης από την πλευρά των εργαζομένων στην ακραία επίθεση που δεχόμαστε. Θα κριθούμε λοιπόν από το αν θα σταματήσουμε τον εργασιακό μεσαίωνα και την κατεδάφιση του ασφαλιστικού συστήματος. Θα κριθούμε από τις κρίσιμες μάχες που θα δώσουμε τις μέρες αυτού του καυτού Ιουλίου αλλά και από τη μάχη των δημοτικών και περιφερειακών εκλογών.

* Από τη στιγμή που στον ΣΥΡΙΖΑ συνυπάρχουν δυνάμεις με διαφορετικές ιδεολογικές αφετηρίες και απόψεις, γιατί ο ΣΥΝ πιστεύει ότι το Μέτωπο εξυπηρετεί διαφορετικά πολιτικά σχέδια;

Το διαφορετικό ιδεολογικό στίγμα και οι διαφωνίες που κάθε μέρα θα συναντάς σε μια πολιτική συμμαχία δεν είναι το πρόβλημα. Με αυτές τις δυνάμεις ο ΣΥΡΙΖΑ άλλοτε έκανε «θαύματα» και άλλοτε μας οδήγησε σε «καταστροφές». Ο ΣΥΡΙΖΑ συγκροτήθηκε έχοντας ως βασική παραδοχή την ανάγκη συσπείρωσης απέναντι στην επιθετικότητα του νεοφιλελευθερισμού, έχοντας ως στόχο την υπέρβαση ιδεολογικών διαχωριστικών γραμμών που δεν ανταποκρίνονται στο σήμερα αλλά και τη συναίσθηση της υποκειμενικής αδυναμίας της κάθε συνιστώσας. Δεν φτιάξαμε τον ΣΥΡΙΖΑ για να δικαιωθεί το ένα ή το άλλο ιστορικό ρεύμα, αλλά για να αλλάξουμε τους συσχετισμούς μέσα στην κοινωνία.

Αυτό που πρέπει να συνομολογήσουμε σήμερα είναι αν ο ΣΥΡΙΖΑ παραμένει το βασικό όχημα μέσα από το οποίο παλεύουμε για την ενότητα της αριστεράς, για την αλλαγή των συσχετισμών. Εμείς στο συνέδριό μας και με κόστος συμφωνήσαμε πως για μας ο ΣΥΡΙΖΑ είναι ο χώρος από όπου ξεκινάνε οι πρωτοβουλίες μας προς την υπόλοιπη αριστερά και προς την κοινωνία. Αυτό οφείλουν να το κάνουν όλοι και να συναποφασίσουμε πως την ελάχιστη συμφωνία στην οποία κάθε φορά θα καταλήγουμε, από την επόμενη μέρα θα την υπερασπιζόμαστε όλοι μαζί, θα παλεύουμε μαζί για να την υλοποιήσουμε και δεν θα την υποσκάπτουμε με ανέξοδη κριτική μέχρι να καταστεί ανενεργή για να δικαιωθεί η αρχική μας τοποθέτηση. Αυτά μπορούν να αλλάξουν τον ΣΥΡΙΖΑ σε μια βδομάδα.

* Ο Αλ. Αλαβάνος καταλογίζει στον ΣΥΡΙΖΑ πολιτικό και ηγετικό έλλειμμα…

Μου είναι πολύ δύσκολο να μιλάω για τον Αλέκο και θα το κάνω πρώτη φορά δημόσια και με απόλυτη ειλικρίνεια. Ο καθένας έχει το δικαίωμα της κριτικής και ο καθένας διαλέγει τι, πού και πώς θα το πει. Θα προτιμούσα η κριτική να γίνεται με όρους συντροφικότητας εντός ενός συλλογικού πλαισίου, με δεδομένο το κοινό άγχος για τη βελτίωση, την καλυτέρευση της δουλειάς μας. Θεωρώ προτιμητέα την ανταλλαγή επιχειρημάτων και τη σύνθεση από τις σιβυλλικές δηλώσεις και τις διακηρύξεις. Ακόμα περισσότερο με θλίβει η κριτική που εκπέμπεται από έναν σύντροφο που έχει παίξει πρώτο ρόλο το προηγούμενο διάστημα, έχει ο ίδιος βιώσει όλες τις δυσκολίες που μπορεί να προκύπτουν στο κόμμα μας και σήμερα, με το βάρος που έχει η άποψή του, μιλάει με εύκολο τρόπο και απαιτεί να γίνουν πράγματα που ο ίδιος δεν έκανε. Υπερβαίνοντας το θυμικό, πάντως, προσπαθώ να ακούω αυτά που λέει ο σύντροφος Αλέκος και πιστεύω πως ακόμα και σήμερα είναι απολύτως χρήσιμος αν επιθυμεί να ξαναεμπλακεί στη βάσανο και την ομορφιά του συλλογικού. Εκείνος εξάλλου μας έδειξε πως υπάρχουν και άλλοι ρόλοι πέρα από τον πρώτο.

* Η επομένη του συνεδρίου βρίσκει τον ΣΥΝ πληγωμένο από την αποχώρηση της Ανανεωτικής Πτέρυγας. Πώς σκοπεύετε να “αναπληρώσετε” αυτό το κενό;

Δεν αντιλαμβάνομαι την πολιτική και την αριστερά ως επιτραπέζιο παιχνίδι, με την έννοια ότι φεύγει ένα κομμάτι και αντικαθίσταται από ένα άλλο. Η αποχώρηση συντρόφων και συντροφισσών από το κόμμα μας είναι ένα πολύ λυπηρό γεγονός και πολιτικά εξαιρετικά αρνητικό.

Εκπροσωπώ μια γενιά στελεχών που προέρχονται από τη Νεολαία ΣΥΝ και πάντα μας άρεσε να λέμε πως προσπαθήσαμε να έχουμε ταυτότητα Συνασπισμού. Μπήκαμε στην αριστερά διαμορφώνοντας άποψη, ιδεολογικό οπλοστάσιο και αναλυτικά εργαλεία μέσα από μια διαλεκτική σχέση με τα παλιότερα στελέχη όλων των τάσεων.

Πιστεύω πως σε ένα αριστερό κόμμα σήμερα οφείλουν να ανταγωνίζονται και να συνθέτουν πολλές και πολύ διαφορετικές ιδέες. Για να γίνει όμως αυτό, χρειάζεται ένα βαθιά εμπεδωμένο δημοκρατικό μοντέλο λειτουργίας και ισχυρές σχέσεις αλληλεγγύης. Μια σειρά από γεγονότα την προηγούμενη περίοδο μας απέδειξαν ότι δεν είχαμε δουλέψει αρκετά για αυτά.

Μόνος στόχος σήμερα είναι να καταφέρουμε να συγκροτήσουμε ένα σύγχρονο, μαζικό, δημοκρατικό κόμμα της ανανεωτικής και ριζοσπαστικής αριστεράς, χρήσιμο σ’ αυτούς για τους οποίους δημιουργήθηκε, δηλαδή τους «από κάτω».

* Μπορεί να αλλάξει κάτι στη λειτουργία των κομματικών οργανώσεων ή θα αποτελεί μονίμως ευχή που δεν θα υλοποιείται; Υπάρχει δυνατότητα να γίνει πράξη το “κόμμα μελών”;

Το κόμμα δεν είναι ίδιο από το ’97 που το ξέρω ως μέλος μέχρι σήμερα. Το ότι δεν έχουμε καταφέρει να το μετατρέψουμε σε κόμμα των μελών δεν σημαίνει πως δεν γίνεται τίποτα, δεν αλλάζει τίποτα. Ειδικά στη βάση, στις οργανώσεις στις γειτονιές της Αθήνας και στην περιφέρεια έχει γίνει ήδη μια επανάσταση. Το συνέδριο και η ένταση με την οποία έμπαινε το αίτημα να φτιάξουμε κόμμα ήταν έκφραση αυτού του γεγονότος. Υπάρχουν πολλές οργανώσεις που θα μπορούσαν να αποτελέσουν υπόδειγμα για το μοντέλο λειτουργίας μας. Πώς νομίζουμε πως κρατήθηκε σε πολύ δύσκολες ώρες ο Συνασπισμός και ο ΣΥΡΙΖΑ στα πόδια του;

Σήμερα ήρθε η ώρα να υπερβεί και η ηγεσία τον εαυτό της. Να απλώσει αυτά τα παραδείγματα σε όλη τη χώρα, μέσα στους χώρους δουλειάς, στο συνδικαλιστικό κίνημα, σε δομές αλληλεγγύης μέσα στην κοινωνία και στις δημοτικές και περιφερειακές κινήσεις. Τα μέλη μας έχουν βιώσει πολλές μικρές και μεγάλες καθημερινές απογοητεύσεις από τη συμπεριφορά όλων μας. Οφείλουμε να αλλάξουμε εμείς αν θέλουμε να αλλάξουμε το κόμμα και πολύ περισσότερο αν θέλουμε να αλλάξουμε την κοινωνία και μιλάω κυρίως γι’ αυτό που λέμε κεντρικά στελέχη.

Τώρα είναι η ώρα…αν εννοούμε αυτά που λέμε

*Το κείμενο αποτελεί την, κατά το δυνατόν ακριβή αποτύπωση της τοποθέτησης μου στην διευρυμένη συνεδρίαση της Γραμματείας του ΣΥΡΙΖΑ την Τρίτη 4 Μαϊού. Η τοποθέτηση έγινε με βάση κάποιες σημειώσεις και στο κείμενο κράτησα τα στοιχεία του προφορικού λόγου αλλά και στοιχεία από τις σημειώσεις που δεν πρόλαβα να αναφέρω στην τοποθέτησή μου. Προσπαθήστε να μείνετε στην ουσία.

Η σημερινή συνεδρίαση και η απόφαση που μπορούμε να βγάλουμε, με αυτή την διευρυμένη σύνθεση, στην πρωτόγνωρη, δραματική συγκυρία που βρισκόμαστε αποκτά εξαιρετικά κρίσιμα χαρακτηριστικά.

Αρχικά θα κάνω μερικές επισημάνσεις ίσως βάλω και κάποιες αυτονόητες αλλά αναγκαίες πια προϋποθέσεις και μετά θα προσπαθήσω να περιγράψω σε σημεία τι θα έπρεπε, κατά την ταπεινή μου γνώμη, με σοβαρότητα και ωριμότητα, να βγει ως απόφαση από μια τέτοια συνεδρίαση.

Α) Σε αυτή την συγκυρία ο ΣΥΡΙΖΑ, ως γραμματεία και ως Κ.Ο., ως συνιστώσες, και να πω για μας με αυτόν τον Συνασπισμό που έχουμε σήμερα, είναι αυτός που είναι με συγκεκριμένες αδυναμίες αλλά και δυνατότητες. Την γνώση αυτή, και κυρίως την γνώση των ανεπαρκειών μας, την έχουμε όλοι και όλες που βρισκόμαστε γύρω από αυτό το τραπέζι. Πολλές φορές συμφωνούμε σ’ αυτές τις αδυναμίες, που μπορεί να φτάνουν και μέχρι τον παραλογισμό, όταν βρισκόμαστε ανά δύο, αλλά είναι πολύ δύσκολο να τις υπερβούμε όταν είμαστε όλοι μαζί. Δεν πειράζει, ούτως ή άλλως όπως είχε πει και ο Μαρξ τίποτα το ανθρώπινο δεν μου είναι ξένο. Η πρώτη επισήμανση λοιπόν είναι να μην προσπαθήσουμε να καταλήξουμε στο ποιος ευθύνεται για τα σημερινά μας προβλήματα, αλλά να συμφωνήσουμε ξανά, και αυτό το θεωρώ προϋπόθεση πως παρά τα προβλήματα η ελπίδα μας, η βάση μας παραμένει αυτός ο ΣΥΡΙΖΑ.

Β) Σήμερα η ελληνική κοινωνία δέχεται μια τρομακτική επίθεση που ίσως ακόμα να μην έχει συνειδητοποιήσει ή να μην βλέπει δρόμο αντίδρασης. Πολλοί και πολλές από εμάς μπήκαμε στην Αριστερά γιατί έχουμε ζήσει δύσκολα στη ζωή μας. Γιατί δεν είχαμε ποτέ πολλά λεφτά. Γιατί έχουμε ζήσει την κοινωνική αδικία. Αύριο δεν θα είναι ο κόσμος και η κοινωνία γενικά που θα υποφέρουν. Θα είναι οι γονείς μας που δεν θα τα βγάζουν με την σύνταξή τους. Θα είναι τα παιδιά μας και οι γείτονες που θα είναι άνεργοι. Θα είναι η αδερφή μας, η φίλη μας ή η συνάδελφος χωρισμένη με παιδιά, με τις κάρτες τιγκαρισμένες και τα δάνεια να τρέχουν. Δεν τα λέω για να λαϊκίσω, όλοι τα ξέρουμε αυτά. Σ’ αυτούς τους ανθρώπους μας λοιπόν πρέπει να σταθεί δίπλα η Αριστερά μας, και είμαι σίγουρος πως όλοι και όλες θέλουμε μια Αριστερά που να μπορεί να τους πείσει, να τους εμπνεύσει, να τους κινητοποιήσει, να τους κάνει συμμέτοχους. Η δεύτερη επισήμανση λοιπόν είναι πως από αυτή την μάχη και από αυτό το πραγματικά σημαντικό διακύβευμα μπορεί να κριθεί είτε η διάλυση της Αριστεράς μας, είτε η γέννηση μιας νέας μαζικής ενωτικής Αριστεράς. Υπάρχουν χιλιάδες άνθρωποι που όλα αυτά τα χρόνια μοιράζονται τις ίδιες αξίες με μας και δίνουν μικρές και μεγάλες μάχες αξιοπρέπειας στον χώρο τους. Οφείλουμε να μην αναθέσουμε σε κανέναν ηγέτη να μας οδηγήσει μπροστά, αλλά ενώνοντας εμπειρίες αγώνα που μαζί αποκτήσαμε να δείξουμε ένα νέο συλλογικό δρόμο. Επειδή όπως έλεγε και η Ρόζα “από τον σκοπό απορρέει ο δρόμος και από το καθήκον η μέθοδος” πρέπει να αλλάξουμε τον ΣΥΡΙΖΑ,να υπερβούμε τον εαυτό μας. Σήμερα είναι η ώρα όλοι και όλες μαζί να πάρουμε αυτή την ευθύνη!

Γ) Υπάρχει όμως δυνατότητα να προχωρήσουμε ενωμένοι; Θα δώσω μια σύντομη απάντηση με ένα παράδειγμα. Αποφάσισε η Γραμματεία να βγάλει ένα φυλλάδιο για την κρίση και υπήρχαν πολλές διαφορετικές απόψεις. Θεωρώ πως δεν είμαι τίποτα ξεχωριστό και όμως έγραψα ένα προσχέδιο που έγινε ομόφωνα δεκτό ως βάση. Έγιναν παρατηρήσεις, προστέθηκαν και αφαιρέθηκαν κάποια πράγματα μπήκε ένα εισαγωγικό κειμενάκι και το φυλλάδιο εκδόθηκε. Μοιράζεται σήμερα σε γειτονιές και στους χώρους δουλειάς. Το μοιράζουν οι σύντροφοι και οι συντρόφισσες εδώ πιο κάτω που τους ακούμε με την ντουντούκα να καλούν τον κόσμο στην αυριανή διαδήλωση. Έκανα εγώ κάτι σπουδαίο; Όχι! Εγώ απλά σεβάστηκα τις αποφάσεις και αξιοποίησα την μεγάλη συμφωνία που έχουμε. Έτσι λειτουργήσαμε όλοι. Σταματήσαμε να έχουμε διαφορές; Καθόλου, αλλά κάθε φορά επιλέγεις αν θα πας με αυτά που ενώνουν ή με αυτά που χωρίζουν.

Δ) Σήμερα δεν μπορούμε να αναλωνόμαστε άλλο στις λεπτομέρειες επί των οικονομικών προτάσεων για την απάντηση στην κρίση. Μπορούμε να κάνουμε ένα θαυμάσιο συνέδριο με όλους τους οικονομολόγους μας και πολλούς ακόμα, ίσως και από το εξωτερικό και να κάνουν θαυμάσιες προτάσεις. Ούτως ή άλλως όλα αλλάζουν μέρα με τη μέρα, στιγμή την στιγμή. Αυτό που χρειαζόμαστε άμεσα είναι ένα ευρύ πλαίσιο συμφωνίας και την εμπιστοσύνη του ενός προς τον άλλο για να βγούμε έξω στην κοινωνία με αυτοπεποίθηση.

Ε) Τελευταία επισήμανση. Όσοι και όσες είμαστε εδώ να συμφωνήσουμε σήμερα ή σε δύο μέρες ότι θα πάρουμε συγκεκριμένες αποφάσεις και αυτές θα τις στηρίξουμε όλοι και όλες, μαζί, δημόσια και σε επίπεδο λόγου και σε επίπεδο πράξης.

Με βάση αυτά εκτιμώ πως χρειαζόμαστε άμεσα μία κίνηση που θα προσπαθεί ταυτόχρονα να μαζεύει το εσωτερικό χάος και να κερδίζει την εμπιστοσύνη, των μελών μας για αρχή και της κοινωνίας στη συνέχεια. Πρέπει να αποδείξουμε πως δεν είμαστε τελείως αναντίστοιχοι με την συγκυρία και πως κάνουμε ότι περνάει από το χέρι μας για να απαντήσουμε στην πρωτοφανή επίθεση που δέχονται τα δικαιώματα των εργαζόμενων.

Με αυτή την έννοια προτείνω μια ανακοίνωση που θα λέει πάνω – κάτω τα εξής:

1. Έχουμε κάνει λάθη αλλά δεν ευθυνόμαστε εμείς για την σημερινή κατάσταση. Έχουμε παλέψει για την ενότητα και αυτός ο δρόμος πιστεύουμε πως σήμερα είναι περισσότερο απαραίτητος από χθες. Σήμερα είναι ώρα ευθύνης για όλους και όλες. Βάζουμε στην άκρη τις υπαρκτές διαφορές μας και κάνουμε κοινό κάλεσμα σε όλο τον κόσμο του ΣΥΡΙΖΑ. Όλοι μαζί στην μάχη -στελέχη, μέλη, ανένταχτοι, ψηφοφόροι, προσωπικότητες, άνθρωποι των τεχνών και διανοούμενοι της Αριστεράς φτιάχνουμε την πρώτη μαγιά αντίστασης – αποτελούμε ένα πρώτο σάλπισμα.

2. Υπογράφουμε κείμενο κάλεσμα (Στελέχη όλων των οργανώσεων του ΣΥΡΙΖΑ – ιστορικά στελέχη – υποψήφιοι μας – διανοούμενοι – καλλιτέχνες)

Οργανώνουμε μια μεγάλη συγκέντρωση την επόμενη βδομάδα με εμφανή στοιχεία αλληλεγγύης (παζάρια, συλλογική κουζίνα…), μουσικοί- καλλιτέχνες δρόμου, γκράφιτι, στένσιλ Banksy κ.α., προβολές (πχ ντοκιμαντέρ από Αργεντινή κ.α.) … και σύντομες παρεμβάσεις στελεχών όλων των ηλικιών, όλων των κοινωνικών χώρων, όλων των συνιστωσών. Αυτή η εκδήλωση μικρότερη ή μεγαλύτερη πάει παντού!

3. Δίνουμε την μάχη για να πείσουμε πως τα μέτρα δεν είναι μονόδρομος – Ίσως μας καλύπτει ως πλαίσιο το φυλλάδιο που ήδη έχουμε βγάλει με ένα επικαιροποιημένο κείμενο στο εξώφυλλο

· Κάνουν την κρίση ευκαιρία εκμετάλλευσής – να κάνουμε την κρίση ευκαιρία ανατροπής. Αντιστεκόμαστε στην καταστροφή. Η αλληλεγγύη είναι το όπλο μας.

4. Απαντάμε στην κρίση – Φτιάχνουμε συλλογικότητες αντίστασης και αλληλεγγύης μέσα στην κοινωνία

· Πλατιές επιτροπές αγώνα παντού με απεύθυνση σε ΚΚΕ, Οικολόγους Πράσινους, Εξωκοινοβουλευτική Αριστερά, κόσμο του ΠΑΣΟΚ, συνδικαλιστές και σε όλο τον κόσμο.

· Όλες οι τοπικές εδαφικές επιτροπές μαζί με τους νέους και τις νέες του ΣΥΡΙΖΑ μέσα από δημοτικές κινήσεις και επιτροπές γειτονιάς ενάντια στα μέτρα συζητάνε – στηρίζουν κινητοποιήσεις και δοκιμάζουν την αλληλεγγύη στις γειτονίες (χαριστικά παζάρια, αλληλέγγυα γεύματα, ιδιαίτερα μαθήματα …στέκια αλληλεγγύης και διάφορα άλλα)

· Συγκροτούμε ομάδα με ευθύνη την καμπάνια που λειτουργεί αυτόνομα με βάση πάντα τις αποφάσεις της γραμματείας(εξειδίκευση, παραγωγή πρωτότυπων υλικών, αντιπληροφόρηση, παρέμβαση στο διαδίκτυο, στήριξη εκδηλώσεων, προτάσεις για δράσεις κλπ)

· Εργαζόμενοι/ες παίρνουμε τα σωματεία στα χεριά μας

(συνδικαλιστική, νομική κάλυψη με γραμμή επικοινωνίας – απεργιακά ταμεία – στήριξη, δημοσιοποίηση κινητοποιήσεων, συναυλίες αλληλεγγύης, στήριξη απολυμένων, πιέση για άρση απολύσεων, καταλήψεις, ακτιβισμοί κλπ)

· Παλεύουμε ιδιαίτερα για να αναπτυχθεί κίνημα στους χώρους εκπαίδευσης (μαθητές, καθηγητές, φοιτητές) στους χώρους υγείας (νοσηλευτές, γιατροί), στα ΜΜΕ και σε όποιο μαζικό κοινωνικό χώρο μπορούμε

5. Διοργανώνουμε εκδηλώσεις για την κρίση με Έλληνες και ξένους οικονομολόγους αλλά και πολιτικά στελέχη και ταυτόχρονα εντείνουμε τις προσπάθειές μας για την δημιουργία πανευρωπαϊκού κινήματος αντίστασης και αλληλεγγύης – οργανώνουμε κοινές μέρες αλληλεγγύης

6. Αποστέλλουμε χωρίς δημοσιότητα κάλεσμα της γραμματείας του ΣΥΡΙΖΑ για συναντήσεις με το Π.Γ. του ΚΚΕ, τα καθοδηγητικά όργανα των δυνάμεων της εξωκοινοβουλευτικής αριστεράς και την Ε.Γ. των Οικολόγων Πράσινων με σκοπό το όποιο δυνατό επίπεδο συνεργασίας και κοινής δράσης απέναντι στην κρίση σε τοπικό επίπεδο, σε χώρους εργασίας και εκπαίδευσης και στο επίπεδο της στήριξης αγώνων και κινητοποιήσεων.

7. Τώρα είναι η ώρα. Ξεκινάμε από την απεργία στις 5/5

Όλοι και όλες στις απεργίες. Να γεμίσουν οι δρόμοι με κόσμο για να ενώσουν τις χωριστές διαδηλώσεις -κάνεις δεν έχει την απολυτή αλήθεια όλοι μαζί για να κρατηθεί η κοινωνία στα ποδιά της

Έξω τώρα το ΔΝΤ! Πάρτε πίσω τα μέτρα!

Η κυβέρνηση δεν έχει την δημοκρατική νομιμοποίηση.

Όλα μοιάζουν με μια οικονομική δικτατορία που οι ίδιοι οργάνωσαν για να πληρώσουμε εμείς

Δεν φταίει ο λαός – Δεν πληρώνει ο λαός

Την κρίση να πληρώσουν αυτοί που την δημιούργησαν.

ΠΑΣΟΚ – ΝΔ – ΛΑΟΣ είναι εντελώς αναξιόπιστοι και προφανώς υπεύθυνοι για ότι περνάμε σήμερα!

Δεν έχουμε ανάγκη τεχνοκράτες και καταστάσεις εκτάκτου ανάγκης. Η δημοκρατία είναι η απάντηση

Να πάρουμε την κατάσταση στα χέρια μας.

Η αλληλεγγύη είναι το όπλο μας.

Να ξεσηκώσουμε τις γειτονίες και τους χώρους δουλειάς!

Να ξεσηκώθουμε σε όλη την Ευρώπη!

Τώρα όλοι και όλες μαζί! Όλοι και όλες στους δρόμους!

Υ.Γ. Διάολε τώρα πρέπει να δουλέψουμε μαζί. Δεν νομίζετε οτι μας υποτιμάει να μαλώνουμε για το ποιός θα μιλήσει σε μια συγκέντρωση; Ας αναλάβει ο καθένας την ευθύνη του, ατομικά και συλλογικά και ας αφήσουμε τα παιχνίδια και τους ψευτοανταγωνισμούς, έχουμε πιο σοβαρά πράγματα να κάνουμε

Υ.Γ. 2 Η κατάληψη των αδιόριστων εκπαιδευτικών στην ΝΕΤ, όπως και η παρέμβαση του ΚΚΕ τελευταία με το πανό στην ακρόπολη με το εξαιρετικό σύνθημα «λαοί της Ευρώπης ξεσηκωθείτε» είναι αξιοζήλευτες. Μπορούμε να γεμίσουμε την κοινωνία με πράξεις αντίστασης που θα πατάνε στο αυτονόητο;Ας προσπαθήσουμε…

Κάποια σημεία από την ομιλία μου στην 2η Πανελλαδική Σύσκεψη του ΣΥΡΙΖΑ

Εισαγωγική Παρατήρηση

Ειπώθηκε από αρκετούς συντρόφους τις μέρες της συνδιάσκεψης, πως ο ΣΥΡΙΖΑ είναι ίσως το τελευταίο ελπιδοφόρο εγχείρημα μιας ολόκληρης γενιάς αγωνιστών. Ας μην ξεχνάμε όμως, πως ευτυχώς, είναι και το πρώτο ελπιδοφόρο εγχείρημα μιας νέας γενιάς συντρόφων και συντροφισσών στην οποία και εγώ ανήκω.

Ας πάμε λοιπόν βήμα – βήμα κι ας βάλουμε  δίπλα στην ανυπομονησία και το γνήσιο άγχος, την αισιοδοξία και την συνείδηση, δίπλα στην εμπειρία, την θέληση για πειραματισμό.

Για τα οργανωτικά

Πολλές φορές η κουβέντα για την οργανωτική δομή γίνεται με τρόπο στρεβλό και ίσως να πολώνεται και σε λάθος σημεία. Για παράδειγμα, όλη η κριτική που ακούγεται για την γραμματεία και την οποία και εγώ έχω πολλές φορές κάνει, δεν μπορεί να εστιάζεται αποκλειστικά στους συντρόφους και τις συντρόφισσες που την αποτελούν, ανθρώπους με τεράστια εμπειρία, ηγετικά στελέχη των συνιστωσών, ιστορικά στελέχη της ελληνικής Αριστεράς που έχουν συμβάλει με κάθε τρόπο στο να υπάρχει σήμερα ο ΣΥΡΙΖΑ.  Εξ άλλου και οι ίδιοι και σε αυτή την σύσκεψη αλλά και παντού παραδέχονται τον αυτοεγκλωβισμό τους σε μια διαδικασία που τους κρατά πολλές φορές μακριά από την ουσία και τους αναγκάζει να χάνουν εξαιρετικά μεγάλο τμήμα του χρόνου τους…

Αυτή η διαδικασία, η αρχική δομή και λειτουργία του ΣΥΡΙΖΑ όμως, δεν σχεδιάστηκε και πάλι από κάποιους που ήθελαν το κακό μας, αλλά από όλους μας, ως η πλέον ικανή, για να μας οδηγήσει στα πρώτα μας βήματα.

Έτσι καλύτερα να σκύψουμε πάνω στα προβλήματα που η ίδια η δομή παράγει, στο ποιες είναι σήμερα οι ανάγκες μας και στο πως θα μπορέσουμε να κάνουμε με τον καλύτερο τρόπο όλοι μαζί τα επόμενα βήματα και ας αφήσουμε τον επιμερισμό προσωπικών ευθυνών στους αστούς πολιτικούς.

Πόσο σίγουροι άραγε είμαστε πως το μοντέλο του κόμματος νέου τύπου μας καλύπτει στις σημερινές κοινωνικές συνθήκες. Ακόμα και αυτή η ιδιότητα του μέλους, αν και συμβολοποιεί την θέληση των ανένταχτων για ουσιαστική συμμετοχή και την γενική τάση για περισσότερη δημοκρατία, πόσο σίγουροι είμαστε ότι φτάνει για να αντιμετωπίσει τα σημερινά προβλήματα του ΣΥΡΙΖΑ.

Άλλωστε τα ερωτήματα δεν μπαίνουν μόνο από την μία αλλά και από την άλλη πλευρά και σε εγχειρήματα τόσο πρωτοπόρα αλλά και πρωτότυπο κανείς δεν μπορεί να διεκδικεί την απόλυτη αλήθεια.

Με βάση και την δική μου εμπειρία να θέσω λοιπόν κάπως προβοκατόρικα το ερώτημα.

Προτιμάμε άραγε ένα κόμμα 20.000 μελών, με τις συνιστώσες να αποφασίζουν κεντρικά και με ανενεργά τα μισά του μέλη  ή μια μεταβατική δομή που θα κατευθύνει την δημοκρατία προς τα κάτω και θα στηρίζεται κυρίως στις αποφάσεις 2.000 ενεργών τοπικών συνελεύσεων και δεκάδων θεματικών που θα συντονίζονται πανελλαδικά σε τακτά χρονικά διαστήματα;

Ας είμαστε υπομονετικοί και ας κάνουμε την κουβέντα όπως της πρέπει. Τα ερωτήματα είναι πολλά και η ουσιαστική συζήτηση δεν έχει γίνει ακόμα. Άλλωστε δεν είναι και το μόνο μας πρόβλημα ή το μόνο θέμα που χρειάζεται να ξαναδούμε.

Φτάνουν άραγε οι 2-3 αλλαγές στην λειτουργία μας για να αντιμετωπίσουμε για παράδειγμα το πρόβλημα υπερπολιτικοποίησης της παρέμβασής μας στο κοινωνικό, όπως πολύ έντονα είχε εμφανιστεί στο Φόρουμ παλιότερα, αλλά και το νέο φαινόμενο «υπερ-κοινωνικοποιήσης» του ΣΥΡΙΖΑ, δηλαδή της χρήσης του ως μοναδικό εργαλείο και μέσο παρέμβασης στο κοινωνικό επίπεδο;

Θα πάμε και εμείς στα «παραδοσιακά» μετωπικά σχήματα ή θα παρεμβαίνουμε παντού και πάντα ως ΣΥΡΙΖΑ. Υπάρχουν κι άλλες επιλογές.

Μετά τις Ευρωεκλογές  λοιπόν έχει σημασία να ανοίξουμε την κουβέντα με όση ψυχραιμία διαθέτουμε και χωρίς περιττές πολώσεις.

Για τις Ευρωεκλογές

Σήμερα σημασία έχει να δώσουμε την μάχη ανεβάζοντας τον πήχη στο επίπεδο των αξιών που δώσαμε τις μάχες όλη την προηγούμενη περίοδο.

Με το κεφάλι ψηλά λοιπόν.

Έτσι δώσαμε όλες τις μικρές και μεγάλες μάχες σε όλη την Ελλάδα, έτσι θα πάμε και στις εκλογές.

Δεν φοβηθήκαμε τον Ελαιώνα, τον Λιθάνθρακα, τον Αχελώο, τον Δεκέμβρη του Αλέξανδρου, την Κούνεβα, την Γάζα, τους πιτσιρικάδες συλληφθέντες στην Λάρισα με τον τρομονόμο, την Γκουλιώνη, τις απολύσεις και τις τράπεζες. Δεν μπορεί να πάμε στις εκλογές σαν να έχουμε από τα τώρα χάσει γιατί πέσαμε στις δημοσκοπήσεις.

Οι δημοσκοπήσεις είναι εργαλείο αλλά η δουλειά ενός κόμματος της αριστεράς δεν είναι να παράγει θέαμα.

Εμείς δεν μετριόμαστε στην κλίμακα του Πρετεντέρη και του Χατζηνικολάου αλλά στην κλίμακα των αξιών μας.

Έτσι θα δώσουμε την μάχη και θα φέρουμε τα κάτω-πάνω, και θα φέρουμε τις ανάγκες μας στο προσκήνιο.

Για να γίνει η αριστερά λύση και διέξοδος από την κρίση,

για να γίνει η αριστερά λύση για την έξοδο από το σύστημα που παράγει κρίσεις,

για τον σοσιαλισμό με δημοκρατία, ισότητα και ελευθερία.

*Το κείμενο γράφτηκε σήμερα χρησιμοποιώντας τις σημειώσεις που είχα από την ομιλία και βουτώντας ελαφρά στην μνήμη μου, μετά από παρότρυνση της εφημερίδας Εργατική Αριστερά και για αυτό τους ευχαριστώ.

14/4/2009

«Προφυλάκιση λόγω πολιτικής δράσης»-Η δίκη των 3, Αυγή, 03/01/2007

Με καταθέσεις μαρτύρων υπεράσπισης συνεχίστηκε η δίκη των τριών αντιεξουσιαστών που κατηγορούνται για την «υπόθεση των ασπίδων». Οι μάρτυρες κατέθεσαν για τα μόνα ενοχοποιητικά στοιχεία που έχουν αποδειχθεί σ’ αυτή την δικαστική διαδικασία μέχρι τώρα και με βάση τα οποία βρίσκεται προφυλακισμένος ο Γ. Καλαϊτζίδης: τη δημόσια κινηματική του δράση, την οπλοκατοχή λόγω της κρητικής του καταγωγής και το πέταγμα των ασπίδων, ως απόρροια της αλληλέγγυας στάσης ζωής που τον χαρακτήριζε.

Πριν τις καταθέσεις των μαρτύρων είχαν προηγηθεί διαμαρτυρίες των δικηγόρων των κατηγορουμένων γύρω από ανακριτικά έγγραφα που καταφθάνουν συνεχώς περιέχοντας αντιφατικά στοιχεία τα οποία, πέρα από το ότι δυσχεραίνουν το έργο της υπεράσπισης, εγείρουν ερωτήματα γύρω από τη νομιμότητα των ανακριτικών διαδικασιών. Χαρακτηριστικά κατατέθηκε έγγραφο αλληλογραφίας της τράπεζας με τις διωκτικές αρχές, στο οποίο ζητάει τα πλήρη στοιχεία των ατόμων των οποίων ζητείται η άρση του τραπεζικού απορρήτου, ενώ με βάση τις ημερομηνίες η τραπεζική θυρίδα είχε ήδη ανοίξει. Ερωτηματικά για τη σκοπιμότητα της επίσπευσης της δίκης την περίοδο των Χριστουγέννων προκαλεί κι ένα έγγραφο το οποίο αναφέρει ότι ο χρόνος προφυλάκισης του Γ. Καλαϊτζίδη λήγει (λόγω προηγούμενων δικαστικών εκκρεμοτήτων) τον Ιούνιο του 2007 κι όχι σε λίγες μέρες, όπως μέχρι τώρα ήταν γνωστό.

Έπειτα ακολούθησαν μαρτυρίες ατόμων που δραστηριοποιούνται πολιτικά στην αριστερά, τον αντιεξουσιαστικό χώρο και σε αντιρατσιστικές πρωτοβουλίες, που μίλησαν για τη δημόσια δράση και την παρουσία σε ανοιχτές εκδηλώσεις του Γ. Καλαϊτζίδη, εξαιτίας της οποίας θεωρούν ότι βρίσκεται τόσο καιρό προφυλακισμένος. Πολλοί μάρτυρες αναφέρθηκαν στα κρητικά έθιμα που δικαιολογούν την οπλοκατοχή του κατηγορούμενου, καθώς και στο αίσθημα αλληλεγγύης που τον χαρακτήριζε, με βάση το οποίο σκεπτόμενος πιστεύουν ότι πήρε την ευθύνη να πετάξει τις ασπίδες, χωρίς να έχει συμμετάσχει στις συγκρούσεις στα Εξάρχεια απ’ όπου είχαν κλαπεί.

Ο Ε. Σκυφτούλης (Αντιεξουσιαστική Κίνηση) υπενθύμισε τη συνεχόμενη στοχοποίηση και φυλάκιση αντιεξουσιαστών με «κατασκευασμένα κατηγορητήρια» τα τελευταία 30 χρόνια, ενώ ο Α. Κορωνάκης, μέλος του ΣΥΝ και του Ελληνικού Κοινωνικού Φόρουμ, ανέφερε ότι η συγκεκριμένη δίκη δεν είναι καθόλου άσχετη με την εντεινόμενη αστυνομοκρατία και το «κυνήγι μαγισσών» εναντίον όσων υποστηρίζουν νόμιμα πολιτικά δικαιώματα, όπως εκφράστηκαν από τις δηλώσεις Πολύδωρα: «Όταν φτάνει ένας υπουργός να χαρακτηρίζει έκνομο τον πρόεδρο μιας κοινοβουλευτικής ομάδας, σκεφτείτε τι αντιμετώπιση υπάρχει για άτομα που αγωνίζονται εκτός Βουλής».

Γιώργος ΛΑΜΠΡΟΠΟΥΛΟΣ